You are here

Home » Content

6–7 YAŞ ÇOCUKLARININ RESİMLERDEN OLUŞTURDUKLARI ÖYKÜLERDEKİ DİL YAPILARI

Journal Name:

  • Kastamonu Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The general objective of this research is to find an answer to the question of whether the adjectives, noun phrases and sentence structure, 6-year olds who attend pre-schools and 7-year olds in the first year of primary school use in stories they tell based on the pictures they do in free painting studies, differ in terms of age, sex and socio-economic levels. The sample of the research is made of 36 (18 girls and 18 boys) from pre-school and 36 (18 girls and 18 boys) from the first year of the primary school and totally 72 children. In the research, children were told to paint freely and tell the stories of their paintings. At the end of the research it was seen that girls used adjectives more. In addition, in terms of the socio-economic level variable, there was no difference among the children from lower, middle and upper socio-economic levels in the use of adjectives. When the difference between the use of noun phrase and sentence structure of children and sex were examined, no difference was found between girls and boys. When the use of both noun phrase and sentence structures of children in stories was examined in terms of age variable, it was seen that 7-year-old children used them more.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın genel amacı: “Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 6 yaş ve ilköğretim birinci sınıflara devam eden 7 yaş grubundaki çocukların serbest resim çalışmalarında yaptıkları resme dayalı olarak anlattıkları öykülerde kullandıkları sıfat, isim tamlamaları ve cümle yapıları; yaş, cinsiyet ve sosyo-ekonomik düzeyleri açısından farklılaşmakta mıdır?” sorusuna yanıt aramaktır. Araştırmanın örneklemi, anasınıfından 36, ilköğretim 1. sınıftan 36 olmak üzere toplam 72 çocuktan oluşmaktadır. Araştırmada çocuklara, serbest resim yapmaları ve bu resimlerin öykülerini anlatmaları söylenmiştir. Araştırma sonucunda, yedi yaşındaki kız çocukların sıfatları daha fazla kullandıkları saptanmıştır. Ayrıca sosyo-ekonomik düzey değişkeni açısından sıfat kullanımlarında alt, orta ve üst sosyo-ekonomik düzeydeki çocuklar arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Çocukların isim tamlaması ve cümle yapılarını kullanımları ile cinsiyetleri arasında da kız ve erkek çocuklar arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır. Çocukların öykülerde isim tamlaması ve cümle yapılarını kullanımları yaş değişkeni açısından incelendiğinde, üst sosyo-ekonomik düzeydeki yedi yaş grubu çocukların daha fazla kullandıkları görülmüştür.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-6-7-yas-cocuklarinin-resimlerden-olusturduklari-oykulerdeki-dil-yapilari.pdf
  • 2
363-378
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. Alpöge, G. (1991). Çocuk ve Dil. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Ekim. I. Baskı. 2. Artan, İ., ve Baysan, San P. (2004). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi. İstanbul: Morpa Yayıncılık.
3. Atay, A. (2005). Çocukluk Döneminde Gelişim. Ankara: Kök Yayıncılık.
4. Atkinson, R, L. ve diğerleri. (2006). Psikolojiye Giriş. Ankara: Arkadaş Yayıncılık.
5. Aydın, B. (2005). Çocuk ve Ergen Psikolojisi. İstanbul: Nobel Yayıncılık.
6. Bacanlı, H. (2002). Gelişim ve Öğrenme. Nobel Yayınları. 6.Baskı. Ankara
7. Başaran, İ. E. (2000). Eğitim Psikolojisi. Feryal Matbaası.
8. Binbaşıoğlu, C. (1990). Gelişim Psikolojisi. Ankara: Binbaşıoğlu Yayınları.
9. Bliss, L. S. ve diğerleri. (1977). Astory completion approach as a measure of language development
in children. Journal of Speech and Hearing Disorder. 20:358
10. Cole, L. ve Morgan, J. J. B. (2001). Çocuk ve Gençlik Psikolojisi. İstanbul: Milli Eğitim
Yayınları.
11. Çakır, T. (2004). “Çocukta Dil Gelişimi ve Kuramsal Yaklaşımlar” Sakarya Üniversitesi
Eğitim Fakültesi Dergisi. Nisan. Sayı:3. s:139–162
12. Erden, M. ve Akman, Y. (2004). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Arkadaş Yayınları.
13. Gander, M. J., ve Gardiner, W. H. (2004). Çocuk ve Ergen Gelişimi. Ankara: İmge Kitabevi.
14. Genishi, C. (1988). “Young Children’s Oral Language Development”, 05.01.2008 tarihinde
http://www.childrensdisabilities.info/speech/young-children.html adresinden alınmıştır.
15. Güven, N. ve Bal S. (2000). Dil Gelişimi ve Eğitim. 0–6 Yaş Dönemindeki Çocuklar
İçin Destekleyici Etkinlikler. İstanbul: Epsilon Yayınları.
16. Jersild, T. A., ve Günçe, G. (1972). Çocuk Psikolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
17. Kavaklı, A. (1992). Çocukluk Yaşlarında Büyüme ve Gelişme. İstanbul: Hilal Matbaacılık.
18. Ömeroğlu, E., ve Kandır, A. (2005). Bilişsel Gelişim. Morpa Kültür Yayınları.
19. Özbay, Y. (1999). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi: Empati Yayınları.
20. Özgür, İ. N. (1979). Çocuk Psikolojisi. İstanbul: İbrahim Özgür Yayınları.
21. Poyraz, H. (1999). “Okulöncesi Faaliyetlerin Çocuğun Dil Gelişimine Etkileri.” Gazi
Üniversitesi. Anaokulu/Anasınıfı Öğretmeni El Kitabı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
22. Reese; E. ve Read, S. (2000). Predictive Validity of The New Zealand Macarthur Communicative
Development İnventory: Words and Sentences. Child Development. 27, 255-266
23. Rıza, E. (1996). Sosyal Psikolojiye Giriş. İzmir: Anadolu Matbaası.
24. Tural, A. (1977). Ankara’da Anaokuluna Giden 4–6 Yaş Çocuklarının Bildikleri Kelime
Sayısına; Yaş, Cinsiyet, Ailenin Eğitim Düzeyi ve Okula Devam Süresinin Etkisi.
Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
25. Ulusoy, A. ve diğerleri. (2007). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
26. Ülgen, G., ve Fidan, E. (1987). Çocuk Gelişimi. İstanbul: Milli Eğitim Gençlik ve Spor
Bakanlığı Yayınları.
27. Yavuzer, H. (2000). Çocuk Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com