You are here

Home » Content

TÜRKİYE’DE KALKINMA PLANLARI KAPSAMINDA YAPILAN EĞİTİM PLANLARININ ANALİZİ

THE ANALYSİS OF EDUCATİON PLANS DONE ACCORDİNG TO THE DEVELOPMENT PLANS İN TURKEY

Journal Name:

  • Kastamonu Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this study, the changes that educational planning in Turkey went through between 1963 and 2005, were tried to be defined using a qualitative analysis done on the Development Plans. At the end of the analysis done on the eight Development Plans, it was determined that there were no significant changes in the educational understanding in about forty years period, and that it was mostly seen as a means for reaching the economical aims of the plan. It was found that, this understanding that directs educational planning, caused narrowing of educational system to an economic frame, and prevented the possible improvement of education. It is possible to say that, in order for education to have an emancipatory content and expend it into all population, the concept of “right to education” –which has been neglected for many years- should be the starting point in the works of educational planning.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada, Türkiye’de eğitim planlamasının 1963-2005 yılları arasındaki dönemde geçirdiği değişim, kalkınma planları üzerinde yapılan nitel bir analiz ile belirlenmeye çalışılmıştır. Sekiz kalkınma planı üzerinde yapılan analiz sonucunda, yaklaşık kırk yıllık dönemde eğitim anlayışında önemli bir değişme olmadığı; eğitimin, planın ekonomik hedeflerine ulaşılmasında bir araç olarak ele alındığı ve eğitim sisteminin buna göre planlandığı saptanmıştır. Eğitim planlamasına yön veren bu yaklaşımın, eğitim sisteminin ekonomik bir çerçeveye daraltılmasına, özellikle içerik ve yaygınlaşma açılarından eğitimin olası gelişimine engel olmasına yol açtığı sonucuna ulaşılmıştır. Eğitimin bireyi özgürleştirici bir içeriğe kavuşması ve tüm nüfusa yaygınlaştırılabilmesi için, eğitim planlaması çalışmalarının iktisadî rasyonaliteyi temel alan bir yönlendirmeden kurtarılması ve “eğitim hakkı” temelinde örgütlenmesi gerektiğini söylemek olanaklıdır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-turkiyede-kalkinma-planlari-kapsaminda-yapilan-egitim-planlarinin-analizi.pdf
  • 1
9-26
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Âdem, M. (1982). Kalkınma Planlarında Eğitimimizin Hedefleri ve Finansmanı. Ankara:
Ankara Üniversitesi Eğitim (Bilimleri) Fakültesi Yayınları, No: 109.
---. (1995). Demokratik Laik Çağdaş Eğitim Politikası. (Ankara: Şafak Matbaacılık).
---. (2008). Eğitim Planlaması. Ankara: Ekinoks.
Altıntaş, M. (1978). Türkiye’de Planlı Kalkınma ve Uygulama Sonuçları. (Ankara: Ankara
İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Muğla İşletmecilik Yüksek Okulu Yayını No: 2).
Altunya, N. (2000). Eğitimde Geleceğe Bakış. İstanbul: Uygun.
Boratav, K. (1982). Sosyalist Planlamada Gelişmeler. (Ankara: Tekin Yayınevi).
Devlet Planlama Teşkilatı. (1963). Kalkınma Planı (Birinci Beş Yıl) 1963-1967. http://www.
dpt.gov.tr/
---. (1968) İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 1968-1972. http://www.dpt.gov.tr/
---. (1973) Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı 1973-1977. http://www.dpt.gov.tr/
---. (1979) Dördüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı 1979-1983. http://www.dpt.gov.tr/
---. (1985) Beşinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 1985-1989. http://www.dpt.gov.tr/
---. (1990) Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı 1990-1994. http://www.dpt.gov.tr/
---. (1996) Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 1996-2000. http://www.dpt.gov.tr/
---. (2001) Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 2001-2005. http://www.dpt.gov.tr/
Ekiz, D. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı.
Erder, N., Karaosmanoğlu, A., Çilingiroğlu, A. ve Sönmez, A. (2003). Planlı Kalkınma Serüveni
1960’larda Türkiye’de Planlama Deneyimi, Panel. (İstanbul: Bilgi Üniversitesi
Yayını).
Hesapçıoğlu, M. (1994). İnsan Kaynakları Yönetimi ve Ekonomisi. İstanbul: Beta.
---. (2001). Türkiye’de Makro Düzeyde İnsan Kaynakları Planlaması. (Ankara: Anı Yayıncılık). Karakütük, K. (2002). Öğretim Üyesi ve Bilim İnsanı Yetiştirme Lisansüstü Öğretimin
Planlanması. Ankara: Anı.
Kurtkan, A. (1977). Sosyolojik Açıdan Eğitim Yolu İle Kalkınmanın Esasları. (İstanbul: İstanbul
Üniversitesi Yayın No: 2262, İktisat Fakültesi Yayın No: 388).
Milli Eğitim Bakanlığı. (1993). Kalkınma Planlarında Eğitim. Ankara: Araştırma Planlama
ve Koordinasyon Kurulu Başkanlığı.
Milli Eğitim Bakanlığı ve Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı. (1991). Yükseköğretim Gelişme
Planı 1992-2012. Ankara.
Öney, E. (1985). İktisadi Planlama. (Ankara: Savaş Yayınları, Dördüncü Baskı).
Özşen, T. (1987). Planlama Yönetimi. (Ankara: İçişleri Bakanlığı Yayını).
Psacharopoulos, G. (1995). “Eğitim Planlaması: Şu Anda Neredeyiz?” Eğitim Bilimleri Dergisi.
(Çev. P. Nadim). İstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
Sezen, S. (1999). Devletçilikten Özelleştirmeye Türkiye’de Planlama. (Ankara: Türkiye ve
Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayını, No: 293).
Tekeli, İ. ve İlkin, S. (1981). Savaş Sonrası Ortamında 1947 Türkiye İktisadi Kalkınma
Planı. (Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi İdari İlimler Fakültesi Yayını, No: 24).
Ünal, L. I. (1996). Eğitim ve Yetiştirme Ekonomisi. Ankara: EPAR.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com