The Unspeakable in Love: A Nietzschean Perspective
Journal Name:
- Kaygı: Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
Selflessness is among the most valued traits in human nature. It takes on forms
according to the kind of relationships it appears in. Love, the one-to-one
relationship between the lover and the beloved is no exception as to the praise of
selflessness. It is even assumed that selflessness is one of the things that true love
brings with itself: If x is in love, s/he cares more for his beloved y than he does for
himself/herself. This commonsensical formulation is full of examples in love
poems, specifically the sonnets. These poems claim to show the ways of love to
the reader through the personae’s own life experience, most often the suffering he
has experienced. The personae suffers because he has been selfless all the while,
but in spite of that he cannot fulfil his wishes as his lady is too cruel. However,
the question is whether there can be such a thing as selflessness. Nietzsche’s point
is that will to power, the principle that governs all the relationships, is appearant
in the realm of love, too. Sonnets must be read through this kind of a perspective
once again; clues as regards to the egoistical nature of love could actually be
found.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Özgecilik insan doğasındaki övgüye layık addedilen özellilklerin en başında gelir.
İnsanlar arasındaki ilişkilerin türüne göre, özgecilik farklı şekillerde karşımıza
çıkar. Bunlarda birisi de seven ve onun sevgisinin nesnesinin arasındaki birebir
ilişkidir. Kendini düşünmeme, karşıdakinin ihtiyaç ve isteklerine odaklı olma
durumu, gerçek anlamıyla sevinin beraberinde getirdiği/getirmesi gereken bir
özellik olarak dahi anılır. x’in y’yi sevmesi durumunda, x’in kendisininkilerden
çok y’nin çıkarını gözetecektir. Bu basit formül, özellikle sevenin deneyimlerini
aktaran sone tarzındaki şiirlerde sağduyunun bize söylediği şeylerden biri haline
gelmiştir. Bu şiirler, sevenin deneyiminden, genellikle çektiği acılardan bahseder,
okura sevinin nasıl olması gerektiğini anlatır. Seven acı çeker, çünkü sevdiğine
karşı elinde olmadan özgecidir. Burada asıl sorulması gereken insan ilişkilerinde özgeciliğin mümkün olup olamayacağı. Nietzsche’ye göre, evrendeki bütün ilişkileri yöneten prensip olan güç istenci sevide de kendini gösterir. Soneler böyle bir bakış açısıyla tekrar okunduğunda güç istencine işaret eden ipuçlarına da rastlamak mümkündür
FULL TEXT (PDF):
- 12
93-99