Ağlagül, D. (2009). Beşinci sınıf sosyal bilgiler dersinde sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme
ortamı düzenleme becerilerinin değerlendirilmesi. Adana, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi.
Akamca, G., Hamurcu, H. ve Günay, Y. (2006). Yeni ilköğretim fen ve teknoloji programına yönelik
öğretmen görüşleri. 14-16 Nisan. Ulusal sınıf öğretmenliği sempozyumu: Bildiriler kitabı I.
Ankara: Kök Yayıncılık.
Akça, S. (2007). İlköğretim 5.sınıf 2005 matematik programının öğretmen, yönetici ve ilköğretim
müfettişleri görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Afyonkocatepe Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi.
Akgül N.İ, (2006). Sınıf öğretmenlerinin sosyal bilgiler öğretiminde kullandıkları yöntemler ve karşılaşılan
sorunlar (Niğde il örneği). Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yayınlanmamış yüksek
lisans tezi.
Akınoğlu, O. (2011). Öğrenme-öğretmede yeni yönelimler,(Editör: Behçet Oral). Öğrenme Öğretme
Kuram ve Yaklaşımları. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Alaz, A ve Yarar, S. (2009). Ölçme-değerlendirme sürecinde sınıf öğretmenlerinin tercihleri ve sebepleri.
The first intenational congress educational research. 1-3 May, Çanakkale/Turkey.
http://www.eab.org.tr/eab/oc/egtconf/pdfkitap/indexb.php?link=2
Altun, T. ve Şahin, M. (2009). Değişen İlköğretim Programının Sınıf Öğretmenleri Üzerindeki Psiko-lojik
Etkilerinin İncelenmesi Üzerine Nitel Bir Araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 15-32.
Altunışık, R., Coşkun, R., Yıldırım, E. ve Bayraktaroğlu, S. (2001). Sosyal bilimlerde araştırma
yöntemleri. Adapazarı: Sakarya Kitabevi.
Anıl, D. ve Acar, M. (2008). Sınıf öğretmenlerinin ölçme değerlendirme sürecinde karşılaştıkları sorunlara
ilişkin görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi. V(II), 44-61.
Arı, A. (2012). Öğretmen görüşlerine göre İsviçre (Basel) ve Türkiye İlköğretim Programlarının
karşılaştırılması: Bir durum çalışması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,
13(1), 119-139.
Arslan, A (2009). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı ve Türkçe öğretimi. Atatürk Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13 (1): 143-154.
Arslan, A. ve Yanpar Şahin T. (2004). Oluşturmacı yaklaşıma dayalı işbirlikli öğrenmenin öğrencilerin
duyuşsal öğrenmelerine etkileri XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz, İnönü
Üniversitesi, Malatya.
Arslan, M. (2007). Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40 (1),
41-61.
Aydın, S ve Çakıroğlu, J. (2010). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğretim programına ilişkin öğretmen
görüşleri: Ankara örneği. İlköğretim Online, 9(1), 301-315.
Aykaç, N. (2011). Hayat bilgisi dersi öğretim programında kullanılan yöntem ve tekniklerin öğretmen
görüşlerine göre değerlendirilmesi (Sinop ili örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 19 (1) 113-126.
Aykaç, N. ve Ulubey, Ö. (2012). Öğretmen adaylarının ilköğretim programının uygulanma düzeyine
ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 45(1), 63-82.
Ayten P. B. (2011). Oluşturmacı öğrenme ortamının sınıf öğretmenliği öğrencilerinin temel matematik
dersinde akademik başarı , Van Hiele geometri düşünme düzeyine etkisi. Pegem Eğitim Öğretim
Dergisi, 1(3), 47-57.Balım, A, G., Kesercioğlu T., İnel, D. ve Evrekli, E. (2009). Fen öğretmen adaylarının yapılandırmacı
yaklaşıma yönelik görüşlerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. OMÜ Eğitim Fakültesi
Dergisi, 27, 55‐74.
Battal, F. C. (2008). Yapılandırmacı yaklaşıma dayalı fen ve teknoloji programının uygulanmasına ilişkin
öğretmen görüşlerinin incelenmesi, S.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yayınlanmamış yüksek lisans
tezi.
Birinci Konur, K. ve Konur, B. (2011). İlköğretim Öğretmenlerinin Kullandıkları Ölçme Değerlendirme
Metotlarına İlişkin Görüşleri. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi
Dergisi (EFMED), 5(2),138-155.
Brooks, J, G. and Brooks M, G. (1993). In Search Of Understanding: The Case For Constructivist
Classrooms. Association For Supervision And Curriculum Development, Alexandria: Virginia.
Coşkun, E. (2005). İlköğretim dördüncü ve beşinci sınıf öğretmen ve öğrencilerinin yeni Türkçe dersi
öğretim programıyla ilgili görüşleri üzerine nitel bir araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim
Bilimleri,5(2), 451-476.
Çelik, F. (2006). Türk eğitim sisteminde hedefler ve hedef belirlemede yeni yönelimler. Burdur Eğitim
Fakültesi Dergisi, 6(11) 1-15.
Çelikkaya, T. ve Kuş, Z. (2009). Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Kullandıkları Yöntem ve Teknikler.
Uludağ üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, XXII (2), 741-758.
Çetin, B. (2009). Yeni ilköğretim programı (2005) uygulamaları hakkında ilköğretim 4. ve 5.sınıf
öğrencilerinin görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17 (2) 487-502.
Çınar, O., Teyfur, E. ve Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı
eğitim yaklaşımı ve programı hakkındaki görüşleri. İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi,
7(11), 47–64.
Çoruhlu Şenel, T., Er Nas, S. ve Çepni, S. (2009). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin alternatif ölçme
değerlendirme tekniklerini kullanmada karşılaştıkları problemler: Trabzon örneği. Yüzüncü Yıl
Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi. V1(I), 122-141.
Demir, S. (2009). İlköğretim okullarında 1–5. sınıflarda yapılandırmacılık yaklaşımına göre oluşturulan
eğitim programlarının uygulanmasında öğretmen ve yöneticilerin karsılaştığı sorunlar. (Gaziantep
İli Örneği). Gaziantep Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, yayınlanmamış yüksek lisans tezi.
Demirel, Özcan (2011). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme (17. Basım). Ankara:
Pegem Akademi Yayıncılık
Doğan, Y. (2010). Fen ve teknoloji dersi programının uygulanması sürecinde karşılaşılan sorunlar.
Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi. VII(I), 86-106.
Doğanay, A. ve Tok, Ş. (2007). Öğretimde çağdaş yaklaşımlar. Editör: Ahmet Doğanay. Öğretim İlke ve
Yöntemleri 1. Basım. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Durmuş, S. (2001). Matematik derslerinde yapısalcı yaklaşımlar. Etüt, 6, 35-36.
Dursin, G, A. (2010). Görsel Sanatlar Dersinde Yapılandırmacı Yaklaşım ve Öğretmen Görüşleri.
International Conference on New Trends in Education and Their Implications,11-13 November,
Antalya-Turkey.
Duru, A. ve Korkmaz, H. (2010). Öğretmenlerin yeni matematik programı hakkındaki görüşleri ve
program değişim sürecinde karşılaşılan zorluklar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi
38, 67-81.
Ekinci, A. (2007). İlköğretim sosyal bilgiler dersi öğretim programının yapılandırmacı yaklaşım
bağlamında değerlendirilmesi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Yüksek lisans tezi.
Erdamar (Koç) ve Demirel, N. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının duyuşsal ve bilişsel öğrenme
ürünlerine etkisi. Gürcü Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(4), 629-661.
Erdoğan, T. ve Gürol, A. (2003). Oluşturmacı Öğretim Tasarımı ve Yaratıcılık. Constructivist
Instructional Design and Creativity. The Turkish Online Journal of Educational Technology –
TOJET, 2 (1 ), 50-55.
Ernest, P. (1995). The One and the Many’, in Steffe L. P. and Gale, J., Eds, Constructivism in Education,
Hillsdale, New Jersey: Erlbaum, 459-486.
Ersoy, A. (2005). İlköğretim bilgisayar dersindeki sınıf yerleşim düzeni ve öğretmen rolünün
yapılandırmacı öğrenmeye göre değerlendirilmesi, The Turkish Online Journal of Educational
Technology, 4 (4), 170-181.
Flyvbjerg, B. (2006). Five Misunderstandings about Case Study Research. Qualitative Inquiry, 12 (2), 219-
245.Gelbal, S. ve Kelecioğlu, H. (2007). Öğretmenlerin ölçme ve değerlendirme yöntemleri hakkındaki
yeterlik algıları ve karşılaştıkları sorunlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33,
135-145.
Gömleksiz, M. N. (2007). Yeni ilköğretim programına ilişkin öğretmen görüşlerinin çeşitli değişkenler
açısından değerlendirilmesi. Eğitim Araştırmaları dergisi, (27), 69–82.
Gültekin, M., Karadağ, R. ve Yılmaz, F. (2007). Yapılandırmacılık ve öğretim uygulamalarına
yansımaları. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7( 2), 503-528.
Güneş, G. ve Baki, A. (2011). Dördüncü sınıf matematik öğretim programının uygulanmasından
yansımalar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education), 41,
192-205.
Gürol, M. (2002). Aktif öğrenmeyi temel alan oluşturmacı öğrenme tasarımının uygulanması ve başarıya
etkisi. Ulaşıldı: 12 Aralık 2011. URL:http://yordam.manas.kg/ekitap/pdf/Manasdergi/sb
d/sbd7/sbd-7-14.pdf
Gürol, M. (2002.) Eğitim teknolojisinde yeni paradigma: Oluşturmacılık. Fırat Üniversitesi Sosyal
Bilimler Dergisi, 12(1), 159-183.
İnan, C. (2006). Matematik öğretiminde oluşturmacı yaklaşım uygulamasının örnekleri. D.Ü.Ziya Gökalp
Eğitim Fakültesi Dergisi, 6, 40-50.
Jonassen D H., K. L Peck and B G. Wilson.(1999). Learning With Technology: A. Constructivisit
Perspective. New Jersey, Prentice Hall.
Jonassen, D. H. (1994). Towards a Constructivist Design Model. Educational Technology. 34 (4), 34–37.
Karacaoğlu, Ö. C. ve Acar, E. (2010). Yenilenen programların uygulanmasında öğretmenlerin karşılaştığı
sorunlar. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi.VI1(I), 45-58.
Karacığa, S. (2008). Öğretmenlere göre yapılandırmacı ilköğretim programının uygulanmasında
karşılaşılan güçlükler. İstanbul, Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış
yüksek lisans tezi.
Karadağ, E., Deniz, S., Korkmaz, T. ve Deniz, G. (2008). Eğitim Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı:
Sınıf Öğretmenleri Görüşleri Kapsamında Bir Araştırma. U.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, XXI (2),
383-402.
Karaşahin, A. ve Kahyaoğlu H. (2012). İlköğretim birinci kademe fen ve teknoloji dersine giren 4. Ve 5.
Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme modeli konusunda yeterliliklerinin incelenmesi X.
Ulusal fen bilimleri ve matematik eğitimi kongresi 27-30 Haziran, Niğde.
Kenan, O. ve Özmen, H. (2010). Bir reform olarak yeni öğretim programları. II. International Congress
Of Educational Research April 29-May, Antalya-Turkey.
Kılıç, G. B. (2001). Oluşturmacı fen öğretimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 1(1), 7-22.
Koohang, A., Riley, L., Smith, T. (2009). E-Learning and Constructivism: From Theory to Application.
Presented at the Informing Science & Information Technology Education Conference, Macon,
Georgia.
Kurtdede Fidan, N. (2010). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşımın gerektirdiği niteliklere sahip
olma düzeylerinin değerlendirilmesi (Afyonkarahisar ili örneği). Gazi Üniversitesi, Eğitim
Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış doktora tezi.
Marlowe, A. B. & Page, L.(1998). Creating and sustaining the constructivist classroom. California:Corwin
Press.
Mathews, M. R. (2000). Appraising constructivism in science and mathematics education. In D. C. Philips
(Ed.). Constructivism in education opinions and second opinions on controversial issues. Chicago:
NSSE, 161-192.
Ocak, G. (2012). Öğretmenlerin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Kurma Başarılarının Öğretmen ve
Öğretmen Adaylarınca Değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim, 37(166), 25-39.
Önen, F., Erdem, A., Uzal, G. Ve Gürdal, A.(2011). Öğretmenlerin Yapılandırmacı Programının
Uygulanabilirliğine ve Alanla İlgili Kitapların Yeterliliğine İlişkin Görüşleri: Tekirdağ Örneği .
Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED),5(2), 115-137.
Özdemir, Y. ve Kıroğlu, k. (2011). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme kuramına ilişkin bilgi
düzeyleri. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 265-283.
Özden, Y. (2011). Öğrenme ve Öğretme (11. Basım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Özenç ve Doğan (2012) . Sınıf Öğretmenlerinin Yapılandırmacı Yaklaşım Yeterlik Düzeylerinin
Belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (1), 67-83.
Özerbaş, M, A. (2007). Yapılandırmacı öğrenme ortamının öğrencilerin akademik başarılarına ve
kalıcılığına etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(4), 609-635.Özsevgeç, T. ve Karamustafaoğlu, S. (2010). Öğretmen adaylarının geleneksel ve yapılandırmacı ölçmedeğerlendirme
yaklaşımlarına yönelik profilleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8 (2), 333-354.
Rençber, İ. (2008). Yeni ilköğretim programının uygulanmasında karşılaşılan sorunlara ilişkin müfettiş,
yönetici ve öğretmen görüşleri (Konya ili Örneği). Konya, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi.
Saban, A. (2004). Öğrenme Öğretme Süreci. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Sancar Tokmak, H. (2011). Experıenced k-12 teachers’ opınıons on barriers preventing successful
applications of a constructivist curriculum. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 2(3), 1-
10.
Simpson, T, L. (2002). Dare oppose constructivist theory? Educational Forum, 66 (4), 347 – 354.
Şaşan, H, H. (2002). Yapılandırmacı Öğrenme. Yaşadıkça Eğitim. 74-75, 49-52.
Şentürk, Ş. (2007). Yeni ilköğretim programlarının öğretmen ve müfettiş görüşlerine göre
değerlendirilmesi (Amasya İli Örneği). Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Yayınlanmamış yüksek lisans tezi.
Şimşek, H., Hırça, N. ve Coşkun, S. (2012). İlköğretim fen ve teknoloji öğretmenlerinin öğretim yöntem
ve tekniklerini tercih ve uygulama düzeyleri: Şanlıurfa ili örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (18), 249-268.
Tuğba Y., Hazer, B. ve Arslan, A. (2006). 10. sınıf çözünürlük konusunda oluşturmacı öğrenme
yaklaşımına dayalı grup çalışmalarının kullanılması. İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi,
7(11). 113-122.
Tuncer, M. ve Yılmaz, Ö.(2012). Kıdem değişkeni açısından ölçme ve değerlendirme yaklaşımlarının
kullanımı üzerine bir araştırma. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1(4), 41-48.
Varış, F. (1994). Eğitimde Program Geliştirme: Teori ve Teknikler. Ankara: Alkım Yayıncılık.
Yager, R. (1991). The constructivist learning model, towards real reform in science education. The Science
Teacher, 58(6), 52-57.
Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı kuram ve öğrenme-öğretme süreci. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 8(1-2), 68-75.
Yelken, T., Üredi, L., Tanrıseven, I. ve Kılıç, F. (2010). İlköğretim müfettişlerinin yapılandırmacı program
ile öğretmenlerin yapılandırmacı öğrenme ortamı oluşturma düzeylerine ilişkin görüşleri. Ç.Ü.
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,19(2), 31 – 46.
Yeşilyurt, E. (2011). Yapılandırmacı öğrenme temelli bir öğretim programının oluşturulmasına ilişkin
öğretmen adaylarının görüşlerinin değerlendirilmesi.Turkish Studies- International Periodical For
The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6(4), 865-885.
Yıldırım, A. Ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (5.ed.), Ankara:Seçkin
Yayıncılık.
Yin, R. K. (1984). Case Study Research: Design and Methods. Newbury Park, CA.:Sage.
Yurdakul, B. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının sosyal bilişsel bağlamda bilgiyi oluşturmaya
katkısı. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(20), 39-67.
Zengin, M. (2010). Temele alınan yaklaşımlar bağlamında yeni ilköğretim DKAB öğretim programı.
Değerler Eğitimi Dergisi, 8(19), 225-258.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
