Akbaş, O. (2004). Türk milli eğitim sisteminin duyuşsal amaçlarının ilköğretim ikinci kademedeki
gerçekleşme derecesinin değerlendirilmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Alishev, B. S. (2010). Social attitudes and values. Journal of Russian and East European Psychology,
48(2), 11-30.
Anderson, L. W. ve diğerleri (2010). Öğrenme öğretim ve değerlendirme ile ilgili bir sınıflama (çev. D. A.
Özçelik). Ankara: Pegem Akademi.
Bacanlı, H. (2006). Duyuşsal davranış eğitimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Balat, G. U. ve Dağal, A. (2006). Okul öncesi dönemde değerler eğitimi etkinlikleri. Ankara: Kök
Yayıncılık.
Balcı, A. (2009). Sosyal bilimlerde araştırma. Ankara: Pegem Akademi.
Balcı, F. A. ve Yanpar Yelken, T. (2010). İlköğretim öğretmenlerinin “değer” kavramına yükledikleri
anlamlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 81-90.
Baydar, P. (2009). İlköğretim beşinci sınıf sosyal bilgiler programında belirlenen değerlerin kazanım
düzeyleri ve bu süreçte yaşanan sorunların değerlendirilmesi. Yüksek lisans tezi, Çukurova
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Çetin, Ş. (2004). Değişen değerler ve eğitim. Milli Eğitim Dergisi, 161, 1-10.
Demirel, M. (2009). Sınıf öğretmenlerinin ve okul yöneticilerinin karakter eğitimine ilişkin öz-yeterlik
inançları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 37, 36-49.
Deveci, H. ve Çengelci, T. (2006). Sosyal bilgiler dersinde duygusal zekânın geliştirilmesi. II. Sosyal
Bilimler Kongresi Kitabı, 140-147.
Doğanay, A. ve Sarı, M. (2004). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerine temel demokratik değerlerin
kazandırılma düzeyi ve bu değerlerin kazandırılması sürecinde açık ve örtük programın etkilerinin
karşılaştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 10(39), 356-383.
Doğanay, A. ve Sarı, M. (2007). Öğretim amaçlarının belirlenmesi, ifade edilmesi ve uygun içeriğin
seçilmesi. A. Doğanay (Ed.), Öğretim ilke ve yöntemleri (s. 37-81). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Ediger, M. (1995). A study of values. Clearing House, 69(1), 56-58.
Erden, M. ve Akman, Y. (1995). Eğitim psikolojisi. Ankara: Arkadaş Yayınevi.
Fidan, N. K. (2009). Öğretmen adaylarının değer öğretimine ilişkin görüşleri. Kuramsal Eğitimbilim, 2(2),
1-18.
Goleman, D. (2009). Duygusal zekâ. İstanbul: Varlık Yayınları.
Gömleksiz, M. N. ve Cüro, E. (2011). An assessment of students’ attitudes towards values in social
sciences curriculum. International Journal of Human Sciences, 8(1), 95-134.
Gözütok, D. (1995). Öğretmenlerin demokratik tutumları. Ankara: Türk Demokrasi Vakfı Yayınları.
Güngör, E. (1993). Değerler psikolojisi üzerine araştırmalar. İstanbul: Ötüken Yayınevi.
Headen, O. M. (2006). A description and critical examination of the character education program
offerings within an urban elementary school. PhD Thesis, Loyala University of Chicago.
Hesapçıoğlu, M. (1998). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Beta Yayın Dağıtım.
İşcan, C. D. (2007). İlköğretim düzeyinde değerler eğitimi programının etkililiği. Doktora Tezi, Hacettepe
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
İşcan, C. D. ve Senemoğlu, N. (2009). Effectiveness of values education curriculum for fourth grades.
Education and Science, 34(153), 1-14.
İşcan, C. D. (2011). Values education and some suggestions to teachers. Hacettepe University Journal of
Education, 40, 245-255.
Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi.
Kartal, S. (2009). Eğitim fakülteleri dışındaki fakültelerden mezun olan öğretmenlerin eğitim
örgütlerindeki değerlere olan uyumları. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21,
283-293.
Keskin, Y. (2008). Türkiye’de sosyal bilgiler öğretim programlarında değerler eğitimi: Tarihsel gelişim,
1998 ve 2004 programlarının etkinliğinin araştırılması. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Keskin, Y. (2012). İlköğretim programlarındaki bazı ortak değerlerin kazanılma düzeylerinin bazı
değişkenler açısından karşılaştırılması (Samsun ili örneği). The Journal of Academic Social
Science Studies, 5(8), 827-849.
Koçyiğit, Ş. (2002). İlköğretim ikinci kademede sosyal bilgiler dersinin hedeflerine ulaşma derecesi
(Şereflikoçhisar ilçesi örneği). Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Niğde.
Kuş, E. (2003). Nicel-nitel araştırma teknikleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
MEB (2005). İlköğretim sosyal bilgiler dersi 4. sınıf öğretim programı. Ankara: MEB.
MEB. (2009a). İlköğretim sosyal bilgiler dersi 4. sınıf öğretim programı. Ankara: MEB.
MEB. (2009b). İlköğretim sosyal bilgiler dersi 5. sınıf öğretim programı. Ankara: MEB.
MEB. (2009c). İlköğretim sosyal bilgiler dersi 6. sınıf öğretim programı. Ankara: MEB.
MEB. (2009d). İlköğretim sosyal bilgiler dersi 7. sınıf öğretim programı. Ankara: MEB.
Merter, F. ve Akkaya, S. (2012, Eylül). Düz anlatım yöntemi ve sosyodrama tekniğinin ilköğretim
öğrencilerinin değer kazanımları üzerindeki etkisi. 2. Ulusal Eğitim Programları ve Öğretim
Kongresi’nde sunulmuş bildiri, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
Moore, A. L. (2005). A case study of how an elementary school aged student perceives and responds to
character education. PhD Thesis, University of Wyoming.
Otluoğlu, R. (2004). Sosyal bilgiler izlencesine (programına) bir bakış. Toplumsallaşma, kimlik ve kişilik.
I. Sosyal Bilimler Kongresi Kitabı, 290-300. Dokuz Eylül Üniversitesi, Buca Eğitim Fakültesi ve
MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü, Ankara.
Özbay, Y. (1999). Gelişim ve öğrenme psikolojisi: Araştırma-teori-uygulama. Trabzon: Özrekor Basımevi.
Özçelik, D. A. (1989). Eğitim programları ve öğretim. Ankara: ÖSYM Eğitim Yayınları, Sayı:8.Özgüven, E. İ. (1999). Psikolojik testler. Ankara: Yeni Doğuş Matbaası.
Özkan, R. (2010). Türk eğitim sisteminde himayeci değerler. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1),
1124-1141.
Punch, K. F. (2005). Sosyal araştırmalara giriş-Nicel ve nitel yaklaşımlar (çev. D. Bayrak, H. B. Arslan,
Z. Akyüz). Ankara: Siyasal Kitabevi.
Revell, L. (2002). Childrens’ responses to character education. Educational Studies, 28(4), 421-431.
Sarı, M. ve Doğanay, A. (2009). Hidden curriculum on gaining the value of respect for human dignity: A
qualitative study in two elementary schools in Adana. Educational Sciences: Theory and Practice,
9(2), 925-940.
Sezer, T. (2008). İlköğretim 6. sınıf sosyal bilgiler dersinde sorumluluk değerinin öğretimine ilişkin
öğretmen görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Sezgin, F. (2006). İlköğretim okulu öğretmenlerinin birey-örgüt-değer uyumuna ilişkin algıları. Kuram ve
Uygulamada Eğitim Yönetimi, 48, 557-583.
Sönmez, V. (2002). Program geliştirmede öğretmen el kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.
Sünbül, A. M. (1996). Öğretmen niteliği ve öğretimdeki rolleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi
Dergisi, 2(1), 597-607.
Şahin-Fırat, N. (2010). Okul müdürü ve öğretmenlerin okul kültürü değer sistemlerine ilişkin algıları.
Eğitim ve Bilim, 35(156), 71-83.
Taçman, M. (2006). İlköğretim sınıf öğretmenlerinin demokratik tutumları. Cypriot Journal of Educational
Sciences, 1(1), 30-46.
Tahiroğlu, M. (2006). İlköğretim okullarının ikinci kademesinde sosyal bilgiler öğretmenlerinin, sosyal
bilgiler dersi öğretiminde karşılaştıkları güçlükler (Aksaray ili örneği). Yüksek Lisans Tezi,
Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Tahiroğlu, M. (2012). Değerler eğitiminin ilköğretim 4. sınıf öğrencilerinin trafik kurallarına yönelik
tutumlarına etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 123-136.
TDK (Türk Dil Kurumu) (2012). Büyük Türkçe Sözlük. [Online]: www.tdk.gov.tr adresinden 09 Mart
2012 tarihinde erişilmiştir.
Tekin, H. (1991). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Yargı Yayınları.
Tepecik, B. (2008). Sosyal Bilgiler dersinde sorumluluk değerinin kazandırılmasına ilişkin öğretmen
görüşleri. Yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Tezcan, M. (1991). Eğitim sosyolojisi. Ankara: Yargıçoğlu Matbaası.
Thornberg, R. (2008). The lack of professional knowledge in values education. Teaching and Teacher
Education, 24(7), 1791-1798.
Topses, G. (2003). Gelişim psikolojisi. Ankara: Nobel Yayınevi.
Turan, S. ve Aktan, D. (2008). Okul hayatında var olan ve olması düşünülen sosyal değerler. Bahar
Dergisi, 6(2), 227-259.
UNESCO (1992). Education for affective education. [Online]: Retrieved on 18 March 2012, at URL:
http://unesdoc.unesco.org/images/0009/ 000932/093253eo.pdf.
Ülgen, G. (1995). Eğitim psikolojisi. Ankara: Lazer Ofset Matbaacılık.
Veugelers, W. (2000). Different ways of teaching values. Educational Review, 52(1), 37-46.
Welton, D. A. ve Mallan, J. T. (1999). Children and their world. Boston: Houghton Mifflin Company.
Whitney, I. B. (1986). The status of values education in the middle and junior high schools of Tennessee.
PhD Thesis, Tennessee State University.
Yaşar, Ş. ve Kasa, B. (2012, Eylül). Sınıf öğretmenlerinin Türkçe dersinde değerler eğitimine ilişkin
görüşleri. 2. Ulusal Eğitim Programları ve Öğretim Kongresi’nde sunulmuş bildiri, Abant İzzet
Baysal Üniversitesi, Bolu.
Yazıcı, K. (2006). Değerler eğitimine genel bir bakış. Türklük Bilimi Araştırmaları, 19, 499-522.
Yel, S. ve Aladağ, E. (2009). Sosyal bilgiler öğretimi. Ankara: Pegem Akademi.
Yeşil, R. ve Aydın, D. (2007). Demokratik değerlerin eğitiminde yöntem ve zamanlama. Türkiye Sosyal
Araştırmalar Dergisi, 11(2), 65-84.
Yiğittir, S. ve Öcal, A. (2010). İlköğretim 6. sınıf öğrencilerinin değer yönelimleri. Selçuk Üniversitesi
Sosyal Bilimler Dergisi, 24, 407-416.
Yiğittir, S. ve Öcal, A. (2011). Lise tarih öğretmenlerinin değerler ve değerler eğitimi konusundaki
görüşleri. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 13(20), 117-124.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
