You are here

ÇEVRE EĞITIMINDE YAYGIN EĞITIMIN ROLÜ ve ÖNEMI

THE ROLE AND IMPORTANCE OF EXTENDED EDUCATION IN ENVIRONMENTAL EDUCATION

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The development of science and technology, and its fast being of well known, changed the meaning of controlling the nature. This change made the environmental issue less important and created a fast-producing and fast-consuming society. At the end of this alteration process, to occur a environmental knowledge and its safety there is a necessity of a new model of human which is sensitive for the environmental problems, and doesn't want to damage the environment. This kind of human model can only be occurred in a culture that is sensitive for the environmental problems about all over the world. This culture knows it can affect the whole world in the same ratio. And this can only be prevented by environmental education. One of the most important issues of our education system, the nature education, is given theoretically by our educational stuff. But it is not possible to solve the problems about environmental only by the theoretical education. Creating the model of human that is sensitive for the environment can only be possible by applying it to cultures. The change of theoretical knowledge to practical knowledge can only be possible by the education of the society . The aim of this study is to emphasize the importance of extended education in the works of environmental protection. At the end of the study, the fact that has been determined is that enough impotence is not given the extended education in the conditions of our country
Abstract (Original Language): 
Bilimin ve teknolojinin ilerlemesi ve hızlı bir şekilde yayılması doğaya hakim olma kavramını da çok hızlı bir şekilde değiştirmektedir. Bu değişim çevre bilincini ikinci planda bırakmakta ve ortaya olabildiğince fazla üreten ve tüketen bir toplum meydana getirmektedir. Bu değişim süreci sonunda çevre bilincinin, korunması ve duyarlılığının oluşturulabilmesi için, ona zarar vermekten kaçınan, bilinçli üreten ve bilinçli tüketen, kendisinin de bu çevrenin parçası olduğunu anlayabilen, çevre sorunlarına duyarlı ve bilinçli bir insan modeline ihtiyaç duyulmaktadır. Böyle bir insan modeli dünyanın herhangi bir yerinde meydana gelen çevre sorununun tüm dünyayı aynı derecede etkilediğinin bilincinde olan kültürlerde ortaya çıkmaktadır. Bunu da çevre eğitimi ile sağlamak mümkündür. Eğitim sistemimizde önemli bir yere sahip olan çevre eğitimi, eğitim kurumlarında teorik olarak verilmektedir. Fakat doğal sistemlerin devamını tehlikeye iten bu sorunun çözümü sadece eğitim sistemlerindeki teorik eğitimle mümkün olmamaktadır. "Çevreye duyarlı insan modeli" ancak kültürler ile ilişkilendirilerek bir kültür ve bir yaşam tarzı haline getirilerek sağlanabilmektedir. Teorik bilginin pratiğe ve kültürlere aktarılması da ancak halk eğitimi yani yaygın eğitim ile mümkün olabilmektedir. Bu çalışmanın amacı çevre koruma çalışmalarında yaygın eğitimin genel durumunu ortaya koymaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
38-50

REFERENCES

References: 

Akyüz, Y., (1979). Eğitimde Çocuk-Doğa ve Çevre Koruması İlişkileri, Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Ankara, 12, 1-4
Altin, M., Bacanli, H. Ve Yildiz, K. (2002). Biyoloji Öğretmeni Adaylarının Çevreye Yönelik Tutumları, V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Kongresinde Sunulmuş Bildiri, ODTÜ, Ankara.
Avinç, A. (1997). Değişik Enerji Kaynakları ve Çevreye Etkileri, Ekoloji Çevre Dergisi, 7(27),19-23.
Doğan, M. (1993). Çevrenin Korunması ve Çevre Eğitimi. M.E.B. Vakfı Dergisi, 25,. 25-26
Ekim, T., (2000). Doğa Tarihi Müzeleri ve Botanik Bahçelerinin Çevre Eğitimindeki Rolü, V. Uluslararası Ekoloji ve Çevre Sorunları Sempozyumu: Çevre Eğitimi, Ankara
Erten, S., (2001). Çevre Eğitiminde Planlanmış Davranış Teorisinin Kullanılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Ankara,
20, 73-79.
Geray, C., (1978). Halk Eğitimi, Ankara Üniversitesi Basımevi, Eğitim Fakültesi Yayınları Ankara, 73, 174
Geray, C., (1997). İnsan Çevre Toplum, Ankara, İmge Kitabevi
Gökdağ, D., (1995). Cogita: Kirlenen Çağ, 3 Aylık Düşünce Dergisi, İstanbul, 2, 41 -43 Gönüllü Kuruluşlar Toplantısı, 22 Şubat 1994 (1994). Türkiye Çevre Vakfı Yayını, Önder Matbaası, Ankara
Gürkaynak, İ, (1995). Barış ve Çevre Kültürü, NÜSED (Nükleer Tehlikeye Karşı Barış Ve Çevre İçin Sağlıkçılar Derneği), 1, 41
Güven, S., (2001). Çocuk, Aile ve Çevre, Çoluk Çocuk Dergisi, Aylık Anne Baba Eğitim Dergisi, Haziran, 3, 26
Hadimoğullari, N., (2002). Etkili Çevre Eğitimi Nasıl Olmalıdır?, Ankara, Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, 3, 28,
http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/sayi28/hadimo gullari.htm
Ilgar, R., (2003) "Çevreden Gelen Uyaranların Eğitime Etkisi", Gazi Üniversitesi, Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, KEFAD, Cilt 3, 2003, Ankara
İleri, R., (1998). Çevre Eğitimi ve Katılımın Sağlanması, Ekoloji Çevre Dergisi, Temmuz-Ağustos-Eylül, İzmir, 28,3-9
Kiziroğlu, İ. (2000). "Türk Eğitim Sisteminde Çevre Eğitimi ve Karşılaşılan Sorunlar", V Uluslararası Ekoloji ve Çevre Sorunları Sempozyumu, Ankara
Mamedov, N., (1998). Çevre Eğitim: Kavram ve Metodik Yaklaşımlar, İzmir 1, 19 Çevre Koruma ve Araştırma Vakfı Yayınları
Mutlu, N., (2000). Çevre Ve Tüketici
Eğitiminin Önemi, Kız Teknik Öğretim Genel Müdürlüğü Beslenme ve Gıda Alanlarında Eğitim ve İşgücü Yetiştirme Projesi Tüketici Eğitimi ve Çevre Semineri I, Ankara, s.3 http//www.ktogm.meb.gov.tr/Dosyalar/yansimal ar/yansima20.doc
Özer, U. (1991). Çevre Eğitimi, Türkiye'de Çevre Kirlenmesi Öncelikleri Sempozyumu Kitabı, Fen Edebiyat Fakültesi Kimya Bölümü,
İstanbul, I., 240
ŞAFAK, Ş., (1999). Çevre Eğitimi ve Aile, Eğitim Bilimleri Dergisi, 23, 112, 47-51
Şimşekli, Y., (2001). Bursa'da Uygulamalı Çevre Eğitimi Projesine Seçilen Okullarda Yapılan Etkinliklerin Okul Yöneticisi ve Görevli Öğretmenlerin Katkısı Yönünden Değerlendirilmesi, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Bursa, 14, 1, 165
Yilmaz, A., Morgil, İ., Aktuğ, P. Ve Göbekli, İ. (2002). Ortaöğretim ve Üniversite Öğrencilerinin Çevre, Çevre Kavramları ve Sorunları Konusundaki Bilgi ve Öneriler. H. Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 156-162
Unesco, (1972). Tokyo Uluslararası Yetişkin Eğitimi Konferansı-Amaç, Genel Rapor Tavsiye Kararları (Çev: Sudi Bülbül), Ankara, 15
Yumuşak, İ., (2004). Gelişmekte Olan Ülkeler ve Türkiye Açısından Kadın Eğitiminin Ekonomik ve Sosyal Boyutu Üzerine Bir Değerlendirme, Yeditepe Üniversitesi
49
Çevre Eğitiminde... / Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, (2007), 38-50
Disiplinlerarası Kadın Sempozyumu, 1 -4 Mart
2004, İstanbul
Yurt Sevgisi Eğitimi Ders Kitabı, Kara Kuvvetleri Komutanlığı Yayınları, Ankara,
2005
Yücel, S., Morgil, İ., (1999). Çevre Eğitiminin
Geliştirilmesi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 1, 76-89 Ulusal Çevre Eylem Planı (1997). Doğal, Tarihi ve Kültürel Değerlerin Korunması. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı, Haziran 1997
Türkiye Çevre Atlası 2004, (2004). ÇED
Planlama Genel Müdürlüğü Çevre Envanteri Dairesi Başkanlığı, Ankara,
www.fbo.hacettepe.edu.tr/cevresorunlari.html
(24.04.2006)
http ://www. cevreorman. gov.tr/co_02. htm
(24.04.2006)
http://www.deepnature.com/cevreorgutleri.htm
(05.05.2006)
http://www.evkultur.com/cevre/cevresurasi/6- 7komkar.htm (15.04.2006)
50

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com