PSİKOLOJİK DESTEK PROGRAMININ ZİHİNSEL YETERSİZLİĞİ OLAN ÇOCUKLARIN ANNELERİNİN UMUTSUZLUK VE İYİMSERLİK DÜZEYLERİNE ETKİSİ
Journal Name:
- Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi
Publication Year:
- 2012
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
REFERENCES
ABRAMSON L.Y., METALSKY G. I. And ALLOY L. B. (1989). “Hopelessness Depression: A Theory – Based Subtype Of Depression”, Psychological Review, S:96(2), s.358 - 372.
AINBINDER J.G., BLANCHARD L.W. & SİNGER, G.H. (1998). "A Qualitative Study of Parent to Parent Support for Parents of Children with Special Needs. Consortium to Evaluate Parent to Parent”, Journal of Pediatric Psychology, S: 23(2), s.99-109.
AKINCI-AYDOĞAN Aynur (1999). Özürlü Çocuğa Sahip Anne Babaların Umutsuzluk Düzeylerinin Belirlenmesi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
AKKÖK Füsun (1989). “Aile Rehberliğinde Yeni Bir Yaklaşım: Yardımcı Aile Sistemi”, İnsan Bilimleri Dergisi, S:VII(2), s.1-6.
AKKÖK Füsun (1994). “Özürlü Bir Çocuğa Sahip Anne Babaların Benlik Kavramlarına İlişkin Bir Ön Çalışma”, Özel Eğitim Dergisi, S:1(4), s.10-22.
AKKÖK Füsun (1997). Farklı Özelliği Olan Çocuk Anne Babalarının Yaşadıkları, Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yay.
ANDERSON Egil (1993). “Depression and Anxiety in Families with a Mentally Handicapped Child”, International Journey of Rehabilitation Research, S:16, s.165-169.
AYDIN G. ve TEZER Esin (1991). “İyimserlik, Sağlık Sorunları Ve Akademik Başarı İlişkisi”, Psikoloji Dergisi, S:7(26), s. 2-9. BEBKO James M., KONSTANTAREAS Marianthi M. and SPRINGER J. (1987). “Parent And Professional Evaluations Of Family Stress Associated With Characteristics Of Autism”, Journal Of Autism And Developmental Disorders, S:17, s.565–576.
BECK Aaron T., WEISSMAN A., LESTER David & TREXLER L. (1974). “The Assessment Of Pessimism. The Hopelessness Scale”, Journal Of Consulting And Clinical Psychology, S:42, s.861 – 865.
BENETT Tess, DEBORAH De Luca. & ROBİN W. Allen (1996). “Families of Chidren with Disabilities: Positive Adaptation Across The Life Cycle”, Social Work in Education, S:18(1), s.14-31.
BÖCÜ Şengül Demirsoy (1992). Bilgi Verici Danışmanlığın Beyin Felçli (Serebral Palsili) Çocuğu Olan Annelerin Kaygı Düzeylerine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
BÜYÜKÖZTÜRK Şenel (2007). Deneysel Desenler: Öntest-Sontest Kontrol Gruplu Desen Ve SPSS Uygulamalı Veri Analizi( 2. Baskı), Ankara: Pegem-A yay.
CARVER Charles S., REYNOLDS Sakina L. & SCHEİER Michael F. (1994). “The Possible Selves Of Optimists And Pessimisits”, Journal Of Research in Personality, S:28, s.133-141.
CEYLAN Remziye (2004). Entegre Eğitime Katılan Ve Katılmayan Engelli Çocukların Annelerinin Depresyon Ve Umutsuzluk Düzeylerinin İncelenmesi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
COTTRELL David J. and SUMMERS K. (1989). “Communicating an Evolutionary Diagnosis of Disability to Parents”, Child: Care, Health and Development, S:4(1), s.211-219.
DOĞAN Murat (2001). İşitme Engelli Çocuğa Sahip Ebeveynlerin Çeşitli Psikolojik Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Ünivesitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
DÖNMEZ Necate Baykoç ve İSMİHAN Artan (2000). “Engelli Çocuğa Sahip Annelerin Beklentileri Ve Endişe Duydukları Konuların İncelenmesi”, Sosyal Hizmetler Dergisi, S:1(11), s.16-24.
ELLIS Jon B. & HIRSCH Jameson K. (2000). “Reasons For Living in Parents Of Developmentally Delayed Children”, Research in Developmental Disabilities, S:21(4), s.323-327.
ERGÜNER-TEKİNALP Bengü ve AKKOK Füsun (2004). “The Effects Of A Coping Skills Training Program On The Coping Skills, Hopelessness And Stress Levels Of Mothers Of Children With Autism”, International Journal for the Advancement of Counseling, S:26, s.257-27.
ERİPEK Süleyman (1996). Zihinsel Engelli Çocuklar (2. Baskı), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yay.
ERİPEK Süleyman (2009). Zihinsel Yetersizliği Olan Çocuklar (1.Baskı). Ankara: Maya Akademi Yay.
ERSOY Özlem (1997). İşitme Ve Zihinsel Engelli Çocuğu Olan Annelerin Kaygı Düzeyleri Ve Çocuklarını Kabullenme Durumlarına "Destekleyici Eğitim Programlarının" Etkisi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
FIRAT A. (1999). Psikolojik Danışma Uygulamasının Zihinsel Özürlü Çocuğu Olan Anne-Babaların Yalnızlık Düzeylerine Etkisi, V.Ulusal PDR Kongresi. Basılmamış Bildiri, Ankara.
HEİMAN Tali (2002). “Parents Of Children With Disabilities: Resilience, Coping And Future Expectations”, Journal Of Developmental And Physical Disabilities, S:14(2), s.159-170.
HİSLİ-ŞAHİN Nesrin (1989). “Beck Depresyon Envanterinin Üniversite Öğrencileri İçin Geçerliliği, Güvenirliği”, Psikoloji Dergisi, S:7, s.3-13.
HORNEY Karen (1993). Nevrozlar Ve İnsan Gelişimi Özgerçekleştirme Kavgası. (Çev. Selçuk Budak). Ankara.
HUBER Charles H. (1979). “Parents of The Handicapped Child: Facilitating Acceptance Through Group Counselling”, Personel And Guidance Journal, S:January, s.267-269.
HUNFELD Joke A., TEMPELS Angelique & PASSCHİER Jan (1999). “Brief Report: Parental Burden and Grief one Year After the Birth of a Child with Congenital Anomaly”, Journal of Pediatric Psychiatry, S:24, s.515-52.
İNCEER Benal ve ÖZBEY Ferdagül (1990). “Zihinsel Engelli Bireylerin Aileleri İle Bir Grup Uygulaması (II)”, V.Ulusal Psikoloji Kongresi, Psikoloji-Seminer Dergisi Özel Sayı, S:8, s.159-65.
JAYASHANKARAPPA B.S. & PURİ R.K. (1980). “Parental Counselling of The Mentally Retarded Children”, Child Psychiarty Quarterly, S:November, s.109-112. KAZAK Anne & MARVİN Robert S. (1984). “Differences, Difficulties And Adaptation: Stress And Social Networks in Families With a Handicapped Child”, Family Relations, S:33, s.67-77.
KERR Steven M. & McIntosh, J.B. (2000). “Coping When a Child Has a Disability: Expoling The Impact pf Parent-to Parent Support”, Child: Care, Health and Development, S:26(4), s.309-322.
KULOĞLU-AKSAZ Neslihan (1992). Bilgi Verici Danışmanlığın Otistik Çocuğu Olan Anne Babaların Kaygı Düzeylerine Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
KULOĞLU-AKSAZ Neslihan (1999). Bilgi Verici Psikolojik Danışma Ve Didaktik Bilgi Verme Süreçlerinin Down Sendromlu Bebeği Olan Anne-Babaların Yalnızlık Düzeylerine Etkisi, V. Ulusal PDR Kongresi, Basılmamış Bildiri, Ankara.
KULOĞLU-AKSAZ Neslihan (2001). Bilgi Verici Psikolojik Danışma ve Didaktik Bilgi Verme Programlarının Down Sendromlu Bebeği Olan Anne-Babaların Umutsuzluk, Gereksinim ve Eş İlişkisi Düzeylerine Etkisi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
KUTLU Mustafa (1998). Özürlü Çocuğu Olan Ana-Babaların Umutsuzluk Düzeyleri, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
KÜÇÜKER Sevgi (1997). Bilgi Verici Psikolojik Danışma Programının Zihinsel Özürlü Çocukların Kardeşlerinin Özürle İlgili Bilgi Düzeylerine Ve Özürlü Kardeşlerine Yönelik Tutumların Etkisi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
MACFARLENE Malcolm M. (1999). “Treating Brain-Injured Clients and Their Families”, Family Therapy, S:26(1), s.13-29.
MCCLURE Sarah W. & LİNDSEY Jimmy D. (1984). “A Road to Somewhere for Parents of Severely Handicapped Children”, The Pointer, S:29(1), s.32-38.
METALSKY Gerald I., ABRAMSON Lyn Y., SELİGMAN Martin, SEMMEL Amy & PETERSON Christopher (1982). “Attributional Styles And Life Events in The Classroom: Vulnerability And Invulnerability To Depressive Mood Reactions”, Journal Of Personality And Social Psychology, S:43(3), s.612-617.
MOBARAK Reaz, NAILA Z. Khan & SHİRİN Munir (2000). “Predictors of Stress in Mothers of Children With Cerebral Palsy in Bangladesh”, Journey of Pediatric Psychology, S.25(6), s.427-433. NAIDOO R.M. (1984). “Counselling Parents with Handicapped Children”, Projective Psychology, S:29(1), s.13-17.
NURSEY Ann D., ROHDE J.R. & FARMER R.D.T (1990). “A Study of Doktors’ and Parents’ Attitudes to People with Mental Handicaps”, Journal of Mental Deficiency Research, S:34, s.143-155.
ÖZHAN Gürcan (2001). Gestalt Yaklaşımına Dayalı Olarak Yapılan Bireysel Psikolojik Danışmanın Zihinsel Engelli Çocuğa Sahip Annelerin Sürekli Kaygı ve Uyum Düzeylerine Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
ÖZTÜRK Orhan (2002). Ruh Sağlığı ve Bozuklukları (7. Baskı), Ankara: Nobel Yay.
PAIN H. (1999). “Coping with a Child with Disabilities From the Parents Perspective: The Function of Information”, Child: Care, Health and Development, S:25(4), s.299-312.
PELCHAT Diane, JOCELYN Bisson, NİCOLE Ricard & PERREAULT Michel (1999). “Longitudinal Effect of an Early Family Intervention Programme on The Adaptation of Parents of Children with a Disability “, International Journal of Nursing Studies, S:36(6), s.465-477.
RYDE-BRANDT Brita (1990). “Anxiety and Defence Strategies in Mothers of Children with Diffrent Disabilities”, British Journal of Medical Psychology, S:63, s.183-192.
SCHEIER Michael E. and CARVER Charles S. (1987). “Dispositional Optimism And Physical Well-Being: The Influence Of Generalized Expectancies On Health”, Journal Of Personality, S:55, s.169-210.
SCHİLLİNG Robert F., KİRKHAM Maura A., SNOW William H. & SCHİNKE Steven Paul (1986). “Single Mother With Handicapped Children: Different From Their Married Counterparts?”, Family Relations, S:35, s.67-69.
SEBER Gülten (1991). Beck Umutsuzluk Ölçeğinin Geçerlik Ve Güvenirliği Üzerine Bir Çalışma, Yayımlanmamış Doçentlik Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
SELTZER Marsha M., GREENBERG Jan S., FLOYD Frank J., PETTEE Yvette and HONG Jinkuk (2001). “Life Course Impacts Of Parenting a Child With a Disability”, American Journal Of Mental Retardation, S:106, s.256-286. SEYBOLD Judy, FRİTZ Janet & MACPHEE David (1980). “Relation of Social Support to the Self-Perceptions of Mothers with Delayed Children”, Journal of Community Psychology, S:19(1), s.29-36.
SHERMAN Barry R. & COCOZZA Joseph J. (1984). “Stress in Families of The Developmentally Disabled: A Literature Review of Factors Affection the Decision to Seek Out-of Home Placements”, Family Relations, S:33, s.95-103.
STALLARD P. & DİCKİNSON F. (1994). “Groups for Parents of Pre-School Children with Severe Disabilities”, Child: Care, Health and Development, S:20, s.197-207.
STAUB Debbie & HUNT P. (1993). “The Effects Of Social Interaction Training On High School Peer Tutors Of Schoolmates With Severe Disabilities”, Exceptional Children, S:60(1), s.41-57.
SUCUOĞLU Bülbin (1995). “Özürlü Çocuğu Olan Anne-Babaların Gereksinimlerinin Belirlenmesi”, Çocuk Ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, S:2(1), s.10-18.
TEZEL Dilber (2003). Bir Psikolojik Destek Programının Engelli Bebek Annelerinin Duygu Durumlarına Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
TÜRKÜM Sibel (1999). Stresle Başa Çıkma ve İyimserlik. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yay.
UĞUZ Şükrü, TOROS Fevziye, YAZGAN-İNANÇ Banu, ÇOLAKKADIOĞLU Oğuzhan (2004). “Zihinsel Ve/Veya Bedensel Engelli Çocukların Annelerinin Anksiyete, Depresyon Ve Stres Düzeylerinin Belirlenmesi”, Klinik Psikiyatri, S:7, s.42-47.
VURAL Meryem (2010). Psikolojik Destek Programının, Hafif Düzeyde Zihinsel Yetersizliği Olan Çocukların Annelerinin Umutsuzluk, İyimserlik Ve Pozitif-Negatif Duygu Düzeylerine Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
WİLTON K. & RENAUT J. (1986). “Stress Levels in Families With Intellectually Handicapped Preschool Children And Families With Nonhandicapped Preschool Children”, Journal Of Mental Deficits Research, S:30, s.163-169.
YUKAY Müge (1998). Down Sendromlu Çocuğa Sahip Ailelere Yapılan Grupla Psikolojik Danışmanın Ailelerin Depresyon Düzeyleri Ve Aile Yapıları Üzerine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. ZETLİN Shirley, WİLLİAMSON Gordon G. & ROSENBLATT William P. (1987). “The Coping With Stres Model: A Counselling Approach For Families With A Handicapped Child”, Journal Of Counselling And Development, S:65, s.443-446.