You are here

Home » Content

Çizgi Film Programlarının Çocuklara Etkisi Konu-sunda Ailelerin Bilgi ve Farkındalık Düzeylerinin İncelenmesi

Investigation of the Families’ Knowledge and Awareness about Effect of Cartoon on Children

Journal Name:

  • OPUS-Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2016

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this research is the investigation of the families’ knowledge and awareness about effect of cartoon on children. In this research, phenomenological design as qualitative method was used. Re-search data was collected via semi-structured interviews. 25 parents who have children in preschool education in Kütahya. Participants were determined by purposeful convenient sampling strategy. Data of the research was analyzed using descriptive and systematic (thematic) analysis. According to the findings, parents don’t have enough information about cartoon program and so they allowed choices about cartoon to children. In addition, parents said that cartoons affected children negatively. In other words, cartons have more harmful effect than useful effect. Finally, parents did not talk to their children about cartoon programs.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Araştırmanın amacı, çizgi film programlarının çocuklara etkisi konusunda ailelerin bilgi ve farkın-dalık düzeylerini incelenmektir. Araştırmada, nitel araştırma yaklaşımı benimsenmiş ve araştırma olgu bilim deseni kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri, yarı-yapılandırılmış görüşme soruları yoluyla elde edilmiştir. Araştırma, amaçlı uygun örnekleme stratejisiyle belirlenen Kütahya ilinde çocuğu okul öncesine devam eden 25 ebeveynin katılımıyla gerçekleşmiştir. Araştırma verileri betimsel ve sistematik (tematik) analiz tekniği kullanılarak çözümlenmiştir. Araştırma bulgularına göre, araştırmaya katılan ebeveynlerin çizgi film programları hakkında fazla bilgiye sahip olmadıkları bundan dolayı program konusunda seçimleri çocuğa bıraktıkları tespit edilmiştir. Ayrıca katılımcı-lar, çizgi filmlerin çocukları olumsuz etkiledikleri, bir başka ifadeyle yararlı etkilerinden ziyade za-rarlı etkileri olduğunu aktarmışlardır. Son olarak ebeveynlerin çizgi film programları hakkında ço-cuklarıyla konuşmadıkları tespit edilmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-cizgi-film-programlarinin-cocuklara-etkisi-konu-sunda-ailelerin-bilgi-farkindalik-duzeylerinin-incelenmesi.pdf
  • 11
341
364
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akçalı, S. İ. (2007). Medya ve çocuk. İstanbul: Ebabil Yayınları.
Akkuş, S. Y. ve Yılmazer, Y. (2015). 3-60 ay arası çocukların televizyon iz-leme alışkanlıklarının incelenmesi. Uluslararası Katılımlı III. Ço-cuk Gelişimi ve Eğitimi Kongresi “Erken Müdahale”, 11-13 Mayıs, Ankara. Sözel Bildiriler XIV. SS060
Altunışık, R., Çoşkun, R., Yıldırım, E. ve Bayraktaroğlu, S. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Sakarya: Sakarya Kitabevi.
Anderson, D. R. ve Pempek, T. A. (2005). Television and very young child-ren. American Behavioral Scientist, 48(5), 505-522.
Arslan, A. (2004). Bir sosyolojik olgu olarak televizyon. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1(1). https://www.j-humansciences.com/ojs/in-dex.php/IJHS/article/view/163/163
Arıkan, R. (2000). Araştırma teknikleri ve rapor yazma. Ankara: Gazi Kita-bevi, s. 94
Aziz, A. (2003). Araştırma yöntemleri, teknikleri ve iletişim. Ankara: Turhan Kitabevi, s. 85
Balcı, A. (2006). Araştırma teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Yayınları, s. 168
Bayrakçı, M. (2007). Sosyal öğrenme kuramı ve eğitimde uygulanması. SAÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 14, 198-210.
Belviranlı, S., Ceritoğlu, K., Bilgin, Ç., Bayraktar, F., Bulut, H., Vaizoğlu S. A. ve Güler, Ç. (2008). Annelerin televizyon izleme konusundaki davranışları ve akıllı işaretler. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 7(3), 191-198.
Bloor, M. ve Wood, F. (2006). Keywords in qualitative methods. Thousand Oaks, London, New Delhi: Sage Publications.
Bryant, J. ve Oliver, M. B. (2009). Media effects: Advances in theory and rese-arch. New York: Taylor & Francis.
Büyükbaykal, G. N. (2007). Televizyonun çocuklar üzerindeki etkileri. İs-tanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 28, 31-44.
Gamze Yetim – Hakan Sarıçam
OPUS © Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi  360
Calvert, S. L. ve Kotler, J. A. (2003). Lessons from children’s television: The impact of the children’s television act on children’s learning. App-lied Developmental Psychology, 24, 275-335.
Cesur, S. ve Paker, O. (2007). Televizyon ve çocuk: Çocukların TV prog-ramlarına ilişkin tercihleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(19), 106-125.
Ceylan, R., Bıçakçı, M. ve Aral, M. (2012). Çocukların benlik kavramla-rında televizyon seyretme süresi ve seyredilen programların etki-sinin incelenmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(1), 25-33.
Christakis, D. A. ve Zimmerman, F. J. (2007). Violent television viewing during preschool is associated with antisocial behavior during school age. Pediatrics, 120(5), 993-999.
Christakis, D. A., Zimmerman, F. J., DiGiuseppe, D. L. ve McCarty, C. A. (2004). Early television exposure and subsequent attentional prob-lems in children. Pediatrics, 113(4), 708-713.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting, and evalu-ating quantitative and qualitative research (4th ed.).Upper Saddle Ri-ver, NJ: Pearson Education International.
Çilenti, K. (1984). Eğitim teknolojisi ve öğretim. Ankara: Özel Yayın.
Çilenti, K. (1982). Televizyonla eğitim ilkeleri ve Türkiye’deki uygulama-lar. A.Ü. EBF Dergisi, 15(2), 151-164.
Çilenti, K. (1980). Çocuk ve kitle iletişim araçları. Çocuk ve eğitim, (Yay. Haz.: N. Koç), Ankara: TED Yay.
Çilesiz, S. (2011). A phenomenological approach to experiences with tech-nology: current state, promise, and future directions for research. Educational Technology Research and Development, 59(4), 487-510.
Ertürk, Y. D. (2004). Çocuk ve televizyon etkileşiminde aile. I.Uluslararası Çocuk ve İletişim Konferansı, ss.271-277.
Ertürk, Y. D. ve Gül, A. A. (2006). Çocuğunuzu televizyona teslim etmeyin. Ankara: Nobel Yayınları.
Erdoğan, S. ve Baran, G. (2008). A study on the opinions of parents regar-ding television watching habits of their children in the four-six age group. The Social Science, 3(3), 245-248.
Çizgi Film Programlarının Çocuklara Etkisi Konusunda Ailelerin Bilgi ve Farkındalık Düzeylerinin
İncelenmesi
361  OPUS © Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi
Erdoğan, S. (2010, November). Erken çocukluk döneminde televizyonun sosyal gelişime ve değerler eğitimine etkisi. International Confe-rence on New Trends in Education and Their Implications (pp. 764-767).
Fraenkel, J. R. ve Wallen, N. E. (2006). How to design and evaluate research in education. New York: McGraw-Hill.
Kalan, Ö. G. (2010). Medya okuryazarlığı ve okul öncesi çocuk: Ebeveyn-lerin medya okuryazarlığı bilinci üzerine bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 39, 59-73.
Luther, C. A. ve Legg, J. B. (2010). Gender differences in depictions of so-cial and physical aggression in children’s television cartoons in the US. Journal of Children and Media, 4(2), 191-205. http://dx.doi.org/10.1080/17482791003629651
Mahesh Chandra Guru, B. P., Nabi, A. ve Raslana, R. (2013). Role of tele-vision in child development. J Mass Communicat Journalism, 3(3), 153. Doi:10.4172/2165-7912.1000153
Mutlu, E. (1999). Televizyon ve toplum. Ankara: Türkiye Radyo Televizyon Kurumu Yay.
Mutlu, E. (1997). Televizyon, çocuklar ve şiddet. İ.Ü. İletişim Fakültesi Der-gisi 4, 41-77.
Oktay, A. (1999). Yaşamın sihirli yılları: Okul öncesi dönem. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Oruç, C., Tecim, E. ve Özyürek, H. (2011). Okul öncesi dönem çocuğunun kişilik gelişiminde rol modellik ve çizgi filmler. Ekev Akademi Der-gisi, 15(48), 281-297.
Önder, A. ve Dağal, B. A. (2006). Okul Öncesi çocukların annelerinin ‘Be-nimle Oynar mısın?’ çocuk programını kalite kriterlerine göre de-ğerlendirmesi. II. Uluslararası Çocuk ve İletişim Kongresi, s.171-184.
Özdemir. A. A. ve Ramazan, O. (2012). Çizgi filmlerin çocukların davra-nışları üzerindeki etkisinin anne görüşlerine göre incelenmesi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 35, 157-173.
Özdemir, O., Özdemir, P. G., Kadak, M. T. ve Nasıroğlu, S. (2012). Kişilik gelişimi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(4), 566-589.
Özözen Danacı, M. ve Çetin, Z. (2016). Erken çocukluk döneminde görü-len okul zorbalığı davranış eğilimlerinin çocukların kişisel/sosyal-
Gamze Yetim – Hakan Sarıçam
OPUS © Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi  362
dil-motor gelişimleri ile olan ilişkisi. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 3(2), 53-72.
Öztürk, C. ve Karayağız, G. (2007). Çocuk ve televizyon. Atatürk Üniversi-tesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 10(2), 81-85.
Pagani, L. S., Fitzpatrick, C., Barnett, T. A. ve Dubow, E. (2010). Prospec-tive associations between early childhood television exposure and academic, psychosocial, and physical well-being by middle child-hood. Arch Pediatr Adolesc Med., 164(5), 425-431.
Paavonen, E. J., Pennonen, M., Roine, M., Valkonen, S. ve Lahikainen, A. R. (2006). TV exposure associated with sleep disturbances in 5-to 6-year-old children. Journal of Sleep Research, 15(2), 154-161.
Persegani, C., Russo, P., Carucci, C., Papeschi, L., Trimarchi, M. ve Nico-lini, M. (2002). Television viewing and personality structure in children. Individual Differences, 32, 977-990.
Rosiek, A., Maciejewska, N. F, Leksowski, K., Rosiek-Kryszewska, A. ve Leksowski, L. (2015). Effect of television on obesity and excess of weight and consequences of health. Int. J. Environ. Res. Public He-alth, 12(8), 9408-9426.
Sagvolden, T., Johansen, E. B., Aase, H. ve Russell, V. A. (2005). A dynamic developmental theory of AttentionDeficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) predominantly hyperactive/impulsive and combined subtypes. Behavioural and Brain Sciences, 28(3), 397-419.
Samaniego, C. M. ve Pascal, A. C. (2007). The teaching and learning of va-lues through television. Review of Education, 53, 5-21. Doi:10.1007/s11159-006-9028-6
Sigman, A. (2007). Visual voodoo: The biological impact of watching TV. Biologist, 54(1), 12-17.
Takeuchi, H., Taki, Y., Hashizume, H., Asano, K., Sassa, Y., … Kawashima R. (2013). The impact of Asano M., television viewing on brain structures: cross-sectional and longitudinal analyses. Cereb Cortex, 25(5), 1188-1197. Doi: 10.1093/cercor/bht315.
Verlinden, M., Tiemeier, H., Hudziak, J. J., Jaddoe, V. W., Raat, H., Guxens, M., …Jansen, P.W. (2012). Television viewing and exter-nalizing problems in preschool children: The generation r study. Archives of Pediatrics and Adolescent Medicine, 166(10), 919-925. Doi:10.1001/archpediatrics.2012.653
Çizgi Film Programlarının Çocuklara Etkisi Konusunda Ailelerin Bilgi ve Farkındalık Düzeylerinin
İncelenmesi
363  OPUS © Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi
Yavuzer, H. (1998). Çocuk ve suç. İstanbul: Remzi Kitabevi, s245.
Yavuzer, H. (2003). Çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Yıldırım, K. (2010). Raising the quality in qualitative research. Elementary Education Online, 9(1), 79-92.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (6. baskı) Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Zimmerman, F. J. ve Christakis, D. A. (2005). Children's television viewing and cognitive outcomes: a longitudinal analysis of national data. Arch Pediatr Adolesc Med., 159(7), 619-25.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com