You are here

Home » Content

Öğrenci-Öğrenci Anlaşmazlıklarının Çözümünde Barışyapıcılık Yöntemi: Öğretmen Perspektifleri

Peacemaking Method In Resolving Student-To-Student Conflicts: Teachers’ Perspectives

Journal Name:

  • Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2016
DOI: 
10.9779/PUJE752

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study was to investigate teachers’ perspectives related to peacemaking method implemented as an alternative to traditional discipline approach in resolving student to student conflicts. In the study, “semi-structured interview technique” was used as a method of qualitative research. In the research in which criterion sampling technique was used, interviews were carried out with 5 women, 6 men, and 11 teachers in total. In the analysis of interview data, content analysis technique was used. From the research results, it can be stated that teachers’ perceptions provided evidence for peace education program implemented as a separate program from curriculum was useful at improving peer relationships, enabling student conflicts to resolve constructively-peacefully, and developing peacemaker students’ behaviors, peer relations, and problem solving skills. Notwithstanding, teachers stated that this study did not have a significant effect on academic achievement of peacemaker students.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, öğrenci-öğrenci anlaşmazlıklarının çözümünde geleneksel disiplin yaklaşımına bir alternatif olarak uygulanan barışyapıcılık yöntemine ilişkin öğretmen görüşlerini incelemektir. Çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden “yarı yapılandırılmış görüşme tekniği” kullanılmıştır. Ölçüt örnekleme tekniğinin kullanıldığı araştırmada 6’sı kadın, 5’i erkek olmak üzere toplam 11 öğretmenle görüşmeler yürütülmüştür. Görüşme verilerinin analizinde içerik analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırma bulguları incelendiğinde, öğretmen algılarının okulda müfredattan bağımsız olarak uygulanan barışyapıcılık programının sınıf içi akran ilişkilerini olumlu yönde geliştirmesinde, sınıf içi öğrenci anlaşmazlıklarının yapıcı-barışçıl bir biçimde çözümlenmesinde ve barışyapıcı öğrencilerin davranışları, akran ilişkileri ve sorun çözme becerilerinin gelişmesinde yararlılığını destekler nitelikte olduğu söylenebilir. Bununla birlikte, öğretmenler bu çalışmanın barışyapıcı öğrencilerin ders başarısı üzerinde ise önemli bir etkisi olmadığını ifade etmişlerdir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ogrenci-ogrenci-anlasmazliklarinin-cozumunde-barisyapicilik-yontemi-ogretmen-perspektifleri.pdf
  • 39
33
49
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akgun, S. ve Araz, A. (2014). The effects of conflict resolution education on conflict resolution
skills, social competence, and aggression in Turkish elementary school students. Journal
of Peace Education, 11(1), 30-45.
Bickmore, K. (2002). Good training is not enough: Research on peer mediation program
implementation. Social Alternatives, 21(1), 33-38.
Burrell, N. A., Zirbel, C. S. ve Allen, M. (2003). Evaluating peer mediation outcomes in educational
settings: A meta-analytic review. Conflict Resolution Quarterly, 21(1), 7-26.
Danesh, H. B. ve Clarke-Habibi, S. (2007). Education for peace curriculum manual: A conceptual and
practical guide. Education for peace integrative curriculum series (Volume I). Vancouver:
EFP - International Press.
Güloğlu, F. (2011). Çatışan öğrenciler ile arabulucu öğrencilerin “akran arabuluculuk”
uygulamalarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz
Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Johnson, D. W. ve Johnson, R. T. (1995a). Teaching students to be peacemakers (3rd ed.). Edina, MN:
Interaction Book Company.
Johnson, D. W. ve Johnson, R. T. (1995b). Our mediation notebook (3rd ed.). Edina, MN: Interaction
Book Company.
Johnson, D. W. ve Johnson, R. T. (2012). Restorative justice in the classroom: Necessary roles of
cooperative context, constructive conflict, and civic values. Negotiation and Conflict
Management Research, 5(1), 4-28.
Johnson, R. T. ve Johnson, D. W. (2002). Teaching students to be peacemakers: A meta-analysis.
Journal of Research in Education, 12(1), 25-39.
Kaçmaz, T. (2011). Perspectives of primary school peer mediators on their mediation practices.
Egitim Arastirmalari-Eurasian Journal of Educational Research, 43, 125-142.
Korkut, F. (2003). Okullarda önleyici rehberlik hizmetleri. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik
Dergisi, 2(20), 27-40.
Libresco, A. S. ve Balantic, J. (Ed.) (2006). Peace lessons around world. New York: Hague Appeal for
Peace.
Lindsay, P. (1998). Conflict resolution and peer mediation in public schools: What works? Mediation
Quarterly, 16(1), 85-99.
Mediation UK. (1995). Training manual in community mediation skills. Bristol: Mediation UK.
Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
KAYNAKÇA
Öğrenci-Öğrenci Anlaşmazlıklarının Çözümünde Barışyapıcılık Yöntemi: Öğretmen Perspektifleri
48 Pamukkale University Journal of Education, Number 39 (January 2016/I)
Noaks, J. ve Noaks, L. (2009). School-based peer mediation as a strategy for social inclusion.
Pastoral Care in Education: An International Journal of Personal, Social and Emotional
Development, 27(1), 53-61.
Sadri-Damirchi, E. ve Bilge, F. (2014). The effect of peace education program on the seven-grade
student’s conflict resolution and communication skills. Education and Science, 39(175),
309-318.
Sağkal, A. S. (2011). Barış eğitimi programının ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin saldırganlık
eğilimleri, empati düzeyleri ve barışa ilişkin görüşleri üzerindeki etkisinin incelenmesi.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
İzmir.
Sağkal, A. S., Türnüklü, A. ve Totan, T. (2012). Kişilerarası barış için empati: Barış eğitiminin empati
becerilerine ekileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 1447-1460.
Schrumpf, F., Crawford, K. D. ve Bodine, J. R. (1997a). Peer mediation: Conflict resolution in school:
Program guide. Champaign, IL: Research Press.
Schrumpf, F., Crawford, K. D. ve Bodine, J. R. (1997b). Peer mediation: Conflict resolution in schools:
Student manual. Champaign, IL: Research Press.
Sellman, E. (2002). Peer mediation, school culture and sustainability. Pastoral Care in Education:
An International Journal of Personal, Social, & Emotional Development, 20(2), 7-11.
Stevahn, L. Johnson, D. W., Johnson, R. T., Green, K. ve Laginski, A. M. (1997). Effects on high school
students of conflict resolution training integrated into English Literature. The Journal of
Social Psychology, 137(3), 302-315.
Stevahn, L., Johnson, D. W., Johnson, R. T. ve Schultz, R. (2002). Effects of conflict resolution training
integrated into a high school social studies curriculum. The Journal of Social Psychology,
142(3), 305-331.
Türnüklü, A. (2011). Peer mediators’ perceptions of the mediation process. Education and Science,
36(159), 179-191.
Türnüklü, A., Kaçmaz, T., İkiz, E. ve Balcı, F. (2009a). Liselerde öğrenci şiddetinin önlenmesi:
Anlaşmazlık çözümü, müzakere ve akran-arabuluculuk eğitim programı. Ankara: Maya
Akademi.
Türnüklü, A., Kaçmaz, T., İkiz, E. ve Balcı, F. (2009b). Liselerde öğrenci şiddetinin önlenmesi:
Anlaşmazlık çözümü, müzakere ve akran-arabuluculuk eğitim programı: Öğrenci etkinlik
kitabı. Ankara: Maya Akademi.
UNESCO, UNHCR ve INEE (2005). Inter-agency peace education programme: Skills for constructive
living. Paris: UNESCO. http://unesdoc.unesco.org/images/0014/001442/144251e.pdf
adresinden 29 Kasım 2012 tarihinde edinilmiştir.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. bs.). Ankara: Seçkin
Yayıncılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com