You are here

ORTAÖĞRETİM KURUMLARINDA MÜKÂFAT VE CEZA ALGISI (AĞRI ÖRNEĞİ)

Perception of Award and Punishment on Formal Secondary Education Institutions

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Basic aim of this study was to determine primary and secondary school students’ perspectives on effects of award and punishment on religious education and teaching. Samples were selected by easy availability sampling from 8 different schools in city center of Agri province. The data were gathered from 179 students by using survey technique. The survey was prepared by the researcher and consists of 38 questions. The results were as follows. It can be concluded as almost all students received religious education from their parents during pre-school ages and parents mostly gave religious education with “toler-ance and inspiring interest”. Religious education commonly given at Koran courses. We concluded as similar to parents, religious education is given with same technique in these places. It can be also concluded that Education of Religion and Ethics course is enjoyed by students and students find this course period not enough. Most of the students agreed on Education of Religion and Ethics course is effective on peer relations, respecting parents and being good natured and ethical. When effects of award and punishment on religious educa- tion and teaching is examined, students stated that punishment should be removed from not only religious education but all other fields of education, punishment can cause a dislike to course, when they are successful award will motivate them and when religious education is given by awards instead of punishment it will be more effective.
Abstract (Original Language): 
Temel amacı ilköğretim ve ortaöğretim öğrencilerinin din eğitimi ve öğre-timinde mükâfat ve cezanın etkisi üzerine görüşlerini ortaya koymak olan bu araştırma Ağrı il merkezinde yapılmış, 8 okulda kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemiyle seçilmiş 179 öğrencinin görüşleri 38 soruluk bir anket formu aracı-lığıyla toplanmıştır. Araştırma verileri analiz edildiğinde elde edilen bulgulardan bazıları şunlardır: Öğrencilerin tamamına yakını okul öncesi dönemde aileleri tarafında dini eğitim almış ve ailelerce en çok “hoşgörü ve ilgi uyandırarak” din öğretiminin yapıldığı sonucuna ulaşılmıştır. Yaygın eğitim olarak din eğitiminin en çok alındığı yer Kur’an kurslarıdır. Yine buralarda da din eğitiminde aynı yöntemin kullanıldığı sonucuna ulaşılmıştır. Örgün eğitimde öğrencilerin ço-ğunluğunun Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersini sevdikleri ve ders saatini ye-terli bulmadıkları sonucuna ulaşılmıştır. Öğrenciler Din Kültürü ve Ahlak Bilgi-si dersinin iyi huylu ve ahlaklı, aileye karşı saygılı olmada ve arkadaşlık ilişkile-rinde etkili olduğu konusunda ortak paydada buluşmaktadırlar. Din eğitimi ve öğretiminde mükâfat ve ceza olayına öğrencilerin bakış açısı incelendiğinde; öğrenciler ceza olayının hem din eğitiminde hem de eğitimin diğer kademelerin-de kaldırılması gerektiğini, cezanın dersten soğumaya sebep olabileceğini, başa-rılı oldukları durumlarda mükâfat almalarının onları motive edeceğini ve din eğitiminin cezayla değil mükâfatla verildiğinde daha etkili olabileceğini belirt-mişlerdir.
99
138

REFERENCES

References: 

Akkök, Füsun (2004). Ailelerin Eğitim Sürecine Katılımı, İlköğretimde
Rehberlik, Editör: Yıldız Kuzgun, Ankara: Atlas Yayınları.
Alaylıoğlu, Ruşen-Oğuzkan, Ferman (1976). Ansiklopedik Eğitim
Sözlülüğü. İstanbul.
Armaner, Neda (1980). Din Psikolojisine Giriş. Ankara: Ayyıldız Matbaası.
Ayhan, Halis (1986). Eğitime Giriş ve İslamiyetin Eğitime Getirdiği
Değerler. İstanbul: Damla Yayınevi.
Ay, M. Emin (1993). Din Eğitimi ve Öğretiminde Mükâfat ve Ceza.
Bursa: Uludağ Üniversitesi Basımevi.
Aydın, A. (2000). Sınıf Yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Aydın, A. (2000). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi. Bursa: Alfa Yayınları.
Aytuna, A.Hasip (1974). Orta Dereceli Okullarda Öğretmenlik ve
Problemleri. İstanbul.
Başaran, İ. Ethem (2005). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Nobel Yayın
Dağıtım.
Bayraklı, Bayraktar (1983). İslamda Eğitim. İstanbul:
Bayraktar, M. Faruk (1995). “Ailenin Eğitim Görevi”, Din Eğitimi
Araştırmaları Dergisi, 2, 117.
Ortaöğretim Kurumlarında Mükâfat ve Ceza Algısı 135
Bilgin, B., Selçuk, M. (1991). Din Öğretimi Özel Öğretim Yöntemleri.
Ankara: Akid Yayıncılık.
Brandt, R. (1995). Punished by Rewards: A Conversation With Alfie
Kohn, Educational Leadership, September.
Bulut, Işıl (1991). Parçalanmış Aileden Gelen Çocukların Davranış
Özellikleri, Aile Yazıları 3, Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma
Kurumu Yayınları
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., Demirel,
F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem
Yayınevi.
Canan, İbrahim (1984). Hz. Peygamber’in Sünnetinde Terbiye. İstanbul:
Tuğra Neşriyat.
Çaplı, Orhan (1974). Çocukların ve Gençliğin Eğitimi. Ankara: Bilgi
Yayınevi.
Çelik, V. (2005). Sınıf Yönetimi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Cohen, H. J ve Amidon, J. E. (2004). Reward and Punishment Histories:
A Way of Predicting Teaching Style?, The Journal Of Educational
Research, Vol.97, No. 5.
Dam, Hasan (2008), Öğrencinin Okul Başarısında Aile Faktörü, Hitit
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2008/2, c. 7, sayı: 14.
Devellioğlu, Ferit (1978). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Sözlük.
Ankara: Doğuş Matbaası.
Doğan, İ. (2001). Çocuk Hakları Açısından Türkiye'de Çocuk Olgusu,
Ankara: Millî Eğitim Dergisi, Temmuz-Ağustos- Eylül, Sayı: 151.
Ebu Davud, Süleyman b. Eş'as es-Sicistani (1992). Sünen. İstanbul:
Çağrı Yayınları.
Erden, M., Akman, Y. (1996), Eğitim Psikolojisi, Gelişim-ÖğrenmeÖğretme,
Ankara: Arkadaş Yayınevi.
136 Hayati Tetik
Gündüz, Y.; Balyer, A. (2011). Eğitimde Ödül ile Cezanın Yeri ve
Buna İlişkin Alternatif Yaklaşımlar, Çukurova Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi, Cilt:2 No. 40.
Heitzman, J. A. (2001). Discipline and The Use of Punishment, Education,
Vol. 104, No.1.
http://tdkterim.gov.tr/bts/
İbn Manzur, Ebu’l-FadlCemaleddin Muhammed (t.y.). Lisanu’l-Arab
I-XI, Beyrut.
Kanad,H.Fikret(1976). Ailede Çocuk Terbiyesi. İstanbul:MEBY.
----------, (1976). Kısaltılmış Pedagoji. İstanbul:MEBY.
----------, (1963). Pedagoji Tarihi, I-II, İstanbul: MEBY.
Kansu, Nafi Atuf (1952). Pedagoji Tarihi. İstanbul: ME. Basımevi.
Koç, M., İskender M. (1995). Çağdaş Eğitim Dergisi, Ankara: Tekışık
Eğitim Yayıncılık. Sayı: 211.
Koçer, H.Ali (1980). Eğitim Tarihi, Ankara: DTCFY.
Korkmaz, İ. (2004). Sınıf Yönetimi. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Kundakçı, B. (2002). İlköğretim Besinci Sınıf Öğretmenlerinin Cezayı
Tercih Nedenleri İle İlgili Tutumları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Bolu.
LTC (2009). Extrinsicand Instrinsic Motivation, Learning Technologies
Center.
Mahiroğlu A., Buluç, B. (2003). Ortaöğretim Kurumlarında Fiziksel
Ceza Uygulamaları, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Gazi Üniversitesi
Yayınları, 1(1).
Marshall, M. (2009). Discipline Need To Be Stressful. Discipline Need
Not Be Negative, Educational Research, Vol.1, No.2.
Mc Loyd, C.V. (1979). The Effects Of Extrinsic Rewards Of Differential
Value On Highe and Low Instrinsic Interest, Research In Child
Development, Vol. 50.
Ortaöğretim Kurumlarında Mükâfat ve Ceza Algısı 137
Millî Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Kurumları Yönetmeliği, Resmî
Gazete: 31.7.2009/27305; Tebliğler Dergisi: Ağustos 2009/2623
Ek ve Değişiklikler: 1) 22.04.2010/27560 RG Mayıs 2010/2632
TD.
Navaro, L. (2001). Gerçekten Beni Duyuyor Musunuz? İstanbul:
Remzi Kitapevi.
Oğuzkan, A.Ferman(1974). Eğitim Terimleri Sözlüğü.Ankara: TDKY.
Öcal, Mustafa, (1991). Temel Eğitim ve Ortaöğretimde Din Eğitim ve
Öğretiminde Metotlar.Ankara: TDVY.
Özdemir, Ş. (2002) “Nisa Suresinde Aileyle İlgili Olarak Yer Alan
Ayetlerin İstikrarlı Bir Aile Kurumunun Teşekkülü ve Çocuğun
Eğitimi Açısından Tahlili” Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi
III,1.
Palardy, J. M., (1996), “Etkili Sınıf Yönetiminde 12 Öğretim İlkesi”,
Yaşadıkça Eğitim, Çev.: S. Toprak, Sayı:25.
Samancı, O. (2002). Çağdaş Eğitim Dergisi, Ankara: Tekışık Eğitim
Yayınları, Sayı: 291.
Sarıtaş, M. (2003). Sınıf Yönetimi ve Disiplinle İlgili Kurallar Geliştirme.
Editör: L. Küçükahmet, Sınıf Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar.
Ankara: Nobel Yayıncılık.
Selçuk, M. (1990). Çocuğun Eğitiminde Dini Motifler. Ankara: Türkiye
Diyanet Vakfı Yayınları.
Swanson, L. R. (2001). TowardTheEthicalMotivation Of Learning,
Education, Vol.116, No. 1.
Şemin, RefiaUğurel (1973).Gençlerimizin Psiko-Pedagojik Problemleri,
İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
Tuğlacı, Pars (1972). Okyanus Ansiklopedik Sözlük, İstanbul: Pars
Yayınları.
Türker, Vural (1977). Ankara’daki Üç lisede Sosyo-Ekonomik Bakımdan
Avantajsız Öğrencilerin Çeşitli Özellikleri ve Bellibaşlı Eğitim
ve Rehberlik Sorunları, Ankara: HÜY.
138 Hayati Tetik
Wilson, F. C. (1982). A Look At Corporal Punishment And Some Implicationa
Of Its Use, Child Abuse & Neglect, (6).
www.tdk.gov.tr
Yavuz, Kerim (1983).Çocukta Dini Duygu ve Düşüncenin Gelişmesi,
Ankara: DİBY.
Yavuzer, H. (1992).Çocuk ve Suç. İstanbul: Remzi Kitapevi.
----------, (1994). Çocuk Psikolojisi, Ankara: Remzi Kitabevi.
Yörükoğlu, A. (1986). Gençlik Çağı. Ankara.
----------, (1989) Değişen Toplumda Aile ve Çocuk. Ankara.
----------, (1993) Çocuk Ruh Sağlığı. İstanbul: Özgür Yayıncılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com