DEVELOPMENT OF EMPLOYMENT SERVICES IN ITALY, TURKEY EXISTING LEGISLATION and SITUATION
Journal Name:
- Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi
| Author Name | Faculty of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
In Italy the public employment services was regulated at first in 1918 after the 1st World War as many other European countries. During the Fascist Period (1921-1943) those services were transferred to the fascist cooperations. Between 1943 and 1960 have been prohibited all types of intermediation and interposition. Like other European countries, Italy too has experienced a profound transformation over the last decade in systems of labour market management. Specially there have been moves towards a progressive decentralisation of employment services by transferring capacities to regional authorities, alongside a phasing out of the public monopoly in this area. Major reforms were introduced in Italy in the 1990s in order to modernise and restructure the labour market. Those innovations are provided for under a series of decree-laws, continually repeated but not yet converted into law, which have simplificated the administrative procedures of employment services, for instance, by making direct hiring generally applicable. Furtermore have been introduced temporary work agencies (D.L 196/1997), private employment agencies (D.L 469/1997), "employment
information system" (D.L 469/1997), job centers (D.L 297/2002) and finally "continuous labour exchange" (D.L 276/2003).
Recently, employment services in Turkey have been modernised and restructed either. Firstly, the state monopoly on employment services has repealed by introduction private employment agencies and secondly the public sector has been reorganised by establishig the new public employment services (İŞKUR). However the aim of this article is deeply explaining the progress of the legislations about the Italian employment services in order to present a model for Turkish employment services.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Resmi istihdam kurumu, pek çok Avrupa ülkesinde olduğu gibi İtalya'da da ilk olarak, 1918 yılında Birinci Dünya Savaşı sonrasında, yasalarla düzenlenmiştir. Faşist dönemde (1921-1943) söz konusu hizmetler faşist korporasyonlara devredilmiştir. 1943-1960 yılları arasında ise işe yerleştirme ve işe aracılık faaliyetlerinin tümü yasaklanmıştır. Son 10 yılda, diğer Avrupa ülkeleri gibi, İtalya da emek piyasası yönetimi sistemlerinde yoğun bir dönüşüm yaşamıştır. Özellikle bu alandaki kamu tekeli terk edilerek, devletin istihdam hizmetleri alanındaki yetkilerinin bölgelere devredilmesi yoluyla yoğun bir ademi merkezileşmeye doğru bir eğilim vardır. İtalya'da emek piyasasının modernleştirilmesi ve yeniden yapılandırılması amacıyla en önemli reformlar 1990'larda yapılmaya başlanmıştır. İstihdam hizmetlerindeki idari prosedürleri kolaylaştıran, örneğin işverenlere işçileri doğrudan işe alma hakkı tanınması gibi yenilikler, kanun hükminde kararname çıkartmak yoluyla gerçekleşmiş olup henüz yasa ile düzenlenmemiştir. Bunun yanı sıra, kanun hükmünde kararnameler ile ilk defa ödünç emek büroları (D.L 196/1997), özel istihdam büroları (D.L 469/1997), "emek bilgi sistemi" (D.L 469/1997), iş merkezleri (D.L 297/2002) ve son olarak "ulusal emek borsası" (D.L 276/2003) düzenlenmiştir.
Türkiye'de de istihdam hizmetleri oldukça yakın bir tarihte modernleştirilmiş ve yeniden yapılandırılmıştır. İlk olarak özel istihdam bürolarının yasalaştırılmasıyla istihdam hizmetlerindeki kamu tekeli yürürlükten kaldırılmış ve ikinci olarak resmi istihdam hizmetleri alanında yeni bir resmi istihdam kurumunun (İŞKUR) kurulması yoluyla yeniden yapılanmaya gidilmiştir. Dolayısıyla bu makalenin amacı, Türk istihdam hizmetleri alanında bir model göstermek amacıyla İtalyan istihdam hizmetleri ile ilgili yasal düzenlemelerin gelişiminin derinlemesine incelenmesidir.
FULL TEXT (PDF):
- 1
323-356