You are here

RİSALET DÖNEMİNDE GANİMET VE YAĞMACILIK BAĞLAMINDA ÜÇ KAVRAM -NÜHBE- GULÛL- SELEB-

IN THE RISALEH PERIOD THREE CONCEPTS IN THE CONTEXT OF GANİMA AND MARAUDİNG -NUHBA- GULÛL- SALAB-

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12049

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this article, three concepts of ganima as a type of legitimate ganima in the life of the Prophet are addressed. Nuhba, gulûl, and seleb were identified as illegitimate as nuhba and gulûl, goods which were obtained in the context of wars or are likely to be obtained. The seleb was included in the context of its relevance to these two concepts. The understanding of looting as an unpleasant concept in our age can be grasped on a more accurate ground with the emergence of the illegitimate dimensions of ganima spoken. As a result of the research, it is understood that there are concepts which express the illegitimate aspects of booty, together with examples of their use in dictionary meaning and use of nuhbe and gulûl concepts. So the spoils do not mean the same as looting or even in the life of the Prophet, we can say that the looting, which can be regarded as arbitrarily confiscating the goods of others, has been rejected as worldly and ethereally. The existence of the concepts of looting, which finds expression in many hadiths in the hadith books, Reveals that in the life of the Prophet, the ganima is a legitimate and unjustified classification. As far as the accounts are concerned, Hz. The Prophet has not tolerated any behavior that can be interpreted as cunning, where individual interests prevail. For this reason he banned any saving on the ganima before its division. Also, it is also an individual's sneaking out of the loot. He only considers personal property of the enemy soldiers by the single combat or by the killing of enemy soldiers during the war.
Abstract (Original Language): 
Bu makalede Hz. Peygamber’in ganimete dair uygulamalarında yağma ile ilişkili olduğu düşünülen üç kavram ele alınmıştır. Nühbe, gulûl ve seleb olarak ifadesini bulan bu kavramlardan nühbe ve gulûl, savaşlar bağlamında ele geçen veya geçmesi muhtemel olan mallar olarak gayrimeşru kabul edilmiştir. Seleb ise bu iki kavramla ilişkili olması münasebetiyle konuya dâhil edilmiştir. Çağımızda da hoş görülmeyen yağmanın Siyer açısından incelenmesi, üzerinde çok konuşulan ganimetin hangi durumlarda gayri meşru olduğunun anlaşılmasını mümkün kılacaktır. Araştırma sonucunda Nühbe ve gulûl kavramlarının sözlük anlamı ile kullanımlarına dair örneklere rastlanılmakla birlikte, ganimetin meşru olmayan veçhelerini ifade eden kavramlar olduğu anlaşılmıştır. Böylece ganimetin yağmacılıkla aynı anlama gelmediği hatta Hz. Peygamber’in hayatında, keyfi olarak başkalarının mallarına el koymak olarak değerlendirilebilecek yağmanın, dünyevi ve uhrevi olarak reddedildiği söylenebilir. Kavramlara dair kullanımların Siyer kitaplarına geniş ölçüde yansımamış olduğunu ifade etmek gerekir. Hadis kitaplarında çok sayıda rivayetle ifadesini bulan yağmaya dair kavramların varlığı, Hz. Peygamber’in hayatında ganimetin meşru ve meşru olmayan şeklinde bir tasnifinin olduğunu ortaya koymaktadır. Rivayetlerden anlaşıldığı kadarıyla Hz. Peygamber, bireysel menfaatlerin öncelendiği kurnazlık olarak yorumlanabilecek davranışları hoş görmemiştir. Bu nedenle taksiminden önce ganimet üzerinde herhangi bir tasarrufta bulunmayı yasaklamıştır. Ayrıca bireysel olarak ganimet mallarından gizlice istifade etmeyi de nehyetmiştir. Sadece mübareze yoluyla veya savaş esnasında öldürülen düşman askerinin şahsi eşyalarının onu öldürene tahsisini komutanın iznini de gözeterek uygun görmüştür.
1
16

REFERENCES

References: 

Abdürrezzak, Ebû Bekr Abdürrezzâk b. Hemmâm b. Nâfi‘ es-San‘ânî el-Himyerî (1411). el-Musannef, thk. Abdurrahman el-Azami, Beyrut: Mektebü’l-İslami. Ahmed b. Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî el-Mervezî (1992). Müsned, İstanbul: Çağrı Yayınları. Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâîl b. İbrâhîm el-Cu‘fî el-Buhârî (1992). el-Câmi’u’s-sahîh. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Dârimî, Ebû Muhammed Abdullāh b. Abdirrahmân b. el-Fazl ed-Dârimî (1992). es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları. Ebû Dâvûd Süleymân b. el-Eş‘as b. İshâk es-Sicistânî el-Ezdî (1992), es- Sünen, İstanbul: Çağrı Yayınları,
el-Hattab, Mahmud Şit,(1419). er-Resül el-Kaid, Beyrut: Daru’l-fikr.
Halîl b. Ahmed Ebû Abdirrahmân el-Halîl b. Ahmed b. Amr b. Temîm el-Ferâhîdî (el-Fürhûdî) (1988). Kitâbu’l-Ayn, thk. Mehdi el-Mahzumi-İbrahim Samurrai, Beyrut: Müesseseü’l-A’lâ li’l-Matbûât.
Havarizmî, Nasır b. Abdüsseyyid Ebi’l-Mekarim ibn Ali Ebû’l-Feth Burhanüddin el-Havarizmi el-Mudarrizi, (ty), el-Mağrib, Beyrut: Darü’l-kitabi’l-Arabî. İbn Ebî Şeybe, Ebû Bekr Abdullāh b. Muhammed b. Ebî Şeybe İbrâhîm el-Absî el-Kûfî (1409). el-Musannef, thk. Kemal Yusuf el-Hut, Riyad: yy. İbn Hacer, Ebü’l-Fazl Şihâbüddîn Ahmed b. Alî b. Muhammed el-Askalânî (1996). Fethu’l-bârî bi-şerhi Sahîhi’l-Buhârî, thk. Heyet. Kahire: Mektebetü’l-gureba.
14 Cafer ACAR
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/13
İbn Haldûn, Ebû Zeyd Veliyyüddîn Abdurrahmân b. Muhammed b. Muhammed b. Muhammed b. Hasen el-Hadramî el-Mağribî et-Tûnisî (1988/1408). Kitâbü’l-‘İber (Kitâbü Tercemâni’l-‘İber) ve dîvânü’l-mübtedei ve’l-ħaber fî eyyâmi’l-‘Arab ve’l-‘Acem ve’l-Berber ve men-âŝarahüm min-źevi’s-sulŧâni’l-ekber.( thk. Halîl Şahade). Beyrut: Daru’l-fikr.
İbn Hazm, Ebû Muhammed Alî b. Ahmed b. Saîd b. Hazm el-Endelüsî el-Kurtubî (1986). Cevâmi‘u’s-sîre. Beyrut: Daru kütübi’l-ilmiyye,
İbn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed b. Hibbân b. Ahmed el-Büstî (1987). es-Sîretü’n-nebeviyye ve ahbârü’l-hulefâ, (der. Hâfız Azîz Bey el-Kādirî en-Nakşibendî). Beyrut.
İbn Hişâm, Ebû Muhammed Cemâlüddîn Abdülmelik b. Hişâm b. Eyyûb el-Himyerî el-Meâfirî el-Basrî el-Mısrî (1984). Sîretü İbn Hişâm. (thk. Mustafa es-Seka – İbrahim el-Ebyarî – Abdulhafız eş-Şelebi). Mısır.
İbn İshak, Ebû Abdillâh Muhammed b. İshâk b. Yesâr b. Hıyâr el-Muttalibî el-Kureşî el-Medenî (1978). el-Mübtedei ve’l-meb’aŝ ve’l-meġâzî. (thk. Süheyl Zekkar,). Beyrut: Daru’l-fikr. İbn Kayyım el-Cevziyye, Ebû Abdillâh Şemsüddîn Muhammed b. Ebî Bekr b. Eyyûb ez-Züraî ed-Dımaşkī el-Hanbelî (1994), Zâdü’l-mead fi hedyi hayri’l-ıbad, Kuveyt:Mektebetü’l-menar.
İbn Mâce, Ebû Abdillâh Muhammed b. Yezîd b. Mâce el-Kazvînî (1992). es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları.
İbn Manzûr, Ebü’l-Fazl Cemâlüddîn Muhammed b. Mükerrem b. Alî b. Ahmed el-Ensârî er-Rüveyfiî (1414). Lisanü’l-Arab, Beyrut, Daru sadr.
İbnü’l-Esîr, Ebü’s-Seâdât Mecdüddîn el-Mübârek b. Esîrüddîn Muhammed b. Muhammed eş-Şeybânî el-Cezerî (1979), en-Nihâye fî garîbi’l-hadîs ve’l-eser, thk. Tahir Ahmed Zavi-Mahmud Muhammed Tanahi, Beyrut: el-Mektebetü’l-ilmiyye.
İmam Mâlik, Ebû Abdillâh Mâlik b. Enes b. Mâlik b. Ebî Âmir el-Asbahî el-Yemenî (1992). el-Muvatta. İstanbul: Çağrı Yayınları.
İnal, Tuba, (2011). “Savaş Hukukunda Tecavüz ve Yağmayı Yasakla(ma)yan Rejimler Lahey Sözleşmeleri (1899, 1907)”, Uluslararası İlişkiler Dergisi, Cilt 8, Sayı 29 (Bahar 2011), s. 27-47.
Kastallânî, Ebü’l-Abbâs Şihâbüddîn Ahmed b. Muhammed b. Ebî Bekr el-Kastallânî (ty). el-Mevâhibü’l-ledünniyye bi’l-minehı’l-Muhammediye. Kahire: Mektebetü’t-tevfikiyye.
Koca, Ferhat, (1996). “Gulûl”, DİA, İstanbul, XIV, 190-2.
Macit, Yunus, (2005). “Savaş Kuralları Açısından Hz. Peygamber’in Sünnetinde Doğal Ve Fizikî Yapının Masuniyeti” Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, V (2005), Sayı: 4, s. 98.
Makrîzî, Ebû Muhammed (Ebü’l-Abbâs) Takıyyüddîn Ahmed b. Alî b. Abdilkādir b. Muhammed el-Makrîzî (1999). İmtâ‘u’l-esmâ‘ bimâ li’r-resûl mine’l-ebnâi (enbâi) ve’l-aĥvâl ve’l-ĥafede ve’l-metâ‘.(thk. Muhammed Hamid en-Nümeysî). Beyrut: Daru’l-kütübi’l-ilmiyye. Mutçalı, Serdar, (1995). Arapça Türkçe Sözlük, İstanbul: Dağarcık,.
Müslim, Ebü’l-Hüseyn Müslim b. el-Haccâc b. Müslim el-Kuşeyrî (1992). el-Câmi’u’s-sahîh .İstanbul: Çağrı Yayınları.
Nesâî, Ebû Abdirrahmân Ahmed b. Şuayb b. Alî en-Nesâî (1992). es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Risalet Döneminde Ganimet ve Yağmacılık Bağlamında Üç Kavram… 15
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/13
Said b. Mansûr, Ebû Osman Said b. Mansûr b. Şu’be el-Horasani el-Cüzcanî, (1982), es-Sünen, thk. Habiburrahnam el-Azamî, Hind: Daru’l-selefiyye.
Seda Yılmaz Vurgun, (2014). “XIX. Yüzyılda Türkistan’da, Kölelik, Çapul Ve Yağma”, Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, XIV/1 (Yaz 2014), s.179-196.
Şâmî, Şemseddin, Ebû Abdillâh Şemsüddîn Muhammed b. Yûsuf b. Alî b. Yûsuf es-Sâlihî eş-Şâmî eş-Şâfiî (1993). Sübülü’l-hüdâ ve’r-reşâd fî sîreti ħayri’l-‘ibâd (es-Sîretü’ş-Şâmiyye).(thk. Adil Ahmed b. Abdülmevcud-Ali Muhammed el-Muavviz). Beyrut. Daru’l-kütübi’l-ilmiyye. Tayalisî, Ebû Dâvûd Süleymân b. Dâvûd b. el-Cârûd et-Tayâlisî (1999), el-Müsned, thk.Muhammed Abdülmuhsin et-Türki, Kahire: by.
Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre (Yezîd) et-Tirmizî (1992). el-Câmi’u’s-sahîh. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Vâkıdî, Ebû Abdillâh Muhammed b. Ömer b. Vâkıd el-Vâkıdî el-Eslemî el-Medenî (1984), el-Meġāzî, Thk. Marsden Johns, Beyrut: Daru’l-alemi.
Yaman, Ahmet (2009). “Seleb”, İstanbul: DİA, XXXVI, 398-399.
Zebidî, Ebü’l-Feyz Muhammed el-Murtazâ b. Muhammed b. Muhammed b. Abdirrezzâk ez-Zebîdî el-Bilgrâmî el- Hüseynî (ty), Tacü’l-arûs min cevahiri’l-Kamûs, thk. Komisyon, Beyrut: Daru’l-hidaye.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com