You are here

KÜLTÜR MİRASININ KORUNMASINA YÖNELİK MEKÂNSAL BİR DEĞERLENDİRME: ESKİ (GELENEKSEL) ANTAKYA EVLERİNİN FONKSİYONEL DEĞİŞİMİ

A SPATIAL EVALUATION FOR THE PROTECTION OF CULTURAL HERITAGE: THE FUNCTIONAL CHANGE OF THE OLD (TRADITONAL) ANTAKYA HOUSES

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.11634

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
Cultural heritage is the whole of the values that convey the traces of material and unmaterial riches of the past to today. Traditional houses having historical and cultural importance are at the leading of these values. One of the ways adopted in our country for the protection of traditional houses is to protect and reuse these houses by providing functions such as cafes, restaurants, associations, hotels, museums and so on. This practice which is seen in many cities of Turkey such as Kütahya, Safranbolu, Beypazarı, İbradı, Taraklı is also seen in Antakya. Antakya city has hosted to many civilizations from antiquity to today. The city, which has deep traces of different cultures, has historical and cultural values. One of these values is the Antakya houses, which have a history of nearly 200 years. Inrecent years, traditional Antakya houses have been bought by both official and semi-official institutions and by civilian people and have been used for purposes such as cafes, restaurants and hotels outside the housing function. This process has begun in the 2000s and accelerated after 2010. The research area is located between the Asi River and the Habib-i Neccar Mountain. Antakya city was built in this area that is called Old Antakya. Of the total 355 houses protected in this area, 63 have undergone functional transformation. Ulucami, Zenginler and Güllübahçe neighborhoods are the areas where the functional transformations of houses are most concentrated. In these three neighborhoods 38 traditional houses have undergone functional transformation. Today, advertisements for sale/rent in the majority of these protected houses indicate that the functional transformation may further increase. It is very important for this transformation to continue in a healthy way, to protect historical houses, to transfer them to future generations, both in terms of promotion and preservation of national cultures and tourism.
Abstract (Original Language): 
Kültür mirası, geçmişe ait maddi ve maddi olmayan zenginliklerin izlerini günümüze taşıyan değerler bütünüdür. Tarihi ve kültürel öneme sahip geleneksel konutlar, bu değerlerin başında gelmektedir. Ülkemizde geleneksel konutların korunmasına yönelik olarak benimsenen yollardan biri, bu konutlara kafe, restoran, dernek, otel, müze ve bunun gibi işlevler kazandırılarak korunmasını ve yeniden kullanımını sağlamaktır. Türkiye’nin Kütahya, Safranbolu, Beypazarı, İbradı, Taraklı gibi birçok şehrinde görülen bu uygulama Antakya’da da görülmektedir. Antakya şehri, antik dönemden günümüze kadar çok farklı medeniyetlere ev sahipliği yapmıştır. Farklı kültürlerin derin izlerini taşıyan şehir, tarihi ve kültürel değerlere sahiptir. Bu değerlerden biri de yaklaşık 200 yıllık bir geçmişe sahip Antakya evleridir. Son yıllarda geleneksel Antakya evleri, gerek resmi ve yarı resmi kurumlar, gerekse sivil halk tarafından satın alınarak konut işlevi dışında kafe, restoran ve otel gibi amaçlarla kullanılmaya başlanmıştır. Bu süreç, 2000’li yıllarda başlamış ve 2010 yılından sonra hız kazanmıştır. Araştırma sahası, Antakya şehrinin kurulduğu, Asi Nehri ile Habib-i Neccar Dağı arasında yer alan ve Eski Antakya olarak isimlendirilen mevkidedir. Bu sahada koruma altına alınmış olan toplam 355 konuttan 63 tanesi işlevsel dönüşüme uğramıştır. Araştırma sahası içerisindeki mahallelerden Ulucami, Zenginler ve Güllübahçe Mahalleleri, konutların işlevsel dönüşümlerinin en yoğun olduğu alanlardır. Bu üç mahallede toplam 38 geleneksel konut işlevsel dönüşüme uğramıştır. Günümüzde, koruma altına alınmış olan geleneksel Antakya evlerinin çoğunda, satılık veya kiralık ilanlarına sıkça rastlanılması, fonksiyonel dönüşümün daha da artabileceğini göstermektedir. Bu dönüşümün sağlıklı bir şekilde sürmesi, tarihi evlerin korunabilmesi, gelecek nesillere aktarılması hem tanıtımı ve milli kültürün korunması hem de turizm açısından oldukça önemlidir.
477
506

REFERENCES

References: 

Akın, N., Eyüpgiller K., Topçubaşı, M. (2005). Antakya'da Kentsel Koruma Çalışmaları, Mimarist, S.15, s.102-107, İSTANBUL.
Akipek, S. (2001). “Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşmenin Değerlendirilmesi” Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt:50, Sayı:4, Sayfa: 13-39.
Aksoy, A. ve Enlil, Z. (2012). Kültürel Miras Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2573 Açıköğretim Fakültesi Yayını No: 1543
Altaş, N. T. (2014). “Kentsel Dönüşümde Kültürel Miras Değerlerinin Korunması: Erzurum Örneği” Doğu Coğrafya Dergisi Sayı: 32, Cilt:9, s. 243-260.
Arıoğlu, İ.E., Aydoğdu Atasoy, Ö., (2015). “Somut Olmayan Kültürel Miras Kapsamında Geleneksel El Sanatları Ve Kültür Ve Turizm Bakanlığı / Within The Context Of Intangible Cultural Heritage Traditional Craftsmanship And Ministry Of Culture And Tourism”, TURKISH STUDIES -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, ISSN: 1308-2140, (Prof. Dr. H. Ömer Karpuz Armağanı), Volume 10/16 Fall 2015,
504 Sevil SARGIN - Yücel DİNÇ
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/13
p.109-126, ANKARA/TURKEY, www.turkishstudies.net, Doi Number: http: // dx.doi.org/ 10,7827/TurkishStudies.9058, ANKARA-TURKEY.
Atılgan, C. (2016). “Ulusal ve Uluslararası Düzenlemeler Işığında Türkiye’de Taşınmaz Kültür Varlıklarının Korunması Üzerine Bir Değerlendirme” Art-Sanat Dergisi, Sayı:6, Sayfa: 249-261.
Belkıs Pansiyon, İşletme sahibi ile gerçekleştirilen mülakat, 10.02.2017.
Birinci, S. – Kaymaz, Ç.K. & Camcı, A. (2017). “Kültür Turizmi Açısından Harran İlçe Merkezi ve Geleneksel Kubbe Meskenleri (Şanlıurfa) / Harran County Seat and Traditional Dome Residencies in Terms of Culture Tourism (Şanliurfa)”, TURKISH STUDIES -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, ISSN: 1308- 2140, (Prof. Dr. Tahsin Aktaş Armağanı) Volume 12/3, ANKARA/TURKEY, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.11289, p. 93-118.
Cengiz, A.K. (2014). Eski Antakya Evlerinin İkamet Edenler Tarafından Günümüzde Kullanımı, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C:11, S:25, s:111-130, HATAY.
Çelik, D. ve Yazgan, M.E. (2007). “Kentsel Peyzaj Tasarımı Kapsamında Tarihi Çevre Korumaya Yönelik Yasa ve Yönetmeliklerin İrdelenmesi” ZKÜ Bartın Orman Fakültesi Dergisi, Cilt:9, Sayı:11, Sayfa: 1-10.
Çetin, B. (2010). Antakya (HATAY) Nüfusunun 1940-2008 Yılları Arasındaki Gelişimi ve Temel Özellikleri, Hatay Araştırmaları I, s. 179-225, HATAY.
Çetintaş, B. (2016). Kültür Kavramının Kapsamı, Anlam ve Tanımları / Scope, Meaning and Definitions of the Consept of Culture. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 11/18, Winter 2016, p. 227-248, ISSN: 1308-2140, www.turkishstudies.net, Doi Number: http: // dx.doi.org/ 10,7827/TurkishStudies.10082, ANKARA-TURKEY.
Çoban, S. (2014). Mardin’de Yaşayan Yetişkinlerin Tarihi ve Kültürel Mirasa İlişkin Bilinçlilik Durumu” Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, ANKARA.
Dağıstan Özdemir, M. (2005). “Türkiye’de Kültürel Mirasın Korunmasına Kısa Bir Bakış” Planlama Dergisi TMMOB Şehir Plancıları Yayını, Ankara.
Demir, A. (1996). Çağlar İçinde Antakya, Akbank Kültür ve Sanat Kitapları, İSTANBUL.
Eke, F. ve Özcan, Ü. (1988). “Tarihî Dokunun Korunması ve Uluslararası Deneyimler, Mimarlık Dergisi”, Sayı:2, 34-35, ANKARA.
Güzelmansur, A. Salıcı, A. Altunkasa, F. (2007). “Kentleşme Ve Kentsel Yaşam Niteliği Arasındaki Etkileşimlerin Dış Mekânlar Açısından İrdelenmesi: Antakya Örneği", 38. ICANAS Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi, vol.2, pp.511-524 ANKARA, TÜRKIYE.
Harunoğulları, M. ve Cengiz, D. (2013). "Suriyeli Göçmenlerin Mekânsal Analizi: Hatay (Antakya)Örneği" Erişim Adresi: http://tucaum.ankara.edu.tr/wp-content/uploads/sites/280/2016/05/semp8_3... Erişim Tarihi: 23.02.2017
Kültür Mirasının Korunmasına Yönelik Mekânsal Bir Değerlendirme: Eski… 505
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/13
Hatay Valiliği, kültürel yapıların tescil ve kullanım durumlarını açıklayan tanıtım levhaları.
İnternet kaynağı, www.mahallemhotel.com, Erişim Tarihi: 10.02.2017.
İstanbul Sismik Riskin Azaltılması ve Acil Durum Hazırlık Projesi (İSMEP) rehber kitabı, 2014, İstanbul.
Kamacı, E. (2014). “2863 Sayılı KTVKK’nın Uluslararası Yasal Düzenlemeler Bağlamında Değerlendirilmesi” Odtü Mimarlık Fakültesi Dergisi, 31:2, 1-23.
Kaypak, Ş. (2010). Antakya’nın Kent Kimliği Açısından İrdelenmesi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C:7, S:14, s.373-392, HATAY.
Kayserili, A. (2014). Erzurum Şehri’nin Kültürel Coğrafyası (Maddi Kültür Öğelerine Göre), Atatürk Üniversitesi Yayınları, No: 1036 Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Yayınları No :130, ERZURUM.
Kurtar, C. (2012). Kentsel Kültürel Miras Yönetimi ve Rekreasyonla İlişkisi: ankaraHamamönü Örneği, Ankara Üniversitesi sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, ANKARA.
Kurtar, C. ve Somuncu, M. (2013). “Kentsel Kültürel Mirasın Korunması ve Sürdürülebilirliği:
Ankara Hamamönü Örneği” Ankara araştırmaları Dergisi, 1(2), 35-47.
Madran, E. (2009) “ Tarihi Osmanlı’dan Günümüze Tarihi Çevre- Tavırlar, Düzenlemeler” Matsa Basımevi, Ankara.
Mersinligil, Ö ve Erişen, O. (1997). Antakya İmar Planı Ön Araştırması, ANTAKYA.
Mumcu, A. (1969). “Eski Eserler Hukuku”, A.Ü. Hukuk Fakültesi Dergisi, C.26, pp.3-4,s.67,ANKARA.
Ömeroğlu, C. (2006). Antakya Kentinin Özgünlüğü ve Günümüz Koruma Sorunlarının Antakya Kentsel Sit Alanında İrdelenmesi, Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, ANKARA.
Özgüç, N. (1988). “Şehirsel Koruma ve Coğrafya”, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi, Coğrafya Dergisi, S. 3, İSTANBUL.
Sandal, E. (2008). “Sosyo-Ekonomik Temelli Kültür Coğrafyası Açısından Bir İnceleme: Adana Örneği” Coğrafi Bilimler Dergisi, 6(3), 53-67.
Sargın, S. (2005). “Isparta’da Kentsel Koruma” Doğu Coğrafya Dergisi, Sayı:14, Sayfa: 251-282.
Silverman, H. ve Ruggles, D. F. (2007). Cultural Heritage and Human Rights. H. Silverman ve D.F. Ruggles (Eds.).Cultural Heritage and Human Rights içinde (ss.3-22). USA.:Springer.
Tanıtım broşürleri, Saklı Ev Kafe ve The Shahut Otel tanıtım broşürleri.
Tümertekin, E., Özgüç, N. (2002). Beşeri Coğrafya, İnsan. Kültür. Mekân, Çantay Kitabevi, İSTANBUL.
Tylor, E. B. (1920). Primitive Culture Researchesinto The Development of Mitologyi Philosophy, Religion, Language, Art and Custom, John Murray Publishers, LONDON.
506 Sevil SARGIN - Yücel DİNÇ
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/13
Ulusoy, B. Çengil, A. Özalp Konyar, H. Alpman, A. Açıkbaş, Ö. Türkölmez, E. ve Ezber, G. (2015). Hilton Antakya Müze Otel, Dilek Yarımadası, Travel Turkey İzmir, Gençlik Turizmi, TÜRSAB Dergisi Sayı 355, S.10-18, İSTANBUL.
Ünsal, D. ve Pulhan, G. (2012). Kültürel Miras Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2573 Açıköğretim Fakültesi Yayını No: 1543
Ünver, E. (2006). Sustaınabılıty of Cultural Herıtage Management: “Keklik Street and ItsSurroundıngConservatıon and Development Project, A Thesıs Submıtted to The Graduate School of Natural and Applıed Scıences of Mıddle East Technıcal Unıversıty.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com