You are here

Home » Content

OKUL ÖNCESİ ÖĞRETMEN ADAYLARININ ÖZEL EĞİTİMLE İLGİLİ BAZI KAVRAMLARA YÖNELİK GÖRÜŞLERİNİN İNCELENMESİ

AN EXAMINATION OF PRESCHOOL TEACHER CANDIDATES’ OPINIONS ON SOME CONCEPTS REGARDING SPECIAL EDUCATION

Journal Name:

  • Turkish Studies

Publication Year:

  • 2017
DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.11975

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The Preschool Education Program renewed with the contributions of the Ministry of National Education in 2013 prioritizes participation of mainstreaming students in daily activities. Furthermore, universities’ teacher training programs include special education courses and provide education on how to include mainstreaming students in the activities along with other children. The purpose of this study is to determine preschool teacher candidates’ opinions on some concepts regarding special education. A hundred students who are studying preschool teaching participated in this qualitative study. Participants were asked questions about their opinions on some concepts regarding special education; working with children with special needs and about mainstreaming applications in their schools that they are practising teaching. Results show that the participants have right and similar knowledge of the concepts of mainstreaming, talented and gifted children, and wrong knowledge of the concept of special needs. For the participants, the most difficult special need group to work with is intellectually-disabled children and the easiest group is the children with attention deficit hyperactivity disorder. In accordance with the results of this study it is recommended to increase the number of special education courses in the preschool teaching undergraduate programs, include application courses for mainstreaming in universities and contribute to the literature with more extensive studies.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Milli Eğitim Bakanlığının katkıları ile 2013 yılında yenilenen Okul Öncesi Eğitim Programı, eğitim akışında kaynaştırma öğrencisine yönelik uyarlamalara önem vermektedir. Bununla beraber üniversitelerin okul öncesi öğretmeni yetiştiren programlarında özel eğitim derslerine yer verilmekte ve öğretmen adaylarının, çalışma yaşamlarında karşılaşabilecekleri kaynaştırma öğrencilerini diğer çocuklarla beraber etkinliklere nasıl dahil etmeleri ile ilgili eğitim verilmektedir. Bu araştırmanın amacı okul öncesi öğretmen adaylarının özel eğitim ile ilgili bazı temel kavramlara yönelik görüşlerinin incelenmesidir. Nitel bir araştırma olan bu çalışmaya okul öncesi öğretmenliği bölümünde okuyan toplamda 100 kişi katılmış; katılımcılara özel eğitime yönelik kavramlarla ilgili görüşleri, özel gereksinimli çocuklarla çalışmaya yönelik görüşleri ve uygulama yaptıkları okullardaki kaynaştırma uygulamaları ile ilgili açık uçlu yarı yapılandırılmış sorular sorulmuştur. Yapılan betimsel analiz sonucunda katılımcıların kaynaştırma eğitimi, üstün yetenekli ve üstün zekalı kavramlarına yönelik büyük oranda doğru ve benzer bilgilere sahip olduğu; özel gereksinim kavramı ile ilgili olarak da yanlış bilgilere sahip oldukları bulunmuştur. Katılımcılara göre çalışılması en zor özel gereksinim grubu zihinsel yetersizliği olan çocuklar, en kolayı ise dikkat eksikliği ve hiperaktivitesi olan çocuklardır. Çalışmadan elde edilen sonuçlar doğrultusunda okul öncesi öğretmenliği lisans programlarındaki özel eğitim derslerinin artırılması, üniversitelerde kaynaştırmaya yönelik uygulamalara yer verilmesi ve daha geniş kapsamlı araştırmalarla alanyazının desteklenmesi önerilmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-okul-oncesi-ogretmen-adaylarinin-ozel-egitimle-ilgili-bazi-kavramlara-yonelik-goruslerinin-incelenmesi.pdf
  • 17
477
500
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Altıntaş, E. ve İlgün, Ş. (2016). Öğretmenlerin üstün zekalı öğrencilerin eğitimine yönelik düşünce ve önerileri. Turkish Studies, 11(14), 895-914. doi: http://dx.doi.org/10.7827/Turkish Studies.9901
Baykoç Dönmez, N. (2011). Üstün ve özel yetenekli çocuklar ve eğitimleri. Necate Baykoç Dönmez (Ed.), Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim içinde (s. 359-386). Ankara: Eğiten Kitap.
Bilgili, A. E. (2000). Üstün yetenekli çocukların eğitimi sorunu. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 12, 59-74.
Birkan, B. (2002). Küçük Adımlar Kursu’nun gelişim geriliği olan çocuğa sahip annelerin Küçük Adımlar’ı uygulama becerilerini kazanmalarına etkisi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Çapan, B. E. (2010). Öğretmen adaylarının üstün yetenekli öğrencilere ilişkin metaforik algıları, The Journal of International Social Research, 3(12), 140-154.
Çulhaoğlu İmrak, H. (2009). Okul öncesi dönemde kaynaştırma eğitimine ilişkin öğretmen ve ebeveyn tutumları ile kaynaştırma eğitimi uygulanan sınıflarda akran ilişkilerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Dağlıoğlu, H. E. (2015). Üstün yetenekli çocuklar. Nilgün Metin ve Arzu İpek Yükselen (Ed.), Özel gereksinimli çocuklar ve kaynaştırma içinde (s. 163-179). Ankara: Hedef.
Dikici Sığırtmaç A., Hoş, G. ve Abbak, B.S. (2011). Okul öncesi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitiminde yaşanan sorunlara yönelik kullandıkları çözüm yolları ve önerileri, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(4), 205-223.
Dinarlı, J. (2016). Özel eğitim öğretmenlerinin üstün yetenekli öğrencilere yönelik algı ve görüşlerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Yakın Doğu Üniversitesi, Lefkoşa.
Enç, M. (2005). Üstün beyin gücü. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
Gençgel Akkuş, H. (2015). Okul öncesi öğretmenlerinin sınıf yönetimi becerilerinin değerlendirilmesi: KKTC örneği. Yüksek Lisans Tezi, Girne Amerikan Üniversitesi, Girne.
Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Özel Eğitimle İlgili Bazı Kavramlara… 499
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/17
Gözün, Ö. ve Yıkmış, A. (2004). Öğretmen adaylarının kaynaştırma konusunda bilgilendirilmelerinin kaynaştırmaya yönelik tutumlarının değişimindeki etkililiği, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 65-77.
Gürkan, T. (2009). Erken çocukluk dönemi ve okul öncesi eğitim. Şefik Yaşar (Ed.), Okulöncesi eğitime giriş içinde (s. 1-19). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.
Güven, Y., ve Aydın, A. (2007). Özel gereksinimli çocuklar için akran öğretimine ilişkin ilköğretim öğretmenlerinin görüşleri. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 7(1), 415-432.
Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: Tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 1-13.
Lincoln, Y. S. ve Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. London : Sage.
Matthews, B. & Ross, L. (2010) Research methods: A practical guide for the social sciences, Essex: Pearson Education.
MEB. (2011). Çocuk gelişimi ve eğitimi, özel eğitimde temel ilkeler. Erişim tarihi: 30/12/2016, http://www.megep.meb.gov.tr/mte_program_modul/moduller_pdf/%C3%96zel%20E...
MEB. (2013a). Özel eğitim hakkında kanum hükmünde kararname. Erişim tarihi: 02/01/2017, http://mevzuat.meb.gov.tr/html/1041.html
MEB. (2013b). Milli Eğitim Bakanlığı Temel Okul Öncesi Eğitimi Programı, Ankara: Unicef.
Ogurlu, Ü., Sevgi Yalın, H. ve Yavuz Birben, F. (2015). Üstün yetenekli çocukların mükemmeliyetçilik özelliklerinin aile tutumu ile ilişkisi. Turkish Studies, 10(7), 751-764. doi: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8314
Özaydın, L. ve Çolak, A. (2011). Okul öncesi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ve okul öncesi eğitimde kaynaştırma eğitimi hizmet içi eğitim programına ilişkin görüşleri. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 1(1), 189-226.
Özbaba, N. (2000). Okul öncesi eğitimcilerinin ve ailelerin özel eğitime muhtaç çocuklar ile normal çocukların entegrasyonuna (kaynaştırılmasına) karşı tutumları. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Özçelik, İ. (1987). Özel eğitim alanı ve özürlü olma durumu. Ankara: Fon Matbaası.
Silverman, D. (2008) Interpreting qualitative data, London: Sage.
Sucuoğlu, B. (2004). Türkiye’de kaynaştırma uygulamaları: Yayınlar/araştırmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 15-23.
Şahin, F. ve Kargın, T. (2013). Sınıf öğretmenlerine üstün yetenekli öğrencilerin belirlenmesi konusunda verilen bir eğitimin öğretmenlerin bilgi düzeyine etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 14(2), 1-13.
Tuli, F. (2010) The basis of distinction between qualitative and quantitative research in social science: Reflection on ontological, epistemological and methodological perspectives, Ethiopian Journal of Education and Sciences, 6(1), pp. 97-108.
Ulin P. R., Robinson E. T. & Tolley E. E. (2004) Qualitative methods in public health: A field guide for applied research. San Francisco: Jossey-Bass.
500 Azize UMMANEL - Tanju GÜRKAN
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/17
Uysal, H. ve Akman, B. (2015). Erken müdahale programlarının erken çocukluk eğitimindeki rolü: Erken çocukluk eğitiminde yapılan yatırım geleceğe yapılan yatırım mıdır? Turkish Studies, 10(3), 1053-1068. doi: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7692
Uzun, M. (2004). Üstün yetenekli çocuklar el kitabı. İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.
Varış, F. (Ed.) (1998). Eğitim bilimine giriş. İstanbul: Alkım yayınevi.
Yıldırım, F. (2015). Okul öncesi öğretmenlerinin sınıf yönetimi konusunda yaşadıkları sorunlara ilişkin görüşleri: Kuzey Kıbrıs örneği. Yüksek Lisans Tezi, Girne Amerikan Üniversitesi, Girne.
YÖK, (2007). Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları, Ankara.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com