You are here

KATOLİK KİLİSESİ VE İMAMİYYE ŞİASI’NIN YANILMAZLIK/MASUMİYET ANLAYIŞLARININ MUKAYESESİ

THE COMPARISON OF THE UNDERSTANDINGS OF INFALLIBILITY (ISMAH) OF THE CATHOLIC CHURCH AND SHI’ITE IMAMIYYAH

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12697
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
All the religions have asserted their divinity, originality and authenticity throughout the history. Thus, the polemic of orthodoxyheresy, on which each side has considered themselves representative of the true belief and others was out of it, had appeared every period of history. This matter, at the same time, has revealed the religious authority in the context of origin and legitimacy. The Roman Catholic Church, from the very first, has alleged the supremacy and primacy beside other churches on the basis of Petrus doctrine. Finally, the First Vatican Council formulated and accepted the papal infallibility as a Catholic dogma in 1870. As for the Twelver Shiism, which was founded in the basis of leadership of Hz. Ali and his descendants as a legitimate leaders of the Muslims, propounded the imamate doctrine versus sunni caliphate concept. After then, the Shiite authors tried to determine the features of the imams who idealised as a divine chosen persons. Beside the other feautures, the infallibility (ismah) of imams has been the main theological doctrine. In this regard, the infallibility of the legitimate leaders of the Catholic Church and Twelver Shia is a characteristic feature of these two religious sects. In this article, the theoretical origins, similarities and differences of the infallibility understandings of Catholic Church and Twelver Shiism has been studied.
Abstract (Original Language): 
Kendisini doğru yolun ve sahih itikadın temsilcisi, diğerlerini ise doğru yoldan sapan ya da dalâlet içinde addeden ortodoksi-heresi polemiği, dinlerin her daim kaynayan aktif yönüne işaret eder. Bu durum aynı zamanda tanrısal menşe, meşruiyet ve iradeyi yansıtacak şekilde kimin/neyin otorite olduğu tartışmasını beraberinde getirmiştir. Roma Katolik Kilisesi, ileri sürdüğü Petrus doktrini ile kendisini geleneğin meşru temsilcisi görmüş ve bütün inananları bağlayıcı nitelikte inanç ve ibadete müteallik konularda son sözü söyleme hak ve yetkisinin kendisinde bulunduğunu iddia etmiştir. Hz. Peygamberden sonra İslam ümmetinin başına meşru devlet başkanı olarak Hz. Ali ve onun soyundan gelenlerin geçmesi gerektiği inancı üzerine temellenen Şia da, Sünni hilafet nazariyesi karşısına imamet doktriniyle çıkmıştır. İnananlara rehberlik edecek meşru (ilahi) ardılın tespitinden sonra onun vasıfları üzerine tartışmalar başlamıştır. Bu bağlamda, Tanrının yeryüzündeki temsilcisinin (diğer vasıfları yanında) kayıtlı, kısıtlı veya sınırsız (mutlak) bir yanılmazlık vasfına sahip olduğu anlayışı Roma Katolik Kilisesi ve İmamiyye Şia’sı’nın karakteristiğini oluşturmuştur. Roma Katolik Kilisesi Petrus’un halefleri papalara, İmamiyye Şia’sı da Hz. Ali soyundan imamlara kutsal metinlerden hareketle ilahi bir menşe ve meşruiyet atfetmişler ve onların yanılmazlık hak ve yetkisini haiz olduğunu ileri sürmüşlerdir. Bu çalışmamızda, doktrinel anlamda yanılmazlık/masumiyet (ismet) telakkisi mevzu bahis olduğunda akla gelen farklı iki dinin iki mezhebinin yanılmazlık anlayışlarının dayandığı (dini-siyasi vb.) teorik temeller ile bu anlayışların benzerlik ve farklılıkları ele alınacaktır.
373
392

REFERENCES

References: 

Ağaoğulları, Mehmet Ali-Köker, Levent (2006) İmparatorluktan Tanrı Devletine, Ankara: İmge
Yayınları.
Ağaoğulları, Mehmet Ali (ed.) (2012) Sokrates’ten Jakobenlere Batıda Siyasal Düşünceler, İstanbul:
İletişim Yayınları.
Akyüz, Hüseyin (2013) “Âlimler, Peygamberlerin Varisleridir” Hadisinin Yorum ve Metin Tenkidi”,
The Journal of Academic Social Science Studies, January 2013, Vol. 6 Issue 1, s. 121-142.
Ateş, Süleyman (1998) İmamiyye Şiâsının Tefsir Anlayışı, İstanbul: Yeni Ufuklar Neşriyat.
Baker, Todd D. (2014) Exodus From Rome: A Biblical And Historical Critique of Roman
Catholicism, vol. 1, Bloomington: iUniverse LLC.
Bihlmeyer, K-Tuchle, H. (1972) I. ve IVncü Yüzyıllarda Hıristiyanlık, Çev. Antun Göral, İstanbul:
Güler Mabaası.
Boozari, Amirhassan (2011) Shi’i Jurisprudence and Contitution: Revolution in Iran, New York:
Palgrave Macmillan.
Bozan, Metin (2006) “İmamiyye Şia’sının Peygamberlik ve İmamet Anlayışlarının Mukayesesi”,
Dini Araştırmalar, Eylül-Aralık 2006, c. 9, sy. 26, s. 95-112.
Brandi, S. M. (1892) “When Is The Pope Infallible”, The North American Review, Vol. 155, No.
433 (Dec. 1892), s. 652-660.
Brezzi, Paolo (1958) The Papacy: Its Origins and Historical Evolution, Translated by Henry J.
Yannone, Maryland: The Newman Press.
Bulut, Mehmet (2001) DİA “İsmet” Diyanet İslam Ansiklopedisi, İstanbul: cilt 23, s. 134-136.
Butler, Dom Cuthbert (1962) The Vatican Council 1869-1870 Based on Bishop Ullathorne’s Letters,
Maryland: The Newman Press.
Cross, F. L. (ed.) (1974) The Oxford Dictionary of the Christian Church, London: Oxford University
Press.
Cunningham, Lawrence S. (2009) An Introduction To Catholicism, New York: Cambridge
University Press.
Curtis, William A. (2003) “Infallibility”, Encyclopedia of Religion and Ethics, (Ed. James Hastings),
vol. VII, London & New York: T&T Clark.
Katolik Kilisesi ve İmamiyye Şiası’nın Yanılmazlık/Masumiyet… 391
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/27
Çoban, Bekir Zakir (2009) Geçmişten Günümüze Papalık, İstanbul: İnsan Yayınları.
Demir, Ahmet İshak (2006) “İmamiyye Şia’sında Dini Otorite”, Dini Otorite Sempozyumu, İstanbul:
Ensar Neşriyat.
Dönmez, İbrahim Kafi (2000) DİA, “İcma” Diyanet İslam Ansiklopedisi, İstanbul: cilt 21, s. 417-
431.
Düzgün, Şaban Ali (2017) “De Facto Siyasal Otoriteden Meşru Siyasal İktidara: Matürîdî’nin Ulu’l-
Emr Kavramsallaştırması”, Milel ve Nihal, Ocak-Haziran 2017, cilt 14, sy 1, s. 24-35.
Enayat, Hamid (1982) Modern Islamic Political Thought, London: The Macmillan press ltd.
Eroğlu, Ahmet Hikmet (2005) Ökümenizm ve Fener Patrikhanesi, Ankara: Aziz Andaç Yayınları.
Garland, Dany (2011) “The Development of the Dogma of Papal Infallibility”, Homiletic & Pastoral
Review, 111/9, June/July 2011, s. 48-54.
Geisler, Norman L. ve MacKenzie, Ralph E. (2004) Roman Catholics and Evangelicals: Agreements
and Differences, USA: Baker Books.
Granfield, Patrick (1990) The Limits of the Papacy: Authority and Autonomy in the Church, New
York: Crossroad.
Granfield, Patrick (1995) “Papacy”, The Encyclopedia of Religion, Mircea Eliade, Ed. in Chief, New
York: Simon & Schuster Macmillan, vol.11, s. 171-183.
Güngör, Ali İsra (2009) “Papanın Yanılmazlığı Konusundaki Tartışmalar ve Katoliklerin
Yaklaşımları”, Dini Araştırmalar, Mayıs-Ağustos 2009, c. 12, sy. 34, s. 7-26.
Hakyemez, Cemil, “İmamiyye Şiasında İsmet İnancı: İlk Tezahürleri, Teşekkülü ve İtikadileşmesi”,
Marife, Bahar 2007, yıl 7, sy 1, s. 167-192.
Hanson, Bradley C. (1999) Introduction to Christian Theology, Minneapolis: Fortress Press.
Hasler, August Bernhard (1981) How The Pope Became Infallible: Pius IX and the Politics of
Persuasion, Translated by Peter Heinegg, New York: Doubleday & Company, Inc.
Kallek, Cengiz (2003) DİA, “Maverdi” Diyanet İslam Ansiklopedisi, İstanbul: cilt 28, s. 180-186.
Katib, Ahmad (1997) The Development of Shi’ite Political Thought: From Shura to Wilayat al-
Faqih, Al-Shura Publishing.
Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri (2000) çev. Dominik Pamir, İstanbul: Yaylacık Matbaacılık
Ltd. Şti.
Kelidar, Abbas (2013) “Ayatollah Khomeini’s Concept of Islamic Government”, Islam and Power,
ed. By Alexander S. Cudsi and Ali E. Hillal Dessouki, New York: Routledge.
Kohlberg, Etan (2000) “Gaybet Öncesi Şia’da İmam ve Toplum”, Çev. Mazlum Uyar, Dini
Araştırmalar, Mayıs-Ağustos 2000, c. 3, sy. 7, s. 227-256.
Kummî, “Şeyh Saduk”, Ebu Câfer Muhammed b. Ali İbn Bâbeveyh, Risâletu’l İ’tikadâti’l-İmâmiyye
(Şii İmamiyye’nin İnanç Esasları) (1978) Çev. Ethem Ruhi Fığlalı, Ankara: Ankara
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
McBrien, Richard P. (2008) The Church: The Evolution of Catholicism, Harper Collins e-books.
McClory, Robert (1997) Power and the Papacy: The People and Politics Behind the Doktrine of
Infallibility, Missouri: Triumph.
McDermott, Martin J. (1978) The Theology of al-Shaikh al-Mufid, Beirut: Dar el-Machreq.
392 Mürsel ÖZALP
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/27
McGuckin, John Antony (2008) The Orthodox Church An Introduction to its History, Doctrine, and
Spiritual Culture, USA & UK: Blackwell Publishing.
Mohamed, Aisah (2003) “Şîa’nın İmâmette İsmet Doktrininin Eleştirisi”, Çev. Ömer Aydın, İÜİFD,
sy. 8, yıl 2003, s. 231-246.
Norwich, John Julius (2013) Bizans 2 Yükseliş Dönemi (M S 803-1081), Çev. Selen Hırçın Riegel,
İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
O’Malley, John W. (2010) A History of the Popes: From Peter to the Present, UK: A Sheed & Ward
Book.
Onat, Hasan (1992) “Şi’î İmamet Nazariyesi”, AÜİFD, cilt 32, s. 89-110.
Ott, Ludwig (1952) Fundamentals of Catholic Dogma, Edited in English by James Canon Bastible,
Translated from the German by Patrick Lynch, Cork: Roman Catholic Books.
Öztürk, Mustafa (2014) Tefsirde Ehl-i Sünnet ve Şia Polemikleri, Ankara: Ankara Okulu Yayınları.
Öz, Mustafa (2014) Başlangıçtan Günümüze İslam Mezhepleri Tarihi, İstanbul: Ensar Neşriyat.
Özalp, Mürsel (2015) “Ortodoks ve Protestan Kiliselerin ‘Papanın Yanılmazlığı Doktrini’ne Bakışı
ve Bu Kiliselerin Yanılmazlık Anlayışları”, Turkish Studies, International Periodical For
The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 10/6 Spring 2015, s.
707-722, ISSN: 1308-2140, www.turkishstudies.net, DOI Number:
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7963, ANKARA-TURKEY.
Powell, Mark E. (2005) Papal Infallibility As Religious Epistemology: Manning, Newman, Dulles,
And Küng, USA: Southern Methodist University Dedman College of Humanities and
Sciences, (PHD Dissertation).
Powell, Mark E. (2013) “The ‘Patient and Fraternal Dialogue’ on Papal Infallibility: Contributions
of A Free-Church Theologian”, Theological Studies, vol. 74, issue 1, s. 105-118.
Sobhani, Ayatollah Ja’far (2001) Doctrines of Shi’i Islam: A Compendium of Imami Beliefs and
Practices, Translated and edited by Reza Shah-Kazemi, London: I. B. Taurius.
Şehristânî, Muhammed Abdülkerim, (2005) İslâm Mezhepleri (el-Milel ve’n-Nihal), Tercüme:
Mustafa Öz, İstanbul: Ensar Neşriyat.
Şentürk, Recep (2001) DİA, “İsmet” Diyanet İslam Ansiklopedisi, cilt 23, s. 137-138.
Tabatabai, Allamah Sayyed Muhammad Husayn (1975) Shi’ite İslam, Translated and edited by
Seyyed Hossein Nasr, Albany: State University of New York Press.
Takim, Liyakat N. (2006) The Heirs of the Prophet: Charisma and Religious Authority in Shi’ite
Islam, Washington: State University of New York Press.
Tanner, Norman P. (1990) Decrees of the Ecumenical Councils, London & Washington: Sheed &
Ward.
Tûsî, Nasîruddin Muhammed b. Muhammed b. El-Hasan (1996) “İmamet Risalesi”, Tercüme: Hasan
Onat, AÜİFD, c. XXXV, s. 179-191.
Usluer, Fatih (2010) “Hurûfîlikte On İki İmam”, Turkish Studies, International Periodical For The
Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 5/1 Winter 2010, s. 1361-
1389.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com