You are here

Home » Content

MİKRO MİLLİYETÇİLİK ÖZELİNDE KUR’AN’A GÖRE IRKÇILIK

RACISM IN REGARD TO MICRO NATIONALISM ACCORDING TO THE QUR’AN

Journal Name:

  • Turkish Studies

Publication Year:

  • 2017
DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12802

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The concept of micro-nationalism emerges recently and is a concept that emphasizes the idea of "we" rather than the "national we". Despite being conceptually emerging, it is an idea that is inherently racist. As a matter of fact, Racism, which he exhibited not to prostrate to Adam, is an agonizing, haniyet, tribalism, etc. by taking different names and taking various forms. In particular, racism and new micro-nationalism, which are emerging or reinterpreted by globalization and the age of knowledge, are threats to the social peace and peace of the Islamic world, as well as of all humanity. The most important thing to do in this regard is to firstly determine the exact nature of this phenomenon according to the divine declarations, that is, to fulfill the solution proposals given in divine declarations. As a matter of fact, the most important solution that Allah has proposed for the removal of racism and similar illnesses from society is the understanding of ummah. The understanding of the ummah is shaped by the necessity of all Muslims to be like one body and to move together when basically rejecting racism and similar thoughts. According to this study, the elements threatening the unity of Muslims according to the Qur'an will be dealt with in the context of micro-nationalism and the understanding of the ummah that Islam has brought as a solution with some application examples will be emphasized.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Mikro milliyetçilik kavramı son zamanlarda ortaya çıkan ve “milli biz” yerine daha küçük planda “biz” düşüncesini öne çıkaran kavramdır. Kavramsal olarak yeni ortaya çıkmış olmasına rağmen özünde ırkçılığı barındıran bir düşüncedir. Nitekim birçok müfessire göre ilk olarak Şeytanın Hz. Âdem’e secde etmeyerek sergilediği ırkçılık düşüncesi tarihsel süreç içerisinde faşizm, asabiyet, kavmiyetçilik, holiganizm, mikro milliyetçilik vb. değişik isimler alarak ve değişik formlara bürünerek günümüze kadar ulaşmıştır. Özellikle küreselleşme ve bilgi çağının ortaya çıkardığı veya yeniden yorumlanmasını sağladığı ırkçılık ve yeni adıyla mikro-milliyetçilik olgusu, gerek İslam âleminin gerek devletlerin gerekse de tüm insanlığın toplumsal huzur ve barışını tehdit edecek nitelikte bir olgudur. Bu konuda yapılması gerek en önemli şey, öncelikle bu olgunun ilahi beyanlara göre tam olarak tespit edilmesi, yine ilahi beyanlarda verilen çözüm önerilerinin yerine getirilmesidir. Nitekim Allah’ın ırkçılık ve benzeri hastalıklı düşüncelerin toplumdan uzaklaştırılması için önerdiği en önemli çözüm ümmet anlayışıdır. Ümmet anlayışı, temelde ırkçılık ve benzeri düşünceleri reddederken tüm Müslümanların tek bir vücut gibi olması ve birlikte hareket etmesinin gerekliliği üzerinde şekillenmiştir. İşte bu çalışma ile Kur’an’a göre Müslümanların birliğini tehdit eden unsurlar mikro milliyetçilik özelinde ele alınacak ve bazı uygulama örnekleri ile çözüm olarak İslam’ın getirmiş olduğu ümmet anlayışı üzerinde durulacaktır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-mikro-milliyetcilik-ozelinde-kurana-gore-irkcilik.pdf
  • 27
393
410
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Abidoğlu, İ. (2015). Kur'an'da Toplumsal Farklılık. Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi
Üniversitesi , Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Adler, A. (2014). Modern Psikoloji. İstanbul: Hiperlink.
Aldemir, H. (2007). Kur'ân-ı Kerîm'e Göre İhtilâf. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Ali, C. (2001). el-Mufassal fî târîhi'l-Arab kable'l-İslâm (4 b.). y.y.: Dâru’s-Sakî.
Âlûsî, Ş. M. (1415). Rûhu’l-meânî fî tefsîri’s-seb’i’l-mesânî. Beyrut: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye.
Apak, A. (2004). Asabiyet ve Erken Dönem İslâm Siyasi Tarihindeki Etkileri. İstanbul: Düşünce
Kitabevi Yayınları.
Apak, A. (2010). Şuûbiyye. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt XXIX, s. 244-246).
içinde İstanbul: DİA.
408 Necmettin ÇALIŞKAN
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/27
Apak, A. (2016). İslâm’ın Irkçılığa Karşı Tutumu. Uluslararası Yanlış Algılar ve Doğru İslam
Sempozyumu Bildirileri, (s. 271- 177). Şanlıurfa.
Askerî, E. H. (t.y.). Cemheratü’l-emsâl. Beyrut: Dâru’l-Fikr.
Atalay, O. (1997). Bir Arada Yaşamanın Kur`ânî Temelleri. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Belli, A., & Aydın, A. (2012). Yerel Demokrasi e Katılım: Kahramanmaraş ve Hatay İllerinin
Karşılaştırılması. Kahramanmaraş: II. Bölgesel Sorunlar ve Türkiye Sempozyumu.
Boyacıoğlu, R. (2001). Hz. Muhammed’in Vahiy Öncesi Dönemi. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat
Fakültesi Dergisi, 5(1), 5-22.
Buhârî, E. A. (1422/2002). el-Câmiu's-sahîh. (M. Z. Nâsır, Dü.) Dâru Tavgi'n-Necât.
Bulut, H. İ. (2002). Ümmet. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt XLII, s. 308-309).
içinde DİA.
Cebel, M. H. (2010). el-Mu’cemu’l-iştikâkiyyü’l-müessal li elfâzi’l-Kur’âni’l-Kerîm. Kahire:
Mektebetü’l-Âdâb.
Chakraborty, A., & McKenzie, K. (2002). Does Racial Discrimanation Cause Mental İllnes. The
British Journal of Psychiatry, 475-477.
Çağrıcı, M. (1991). Asabiyet. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt III, s. 453-455).
içinde İstanbul.
Çağrıcı, M. (1997). Hamiyet. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt 15, s. 481). içinde
İstanbul: DİA.
Çelik, A. (1994). Bütün Yönleriyle Asr-ı Saadet’te İslam. İstanbul: Beyan Yayınları.
Çetiner, B. (2002). Esbâb-ı Nüzûl. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Ebû Dâvud, S. b.-E.-S. (1992). es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları.
Erginer, G. (2007). Etno-Kültürel Sınırlar Tur Abdin Süryanileri Örneği. Bilimsel Araştırma Projesi
Kesin Raporu, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Fayda, M. (1993). Câhiliye. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt VII, s. 7-19). içinde
İstanbul.
Ferâhidî, E. A. (t.y.). Kitâbü'l-‘Ayn. (M. Mahzûmî, & İ. Sâmerrâî, Dü) Beyrut: Dâru Mektebeti’l-
Hilâl.
Gazzâlî, E. H.-İ. (ty.). İhyâu ulûmi’d-dîn. Beyrut: Dârü’l-Ma’rife.
Günaltay, M. Ş. (1926). Kable’l-İslam Araplar ve Tedeyyünleri. Darülfünun İlahiyat Fakültesi
Mecmuası.
Hall, J. A. (2008). Milletleri Türdeşleştirmenin Koşulları, 21. Yüzyılda Milliyetçilik. İstanbul: Bilgi
Üniversitesi Yayınları.
Hanbel, A. b.-Ş. (2001). Müsnedu el-İmam Ahmed b. Hanbel. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle.
Hindî, A. b.-M. (1985). Kenzü’l-ummâl fî süneni’l-aķvâl ve’l-ef’âl. Beyrut: Müessesetü'r-Risâle.
Horowitz, D. L. (1985). Ethnic Groups in Conflict. Berkeley: University of California Press.
İbn Âşûr, M. T.-T. (1984). Tefsirü’t-tahrîr ve’t-tenvîr. Tunus: ed-Dârü’t-Tûnusiyye.
Mikro Milliyetçilik Özelinde Kur’an’a Göre Irkçılık 409
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/27
İbn Dureyd, E. M. (1987). Cemheretü'l-luğa. Beyrut: Dârü'l-İlm li’l-Melâyîn.
İbn Fâris. (1979). Mu’cemu Mekâyîsi’l-luğa, Thk. , (y.y: , 1399/). (A. M. Harun, Dü.) y.y.: Dâru’l-
Fikr.
İbn Haldûn. (2014). Mukaddime. (S. Uludağ, Dü.) İstanbul: Dergah Yayınları.
İbn Hişâm, E. M. (1955). es-Sîretü'n-nebevî (2 b.). Kahire: Mustafa el-Bâbî el-Halebî.
İbn Kesîr, E.-F. (1999). Tefsîrü’l-Kur’âni’l-Azîm. (S. b. Sellâme, Dü.) y.y.: Dârün Tayyibetün li’n-
Neşr ve’t-Tevzi.
İbn Mâce, E.-R.-K. (1975). Sünenu İbn Mace. (M. F. Abdülbaki, Dü.) Kahire: Dâru İhyai't-Türasi'l-
Arabiyye.
İbn Sîde, E.-H. A. (1996). el-Muhassas. Beyrut: Dâru İhyâi't-Türâsi'l-Arabî.
İsfahânî, E.-K. H. (1992). el-Müfredât fî garîbi’l-Kur’ân. (S. A. Dâvudî, Dü.) Dımaşk: Dârü'l-Kalem.
İzutsu, T. (1975). Kur’an’da Allah ve İnsan. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Karakuzu, T. (2013). Mikro Milliyetçilik: Yugoslavya Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Trakya
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Kinânî, E. O.-C. (1423). el-Beyân ve’t-tebyîn. Beyrut: Dâru Mektebeti’l-Hilâl.
Koçyiğit, H. (2010). Mekki Ayetlerde Sosyolojik Unsurlar. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Mîkâtî vd. (2007). el-Kutûf min luğati’l-Kur’ân. Lübnan: Mektebetü Lübnân Nâşirûn.
Montgomery, W. W. (1953). Muhammad at Mecca. Oxford University Press.
Mustafa, İ., Zeyyât, A. H., Abdulkadir, H., & Neccâr, M. A. (t.y.). el-Mu’cemu’l-vasît. y.y.: Dâru’d-
Da’veti.
Müslim, E.-H. e.-K.-N. (1956). Sahihi Müslim. (M. F. Abdülbaki, Dü.) Beyrut: Dâru İhyai't-Türasi'l-
Arabi.
Nass, İ. (1964). el-Asabiyyetü’l-Kabeliyye. Beyrut.
Nesâî, E. A. (1986). Sünenü'n-Nesâî (2 b.). (A. E. Gudde, Dü.) Haleb: Mektebetü'l-Matbuati'lİslamiyye.
Numânî, E. H.-D. (1998). el-Lübâb fî ulûmi’l-kitâb. (A. A. Abdülmevcud, & A. M. Muavvaz, Dü)
Beyrut: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye.
Okumuş, E. (2007). Hz. Muhammed ve Toplumsal Değişim. Hz. Muhammed ve Evrensel Mesajı
Sempozyumu, (s. 325- 338).
Özcan, A. (2005). Milliyetçilik. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt XXX, s. 84-87).
içinde İstanbul.
Özdeş, T. (2005). Kur’an ve Cinsiyet Ayrımcılığı. Ankara: Fecr Yayınları.
Öztürk, Y. N. (1995). Kur`an`ın Temel Kavramları. İstanbul: Yeni Boyut.
Pişgin, Y. (2002). İnsan ve Peygamber Olarak Hz. Muhammed. Ankara: Avrasya Yayınları.
Pişgin, Y. (2014). Vahdet Bilincinin Kur’an’daki Temelleri. EKEV Akademi Dergisi(58), 21-40.
Râzî, E. A. (1999). Mefâtîhu’l-Gayb. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî.
410 Necmettin ÇALIŞKAN
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/27
Sarıcık, M. (2013). Şeytandan Günümüze Irkçılık. İstanbul: Nesil.
Sıcak, A. S. (2013). Kur'ân Yorumunda Öznellik. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi , Sosyal
Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Sıcak, A. S., & Çalışkan, N. (2017). Yeni Bir Dünya’nın Kur'ânî Umdeleri. Turkish Studies, 171-
184.
Sollors, W. (1996). Theories of Ethnicity: A Classical Reader. New York: New York University
Press.
Şentürk, R., & Canatan, K. (1999). Irkçılık. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt XIX,
s. 124-131). içinde İstanbul: DİA.
Şeriatî, A. (1997). İslam Sosyolojisi (3 b.). (K. Sökmen, Çev.) İstanbul: Birleşik Yayıncılık.
Şinkitî, M. E. (1415/1995). Edvâü’l-beyân fî îzâhi’l-Kur’ân bi’l-Kur’ân. Beyrut: Dâru’l-Fikr.
Şirbînî, Ş. H. (2004). Tefsîru’l-Kur’âni’l-Kerîm: es-Sirâcü’l-münîr. (A. İ. Dımeşkî, Dü.) Beyrut:
Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
Taberî, E. C. (1387). Târîhu't-Taberî: Târîhu'l-ümemi ve'l-mülûk (2 b.). Beyrut: Dâru’t-Turâs.
Taberî, E. C. (2000). Tefsîrü't-Taberî: Câmiü'l-Beyân an Te'vîli'l-Kur'ân. (A. M. Şakir, Dü.)
Müessesetü'r- Risâle.
Tehânevî, M. b.-F.-H. (1996). Keşşâfu ıstılâhâti’l-fünûn. Lübnan: Mektebetü Lübnân Nâşirûn.
Tirmizî, E. İ.-S. (1395/1975). el-Câmiü's-sahîh: Sünenü’t-Tirmizî (2 b.). (A. M. Şakir, Dü.) Kahire:
Mustafa el-Babi el-Halebi.
Uyanık, M. Z. (2017). İslam Hukukunda Hapis Cezası ve Hapishane. İstanbul: Hikmetevi Yayınları.
Uzun, N. (2002). Kur'ân'da Ümmet Kavramı. Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Bursa.
Vâhidî, E.-H. A.-N. (2005/1426). Esbâbu nüzûli’l-Kur’ân. Riyad: Dârü’l-Meyman.
Yazır, E. M. (t.y.). Hak Dini Kur’ân Dili: Türkçe Tefsir. İstanbul: Eser Kitabevi.
Zebîdî, M. b.-H.-F. (t.y.). Tâcu'l-'arûs min cevâhiri'l-kâmûs. (Heyet, Dü.) Dâru'l- Hidâye.
Zemahşerî, E.-K. M. (1407/1987)). el-Keşşâf an hakâiki gavâmıdı’t-tenzîl ve uyûni’l-ekâvîli fî
vucûhi’t-te’vîl (3 b.). Beyrut: Dâru’l-Kitâbi'l-Arabî.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com