ISHARI/SUFI INTERPRETATIONS IN AL-QURTUBI’S TAFSIR
Journal Name:
- Turkish Studies
Key Words:
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
Abstract (2. Language):
Ishari tafsir tradition which can be evaluated within the ta’wil
tradition is one of the means of interpretation widely used by Sufis. Ishari
tafsir, found on the boundaries of the ‘irfani ta'wil, is based on the notion
of the indication of the wording to its meaning. Isharah (sign), of the
indicator to meaning but non-verbal elements is one of subjects,
interpreting the wording and the means by which people can
communicate. The sign, which may have abstract or concrete
characteristics, may have many meanings at the same time. When these
meanings is applied to wording, the polysemy and closure which the
wording possesses, reveals the existence of a meaning beyond the
apparent one. Thus, the wording and the meaning it signs overflow
outside of the apparent meaning and attribute a new meaning which is
additional or beyond the wording to it. Indeed, ishari tafsir and
interpretations are based on the process of expressing opinion on the
meaning which the verses signal and they endeavor to reach the ishari
meaning by coming out from the signs in the apparent or from the inner
signs that cannot be apparently seen and felt.
Abu Abdillah Muhammad b. Ahmad al-Qurtubi, one of famous
scholars in the fields of tafsir, hadith and fiqh, gives also place to ishari
interpretations and makes comments and evaluations on a number of
sufi/ishari concepts suchs as zuhd, walayah, karamah, wacd, sama,
futuwwah in his tafsir titled al-Jami li Ahkam al-Quran. In this paper the
ishari interpretations in al-Qurtubi’s tafsir will be discussed and the topic
will be examined at the limits of the paper.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Tevil geleneği içerisinde değerlendirilebilecek olan işari tefsir sufilerin yaygın olarak kullandıkları yorum araçlarındandır. Kendisine irfani tevil sınırlarında yer bulan işari tevil, lafızların manaya delaleti cihetine dayandırılmaktadır. Manaya delalet eden lafzi olmayan unsurlar arasında yer alan işaret, lafza tercüman olan ve insanlar arasında anlaşmayı sağlayan hususlardandır. Soyut veya somut özellikleri haiz olabilen işaret, aynı anda birçok anlama gelebilmektedir. Bu yönler lafza taşındığında işaretin sahip olduğu çok anlamlılık ve kapalılık zahiri anlamın ötesinde bir mananın varlığını ortaya koymaktadır. Böylece lafız ve işaret ettiği anlam, kelimenin zahiri anlamının dışına taşarak ona ek veya lafzın ibaresinin dışında bir mana yüklemektedir. Nitekim işari tefsir ve yorumlar ayetlerin işaret ettiği anlam üzerinde fikir yürütme ameliyesine dayanmakta; ayetlerin zahirinde yer alan işaretlerden veya zahiren görülüp hissedilemeyen batıni işaretlerden yola çıkarak işari manaya ulaşmaya çalışmaktadır.
Tefsir, hadis ve fıkıh alanlarında şöhret bulan âlimlerden olan Ebu Abdillah Muhammed b. Ahmed el-Kurtubi, el-Cami li Ahkami’l-Kur’an adlı tefsirinde işari tefsirlere de yer vermekte ve zühd, velayet, keramet, vecd, sema ve fütüvvet gibi bazı tasavvufi/işari kavramlara yönelik görüş ve değerlendirmelerde bulunmaktadır. Bu makalede Kurtubi’nin tefsirinde yer verdiği işari yorumlar ele alınacak, makale sınırlarında konu incelenecektir.
FULL TEXT (PDF):
- 35