You are here

TÜRK HALK KÜLTÜRÜNDE GELENEKSEL HALK HEKİMLİĞİ

TRADITIONAL FOLK MEDICINE IN THE TURKISH FOLK CULTURE

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.2631
Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Geleneksel Türk halk hekimliği binlerce yıllık bir geçmişe sahiptir. İslamdan önce ortaya çıkan bu gelenek İslamdan sonra da yaşamaya devam etmiştir. Bu nedenle günümüzde eski geleneksel iyileştirme pratikleri geçmişin inanç ve inanış unsurları ile birlikte uygulanmaya devam etmektedir. Bu gelenek eski din ve geleneksel ortamda şaman ya da kamlar tarafından uygulanmıştır ki şamanlar eski gelenekte din adamları olarak kabul edilmektedir. Yine kocakarılar, halk hekimleri ve ocaklılar (bir çeşit halk hekimi) da yeni dinde ve gelenekte bu geleneğin yürütücüleridirler. Iyileştirme geleneğinde bazı uygulamalar günümüz modern tıbbına ters olmasına rağmen, modern tıp ile uyuşan uygulamalara da rastlanmaktadır. Eski geleneğin halk hekimleri hastaları iyileştirmek ya da ilaç yapmak için doğadan faydalanırlardı. Bu durum günümüz geleneğinde de değişmeden devam etmektedir. Bütün bunlara ek olarak bir halk eczacılık geleneği ilaç yapımında hayvan parçalarının ve çeşitli bitkilerin kullanılmasıyla ortaya çıkmıştır. Bu tür hasta iyileştirme pratikleri ve ilaç yapım uygulamaları geleneksel aktarım yolları ile günümüze kadar ulaşmıştır.
Abstract (Original Language): 
The traditional Turkish folk medicine has a history of thousands years. This tradition existed before Islam, has continued to live then. Therefore, nowadays, old-traditional healing practices continued to be applied, contains marks of faith and beliefs of past. This tradition executed by shamans and kams, in the ancient religion and tradition, is maintained by religion men, big wives, folk healers and ocaks (that is a kind of folk healer) in the new religion and culture around. Even though present-day practices of healing tradition are reverse of modern medicine, in this tradition there are also many practices overlapping with the modern medicine. Folk healers of old tradition have benefited from nature in order to make the drugs or heal patients. This situation has continued unchanged in the new tradition as well. In addition to these, tradition of a folk pharmacy has occurred because of use of various herbs and animal products in making drug. This kind patient healing techniques and drug making applications, have reached until now with the traditional ways of transmission.
317-327

REFERENCES

References: 

ACIPAYAMLI, Orhan (1989). “Türkiye Folklorunda Halk Hekimliðinin Morfolojik ve
Fonksiyonel Yönden Ýncelenmesi”, Türk Halk Hekimliði Sempozyumu Bildirileri,
Kültür Bakanlýðý Yayýnlarý, Ankara
ARÝHAN, Orhan ve A. Mine Gencler Ozkan (2007). “Traditional Medicine and
Intellectual Propery Rights”, Ankara Eczacýlýk Fakültesi Dergisi, 36 (2) 135 - 151
ARTUN, Erman (2005). Türk Halkbilimi, Kitabevi Yayýnlarý, Ýstanbul
BAYDAR, Hasan (2005). Týbbi, Aromatik ve Keyif Bitkileri - Bilimi ve Teknolojisi, Isparta:
Süleyman Demirel Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, SDU Basýmevi Yayýn No: 51.
ELÝADE, Mircea (1999). Þamanizm, Ýmge Kitabevi, Ankara
HAND, Wayland Debs (1980). Medical Medicine (The Folkloric Component of Medicine
in the Folk Belief, Custom, and Ritual of the Peoples of Europe and America),
Foreword by Lloyd G. Stevenson, University of California Press, California,
United States
HUFFORD, J. David (1992). “Folk Medicine in Contemporary America” James Kirkland,
Herbal and Magical Medicine: Traditional Healing Today, Duke University Press,
Durham-United States
Traditional Folk Medicine In The Turkish Folk Culture 327
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 6/4 Fall 2011
JAKOBSEN, Merete Demant (1999). Shamanism: traditional and contemporary
approaches to the mastery of spirits and healing, Berghahn Books, British Library
Cataloguing in Publication Data, United States
KALAFAT, Yasar (2004). Altaylar’dan Anadolu’ya Kamizm, Þamanizm, Yeditepe Yay.
Ýstanbul.
KALAFAT, Yasar (2005). “Türk Halk Ýnançlarýnda Zamana ve Zemine Baðlý
Deðiþmeler”, Halk Kültüründe Deðiþim Uluslararasý Sempozyumu Bildirileri,
Kültür ve Turizm Bakanlýðý & Kocaeli Üniversitesi & Motif Halk Oyunlarý
Eðitim ve Öðretim Vakfý 17-18-19 Aralýk 2004, Motif Vakfý Yayýnlarý, Ýstanbul
KAPLAN, Melike (2010). Geleneksel Týbbýn Yeniden Üretim Sürecinde Kadýn - Ankara
Kent Örneðinde Kuþaklar Arasý Çalýþma, Ankara Üniversitesi Rektörlüðü
Yayýnlarý: 257, Ankara
KIZILÇELÝK, Sezgin (1996). “Geleneksel Ýyileþtiriciler Üzerine Bir Araþtýrma”, Birikim
Dergisi, Mart, sayý: 83.
MICOZZI, Marc S (2002). Culture, Anthropology and The Return of Complementary
Medicine, Medical Anthropology Quarterly, USA: Washington, Vol. 16, Iss. 4; s.
398-401.
ÖNGEL, Gülnur (1997). Denizli Halk Hekimliðinde Ocaklar, Basýlmamýþ yüksek lisans
tezi, Tez Yöneticisi: Prof. Dr. Ekrem Sezik, Denizli: Pamukkale Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatý Eðitimi Anabilim Dalý.
ÖZÇELÝK, Nurþen Adak (2002). Saðlýk Sosyolojisi, Kadýn ve Kentleþme, Ýstanbul Birey
Yayýncýlýk.
SHARMA, Anita and Dalip Malhotra (2007). Personality and Social Norms, Concept
Publishing Company, New Delhi (INDIA)
SHILS, Edward (1971). Special Issue on Tradition and Modernity, Cambridge University
Press, Comparative Studies in Society and History, Vol. 13, No. 2, pp. 122-159
SHILS, Edward (2006). Tradition, University of Chicago Press, United States
TUNA, Erhan (2000). Þamanlýk ve Oyunculuk, Okyanus Yayýncýlýk, Ýstanbul
VITEBSKY, Piers (2001). Shamanism, University of Oklahoma Press, United States
YODER, Don (1975). Halk Týbbý, Folklora Doðru, (Çev. Sibel Yoðurtçuoðlu, Ayfer
Gülüm), Ýstanbul Boðaziçi Üniversitesi Folklor Kulübü, Kasým-Aralýk, sayý: 43.
s.23-31.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com