Continuous professional development and learning needs of physicians without vocational training: a cross-sectional study
Journal Name:
- Türkiye Aile Hekimliği Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Objective: Continuing professional development (CPD) is a contin¬
uing learning process that complements formal undergraduate
education and postgraduate training. The aim of this study was to
define learning needs, and preferred CPD activities and education¬
al methods of non-vocationally trained physicians working in different
settings and to draw conclusions for future CPD activities.
Methods: All physicians without vocational training working in
Denizli were enrolled (s=473). A self-completed 22-item question¬
naire with five-point Likert-type scale was sent to the participants
from January 2009 to May 2009. The learning needs of the partici¬
pants were asked in open-ended questions. The reliability coefficient
of items in the questionnaire was high (Cronbach's Alpha= 0.83).
Results: The response rate was 54.3% (n=257). Of 257 physi¬
cians, 79.8% (n=205) reported that they saw 30 and more
patients per day and 77.4% (s=199) reported that they encoun¬
tered with 5-15 clinical questions per day. The most common pre¬
ferred sources of information were medical textbooks and jour¬
nals, followed by internet. The most common preferred methods
of CPD were medical skills courses and workshops.
Conclusions: Primary care and emergency care physicians with¬
out vocational training do not seem to prefer traditional educa¬
tional methods but rather they prefer learner-centered, selfdirected
and interactive CPD activities. Taking this situation into
consideration while planning the future CPD programs may
improve the quality of health care provision.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Amaç: Sürekli mesleksel gelişim (SMG), mezuniyet öncesi ve sonrası
eğitimi tamamlayan sürekli bir öğrenme sürecidir. Bu çalışmanın
amacı, farklı ortamlarda çalışan uzman olmayan hekimlerin
öğrenme gereksinimleriyle tercih ettikleri SMG etkinlikleri ve eği¬
tim yöntemlerini belirlemek ve gelecekte düzenlenecek SMG et¬
kinlikleri için sonuçlar çıkarmaktır.
Yöntem: Denizli'de farklı ortamlarda çalışan uzman olmayan 473
hekim çalışmanın evrenini oluşturdu ve tamamı çalışmaya alındı.
Beşli Likert tipi puanlaması olan ve öğrenme ihtiyaçları ile ilgili açık
uçlu sorular içeren 22 maddelik bir anket formu Ocak-Mayıs 2009
tarihleri arasında katılımcılara gönderildi. Ankette yer alan madde¬
lerin güvenilirlik katsayısı yüksek bulundu (Cronbach Alfa=0.83).
Bulgular: Anketin yanıtlanma oranı %54.3 idi (s=257). Hekimlerin
%79.8'i (s=205) bir günde ortalama 30'dan fazla hasta gördüklerini
ve %77.4'ü (s=199) bir poliklinik gününde 5-15 arası klinik
soru ile karşılaştıklarını bildirdiler. En sık tercih edilen bilgi kaynakları
tıbbi kitaplar ve dergilerdi; bunları internet takip etti. En sık
tercih edilen SMG yöntemleri ise tıbbi beceri kursları ve küçük
grup çalışmalarıydı.
Sonuç: Uzman olmayan birinci basamak ve acil servis hekimleri,
geleneksel eğitim yöntemlerini değil öğrenen merkezli, kendi ken¬
dine öğrenmeye ve karşılıklı etkileşime dayalı etkinlikleri tercih et¬
mektedirler. Bu durumun gelecekte düzenlenecek olan SMG
programlarında dikkate alınması sağlık hizmetlerinin kalitesinde
iyileşme sağlayabilir.
FULL TEXT (PDF):
- 3
113-118