You are here

Home » Content

Öğretmen adaylarında mizah tarzları, problem çözme ve benlik saygısının incelenmesi

Analysis of humor styles, problem solving and self- esteem of prospective teachers

Journal Name:

  • Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to determine whether there is a difference among prospective teachers in terms of humor styles, problem solving skills and self- esteem in regard to gender variable and whether there is a relation among humor styles, problem solving and self- esteem. The data of the study have been gathered through Humor Styles Scale, Problem Solving Inventory, Self- Esteem Scale and Personal Information Form. The sample of the study is composed of randomly selected 442 prospective teachers (251 female, 191 male) studying at various departments of Education Faculty of Selcuk University. Statistical analysis of the data has been carried out by independent t test and Pearson product-moment correlation coefficient. It is observed that there is not a significant difference between the average scores of affiliative humor and self-enhancing humor styles, when the humor styles of prospective teachers are analysed in regard to gender. However it is observed that the difference between the average scores of aggressive humor and self-defeating humor is significant. Moreover, a significant and positive relation has been observed between self- esteem and affiliative and self-enhancing humor and a significant and negative relation has been observed between self- esteem and aggressive and self-defeating humor. Through an increase of positive problem solving approach, self- esteem, affiliative and self-enhancing humor are also increasing and aggressive and self-defeating humor are decreasing.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı öğretmen adaylarının mizah tarzları, problem çözme becerileri ve benlik saygılarının cinsiyet değişkeni açısından farklılaşıp farklılaşmadığını, mizah tarzı, problem çözme ve benlik saygısı arasında bir ilişki olup olmadığını ortaya koymaktır. Araştırma verileri Mizah Tarzları Ölçeği, Problem Çözme Envanteri, Benlik Saygısı Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmanın örneklemi, Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi’nin çeşitli bölümlerinde öğrenim görmekte olan toplam 442 (251 kız, 191 erkek ) öğretmen adayından random olarak belirlenmiştir. Verilerin istatistiksel analizinde bağımsız t testi ve pearson momentler çarpım korelasyon katsayısı tekniği kullanılmıştır. Bu araştırmada öğretmen adaylarının mizah tarzları cinsiyete göre incelendiğinde, katılımcı mizah ve kendini geliştirici mizah tarzları puan ortalamaları arasındaki farkın anlamlı olmadığı görülmektedir. Saldırgan mizah ve yıkıcı mizah tarzları puan ortalamaları arasındaki farkın ise anlamlı olduğu bulunmuştur. Ayrıca araştırma sonucunda benlik saygısı ile katılımcı ve kendini geliştirici mizah arasında pozitif, saldırgan mizah ve yıkıcı mizah arasında negatif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. Olumlu problem çözme yaklaşımı arttıkça benlik saygısı, katılımcı mizah, kendini geliştirici mizah kullanma artmakta, saldırgan mizah ve yıkıcı mizah ise azalmaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_161047_8_pp_716-732.pdf
  • 2
716-732
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Aslan, H. (2006). Ortaöğretim Kurumlarında Görev Yapan Öğretmenlerin Öğrenilmiş Güçlülük Düzeylerine ve Cinsiyetlerine Göre Mizah Tarzlarının İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Cann,A., Norman, M.A., Welbourne, J.L., Calhoun, L.G. (2008). Attachment styles, conflict styles and humor styles: Interrelationships and associations with relationship satisfaction. European Journal of Personality, 22, 131-146. Chen, G. ve Martin, R.A. (2007). A comparison of humor styles, coping humor and menatl health between Chinese and Canadian university students. International Journal of Humor Research, 20(3), 215-234. Coopersmith, S. (1967). The Antecendents of Self-Esteem. San Francisco: W. H. Freeman and Company.
Traş, Z., Arslan, C. Mentiş Taş, A. (2011). Öğretmen adaylarında mizah tarzları, problem çözme ve benlik
saygısının incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi [Bağlantıda]. 8:2. Erişim:
http://www.insanbilimleri.com
728
Çeçen, A.R. (2007). Humor styles in predicting loneliness among Turkish students. Social Behavior and Personality, 35(6), 835-844. Çeçen, A.R. ve Koçak, E. (2007). Deneysel Bir Çalışma: İlköğretim II. Kademe Öğrencilerine Uygulanan Benlik Saygısı Programının Öğrencilerin Benlik Saygısı Üzerindeki Etkisi. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 27, 59-68. Çuhadaroğlu, F. (1986). Adolesanlarda Benlik Saygısı. Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Psikiyatri Bölümü. Deniz,E, Arslan,C ve Hamarta, E. (2002). Lise Öğrencilerinin Problem Çözme Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Kuramdan Uygulamaya Eğitim Yönetimi Dergisi. 31,374-389. Dereboy, F., Dereboy, Ç., Coşkun A. ve Coşkun, B. (1994). Özdeğer Duygusu, Öz İmgesi ve Kimlik Duygusu. Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Dergisi, 1, 3-12. Durmuş, Y. ve Tezer, E. (2001). Mizah Duygusu ve Stresle Başaçıkma Tarzları Arasındaki İlişki. Türk Psikoloji Dergisi, 16(47), 25-35. DZurilla, T. J., Chang, E. C., & Sanna, L. J. (2003). Self-esteem and social problem-solving as predictors of aggression in college students. Journal of Social and Clinical Psychology, 22,424-440. Hamarta, E. (2009). A Prediction of Self-Esteem and Life Satisfaction by Social Problem Solving. Social behavior and personality: An International Journal, 37(1), 73-82. Heppner, P. P. ve Baker, C. E. (1997). “Applications of the Problem Solving Inventory”. Measurement & Evaluation in Counseling & Development. 29(4), 229-313. Heppner, P. P., Baumgardner, A. H. ve Jakson, J. (1985). “Depression and Attributional Style: Are They Related?” Cognitive Therapy and Research. 9, 105-113. Heppner, P. P. ve Krauskopf, C. J. (1987). “The Integration of Personal problem Solving Processes Within Counseling”. The Counseling Psychologist, 15, 371-447. Heppner. P. P. ve Petersen, C. H. (1982). “The Development and Implıcations of a Personal Problem Solving Inventory”. Journal of Counseling Psychology. 29(1), 66-75. Heppner, P. P., Reeder, B. L., & Larson, L. M. (1983). Cognitive variables associated with personal problem solving appraisal: Implications for counseling. Journal of Counseling Psychology, 30(1), 537-545. Kaya, A., Saçkes, M. (2005). Deneysel Olarak Sınanmış Grupla Psikolojik Danışma ve Rehberlik Programları. (Editör: Erkan, S., Kaya, A.). Ankara: Pegem Yayıncılık.
Traş, Z., Arslan, C. Mentiş Taş, A. (2011). Öğretmen adaylarında mizah tarzları, problem çözme ve benlik
saygısının incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi [Bağlantıda]. 8:2. Erişim:
http://www.insanbilimleri.com
729
Kazarian, Shahe S. ve Martin, R.A. (2004). Humor styles, personality and well-being among Lebanese university students. Europan Journal of Personality, 18, 209-219. Korkut, F. (2002). Lise Öğrencilerin Problem Çözme Becerileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 22, 177-184. Martin R.A., Puhlik-Doris, P., Larsen, W., Gray, J., Weir, K. (2003). Individual diferences in uses of humor and their relation to psychological well-being; development of the Humor Questionnaire. Journal of Research in Personality. 37, 48-75. McGee, E. ve Shevlin, M. (2009). Effect of Humor on Interpersonal Attraction and Mate Selection. The Journal of Psychology, 143(1), 67-77. Overholser, J. C. (1992). Sense of humor when coping with life stress. Personality and Individual Differences, 13(7), 799-804. Rosenberg, M. (1965). Society and adolescent self-image. Princeton, NJ: Princeton Universty Press. Saban, A. (2002). Öğrenme Öğretme Süreci. Ankara: Nobel Yayınevi. Solomon, J. (1996). Humor and aging well. American Behavioral Scientist, 39(3), 249-272. Sümer, N. ve Güngör, D. (1999b). Çocuk yetiştirme stillerinin bağlanma stilleri, benlik değerlendirmeleri ve yakın ilişkiler üzerindeki etkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 14(44), 35-58. Şahin, N., Şahin, N.H., ve Heppner, P.P. (1993). Psychometric Properties Of The Problem Solving Inventory in a Group of Turkish University Students. Cognitive Therapy and Research. 17(4), 379-396. Thorson, James A., Powell, Falvey C., Schuller, Ivan S., Hampes, William P. (1997). Psychological health and sense humor. Journal of Clinical Psychology. 53(6), 605-619. Tümkaya, S. (2007). Burnout and Humor relationship among university lecturers. Humor: International Journal of Humor Research, 20 (1), 73-92. Tümkaya,S., Hamarta, E., Deniz,M.E., Çelik, M. ve Aybek, B. (2008). Duygusal Zeka, Mizah Tarzları ve Yaşam Doyumu: Üniversite Öğretim Elemanları Üzerine Bir Araştırma. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 30(3), 1-18. Ünüvar, A. (2003). Çok yönlü algılanan sosyal destek desteğin 15-18 yaş arası lise öğrencilerinin problem çözme beceresi ve benlik saygısına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yerlikaya, E. (2003). Mizah Tarzları Ölçeğinin Uyarlama Çalışması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Traş, Z., Arslan, C. Mentiş Taş, A. (2011). Öğretmen adaylarında mizah tarzları, problem çözme ve benlik
saygısının incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi [Bağlantıda]. 8:2. Erişim:
http://www.insanbilimleri.com
730
Yörükoğlu, A. (1986). Gençlik Çağı. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Sosyal ve Felsefi Eserler Dizisi. No:26. Witmer, J.M. ve Sweeney, T.J. (1992). A holistic model for wellness and prevention over life span. Journal of Counseling and Development, 71(2), 140-148.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com