AÇIK, F. (2012). Türkçe Öğretimi Üzerine Yabancı Yazarların Hazırladığı Ders
Kitaplarında Söz Dağarcığı ve Kültürel Unsurlar: “A Practıcal Grammar of The
Turkish Language”, “Turkish Literary Reader” ve “Gramatika Turetskogo Yazıka”
Örneklemlerinde. M. N. Önal (Ed.). IV. Uluslararası Dünya Dili Türkçe
Sempozyumu Bildirileri içinde (s. 597-609). Ankara.
ADIGÜZEL, M. S. (2001). Yabancılara Türkçe Öğretimi ve Gramer-Tercüme Metodu.
Bilig, 16, 25-43.
AĞAR, M. E. (2004). Türkçe Öğretiminin Tarihçesi. Uluslararası İnsan Bilimleri
Dergisi, 1, 1-10.
AKYÜZ, H. (2001). Türk Eğitimcileri I. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
AKYÜZ, Y. (2009). Türk Eğitim Tarihi. (15. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
ALYILMAZ, C. (2003). Bugut Yazıtı ve Anıt Mezar Külliyesi Üzerine. S. Ü. Türkiyat
Araştırmaları Dergisi, 13, 11-21.
ALYILMAZ, C. (2005). Orhun Yazıtlarının Bugünkü Durumu. Ankara: Kurmay
Yayınevi.
131 Nurşat BİÇER
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 1/4 2012 s. 107-133, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 1/4 2012 p. 107-133, TURKEY
ALYILMAZ, C. (2010). Türkçe Öğretiminin Sorunları. Turkish Studies, 5(3), 728-749.
ATALAY, B. (1945). Ettuhfet-üz-Zekiyye fil-Lûgat-it-Türkiyye. İstanbul: Türk Dil
Kurumu Yayınları.
BARIN, E. (1994). Yabancılara Türkçenin Öğretimi Metodu. Dil Dergisi, 17, 53-56.
BARIN, E. (2010). Yabancılara Türkçe Öğretimi Amacıyla Yazılan “Ecnebilere
Mahsus” Elifbâ Kitabı Üzerine. Türklük Bilimi Araştırmaları, XXVII / Bahar, 121-136.
BARTHOLD, W. (1963). İslâm Medeniyeti Tarihi. (çev. Fuat Köprülü). Ankara:
Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
BARUTCU-ÖZÖNDER, S. (1996). Muhakemetü’l-Lugateyn. Ankara: Türk Dil
Kurumu Yayınları.
BAYKUZU, T. D. (2008). Hunların Kayıp Kitapları ve Sutralar. Bilig, 44, 195-210.
BAYRAKTAR, N. (2002, Haziran). Yabancılara Türkçe Öğretiminin Tarihsel
Gelişimi. I. Uluslararası Çanakkale -Truva Dil Eğitimi ve Okul Gelişimi
Sempozyumu’nda sunuldu, Çanakkale.
BAZIN, L. (2010). Türk lengüistiği ve kültür alışverişi meseleleri. Türkçenin Derin
Yapısı, Ankara: Belen Ofset, 521-552.
BİÇER, N. (2011). Kıpçak Dönemi Eserlerinin Yabancılara Türkçe Öğretimi Açısından
İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
BÖLÜKBAŞ, F. ve Keskin, F. (2010). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde
Metinlerin Kültür Aktarımındaki İşlevi. Turkish Studies, 5(4), 221-235.
CAFEROĞLU, A. (1984). Türk Dili Tarihi. (3. Basım). İstanbul: Enderun Kitabevi.
ÇİFÇİ, M. (2006). Türkçe Öğretiminin Sorunları. Gülsevin, G. ve Boz, E. (Ed.).
Türkçenin çağdaş sorunları. Ankara: Gazi Kitabevi, s. 77-134.
DEMİREL, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
DİLÂÇAR, A. (1989). 1612’de Avrupa’da Yayımlanan İlk Türkçe Gramerin
Özellikleri. TDAY Belleten. Ankara: TDK Yayınları, 197-210.
DOĞAN, S. (2011). XIX. Yüzyılda Batı’da Yabancılara Türkçe Öğretimi Çalışmaları:
W. B. Barker Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Elazığ: Fırat
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
DOLUNAY, S. K. (2005, Eylül). Türkiye ve Dünyadaki Türkçe Öğretim Merkezleri ve
Türkoloji Bölümleri Üzerine Bir Değerlendirme. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri
Kongresi’nde sunulan bildiri, Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
EKER, S. (2010, Mayıs). Orhon Yazıtları: İran Dilleri ile İlk Temaslar ve Benzer
Birkaç Öge Üzerine. III. Uluslararası Türkiyat Araştırmaları Sempozyumu
Bildiriler Kitabı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi, 321-332.
ER, O., BİÇER, N. ve BOZKIRLI, K. Ç. (2012). Yabancılara Türkçe Öğretiminde
Karşılaşılan Sorunların İlgili Alan Yazını Işığında Değerlendirilmesi. Uluslararası
Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 1(2), 51-69.
ERCİLASUN, A. B. (2007). Türk Dili Tarihi. (4. Baskı). Ankara: Akçağ Yayınları
ERDEM, İ. (2009). Yabancılara Türkçe Öğretimiyle İlgili Bir Kaynakça Derlemesi.
Turkish Studies, 4(3), 888-937.
132 Nurşat BİÇER
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 1/4 2012 s. 107-133, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 1/4 2012 p. 107-133, TURKEY
GÖÇER, A. ve MOĞUL, S. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi ile İlgili
Çalışmalara Genel Bir Bakış. Turkish Studies, 6(3), 797-810.
GÜNŞEN, A. (2006). İlk Türkçecilerden Kırşehirli Aşık Paşa. Kırşehir: Kırşehir
Valiliği.
GÜROL, Ü. (1987). İtalyan Edebiyatında Türkler. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
HENGİRMEN, M. (1993). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi. Dil Dergisi, 10, 5-9.
HENGİRMEN, M. (ty.). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri ve Tömer Yöntemi. Ankara:
Engin Yayınevi.
KARAL, E. Z. (2001). Osmanlı Tarihinde Türk Dili Sorunu (Tarih Açısından Bir
Açıklama). Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak Türkçe. Ankara: Türk Tarih
Kurumu Yayınları.
KAYA, C. (2009, Mayıs). Divanü Lügati't-Türk Araplara Türkçeyi Öğretmek için mi
Yazıldı? Ahmet Yesevi Üniversitesi III. Türkoloji Kongresi’nde sunuldu,
Kazakistan.
KİTAPÇI, Z. (1995). Orta Asya Türklüğünün Büyük İslam Kültür ve Medeniyetindeki
Yeri. Konya.
MELANLIOĞLU, D. (17-19. 10. 2008). Divanü Lügati’t-Türk’ün ve Güncel Türkçe
Sözlük’ün Türkçe Eğitimi Açısından Önemi. Uluslararası Kâşgarlı Mahmud
Sempozyumu Bildirileri. Rize: Rize Üniversitesi Yayınları, 470-477.
MERT, O. (2009). Ötüken Uygur Dönemi Yazıtlarından Tes - Tariat - Şine Us. Ankara:
Belen Yayıncılık.
MESKİLL, C. (2002). Teaching and Learning in Real Time: Media, Technologies, and
Language Acquisition. Houston: Athelstan.
ONAN, B. (2003). Divanü Lûgat-it-Türk’ün Dil Öğretim Yöntemleri ve Dünya
Filolojisine Katkıları Bakımından Bir Değerlendirmesi. Türklük Bilimi
Araştırmaları, 13, 425-445.
ÖGEL, B. (2002). Sino-Turcica Çingiz Han’ın Türk Müşavirleri. İstanbul: IQ
Kültürsanat Yayıncılık.
ÖNER, M. (1998). Bugünkü Kıpçak Türkçesi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
ÖZBAY, M. (2010). Türkçe Öğretimi Yazıları. Ankara: Öncü Kitap.
ÖZYETGİN, A. M. (2001). Ebu Hayyan - Kitâbü’l-İdrâk Li-Lisâni’l-Etrâk - Fiil: Tarihi
Karşılaştırmalı Bir Gramer ve Sözlük Denemesi. Ankara: KÖK Sosyal ve Stratejik
Araştırmalar Vakfı Yayınları.
ŞAHİN, G. (2008). Osmanlı Devleti'nde Ermeni Tercümanlar. Ermeni Araştırmaları
Dergisi, 30.
TEKİN, Ş. (2001). İştikakçının Köşesi. İstanbul: Simurg Yayınları.
TEKİN, T. (1993). Hunların Dili. Ankara: Doruk Yayınları.
TEKİN, T. (1997). Tarih Boyunca Türkçenin Yazımı. Ankara: Simurg Yayınları.
TEKİN, T. (2003). Orhon Yazıtları. İstanbul: Yıldız Dil ve Edebiyat 1.
TEZCAN, M. (2001). Göktürkler ve Budizm. Göktürk Devleti’nin 1450. Kuruluş
Yıldönümü Sempozyum Bildirileri. Ankara: Yeni Avrasya Yayınları, 121-134.
133 Nurşat BİÇER
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 1/4 2012 s. 107-133, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 1/4 2012 p. 107-133, TURKEY
TEZCAN, S. (2001). En Eski Türk Dili ve Yazını. Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak
Türkçe. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
TOPARLI, R., Çögenli, M. S. ve Yanık, N. H. (1999). El-Kavânînü’l-Külliyye li-Zabti’l-Lügati’t-Türkiyye. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
TİMUR AĞILDERE, S. (2010). XVIII. Yüzyıl Avrupa’sında Yabancı Dil Olarak Türkçe
Öğretiminin Önemi: Osmanlı İmparatorluğu’nda İstanbul Fransız Dil Oğlanları
Okulu (1669-1873). Turkish Studies, 5(3), 693-704.
TURAN, O. (2008). Selçuklular Tarihi ve Türk-İslâm Medeniyeti. İstanbul: Ötüken
Neşriyat.
TÜRK, V. (2012). Yabancı Dille Öğretim. Türk Yurdu, 302, 35-38.
YAVUZ, K. (1983). XIII-XVI. Asır Dil Yadigârlarının Anadolu Sahasında Türkçe
Yazılış Sebepleri ve Bu Devir Müelliflerinin Türkçe Hakkındaki Görüşleri. Türk
Dünyası Araştırmaları, Faruk Timurtaş’a Armağan, 27, 9-57.
YAVUZ, K. (2000). Garib-Nâme. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları.
YAVUZ, K. (2003). Âşık Paşa. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi,
Prof. Dr. Ahmet Bican Ercilasun’a Armağan, 13, 29-39.
ZELYUT, R. (2012). Yabancı Kaynaklara Göre Türk Kimliği. Ankara: Kripto
Yayınları.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
