You are here

Home » Content

NİÇİN DİNLEMİYORUZ? DİNLEYEMEME PROBLEMİNİN SOSYOKÜLTÜREL ANALİZİ

WHY DO WE NOT LISTEN? A SOCIOCULTURAL ANALYSIS OF THE INABILITY TO LISTEN

Journal Name:

  • Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The ability to listen is the first language ability learnt in the mother’s womb, and in healthy people, the last one to be lost before dying. Therefore, the ability to listen and its appropriate use of this ability is quite important for an individual to realize him / herself, adopt a social role and status within the society and to achieve the values of success and happiness, that is to live a good life. Listening can be described as an active process including hearing, concentrating and understanding, combining what is understood with the previous knowledge and responding appropriately. Today, what lies beneath the lack of communication within the society, which constitutes the basis of the problems the people encounter, is the fact that the act of listeni ng is not realized on a complete and appropriate basis. Listening is a multi-dimensional behavior pattern in terms of its formation, exposition and effect. As a result, the factors underlying the inability to listen are also multi-dimensional. Therefore, the present study aims to first define the problem of inability to listen, and then to analyze the reasons behind this problem on a multi-dimensional basis. The reasons are analyzed in terms of private living space (family), social structure, transition from oral to written culture and traditional education on the dimensions of ignorance of the ability to listen, mass culture and technologic life . The inability to listen is analyzed on a socio-cultural basis, and solution suggestions are made in this regard
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Dinleme becerisi insanın, henüz anne karnında iken kazandığı ilk ve -sağlıklı insanlarda- ölmeden önce kaybettiği son dil becerisidir. Bu bakımdan dinleme becerisi ve doğru kullanımı, bireyin kendini gerçekleştirmesi, sosyal rol ve statü edinmesi, başarı ve mutluluk değerlerine erişmesi kısaca iyi bir yaşam sürmesi için çok önemlidir. Dinleme, işitmeyi, dikkat edip anlam vermeyi, anlaşılanları ön bilgilerle bütünleştirmeyi ve uygun şekilde tepki göstermeyi içeren aktif bir süreç olarak tanımlanabilir. Günümüzde toplumsal ortamda insanların yaşadığı sorunların özünü oluşturan iletişimsizliğin temelinde, dinleme etkinliğinin tam ve doğru şekilde gerçekleştirilememesi yatmaktadır. Dinleme oluşum, sergilenme ve etki açısından çok boyutlu bir davranış örüntüsüdür. Bu nedenle dinleyememenin de altında yatan etkenler çok boyutludur. Bu çalışmada, dinleyememe problemi öncelikle tanımlanmaya ve nedenleri çok boyutlu bir şekilde analiz edilmeye çalışılmıştır. Dinleyememe probleminin nedenleri, özel yaşam alanı (aile) ve toplum yapısı, sözlü kültürden yazılı kültüre geçiş, eğitim geleneğimiz içinde dinleme becerisinin ihmali ve kitle kültürü ve teknolojik yaşam boyutlarında analiz edilmiştir. Dinleyememe problemi sosyokültürel anlamda değerlendirilmiş ve çözüm önerileri sunulmuştur.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-nicin-dinlemiyoruz-dinleyememe-probleminin-sosyokulturel-analizi.pdf
  • 1
49-83
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AKSOY, Ö. A. (1995). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü 1. (10. Baskı). İstanbul: İnkılâp
Kitabevi.
AKYOL, H. (2006). Yeni Programa Uygun Türkçe Öğretimi Yöntemleri. Ankara: Kök
Yayıncılık.
ANDERSON, H. A. (1960). Teaching the Art of Listening, Perspectives on English (Ed.
Robert C. Pooley). NewYork: Appleton-Century-Crofts, Inc.
ARSLAN. M.M. (2005). Milletimizi Kemiren Kültürel Hastalık: Kitle Kültürü. Çağın
Polisi Dergisi, 45.
ARTUN, E. (1997). Adana'da Bilmece Sorma Geleneği. I. Halkbilimi Bilgi Şöleni
Bildirileri, Balıkesir.
AYTAN, T. (2011). Aktif Öğrenme Tekniklerinin Dinleme Becerisi Üzerindeki
Etkileri. ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2(4) 24-43.
BAŞ, B. (2011). Sözlü ve Yazılı Kültür İlişkileri Çerçevesinde Konuşma ve Yazma
Becerilerine Bir Bakış. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1),
109-117.
BEDİRHANOĞLU, M. (2009). İletişim Araçlarının Sosyal İlişkiler Üzerine Etkileri.
http://www.sosyologum.com/esder_makale343456ILETISIM_ARACLARININ_S
OSYAL_ILISKILER_UZEWRINDEKI_ETKILERI (Erişim Tarihi: 19.03.2012)
BENJAMIN, W. (1995). “Son Bakışta Aşk”. Walter Benjamin’den Seçme Yazılar.
(Haz. Nurdan Gürbilek). İstanbul: Metis Yayınları.
BİRLEŞMİŞ MİLLETLER (1948). İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi.
T.C. Resmî Gazete 27 Mayıs 1949
http://www.tbmm.gov.tr/komisyon/insanhaklari/pdf01/203-208.pdf (Erişim Tarihi:
14.01.2012)
BİRLEŞMİŞ MİLLETLER (2009). Çocuk Haklarına Dair Sözleşme.
http://panel.unicef.org.tr/vera/app/var/files/c/r/crc-c-gc-12-tr-2.pdf (Erişim Tarihi:
01.12.2011)
BULAÇ, A. (1988). İnsanın Özgürlük Arayışı. İstanbul: Beyan Yayınları.
BURLEY-ALLEN, M. (1995), Listening the Forgotten Skill, a Self-Teaching Guide.
(2nd). New York: Wiley Inc.
BURROWS, L. K., GUTHRIE, D., PETERSON, D. & RAKOW-LARSON, L. (1999).
Improving Listening Skills in Children. Master’s action research project,
IRI/Skylight: Saint Xavier University, ERIC Digest.
CERECİ, S. (2004). Televizyonun Sosyolojik Boyutu. İstanbul: Şule Yayınları.
CLARK, K. A., SCRUGGS, T. L. & SZYDLOWSKI, S. L. (1999). Improving Listening
Skills in the Classroom. Master’s action, research project, IRI/Skylight: Saint
Xavier University, ERIC digest.
81 Sedat MADEN
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 2/1 2013 s. 49-83, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 2/1 2013 p. 49-83, TURKEY
ÇETİNKAYA, Y. (2005), Bir ‘Manipülasyon Aracı’ Olarak Medya, Medya ve Gençlik.
Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 57,10–12.
ÇİFÇİ, M. (2001). Dinleme Eğitimi ve Dinlemeyi Etkileyen Faktörler. Afyon Kocatepe
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2),165-177.
DEMİREL Ö.(1999). İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. İstanbul: MEB
Basımevi Yayınları.
DOĞAN, Y. (2007). İlköğretim İkinci Kademede Dil Becerisi Olarak Dinlemeyi
Geliştirme Çalışmaları. Yayımlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
DOĞAN, Y. (2010). Dinleme Becerisini Geliştirmede Etkinliklerden Yararlanma.
Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 263-274.
DUKER, S. (1963). Doctoral Dissertations on Listening. Journal of Communication,
13(2), 106-117.
DUMAN,B., DEDE, Z.Y. ve ERYÜREKLİ, A. (2003). Her Şey İletişimle Başlar. Bilim
ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 3(36).
ELLUL, J (1998). Sözün Düşüşü. (Çev. Hüsamettin Arslan). İstanbul: Paradigma
Yayınları.
EDIGER. M. (2002). Listening and Language Arts. ERIC Digest-ED469149.
ERDOĞAN, İrfan (2011). İletişimi Anlamak. Ankara: Pozitif Matbaacılık.
ERGİN, A. ve BİROL, C. (2005). Eğitimde İletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
ERGÜN, M. (1993). İnsan ve Eğitimi-Mevlana Üzerine Bir Deneme (Mevlana'nın
Eğitim Görüşleri). Ankara: Ocak Yayınları.
EVREN, K. (2005). Güncel Örneklerle Medyada Dil Yanlışları. İstanbul: Alfa
Yayınları.
GIDDENS, A. (2000). Sosyoloji. (Çev. Hüseyin Özel ve Cemal Güzel), Ankara: Ayraç
Yayınevi.
GILBERT, M. B. (1988), Listening in School: I Know You Can Hear Me-But Are You
Listening?. The Journal of International Listening Association, 2, 121-132.
GOODY, J. (2001). Yaban Aklın Evcilleştirilmesi. (Çev. K. Değirmenci). Ankara: Dost
Kitabevi Yayınları.
GÜLAY, N. (1991). Yunus Emre’de İnsan Sevgisi ve Dil Felsefesi. İzmir: Bilim Ofset.
GÜVEN, N. ve BAL S. (2000). Dil Gelişimi ve Eğitim. 0-6 yaş dönemindeki çocuklar
için destekleyici etkinlikler. İstanbul: Epsilon Yayınları.
HAMPLEMAN, R. (1958). Comparison of Listening and Reading Comprehension
Ability of 4th and 6th Grade Pupils. Elementary English. XXXI, 49-53.
İMAM BUHÂRÎ (2004). Sahih-i Buhari ve Tercemesi. (17. Cilt.) (Çev. Mehmed
Sofuoğlu), İstanbul: Ötüken Neşriyat.
JALONGO, M. R. (1995). Promoting Active Listening in the Clossroom. Childhood
education, 72(1),13-18.
JOHNSON, K. O. (1951). The Effect of Classroom Training upon Listening
Comprehension. The Journal of Communication, I(1), 57-62.
82 Sedat MADEN
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 2/1 2013 s. 49-83, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 2/1 2013 p. 49-83, TURKEY
KALAYCI, N. ve TEMUR, T. (2005). İlköğretim Okullarında Dinleme Becerisini Nasıl
Geliştirebiliriz?. Eğitime Bakış: Eğitim-Öğretim ve Bilim Araştırma Dergisi, 1(2),
53-63.
KARACOŞKUN, M.D. (2002). Bireysel ve Toplumsal Çözülmede Televizyon Faktörü
Üzerine Düşünceler. C.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 6(1),227-233.
KEMAL, U. (2004). Son Sapkın Gen. Ankara: Piramit Yayıncılık.
KINGEN, S. (2000). Teaching Language Arts in Middle Schools. Mahwah, New Jersey:
Lawrence Erlbaum Ass.
KLINE, J.A. (1996). Listening Effectively. Alabama: Air University Press.
KÖKNEL, C. (1997). İnsanı Anlamak. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınları.
KÖSOĞLU, N. (1995). Millî Kültür ve Kimlik. İstanbul: Ötüken Yayınları.
MANGUEL, A. (2001). Okumanın Tarihi. (Çev. F. Elioğlu), İstanbul: Yapı Kredi
Yayınları.
MEB (Millî Eğitim Bakanlığı) (2006). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve
Kılavuzu. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
MEB Eğitim Araştırma ve Geliştirme Dairesi (2008). Öğrencilerin televizyon izleme
Alışkanlıkları. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
MEGEP (Mesleki Eğitim ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi) (2007).
Çocukta Gelişimi ve Eğitimi. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Yay.
http://cygm.meb.gov.tr/modulerprogramlar/kursprogramlari/cocukgelisim/mo...
/dilgelisimi.pdf (Erişim Tarihi: 02.01.2012)
MEGEP (Mesleki Eğitim ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi) (2007).
Çocuk Gelişimi ve Eğitimi, Dil Gelişimi. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Yay.
http://hbogm.meb.gov.tr/modulerprogramlar/kursprogramlari/cocukgelisim/m...
er/dilgelisimi.pdf
(Erişim Tarihi: 20.03.2012)
MEVLÂNA CELÂLEDDİN (1971). Mesnevî, (Çev. Veled İzbudak), C I-VI, İstanbul.
MOORE, K. D. (2000). Öğretim Becerileri. (Çev. Nizamettin Kaya). Ankara: Turhan
Kitabevi.
NICHOLS, R. & STEVENS, L. A. (1974). Dinleme Sanatı. Bilim Teknik, 80, 43-44.
NUTKU, Ö. (1997). Meddahlık ve Meddah Hikâyeleri. [2. baskı]. Ankara: Atatürk
Kültür Merkezi Yay.
OKUTUCU, B. (2009). İletişimin Altın Anahtarı: Birbirimizi Can Kulağıyla Dinlemek.
Tefekkür Dergisi, (31),
http://www.tefekkurdergisi.com/yazici.asp?dergi=31&konu=839 (Erişim Tarihi:
21.01.2012)
ONG, W. J. (2003). Sözlü ve Yazılı Kültür, Sözün Teknolojileşmesi. (Çev. S. P. Banon),
İstanbul: Metis Yayınları.
ÖZBAY, M. (2001). Türkçe Öğretiminde Dinleme Becerisini Geliştirme Yolları. Türk
Dili Dergisi, 589, 9-15.
83 Sedat MADEN
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 2/1 2013 s. 49-83, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 2/1 2013 p. 49-83, TURKEY
____________(2002). Türkçe Öğretiminde İhmal Edilmiş Bir Alan Dinleme Eğitimi.
Cumhuriyetimizin 80. Yılında Türkçemiz Sempozyumu, Ankara: ANAÇEV
Yayınları, s. 97-104.
____________(2005). Bir Dil Becerisi Olarak Dinleme Eğitimi. Ankara: Akçağ
Yayıncılık
____________(2009). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
____________(2010). Anlama Teknikleri: II, Dinleme Eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.
ÖZEN, F. (2001). Türkiye’de Okuma Alışkanlığı. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
PAKSOY, G. (2003). Çocukla İletişimde Etkin Dinleme. Bilim ve Aklın Aydınlığında
Eğitim Dergisi, Şubat 3(36).
ROST, M. (1994). Introducing Listening. London: Penguin English Applied
Linguistics.
SAKAOĞLU, S. (1997). “Halk edebiyatı”. DBİA, D-A, XV, 345-350, İstanbul: Türkiye
Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
SAUSSURE, F. D. (1998). Genel Dilbilim Dersleri. (Çev. Berke Vardar). İstanbul:
Multilingual Yay.
SEVER, S.(2000). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
TOMPKINS, G. E. (1998). Language Arts Content and Teaching Strategies, New
Jersey: California State University, Prentice-Hall Inc.
TOUSSAINT, I. H. (1960). A Classified Summary of Listening 1950-1959. Journal of
Communication, 10(3), 125-134.
UNGAN, S. (2007). İlköğretimde Türkçe Öğretimi (Ed. A. Kırkkılıç ve H. Akyol).
Ankara: PegemA Yayınları.
_________ (2008). Okuma Alışkanlığımızın Kültürel Altyapısı. Gaziantep Üniversitesi
Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 218-228.
ÜNALAN, Ş. (2002). Dil ve Kültür. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları.
YENİTERZİ, E. (2007). “Mesnevî’de Söze Dair Benzetme Unsurları”. 2007 UNESCO
Mevlâna Yılında Uluslararası VII. Dil, Yazın, Deyişbilim Sempozyumu, SÜ Fen-Edebiyat Fakültesi-Mevlâna Araştırma ve Uygulama Merkezi, Konya 02–05 Mayıs
2007.
YILDIZ, C. (2003). Ana Dili Öğretiminde Çağdaş Yaklaşımlar ve Türkçe Öğretimi.
Ankara: PegemA Yayınları.
YILDIZ, C. (Ed.), Okur, A., Arı, G. ve Yılmaz, Y. (2010). Yeni Öğretim Programına
Göre Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: PegemA Yayınları.
YILDIZ, E. (2005). “Bir İletişimsizlik Nedeni: Dinliyoruz Ama Boşuna!”, İletişime yeni
yaklaşımlar. (Ed. Demet Gürüz ve Ayşen Temel), Ankara: Nobel Yayınları.
YUSUF HAS HÂCİB (1998). Kutadgu Bilig. (Çev. Reşit Rahmeti Arat). Ankara: TTK
Yay.
YÜKSEL, H. (2008). “Konuşma ve Dinleme”. Etkili iletişim. (Ed. Uğur Demiray).
Ankara: PegemA Yayınları.
http://blog.milliyet.com.tr/mevlana/Blog/?BlogNo=43263 (Erişim Tarihi: 14.01.2012).
http://www.genetikbilimi.com/cuma/sozler16.html (Erişim Tarihi: 14.01.2012).
http://www.unicef.org/turkey/udhr/_gi17.html (Erişim Tarihi: 20.03.2012).

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com