Buradasınız

Anasayfa » Content

–mAktA (VE –Iyor)

–mAktA (AND –Iyor)

Journal Name:

  • Turkish Studies

Publication Year:

  • 2011
DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.2725

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In today‟s Turkish, -mAktA is a verb suffix according to its distributional and functional characteristics. The basic function of this linguistic unity is neither to express “present perfect continuous tense” nor “progressive aspect”. The stylistic distinctions (spoken/written language, formal/informal language etc.) don‟t explain the function of –mAktA. –mAktA is not a specific tense, aspect or stilistic suffix. However, it has an unchangeable characteristics; not to express perfective aspect. On the other hand, –Iyor does not also express perfective aspect. That‟s why, the fundamental functional difference between these two morphemes which have the same aspect value is not aspectual. The mode of enunciation, the propriety of the relation that the utterer establishs with the contents of his utterance and his interlocutor determine the difference between –mAktA and –Iyor. So that, –mAktA and –Iyor are different markers of enunciation. The opposition between them is enunciative.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
–mAktA yapısı dağılımsal ve iĢlevsel olarak bir fiilcil birim özelliklerini taĢır. Ancak, bu birimin temel iĢlevi “Ģimdiki zaman” ya da “süreklilik” belirtmek değildir. Stilistik ayrımlar (konuĢma dili / yazı dili; formel dil / enformel dil, vb.) da –mAktA‟nın iĢlevini açıklamaz. –mAktA özel bir zaman, görünüĢ ya da stilistik eki değildir ama değiĢmeyen bir özelliğe sahiptir: bitmiĢliği belirtmemek. Ancak, -Iyor da bitmiĢlik belirtmez. Öyleyse, aynı görünüĢ değerine sahip bu iki birim arasındaki temel iĢlevsel farklılık görünüĢsel de değildir. -mAktA‟yı –Iyor‟dan ayıran sözceleyenin sözcesinin içeriği ve eĢsözceleyenle (kabaca, muhatabıyla) kurduğu iliĢkinin niteliğidir, sözceleme tarzıdır. Bu bakımdan, -mAktA ve –Iyor farklı nitelikte sözceleme belirticileridir, aralarındaki karĢıtlık sözcelemseldir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-makta-iyor.pdf
  • 4
331-352
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ADALI Oya, Türkiye Türkçesinde Biçimbirimler, TDK Yay., Ankara, 1979.
AKASLAN Talat, “Sözceleme iĢlemleri kuramı açısından „Ģimdiki zaman‟”, Özsoy, S. ve Taylan,
E. (Yay.), XIII. Dilbilim Kurultayı. Bildiriler, Boğaziçi Üniversitesi Yay., 2000, 37-45.
ATABAY NeĢe, KUTLUK Ġbrahim, ÖZEL Sevgi (AKSAN Doğan yönetiminde), Sözcük Türleri,
TDK Yay., Ankara, 1983.
BANGUOĞLU Tahsin, Türkçenin Grameri, TDK Yay., Ankara, 1986.
BAZĠN Louis, Introduction à l’Etude Pratique de la Langue Turque, Paris, Librairie
d‟Amérique et d‟Orient, Paris, 1987 (3. éd. Revue et corrigée).
CLAIRIS Christos, “Le système verbal du turc”, Dilbilim XIII, Ġstanbul Üniv. Yay.: 2005, 131-
138.
CULIOLI Antoine, Pour une Linguistique de l’Enonciation. Tome 2, Ophrys, Paris, 1999.
DEMĠR Nurettin, YILMAZ Emine, Türk Dili, Grafiker Yay., Ankara, 2003.
DEMĠRCAN Ömer, Türkiye Türkçesinde Kök-Ek Bileşmeleri, Papatya Yay., Ġstanbul, 2005
(1977).
348 Talat AKASLAN
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 6/4 Fall 2011
DUFAYE Lionel, Théorie des Opérations énonciatives et Modélisation, Ophrys, Paris, 2009.
EDĠSKUN Haydar, Türk Dilbilgisi, Remzi Kitabevi, Ġstanbul, 1996 (5. bas.).
EKER Süer, Çağdaş Türk Dili, Grafiker Yay., Ankara, 2005 (3. bas.).
ERGĠN Muharrem, Türk Dil Bilgisi, Minnetoğlu Yay., Ġstanbul, 1977.
ERGĠN Muharrem, Üniversiteler İçin Türk Dili, Bayrak Bas., Ġstanbul, 1987 (3. bas.).
FRANCKEL Jean-Jacques, Etude de Quelques Marqueurs Aspectuels, Droz, Genève, 1989.
GENCAN Tahir Nejat, Dilbilgisi, TDK Yay., Ankara, 1979 (4. bas.).
GOLSTEIN Bernard, Grammaire du Turc, L‟Harmattan, Paris, 1997.
GÖKSEL Aslı ve KERSLAKE Celia, Turkish: a comprehensive grammar, Routledge, Londra
ve New York, 2005.
HENGĠRMEN Mehmet, Türkçe Dilbilgisi, Engin Yay., Ankara, 1997 (2. bas.).
HEPÇĠLĠNGĠRLER Feyza, Türkçe Dilbilgisi, Remzi Kitabevi, Ġstanbul, 2004 (2. bas.).
KOÇ Nurettin, “A.N. Kononov‟un yeni kipleri”, Çağdaş Türk Dili, 120, 1998, 20-24.
KORKMAZ Zeynep, Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), TDK Yay., Ankara, 2003.
KORNFILT Jaklin, Turkish, Routledge, London and New York, 1997.
MOREL Mary-Annick, YILMAZ Selim, “Hypothese sur la valeur du suffixe „Dır‟ en turc
contemporain”, YILMAZ Arsun, YILMAZ Selim, MOREL Mary-Annick (editörler), Vers
une Grammaire Linguistique du Turc, Multilingual Yay., Ġstanbul, 2004, 22-33.
ÖZSOY Sumru, Türkçe, Boğaziçi Üniv. Yay. , Ġstanbul, 1999.
SARICA Murat, “Morphologie de la langue turque”, YILMAZ Arsun, YILMAZ Selim, MOREL
Mary-Annick (editörler), Vers une Grammaire Linguistique du Turc, Multilingual Yay.,
Ġstanbul, 2004, 11-21.
UZUN Nadir Engin, Dilbilgisinin Temel Kavramları, ?, Ankara, 1998.
UZUN Nadir Engin, Biçimbilim, Papatya, Ġstanbul, 2006.
YAMAN Ertuğrul, Türkiye Türkçesinde Zaman Kaymaları, TDK Yay., Ankara, 1999.
YAVUZ Handan, BALCI A, TURAN Ümit Deniz, Turkish Phonology, Morphology and
Syntax, Anadolu Üniv. Yay., EskiĢehir, 2004 (2000).

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com