IN VITRO FRACTURE RESISTANCE OF ENDODONTICALLY TREATED TEETII RESTORED WITH DIFFERENT RESTORATION MATERIALS
Journal Name:
- Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
Abstract (2. Language):
The aim of this study was to evaluate ttie fracture resistance of endodontically treated maxillary premolars restored with different materials. Seventy sound extracted human maxillary premolars were randomly divided into 2 control groups; of 5 teeth each and 4 experimental groups of 15 teeth each. Group-1 did not receive any preparation. In other groups, the teeth received root canal treatment and MOD cavity preparation. Group-2 was kept unrestorcd. Uroup-3 was restored with amalgam. In Groups1, Prime&Bond-NT and compomer were used for restoring teeth. The teeth in the last two groups were treated with SE-Bond- The teeth in Grour>5 were restored with composite resin suitable for anterior teeth. In Group-6, the teeth were restored with posterior composite resin. After finishing and polishing, the specimens were stored in I0U9fc humidity at 37"C for I day. The teeth were mounted in a universal testing machine and occlusal surfaces were subjected to compressive farces until failure. The mean load necessary to fracture the samples were recorded in Newton and were submitted to ANOVA one way analysis and Tukey Posl-IIoc test. The teeth in composite groups were found to be the most resistant group to compressive forces (p<0.05) and compomer group was found to be more resistant to fracture than amalgam group (p^O.O.1)), Use of composite restoration in endodontically treated teeth with MOD cavily significantly increased fracture strength.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu çalışmanın amacı farklı materyallerle restore edilen endodontik olarak tedavi edilmiş maksiller premolar dişlerin kırılmaya karşı dayanımlarını değerlendirmektir. Yelmis adet çekilmiş sağlam insan maksiller premolar diş raslgele herbiri 5 dikten oluşan 2 konLrol grubuna ve herbiri 15' er dişten oluşan 4 deneysel gruba ayrıldı. Grup-!' de herhangi bir preparasyon yapılmadı. Diğer gruplarda dişlere kök kanal tedavisi ve MOD kavile preparasyonu yapıldı. (rrup-2 restorasyonsuz olarak bırakıldı. Grup-3 amai^amla restore edildi. Grup-4' dc, dişlerin restorasyonu için Prime&Bond NT ve kompumer kullanıldı. Son iki gruptaki kaviteler SB-Bond ile hazırlandı. Grııp-5' teki dişler anterior bölge için ha/.ırlanmış kompozit reziıılc, Grup-6' daki dişler posterior bölge için hazırlanmış kompozit rczinlc restore edildi. Restorasyonların bitirilme ve parlatma işlemlerinden nonra, örnekler %100 nemli ortamda ve 37 °C de 1 gün bekletildi. Dişler universal bir test cîha/ına bağlandı ve okluy.al yüzeyleri kırılma görülene kadar sıkıştırma kuvvetlerine manız bırakıldı. Örneklerin kırılması için gerekli olan ortalama değerler Newton olîirak kaydedildi ve tek yönlü varyans vc Tukey testlerine tabi tutuldu. Kompozit gruplarındaki dişler sıkıştırma kuvvetlerine karşı en dayanıklı grubu oluşturdu (p<0.05) ve kompomer grubu kırılmaya karşı amalgam grubundan daha dayanıklı bulundu (p<0.05). MOD kaviteli endodontik olarak tedavi edilen dişlerde kompozit restorasyonların kullanılması kırılma da yanımını önemli derecede artırdı.
FULL TEXT (PDF):
- 3
41-49