Ağsakallı A, Yıldız S, Kılıç E ve Babagil EG (2001). Nohut ıslah çalıĢmalarında çeĢit adayı hatların verim ve verim unsurlarının belirlenmesi. Türkiye IV. Tarla Bitkileri Kongresi, 17–21 Eylül 2001, Cilt II. Tahıllar ve Yemeklik Tane Baklagiller, s. 345-351, Tekirdag.
Akçin A (1988). Yemeklik Dane Baklagiller. S. Ü. Ziraat Fak. Yay. No: 8, s. 377, Konya.
Akdağ C, Ütebay H ve Düzdemir O (1995), Ekim zamanı, azot ve fosfor dozlarının nohut (Cicer arietinum L.)’ta verim ve diğer bazı özelliklere etkileri üzerine bir araĢtırma. GaziosmanpaĢa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 12, 110-121.
Akman B (1993). Bursa Ekolojik KoĢullarına Uyan Nohut (Cicer arietinum L.) Hatlarının Belirlenmesi Üzerine Bir AraĢtırma Uludağ Üniv. Fen Bilimleri Ens., YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Bursa.
Akhtar LH Abdullah, Sıddıqı SZ, Hussain M ve Arshad M (2003). Evaluation of Exotic Material of Chickpea (Cicer arietinum L.) under Bahawalpur Agroclimatic Condition. Asian Journal of Plant Sciences 2 (4): 406-408.
AltınbaĢ M ve Sepetoğlu H (2001). Yeni geliĢtirilen nohut hatlarının Bornova koĢullarında verim ve bazı tarımsal özellikleri üzerinde araĢtırmalar. Ege Üniv. Ziraat Fak. Derg. 38 (2-3):39-46.
AltınbaĢ M, Tanyolaç B ve Sepetoğlu H (1998). KıĢlık nohutta verim performansı ve tane iriliği ile iliĢkisi. Ege Üniv. Ziraat Fak. Dergisi, 35 (1-2-3): 73-80.
Anlarsal AE, Yücel C ve Özveren D (1999). Çukurova koĢullarında bazı nohut (Cicer arietinum L.) hatlarının verim ve verimle ilgili özelliklerinin saptanması üzerine bir araĢtırma. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, 1999. Cilt III, Çayır Mera Yem Bitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, 15-18 Kasım, s. 342-347.
Auckland LJG ve Maesen VD (1980). Hybridization of Crop Plants Chickpeap:249-259.
Azkan N, Kaçar O, Doğangüzel E, Sincik M ve Çöplü N (1999). Bursa ekolojik koĢullarında farklı ekim zamanlarının nohut hat ve çeĢitlerinde verim ve verim öğeleri üzerine etkisi. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, 1999. Cilt III, Çayır Mera Yem Bitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, 15-18 Kasım, s. 318-323.
Çiftçi V ve Türk Z (1998). Güneydoğu Anadolu koĢullarında ekim zamanlarının nohutta (Cicer arietinum L.) verim ve verim öğelerine etkisi üzerine bir araĢtırma. Doğu Anadolu Tarım Kongresi 14-18 Eylül 1998 Erzurum, sayfa: 483-489.
Deore BP, Bharud RW ve Kharde VM (1989). Physiological Basis for Yield Differences in Chickpea Under Different Seeding Periods. Annual of Plant Physiology 1989, 3
43
DOĞAN/ JAFAG (2014) 31 (1), 37-46
45
Deshmukh PS, Sıngh T, Kushwaha SR, Rao LS, Turner NC, Yadav SS ve Kumar J (2004). Effect of delayed planting on membrane ınjury and yield of six chickpea genotypes. 4th International Crop Science Congress India ICSC 2004 Author Gateway. (2):181-187.
Davies SL, Turner NC, Siddique KHM, Plummer JA ve Leport L (1999). Seed growth of desi and kabuli chickpea (Cicer arietinum L.) in a short-season Mediterranean-type environment. Australian J. Exp. Agric., 39 (2) 181-188.
DüzgüneĢ O, Kesici T, Kavuncu O ve Gürbüz F (1987). AraĢtırma ve Deneme Metodları (Ġstatistik Metodlan-H). Ankara Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yayınları: 1021, Ders Kitabı: 295. Ankara, 381.
Engin M (1989a). Çukurova koĢullarında yüksek verimli nohut çeĢitlerinin belirlenmesi üzerine bir araĢtırma. Çukurova Üniv. Ziraat Fak. Derg. 4 (6):93-103.
Engin M (1989b). Çukurova koĢullarında yüksek verimli ve makineli hasada uygun kıĢlık nohut (Cicer arietinum L.) çeĢitlerinin belirlenmesi üzerine bir araĢtırma. Çukurova Üniv. Ziraat Fak. Derg. 4 (6):75-83.
Gül MK, Egesel CÖ, Kahraman F ve Tayyar ġ (2006). Çanakkale yöresinde nohut (Cicer arietinum L.) bitkisinin kıĢlık olarak yetiĢtirilebilme olanakları. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 2006. 20(1):57-66
Helbaek H (1970). Excavations at Hacilar. In Mellart, J. (ed) Edinburg: Üniversity Pres, p:189-244.
Iliadis C (1990). Chickpea Production in Greece. Options Mediterraneennes- Serie Seminaires (9) 141-143.
Jodha NS ve Subba Rao KV (1987). Chickpea: World Importance and Distribution. In The Chickpea (M.C. Saxena and K. B. Singh, Ed.) CAB, Oxon, p. 1-10.
Kaçar O, Göksu E ve Azkan N (2005). Bursa’da kıĢlık olarak yetiĢtirilebilecek nohut (Cicer arietinum L.) hatların belirlenmesi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 2005. 19(2):33-45
Karasu A (1993). Bazı Nohut ÇeĢitlerinin (Cicer arietinum L.) Agronomik ve Teknolojik Karakterleri Üzerine Bir AraĢtırma. Uludağ Üniv. Fen Bilim. Ens.,YayınlanmamıĢ Doktora Tezi, Bursa.
Kulaz H ve Çiftçi V (1999). Van KoĢullarında bitki sıklığının nohut (Cicer arietinum L.)’ta verim ve verim öğelerine etkisi. Tr. J. Of Agriculture and Forestry, (23) 599-601.
Mart D ve Anlarsal AE (2001). Çukurova koĢullarında nohutta (Cicer arietinum L.) bazı önemli özellikler yönünden hatxçevre interaksiyonları ve uyum yeteneklerinin saptanması üzerine bir araĢtırma. Türkiye 4. Tarla Bitkileri Kongresi, 17-21 Eylül, 2001. Cilt I, Tahıllar ve Yemeklik Tane Baklagiller, s. 321-331.
Naseem BA, Rehman A ve Igbal T (1995). Evaluation of Kabuli Chickpea Germplasm. International Chickpea and Pigeonpea Newsletter 2:13-14.
Orhan A (1996). Diyarbakır Yöresinde Bazı Nohut ÇeĢitlerinin Ekim Zamanı ve Ekim ġekillerinin Tane Verimine ve Verim Unsurlarına Etkisi. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, YayınlanmamıĢ Doktora Tezi, Adana, 107.
Orhan A ve Özkan B (1989). Ülkesel Yemeklik Dane Baklagiller Projesi. Nohut uygulama projesi nohut çeĢitlerinin farklı ekim tarihlerine göre performansı. Güneydoğu Tarımsal AraĢtırma Enstitüsü, Diyarbakır.
Özdemir S, Engin M ve Bayrak A. (1992). Çukurova koĢullarında kıĢlık ekime uygun iri taneli nohut çeĢitlerinin tespiti. Çukurova Üniv. Ziraat Fak. Derg. 7 (3):71-78.
Özdemir S ve Engin M (1996). Ġri taneli bazı nohut çeĢitlerinin Çukurova bölgesinde stabilite analizleri. Tr. J. Of Agriculture and Forestry 20:157-161.
Özdemir S ve Karadavut U (2003). The Performance of Autumn Sowing over Spring Sowing of Chickpea in the Temperate Region. Tr. J. Of Agriculture and Forestry, (27) 345-352.
ÖztaĢ E, Bucak B, Al V ve Kahraman A (2007). Farklı nohut (Cicer arietinum L.) çeĢitlerinin Harran Ovası koĢullarında kıĢa dayanıklılık, verim ve diğer verim özelliklerin belirlenmesi. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 2007. 11(3/):81-85.
Paikaray RK ve Misra RC (1992). Performance of Chickpea Under Different Dates of Sowing in The Eastern Ghat, Highland Zone of Orissa, India. Chickpea Newsletter 11 (1): 24-25.
Salimath PM, Bahl PN ve Mehra RB (1992). Genetic Diversity in Chickpea (Cicer arietinum L.). Z. Pflanzenzüchtg 92:52-60.
Sepetoğlu H (1994). Yemeklik Dane Baklagiller. E.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları No: 24, Ġzmir.
Singh KB (1987). Chickpea Breeding. In: The Chickpea (M.C. Saxena and K. B. Singh, Ed.) CAB, Oxon, p. 127-155.
Singh K (1989). Food Legume Improvement Pragram. Annual Report. ICARDA, Syria.
Singh KB, Williams PC ve Nakkaul H (1990). The effects of growth season, region and sowing date on some quality parameters in kabuli chickpea, Journal of the Science of Food and Agricultere, 54:3, 429-441
Sıngh KB, Holly L ve Bejiga G (1991a). A Catolog of Kabuli Chickpea Germplasm. ICARDA, p. 398.
Singh KB (1991). Winter Sowing; Performance of Newly Bred Lines at ICARDA Sites. Legume Program, Annual Report for 1991, 31-33, ICARDA.
Singh G, Bear HS ve Verma MM (1991b). Genotype-Environment Interaction. Phenotypic Stability in Chickpea. Crop Improvement 1991, 18 (2):135-140.
Singh KB, Malhotra RS, Saxena MC ve Bejiga G (1997). Superiority of winter sowing over traditional spring sowing of chickpea in the Mediterranean region. Agron. J., (89) 112-118.
DOĞAN/ JAFAG (2014) 31 (1), 37-46
44
ġanlı A (2007). Tohum Muameleleri Ġle Farklı Ekim Zamanlarının Nohut (Cicer arietinum L.)’Un Verim ve Verim Unsurlarına Etkileri) Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, YayınlanmamıĢ Tüksek Lisans Tezi, Isparta.
ġehirali S (1988). Yemeklik Tane Baklagiller. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınlan: 1089, Ders Kitabı: 314-435.
Tekin K (1994). Yabancı Kaynaklı Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) ÇeĢitlerinin Agronomik, Fizyolojik ve Teknolojik Özelliklerinin Belirlenmesi. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi No: 1588. Adana,
Toker C ve Çansı H (2003). Selection of Chickpea (Cicer arietinum L.) Genotypes for Resistance to Ascochyta Blight [Ascochyta rabiei (Pass.) Labr.], Yield and Yield Criteria. Turkısh Journal of Agricultural Forestry 27 (2003)277-283 TUBĠTAK.
Yiğitoğlu D (2006). KahramanmaraĢ KoĢullarında Farklı Bitki Sıklıklarının KıĢlık ve Yazlık Ekilen Bazı Nohut ÇeĢitlerinde (Cicer arietinum L.) Verim ve Verim ile Ġlgili Özelliklere Etkisi. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, YayınlanmamıĢ Doktora Tezi, Adana
Yücel D (2004). Çukurova KoĢullarında Farklı Ekim Zamanları ve Sıklıklarının Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) ÇeĢitlerinde Verim ve Verim ile ilgili Özelliklere Etkisi Üzerine AraĢtırmalar. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, YayınlanmamıĢ Doktora Tezi, Adana
Yürürdurmaz C (2000). KahramanmaraĢ KoĢullarına Uygun Yazlık ve KıĢlık Nohut (Cicer arietinum L.) ÇeĢitlerinin Belirlenmesi. K.S.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, KahramanmaraĢ.
Zeren Y, Özcan T ve IĢık A (1991). Nohut hasat ve harman mekanizasyonu üzerine bir araĢtırma. Doğa-Tr.J. of Agriculture and Forestry. 15:215-238.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com