You are here

Home » Content

Hyperbel Als Ausdrucksform In den Antrittsreden der Türkischen Premierminister und Deutschen Bundeskanzler. Ein Beitrag zur Politolinguistischen Analyse

The Use of Hyperbole As a Figure of Speech In Opening Speeches of Turkish Prime Ministers and Chancellors of The Federal Republic of Germany. A Political Linguistic Analysis

Journal Name:

  • Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2015

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Language, as a medium of communication, underlies the politics. Political opinions and actions are motivated through language; therefore politics and language are inseparably interconnected. Political linguistics covers the analysis of figures of speech, phrases, types of adjectives and grammatical structures which are analyzed within the scope of political linguistics. In this study, comparative and superlative adjectives which are used in the speeches of Turkish Prime Ministers and German Chancellors while they were presenting their government programs at parliament. The use of hyperbole, as a figure of speech, in this context with comparative and superlative adjectives in political discourse, its frequency and diversity of occurrence are determined. Hyperbole is such a generally used figure of speech in speeches that you can affect the audience and prevent them from producing dissenting opinion. Historically, Turkey and Germany have been in cooperation with each other in political, economic and social terms and in this study these aforementioned countries will be investigated within the frames of political linguistics in terms of discourse analysis. 8 chancellors from Germany which was founded in 1949 and 16 prime ministers from Turkey which was founded in 1923 were analyzed and the texts declaring their government programs were scanned. 13760 adjectives and their collocating lexical items were determined by searching 10 texts in German language and 27 texts in Turkish language. Additionally, 1712 adjectives and other lexical items co-occurred with these adjectives were identified by classifying comparative and superlative adjectives which are the basis of our study. Political linguistics, linguistics and interpretative approach are the basis of this study. It is confirmed that comparative and superlatives were used proportionally in Turkish and German political discourse and it was achieved by using similar adjectives semantically. In this study, a particular data system has been formed for future studies by scanning all adjectives included in government programs of Turkish and German politicians. For this reason, it is thought that this study will be regarded as a source and model to the possible future studies.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bir iletişim aracı olan dil, politikanın temelinde yer alır. Dil aracılığı ile siyasi düşünce yayılmakta ve eylemler harekete geçirilebilmekte bu da dil ve politikayı ayrılmaz bir şekilde birbirine bağlamaktadır. Siyasi söylem içerisinde bazı kalıplar kullanılmakta ve bu kalıplar zaman içerisinde siyasi söylemin etkisini belirlemektedir. Siyaset bilimi ve dilbilim alanlarını birleştiren Politikdilbilim alanı diğer dilbilim alanlarından daha yenidir. Politikdilbilim alanı içerisinde siyasi söylemlerde kullanılan söz sanatları, kelime grupları, sıfat çeşitleri ve gramer yapıları incelenmektedir. Bu çalışmada, Politikdilbilim alanı içerisinde Türk ve Alman başbakanlarının hükümet programlarını mecliste sunmaları sırasında yaptıkları konuşmalarda kullandıkları derecelendirme sıfatları ele alınmıştır. Bir söz sanatı olarak mübalağanın bu bağlamda derecelendirme sıfatları ile politik söylem içerisinde kullanımı, kullanım sıklığı ve çeşitliliği tespit edilmiştir. Abartma sanatının kullanımı genelde dinleyenleri etkilemek ve karşı fikir oluşturulmasını engellemek içindir. Çalışmada, tarih boyunca siyasi, ekonomik ve sosyal alanlarda işbirliği içerisinde olan Türkiye ve Almanya kuruldukları günden günümüze kadar olan süre içerisinde politik söylem alanında Politikdilbilim sınırları içerisinde incelenmiştir. 1949 yılında kurulan Almanya’dan 8 Şansölye, 1923 yılında kurulan Türkiye’den ise toplam 16 Başbakan incelenmiş ve mecliste sundukları hükümet programı metinleri taranmıştır. Bu bağlamda 10 tane Almanca, 27 tane de Türkçe metin taranarak 13760 tane sıfat ve birlikte kullanıldığı kelime tespit edilmiştir. Ayrıca çalışmanın temelini oluşturan derecelendirme sıfatları sınıflandırılarak toplam 1712 tane sıfat ve birlikte kullanıldığı kelime tespit edilmiştir. Politikdilbilim, Dilbilim ve yorumlayıcı yaklaşım bu araştırmanın temelini oluşturmaktadır. Türk ve Alman siyasi söylemi içerisinde derecelendirme sıfatlarının belirli bir oranda kullanıldığı ve bu kullanımın birbirine yakın sıfatlar ile gerçekleştirildiği anlambilimsel olarak tespit edilmiştir. Yapılan bu çalışma ile dilbiliminin siyaset içerisinde önemli bir rol oynadığı, Politikdilbilim kavramının yaygınlaşmaya başladığı ortaya konulmuştur. Bu araştırma ile Türk ve Alman siyasetçilerin Hükümet Programlarında kullandıkları tüm sıfatlar taranarak farklı araştırmalar için veri dizgesi oluşturulmuştur. Bu açıdan bu çalışmanın gelecekte ortaya çıkabilecek olan yeni çalışmalar için kaynak ve model oluşturacağı düşünülmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-hyperbel-als-ausdrucksform-den-antrittsreden-der-turkischen-premierminister-und-deutschen-bundeskanzler-ein-beitrag-zur-politolinguistischen-analyse.pdf
  • 2
313
327
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Bärenfänger O. (2002). Empirische Untersuchungen zur Repräsentation von Bedeutung:Die Prototypensemantik,
in Müller H. Arbeitsbuch Linguistik. Paderborn: Schöningh UTB,
Borsche T. (1990). Wilhelm v. Humboldt. Beck’sche Reihe – Große Denker. München: Beck.
Burkhardt A. (1998). Deutsche Sprachgeschichte und politische Geschichte, in: Sprachgeschichte: Ein Handbuch
zur Geschichte der deutschen Sprache und ihrer Erforschung. (2. vollständig neu bearb. und erweiterte
Auflage); Berlin, New York.
Busch a. und Stenschke O. (2008). Germanistische Linguistik (2. Auflage). Tübingen: Gunter Narr Verlag.
Chomsky N. (1999). Sprache und Politik. Berlin: Philo Verlagsgesellschaft mbH.
Der Duden. (1989). Deutsches Universalwörterbuch. Mannheim, Wien, Zürich.
Dieckmann W. (1975). Sprache in der Politik. Einführung in die Pragmatik und Semantik der politischen Sprache.
(2. Aufl.): Heidelberg.
Faßler M. (1997). Was ist Kommunikation? München: UTB.
Finke P. (2002). Was ist Linguistik?, in Müller H. Arbeitsbuch Linguistik. Paderborn: Schöningh UTB.
Firth J. und Palmer F. (Editor) (1968). Selected Papers of J. R. Firth, 1952-1959. Indiana: Indiana University Press.
Goldhahn A.(2012). Magisterarbeit Redestrategien und Denkmuster in der politischen Rede.
Grünert H. (1974). Sprache und Politik: Untersuchungen zur Sprache der Paulskirche (Studia Linguistica
Germanica Vol. 10). Berlin: Walter de Gruyter.
Hahm R. (1856). Wilhelm von Humboldt, Lebensbild und Charakteristik. Berlin: Verlag
Hermann-Ruess,A.2014. Emotionale Rhetorik.Gabal Verlag Offenbach
Kalovida G. (1986). Parlamentarische Rhetorik und Argumentation. Untersuchungen zum Sprachgebrauch des 1.
Vereinigten Landtags in Berlin 1847. Frankfurt a. M.: Peter Lang-Verlag.
Klein J. (2006). Hermeneutik und Pragmatik als Geltungsbedingungen für Politolinguistik, in Girnth H. Strategien
politischer Kommunikation: Pragmatische Analysen. Berlin: Erich Schmidt Verlag GmbH und Co.
Klein J. (2014). Grundlagen der Politolinguistik. Berlin
Köhler,R.2005. Quantitative Linguistik: ein internationales Handbuch. Walter de Gruyter Berlin.
Kreisky E. (2010). Nachlese politischer Ideologien. Web: http://evakreisky.at/ onlinetexte nachlese_hermeneutik.
pdf, (abgerufen 2010-08-25)
Kula O.B. (2012). Dil Felsefesi Edebiyat Kuramı 1.İş Bankası Kültür Yayınları. İstanbul
327
Onur YILMAZ
Kula O.B. (2009). Marksist İdeoloji ve Edebiyat. Kanguru Yayınları. Ankara
Kula O.B. (2012). Dil Felsefesi Edebiyat Kuramı-II, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. İstanbul
Lehr A (2010). Sprache und Politik im Wandel der Zeit. Web: http://www.gs. uni- heidelberg.de /sprache2/
lehrvorlws01.htm, (abgerufen 2010-108-12).
Löbner S. (2002). Semantik. Eine Einführung. Berlin: Walter de Gruyter,Studienbuch.
Mackensen L. (1973). Verfuhrung durch Sprache: Manipulation als Versuchung, List
Müller H. (2002). Was ist Sprache?, in Müller H. Arbeitsbuch Linguistik Paderborn: Schöningh UTB.
Parottè W. (2002). Korpuslinguistik, in Müller H. Arbeitsbuch Linguistik Paderborn: Schöningh UTB.
Prantl H. (1998). Die Regierungserklärung, in: Süddeutsche Zeitung, 26.11.1998.
Püschel U. (1980). Linguistische Stilistik. In: Lexikon der Germanistischen Linguistik. Hrsg: Althaus H., Henne
H. und Wiegand H. (2. vollst. neu bearb. und erw. Aufl.). Tübingen.
Sağlam M. Ein geschichtlicher Überblick über das fremde Wortgut im Türkischen. Edebiyat Fakültesi Dergisi,
cilt:17, sayı:2
Saussure, de F. (1967). Grundfragen der allgemeinen Sprachwissenschaft. Berlin: Walter de Gruyter und Co.
Schafarschik W. (1986). Herrschaft durch Sprache. Politische Reden. Für die Sekundarstufe. Stuttgart: Reclam
Verlag.
Scharloth J.(2014). Die Rhetorik von Angela Merkel und Peer Steinbrück im Vergleich. http://polittrend.de/
abgerufen 20.09.2014
Schröder H. (1999). Euphemismen in der politischen Sprache. http://tabu.sw2. euv-frankfurt-o.de/Tabu_pdf/
Euphemismen_Politik.pdf, (abgerufen 2010-08-12).
Schuhmacher F. und Steiner P. (2002): Aspekte der Bedeutung: Semantik, in Müller Arbeitsbuch Linguistik.
Paderborn: Schöningh UTB.
Sebeok T. (2003). Semiotik, ein Handbuch. Berlin: Walter de Gruyter Verlag.
Siedler, H.(1963).Algemeine Stilistik. Vandenhoeck Göttingen.
Straßner E. (1987). Ideologie, Sprache, Politik–Grundfragen ihres Zusammenhangs. Tübingen: Niemeyer.
Stüwe K. (2002). Die großen Regierungserklärungen der deutschenBundeskanzler von Adenauer bis Schröder.
Opladen: Leske+Budrich.
Trier J. (1973). Über Wort- und Begriffsfelder (1931), in Schmidt L.Wortfeldforschung, zur Geschichte und
Theorie des sprachlichen Feldes. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft.
Volmert J. (1989). Politikerrede als Kommunikatives Handlungsspiel, ein integriertes Modell zur semantischpragmatischen
Beschreibung öffentlicher Rede. München: Wilhelm Fink-Verlag.
Wackernagel, W. 1906. Poetik, Rhetorik und Stilistik. Waiseshauser Verlag.
Weiß J. und Schwietring T. (2014) „Die Macht der Sprache“ http://www.goethe.de/lhr/prj/mac/msp/de1253450.
htm(abgerufen, 12.09.2014)
Weisgerber L. (1963). Die vier Stufen in der Erforschung der Sprachen. Düsseldorf: Schwann Verlag.
Weisgerber L. (1964). Das Menschheitsgesetz der Sprache: als Grundlage der Sprachwissenschaft (2. Aufl.).
Heidelberg: Quelle und Meyer Verlag.
Wernicke, U. (1978). Sprachwissen Handwerk und Technik : Hamburg.
Yılmaz O. (2009). Magisterarbeit. Der Begriff Kitsch im Prozess der Globalisierung und seine
Widerspiegelung in bestimmten Lebensbereichen im Deutschen und Türkischen. Ankara
Zöllner N. (1997). Der Euphemismus im alltäglichen und politische Sprachgebrauch des Englischen. Frankfurt
a.M.: Lang.
Zimmer K. (2006). Magisterarbeit. Die Sprache der Parfüms Wortschöpfungen Und Wortfeldübertragungen
in der fach- und werbesprachlichen Darstellung von Düften.http://www.unistuttgart.de/linguistik/sinne/
Zimmer2006_Magister_Parfum.pdf, (abgerufen 2010-08-09).

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com