You are here

YABANCI DİL OLARAK TÜRKÇE ÖĞRETİMİ DERS KİTAPLARINA YÖNTEMSEL BAKIŞ: TÜMEVARIM VE TÜMDENGELİM YÖNTEMLERİ

A METHODOLOGICAL ASPECT OF TURKISH LANGUAGE COURSE BOOKS FOR FOREIGNERS: DEDUCTIVE AND INDUCTIVE METHODS

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12630
Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Currently, there have been important progresses in writing and wide spreading of Turkish language course books for foreigners. The latest attitude of preparing and using these books focus on both teaching language skills of listening, speaking, reading, and writing and also classifying according to learners’ needs to learn Turkish linguistic patterns, and detecting them since Turkish is an agglutinative language. Teaching Turkish grammar is generally considered a very difficult part for learners to comprehend; therefore, methodological approaches to be applied show differences during teaching process and teaching generally appears to be realized by applying deductive and inductive methods. The purpose of this study is to investigate the grammatical items in the text book set (A1-C2), entitled ‘Yedi İklim Türkçe Öğretim Seti’ and prepared by Yunus Emre Institution; to sort out the distribution of the grammatical activities in this set (A1-C2); and to evaluate the sufficiency of the deductive and inductive methods used in the text books (A1-C2). The findings of this study indicate that the grammatical items, activities related to grammar, and methods used in these Turkish language course books have enough grammatical items, activities, and methods but not having a balance distributed among the books (A1-C2).
Abstract (Original Language): 
Son yıllarda, Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde Türkçe öğretimi ders kitaplarının yazılması ve yaygınlaşmasında önemli gelişmeler olmuştur. Bu alanda yazılmış ders kitapları bir yandan okuma, yazma, dinleme ve konuşma gibi dil becerilerinin öğretimine odaklanırken, diğer taraftan da sondan eklemeli bir dil olma özelliği taşıyan Türkçenin dil kurallarının sezdirilmesi ve öğretiminde de ihtiyaçlara göre sınıflandırma niteliği taşımaktadır. Yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde dil bilgisi genel olarak en çok zorlanılan alandır ve bu alanda yöntemsel yaklaşımlar farklılıklar göstermektedir. Ancak temelde tümdengelim ve tümevarım yöntemlerine göre öğretim yapılmakta olduğu gözlemlenmektedir. Bu çalışmanın amacı, Yunus Emre Enstitüsü tarafından hazırlanan Yedi İklim Türkçe Öğretim Setinde (A1-C2) yer alan dil bilgisi konularının verilme biçimi, dil bilgisi etkinliklerinin dağılımı ile tümdengelim ve tümevarım yöntemleriyle öğretimin ne oranda yer aldığını incelemek ve bu ders kitaplarını kendi aralarında bir karşılaştırma yapmaktır. Çalışmanın sonuçları bu öğretim setinde yer alan tüm kitaplarda bütünsel değerlendirme yapıldığında dil bilgisi konuları ile etkinliklerin yeterli oranlarda kullanıldığını ve dil öğretim yöntemlerini içerdiğini göstermekle birlikte kitaplar arasında (A1-C2) dengeli bir dağılımın olmadığını ortaya çıkarmıştır. Bu nedenle bu çalışmada, ders kitaplarında yer alan dil bilgisi konuları ile etkinliklerinin, öğrencilerin bireysel farklılıkları ve öğrenme stratejilerini ön plana çıkaracak şekilde göre hazırlanmasının öğrenmenin uzun süreli ve kalıcı olmasını sağlayacağı gerçeğinin göz önüne alınarak hazırlanması önerilmektedir.
491
500

REFERENCES

References: 

Aykaç, N. (2015). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminin Genel Tarihçesi ve Bu Alanda Kullanılan
Yöntemler. Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and
History of Turkish or Turkic Volume 10/3 Winter 2015, p. 161-174 DOI Number:
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7842
Akbal, B. (2008). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Görev Odaklılık ÜzerineUygulamalı Bir
Çalışma, 122. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yabancı Dil Olarak
Türkçe Bilim Dalı.
Arıcı, A. F. (2006). Türkçe Öğretiminde Kullanılan Strateji-Yöntem ve Teknikler. Atatürk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 299-308.
Balcı, A. (2013). Okuma ve anlama eğitimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Brown, H. D. (2007). Principles of Language Learning and Teaching (5th Edt.). New York:
Pearson Education.
Bulková, M. (2007). Teaching Grammar to 11-15-Year-Old Learners. Brno: Masaryk Unıversity
Faculty of Education Department of English Language and Literature. Yayınlanmamış
yükseklisans tezi.
Calp, M. (2005). Özel Öğretim Alanı Olarak Türkçe Öğretimi, Eğitim Kitabevi: Konya
Demirel, Ö. (1999). Öğretme sanatı. Ankara: Pegem Yayınları.
Derman, S. (2011). Dil Bilgisi Öğretiminde Metin Seçimi. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi
Sayı 3, 299. Konya: Selçuk Üniversitesi.
500 Gülden TÜM
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/33
Ergin, M. (1999). Edebiyat Ve Eğitim Fakültelerinin Türk Dili Ve Edebiyatı Bölümleri Için: Türk Dil
Bilgisi. Bayrak Basın/Yayın/Tanıtım.
Göçer, A. & Moğul S. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi ile ilgili Çalışmalara Genel
Bir Bakış. Turkish Studies - International Periodical For The Languages,Literatureand
History of Turkish Or Turkic Volume 6/3 Summer 2011, P. 797-810, 798.
Güneş, F. (2013). Yapilandirici Yaklaşimla Dil Bilgisi Öğretimi. Eğitimde Kuram ve Uygulama.
9(3): 171-187
Halliday, M. A. K. (1978). Language as social semiotic (p. 136). Arnold: London.
Kara, M. (2010). “Oyunlarla Yabancılara Türkçe Öğretimi”, TÜBAR-XXVII, s.407-421.
Kavcar, C., Sever, S., & Oğuzkan, A. F. (1997). Türkçe öğretimi: Türkçe ve sınıf öğretmenleri için.
Engin Yayınevi.
Ken, Z. (2008). An Inductive Approach To English Grammar Teaching. In Applied Language Studies
Vol. 12, P. 17. California: California State University.
Korkmaz, Z. (1995). Türk dili üzerine araştırmalar. 1 (Vol. 629). Atatürk Kültür, Dil ve Tarih
Yüksek Kurumu.
Özbay, M. (1997).Türkçe öğretiminde programın önemi. Çağdaş Eğitim, 22(232), 34-35.
Prince, M.,& Felder, R. (2007). The many faces of inductive teaching and learning. Journal of
College Science Teaching, 36(5), 14.
Richards, J. C. (2008). Teaching Listening And Speaking:FromTheory To Practice. Cambridge
Cambridge University Press
Richards, J.C & Rodgers, T.S. (2001). Approaches and Methods in Language Teaching. Cambridge:
Cambridge University Press.
Sunel, H. (1989) Yabancı Dil Öğretiminoe Metot Sorunu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi Sayı (4), 137-143.
Tok, M. (2013). Yabancılara Türkçe Öğretimi Ders Kitaplarındaki Yazma Çalışmalarının
Değerlendirilmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,2013(12).
Yedi İklim Türkçe A1. (2016). (Ed. E. Barın; Ş. Çobanoğlu; Ş. Ateş; M. Balcı; C. Özdemir). Ankara:
Başak Matbaacılık.
Yedi İklim Türkçe A2. (2016). (Ed. E. Barın; Ş. Çobanoğlu; Ş. Ateş; M. Balcı; C. Özdemir). Ankara:
Başak Matbaacılık.
Yedi İklim Türkçe B1. (2016). (Ed. E. Barın; Ş. Çobanoğlu; Ş. Ateş; M. Balcı; C. Özdemir). Ankara:
Türkiye Diyanet Vakfı Yay. ve Tic. İşl.
Yedi İklim Türkçe B2. (2016). (Ed. E. Barın; Ş. Çobanoğlu; Ş. Ateş; M. Balcı; C. Özdemir). Ankara:
Başak Matbaacılık.
Yedi İklim Türkçe C1. (2016). (Ed. E. Barın; Ş. Çobanoğlu; Ş. Ateş; M. Balcı; C. Özdemir). Ankara:
Başak Matbaacılık.
Yedi İklim Türkçe C2. (2016). (Ed. E. Barın; Ş. Çobanoğlu; Ş. Ateş; M. Balcı; C. Özdemir).
Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yay. ve Tic. İşl.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com