Burhanettin Tatar, Din, İlim ve Sanatta Hermenötik, İstanbul: İSAM Yayınları, 2014, 205 s.

Hermenötik üzerine bu yeni çalışmasında, Burhanettin Tatar, tarihsel ve betimsel bir sınıflandırma yapmaktansa, hermenötikle ilgili özgün ve fel-sefi bir soruşturma sunar. İSAM Yayınlarının “Temel Kültür Dizisi”nde çıkan eserin genel iddiası, anlamın yazarın niyetine (s. 25) veya bir cevhere işaret eden ve keşfedilmeyi bekleyen bir şey olmadığını vurgulamaktır. Müellif, yorumlanacak cisimle nesnelleştirici epistemolojik bir yaklaşım yerine, onun direnişini, insan bilincine indirgenemezliğini muhafaza eden ontolojik bir bağ öngörür (s. 77). Altı farklı alanla ilgilenen kitabın önemli bir özelliği daha bu noktada ortaya çıkar. Zira Gadamerci bir perspektifle, hermenötiği tatbik edilecek bir yöntem olarak algılamamasına rağmen, Tatar bu fenomenolojik her-menötiği, sanat veya ahlak gibi farklı somut konularla buluşturur. Böylelikle eser, teorik iddialarla yetinmeyip, anlamla ontolojik bağın pratik bir açıdan nasıl gerçekleşebi-leceğini inceler. Ayrıca, “Kur’an Hermenötiği”ni yön-temsel olmayan bir yaklaşıma dahil etmek, konuyla ilgili yapılan bazı karışıklıkları aşma imkanını sunar. Çünkü Tatar hermenötiğin islami dengini aramaz ve böyle bir dengin olmadığını savunur (s. 11).