Buradasınız

Anasayfa » Content

Türkiye'nin Doğu Kayını (Fagus orientalis) ormanlarına floristik, fitososyolojik ve fitoekolojik açıdan genel bir bakış

An overview of the floristical, phytosociological and phytoecological structure of Turkish Eastern Beech (Fagus orientalis) forests

Journal Name:

  • Biyolojij Çeşitlilik ve Koruma

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Fagus orientalis Lipsky (eastern / oriental beech) is the most common species of the genus Fagus L. in Turkey. F. orientalis formation is widespread especially in Black Sea and Marmara Regions. Furthermore, this species is locally seen in the Pos Forests (Adana), on the Amanos Mountains and Kahramanmaraş-Andırın district (in East Mediterranean Region); on the Murat and Türkmen Mountains (Aegean Region). F. orientalis is represented by 17 associations in Turkey. These associations include 515 taxa (111 tree and shrub habit, 414 herbaceus) floristically. The life form spectrum of F. orientalis forests includes 298 hemicryptophytes, 83 phanerophytes, 79 therophytes, 31 geophytes, 27 chamaephytes, 5 vascular parasites. Phytogeographically a major part of the taxa in F. orientalis forests are Euro-Siberian elements (23%) followed by the Irano-Turanian (6%) and Mediterranean (6%). There are 32 endemic taxa in F. orientalis forest (6 shrub/tree habit-26 herbaceus) (6.21%). F. orientalis associations are found in different altitudes (between 10-1740 m.), on different bedrocks (limestone, andesite, schist, mica schist, flaser gneiss, granite) and in brown forest soils commonly in Turkey. The distribution of associations numerically evaluated on the F. orientalis vegetation distributed in Turkey is related to the climatic and geographic factors. Similar associations in the same climate zones show resemble ordination and cluster results.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Fagus orientalis Lipsky (doğu kayını)" Fagus cinsinin Türkiye'deki en yaygın türüdür. F. orientalis formasyonları özellikle Karadeniz ve Marmara Bölgeleri'nde geniş yayılış göstermektedir. Ayrıca bu türe Doğu Akdeniz'de, Adana'nın Pos ormanlarında, Amanos dağlarında ve Kahramanmaraş-Andırın yöresinde; Ege Bölgesi'nde de Murat ve Türkmen Dağları'nda lokal olarak rastlanmaktadır. F. orientalis Türkiye'de 17 birlik ile temsil edilmektedir. F. orientalis birlikleri floristik açıdan ağaç ve çalı, 414'ü de ot formunda olmak üzere 515 takson ihtiva etmektedir. F. orientalis ormanlarında hayat formları bakımından; 298 hemikriptofit, 83 fanerofit, 79 terofit, 31 geofit, 27 kamefit ve 5 vasküler parazit takson göze çarpmaktadır. Fitocoğrafik olarak Avrupa-Sibirya kökenli bitkiler bu ormanlarda çoğunluktadır (%23). İran-Turan ve Akdeniz fitocoğrafik bölgesi bitkileri ise ikinci sırada gelmektedir (%6). F. orientalis ormanlarında 32 endemik takson (6'sı ağaç/çalı-26'sı otsu) (%6.28) belirlenmiştir. F. orientalis birlikleri Türkiye'de 10-1740 metreler arasında, değişik anakayalar (kireçtaşı, andezit, şist, mikaşist, gnays, granit) üzerinde ve çoğunlukla kahverengi orman topraklarında yayılış göstermektedir. Türkiye'de yayılış gösteren F. orientalis vejetasyonu üzerinde yapılan nümerik değerlendirmede birliklerin dağılımı iklimsel ve coğrafik faktörlere göre gerçekleşmiştir. Aynı iklim bölgelerinde benzer birlikler, ordinasyon ve cluster sonuçlarında görülmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-turkiyenin-dogu-kayini-fagus-orientalis-ormanlarina-floristik-fitososyolojik-fitoekolojik-acidan-genel-bir-bakis.pdf
  • 1
78-89
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Anonymous, 1987.
Türkiy
e Orman Varlığı. Ormancılık Araştırma Enstitüsü, Muhtelif Yayınlar Serisi, No: 48. Anonymous, 2005. Türkiye'nin Biyolojik Zenginlikleri. Türkiye Çevre Vakfı, Ankara, Önder Matbaa. Anonymous, 2006. Orman varlığımız. Çevre ve Orman Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü, Ankara.
Akman, Y. 1973. Aperçu preliminaire sur les conditions Phytoecologique de la chaine de L'Amanos dans le region du Hatay. I. II.
III. Com. De la Fac. Des. Sc. d'Ank. C: 17 C. Akman, Y., Yurdakulol, E. 1980. Bolu Dağları'nın Bitki Sosyolojisi Yönünden Araştırılması. TÜBİTAK, Proje no: TBAG-440,
Ankara.
Atalay, I.
1994
. Vegetation Geography of Turkey. Ege University Press., İzmir.
Aydoğdu, M. 1982. Çam Dağlarının (Düzce-Akçakoca) Fitososyolojik Yönden Araştırılması. TÜBİTAK, Proje no: TBAG- 476, Ankara.
Barkman, J.J.,
Doing
, H., Segal, S. 1964. Kritische Bemerkungen und Vorschlage zur quantitativen Vegetationsanalyse. Acta Bot Neerl. 13. 394-419.
Bektaş, İ., Güler, C., Baştürk, M.A.
2002
. Principal mechanical properties of eastern beech wood (Fagus orientalis Lipsky) naturally
grown in
Andırı
n northeastern mediterranean region of Turkey. Turk J Agric For. 26. 147-154. Bingöl, M.Ü., Geven, F., Güney, K. 2007. Sakarat Dağı (Amasya)'nın Bitki Ekolojisi ve Bitki Sosyolojisi Yönünden Araştırılması.
TÜBİTAK, Proje
no
: TOVAG-HD 105O018, Ankara. Boydak, M. 1999. The future of trees. Yesil Atlas (special environment issue of Atlas). 2. 24-31.
Braun-Blanquet, J. 1964. Pflanzensoziologie. Grundzüge der Vegetationskunde. 3. Aufl. Wien, Springer Verlag, New York.
Arzu
CANSARAN et al., An overview of the floristical, phytosociological and phytoecological structure of Turkish Eastern Beech (Fagus orientalis)
forests
Biological Diversity and Conservation - 5 /1 (2012)
89
Cansaran, A., Kaya, Ö.F. 2010. Contributions of the ethnobotanical ınvestigation carried out ın Amasya dıstrıct of Turkey (Amasya-Center, Bağlarüstü, Boğaköy and Vermiş villages; Yassıçal and Ziyaret towns). Biological Diversity and Conservation. 3. 2. 97¬116.
Colak, A.H., Odabası, T. 2004. Silvikulturel Planlama. İ.U. Fen Bilimleri Enstitusu Yayınları, 4514/14, Dilek Ofset, İstanbul. Colak, A.H., Rotherham, I.D. 2006. A review of the forest vegetation of Turkey: its status past and present and its future
conservation. Biology and Environment: Proceedings of the Royal Irish Academy. 106 b3: 343-354. Davis, P.H. 1965-1985. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 1-9, Edinburgh Univ. Press., Edinburgh. Davis, P.H., Mill, R.R., Tan, K. 1988. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 10 (Supplement), Edinburgh Univ. Press.,
Edinburgh.
Denk, T.,
Grimm
, G., Stögerer, K., Langer, M., Hemleben, V. 2002. The evolutionary history of Fagus in western Eurasia: evidence
from genes, morphology and the fossil record. Plant Syst. Evol. 232. 213-236. Denk, T. 2003. Phylogeny of Fagus L. (Fagaceae) based on morphological data. Plant Syst. Evol. 240. 55-81.
Ekim, T., Koyuncu, M., Vural, M., Duman, H., Aytaç, Z., Adıgüzel, N. 2000. Red Data Book of Turkish Plants. The Protection of
Turkish Nature Society and Van 100. Yıl University, Ankara, Turkey. Ghazanfar, S.A. 2008. Conservation in developing countries. Turk J Bot. 32. 465-469.
Göl, C., Çelik, N., Çakır, M., Gül, E. 2008. Turkmen Dağı (Evkondu Tepe) doğu kayını (Fagus orientalis Lipsky.) ormanlarının bazı
yetisme ortamı özellikleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi. A1. 48-60. Gücel, S., Özkan, K., Çelik, S., Yücel, E., Öztürk, M. 2008. An overview of the geobotanical structure of Turkish Pinus sylvestris
and
Carpinus
betulus forests. Pak. J. Bot. 40/4. 1497-1520. Güler, C., Bektaş, İ. 2000. Andırın doğu kayını (Fagus orientalis L.) odununda elastiklik özellikler ile yoğunluk arasındaki ilişki. Fen
ve Mühendislik Dergisi. 3/2. 51-57. Işık, K., Kaya, Z., Atalay, I. 1995. Biodiversity Action Plan for Turkey: Forest Ecosystems, Ankara. Kaya, Z., Raynal, D.J. 2001. Biodiversity and conservation of Turkish forests. Biological Conservation. 97. 131-141. Ketenoğlu, O. 1981. Kastamonu-İnebolu-Cide Arasındaki Batı Küre Dağlarının Vejetasyonunun Bitki Ekolojisi ve Bitki Sosyolojisi
Yönünden Araştırılması. TÜBİTAK, Proje no: TBAG-360, Ankara. Kılınç, M., Karaer, F. 1995. Sinop yarımadasının vejetasyonu. Turkish Journal of Botany. 19. 107-124.
Kılınç, M., Kutbay, H.G., Yalçın, E., Bilgin, A. 2006. Bitki Ekolojisi ve Bitki Sosyolojisi Uygulamaları, Palme Yayıncılık, Ankara. Kutbay, H.G. 1995. Bafra Nebyan Dağı (Samsun) ve çevresinin vejetasyonu üzerinde fitososyolojik ve ekolojik bir araştırma. Doğa
Tr.
J
. of Botany. 19. 41-63. Mayer, H., Aksoy, H. 1986. Walder der Turkei. Gustav F.V., Stuttgart.
Özen, F., Kılınç, M. 1995. Alaçam-Gerze ve Boyabat-Durağan arasında kalan bölgenin vejetasyonu: II- orman ve bozuk orman
vejetasyonları. Doğa Tr. J. of Botany. 19. 87-105. Özen, F., Kılınç, M. 2002. The flora and vegetation of Kunduz Forests (Vezirköprü/Samsun). Turk. J. Bot. 26. 371-393. Özhatay, N., Byfield, A., Atay, S. 2003. Türkiye'nin Önemli Bitki Alanları. WWF Türkiye (Doğal Hayatı Koruma Vakfı), İstanbul. Peters, R. 1997. Beech forests. Dordrecht, Kluwer.
Quezel, P.,
Pamukçuoğlu
, A. 1970. Contribution a l'etude de la Flore de hautes montagnes de l'Anatolie occidentale. Candollea.
25/2. 327-341.
Singh, K.K. 2009. Notes on the Sikkim Himalayan Rhododendrons: a taxa of great conservation importance. Turk J Bot. 33. 305¬310.
Tatlı, A., Başyiğit, M., Varol, Ö., Tel, A.Z. 2005. Gümüş Dağı (Kütahya-Türkiye) orman vejetasyonu üzerine fitososyolojik bir araştırma. Ekoloji 14/55, 6-17.
Türe, C., Tokur, S., Ketenoğlu, O.
2005
. Contributions to the syntaxonomy and ecology of the forest and shrub vegetation in
Bithynia, Northwestern Anatolia, Turkey. Phyton. 45/1. 81-115.
Yaltırık
, F. 1993. Dendroloji II (Ders Kitabı). İ.Ü. Yayın No: 3767, O.F. Yayın No 440, 2. Baskı, İstanbul. Yaltırık, F., Efe, A. 1989. Otsu Bitkiler Sistematiği. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Yarcı, C. 2000. Demirköy (Istranca Dağları / Trakya Bölgesi) ve civarının orman vejetasyonu. Ekoloji Dergisi. 9. 35. 13-18. Yarcı, C. 2002. Istranca Dağların'dan (Trakya Bölgesi) iki yeni birlik. Ekoloji Dergisi. 11/42. 1-7. Yayıntaş, A. 1982. Simav Dağı Flora ve Vejetasyonu. TÜBİTAK, Proje no: TBAG-409, İzmir.
Yıldırım, C., Kılınç, M. 2011. İnegöl Dağı (Amasya-Türkiye) Orman Vejetasyonu Üzerine Fitososyolojik Bir Araştırma. Kastamonu
Üni. Orman Fakültesi Dergisi. 11. 1. 27-43. Yurdakulol, E.
1981
. A phytosociological and ecologinal research on the vegetation of the Pos forests (Adana, distr. Karsantı) on the
Anti - Taurus Mountains. De La Faculte Des Sciences De L'universite D'Ankara. C2/24. 1-50. Zohary, M. 1973. Geobotanical foundations of the Middle East. 2 vols, Gustav Fischer Verlag., Stuttgart. http://www.ogm.gov.tr/

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com