Buradasınız

“Hiç” in Yer Aldığı Yapılar ve Yüklendiği Anlamsal İşlevler

The Structures Involvıng “Hiç” And Its Semantıc Functıons

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
The semantic function of “hiç” which takes part in such expressions like “hiç mi hiç”, “hiç de bile”, “hiç değil”, “hiç olmazsa”, “hiç değilse”, “hiç yoktan”, “hiç yoksa”, ete. often indicates expressing and emphasizing negation in the traditional grammar and that word funetions as a preposition, conjunction, adjective, adverb, interjeetion. As the negation or non existence in Turkish is realized with linguistic units such as “{-mA}, {-siz}, yok, değil” according to the properties of the sentence strueture, a negative sentence shouldn’t need the word “hiç”. The most common aims of the structures ineluding “hiç” are to express indifference, disregard, focusing by comparison, opposition, objeetion, preference, being contended with something, probability, affirmativeness and negation but the less common ones can reflect such feelings like unhappiness, happiness,joy, sadness and exuberance.
Abstract (Original Language): 
“Hiç mi hiç”, “hiç de bile”, “hiç değil”, “hiç olmazsa”, “hiç değilse”, “hiç yoktan”, “hiç yoksa” vb. kalıp yapılar içinde yer alan “hiç”in anlamsal işlevi, geleneksel dil bilgisinde sıklıkla olumsuzluk belirtmek, olumsuzluğu güçlendirmek biçiminde gösterilir ve kaynaklarda edat, bağlaç, sıfat, zarf, ünlem görevleriyle karşımıza çıkarılır. Türkçede olumsuzluk ya da yokluk, cümlenin gösterdiği özelliklere göre {-mA}, {-siz}, yok, değil birimleri aracılığıyla sağlandığına göre, olumsuz bir cümlenin, bu özelliği için “hiç”e gereksinim duymaması gerekir. “Hiç”li yapılar, bağlama göre umursamazlık, boş vermişlik, karşılaştırma yoluyla odaklama, karşı çıkma, reddetme, yeğleme, yetinme, olasılık, olumluluk, olumsuzluk bildirme gibi işlevleriyle öne çıkabildiği gibi alıcı üzerinde mutsuzluk, mutluluk, sevinç, hüzün, coşku vb. çeşitli duygular bırakabilmektedir.
25-35

REFERENCES

References: 

ATABAY, Neşe; KUTLUK, İbrahim; .ÖZE1, Sevgi (1983), Sözcük Türleri, TDK Yayınları,
Ankara.
DEMİR Tufan (2004), Türkçe Dilbilgisi, Kurmay Basım Yayın Dağıtım, Ankara.
EDİSKUN, Haydar (2003), Türk Dilbilgisi, Remzi Kitabevi, İstanbul.
GENCAN, Tahir Nejat (2001), Dilbilgisi, Ayraç Yayınevi, Ankara.
HENGİRMEN, Mehmet (1997), Türkçe Dilbilgisi, Engin Yayınevi, Ankara.
KOÇ, Nurettin (1996), Yeni Dilbilgisi, İnkılâp Kitabevi, İstanbul.
KORKMAZ, Zeynep (2003), Türkiye Türkçesi Grameri-Şekil Bilgisi, TDK Yaymları:827,
Ankara.
KÜLEBİ, Oya (1990), “Türkçede Eksilti Tümceleri”, Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi
Dergisi, Hacettepe Üniversitesi Yayınlan, S. 7 (1/2), Ankara, s. 117-137.
ÜSTÜNOVA, Kerime (1999), “Eksilti ya da Sıfır Tekrar”, Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat
Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Uludağ Üniversitesi Yayınları, S. 1 (1), Bursa, s.
93-105.
ÜSTÜNOVA, Kerime (2004), “Soru ve Cevap Cümlelerinin Çözümü”, Zeynep KorkmazArmağanı,
TDK Yayınları: 853, Ankara, s.425-433.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com