Buradasınız

Anasayfa » Content

Okul Yöneticilerinin Örgütsel Adanmışlık Düzeyleri İle Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki

The Relationship between the School Administrators’ Organizational Commitment Levels and Problem Solving Skills

Journal Name:

  • Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi (EBAD)

Publication Year:

  • 2014
DOI: 
http://dx.doi.org/10.12973/jesr.2014.42.16

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Introduction Organizational commitment, as a concept and comprehension, exists in all areas where the feeling of society resides, and it is an emotional way of expression for social instinct. It expresses loyalty in traditional terms. It describes committing ourselves to an idea, an institution, something superior to us, and a responsibility we must obey (Ergun, 1975, 12). The complicated situation encircling the individual may be defined as problem, and being rescued from it as problem solving (Gelbal, 1991). Problem-solving is closely related to decision process, which may be defined as choosing the best option out of various others. Eliminating the deficiencies and faults in an organization is one of the essential tasks of an administrator. The administrator should hear the problem, collect information, resolve and comment on it, formulate solutions, choose the best solution and apply it, evaluate it, and have knowledge on decision types and factors. The reason for the existence of the administration is ensuring efficacy and productivity in the organization by solving any problems that occur during operation. Moreover, since administration is a process for people, subordinates’ behaviors should be directed towards organizational aims. Hence, “decision-making” may be considered problem solving for the individual and the organization (Bursalıoğlu, 1987). It is possible to find many studies focusing on organizational commitment and problem solving skills in Turkey (Varoğlu, 1993; Tuncer; 1995; Celep; 1998; Balay, 2000; Bülbül, 2001; Kamer, 2001; Yıldırım, 2002; Keskin & Erdil, 2003; Akınaltuğ, 2003; Sarıdede & Doyuran, 2004; Dilek, 2004; İrban, 2004; Erdoğan, 2004; Tok, 2007; İnce & Gül, 2005; Kaya, 2005; Zeyrek, 2005; Güven, 2006; Güçlü, 2006; Özkaya, Kocakoç & Kara, 2006; Gözen, 2007; Mahmudoğlu, 2007; Yılmaz, 2008; Yılmaz & Çoluk-Bökeoğlu, 2008; Çokluk & Yılmaz, 2010). Moreover, it is observed that only the studies of Celep (1998), Balay (2000), Bülbül (2001), Yıldırım (2002), Tok (2004), Sarıdede & Doyuran (2004), Yılmaz (2008), Yılmaz & Çoluk-Bökeoğlu, (2008), and Çokluk & Yılmaz (2010) focus directly on teachers’ and school administrators’ organizational commitment levels. Many studies may be found on problem solving skills in the literature similar to those on organizational commitment (Ulupınar, 1997; Keleş, 2000; Çelikten, 2001; Tokyay, 2001; Albayrak, 2002; Ülger, 2003; Güçlü, 2003; Üstün & Bozkurt, 2003; Erdoğmuş, 2004; Çinko, 2004; Sevgi, 2004; Güler, 2006; Arın, 2006; Kösterelioğlu, 2007; Eves, 2008; Altuntaş, 2008; Yerli, 2009; Esen, 2012). Excluding Güler’s study (2006), all others aim at revealing the school administrators’ problem solving skills. It is observed that the studies on school administrators’ organizational commitment and problem-solving skills are independent from each other in the literature. Therefore, any study handling and investigating school administrators’ organizational commitment and problem-solving skills together was not found in the literature. Thus, the research is expected to contribute to the literature. Answers were sought for these questions: 1) How do school administrators perceive organizational commitment? 2) Do the school admnistrators’ perception of organizational commitment differ in any meaningful way according to their age, position, education level and administrative experience? 3) How do school administrators perceive problem-solving skills? 4) Do the school administrators’ perception of problem-solving skills differ in any meaningful way according to their age, position, education level and administrative experience? 5) Is there any relationship between the administration’s perception of organizational commitment and problem-solving skills? At what level is this relationship, if it exists? Method The current study is a relational survey model. The research population is comprised of principals, head assistants and assistants working at public primary schools in the central and other districts of Kastamonu Provincial Directorate of National Education during the 2010-2011 academic year. According to the data from Kastamonu Provincial Directorate of NE, the number of administrators working in the central district of Kastamonu along with other districts was 230 during the 2010-2011 academic year. (kastamonu.meb.gov.tr). The data collection tools were sent to 216 of 230 administrators, 93.98% returned. The data was collected via “the Organizational Commitment Scale” developed by the researchers, and “the Problem Solving Inventory” (1982) by Heppner and Peterson. Besides descriptive statistics, the data was analyzed using a t-test, ANOVA, and Kruskal Wallis H and Pearson Correlation analysis. Findings When the administrators’ organizational commitment levels were examined according to variables, it was noted that as administrators got older, their organizational commitment levels increased in the “continuance commitment” sub-dimension. The meaningful difference between the administrators’ educational background and organizational commitment levels was observed in the “continuance commitment”, “emotional commitment” and “commitment to school” sub-dimensions. As the education level increased, the administrators’ organizational commitment levels decreased. A meaningful relationship was viewed between the administrators’ seniority and organizational commitment levels. Another variable about the organizational commitment is how long they worked in the organization. When the administrators’ teaching experiences were reviewed, statistically meaningful differences were observed in the “continuance commitment” sub-dimension. Regarding whether the administrators attended in-service training, a meaningful difference was seen in the “continuance commitment” and “normative commitment”. The administrators’ attending in-service training on organizational commitment raised their organizational commitment levels. When the administrators’ problem-solving skills were examined, the age variable differed meaningfully in the “thinking approach” whereas it did not differ meaningfully in the other dimensions. The administrators’ opinions on the problem-solving skills in view of their positions differed meaningfully in only the “hasty approach” sub-dimension. The meaningful difference between the administrators’ education levels and problem-solving skills was observed in the “thinking approach”, “self-confidence approach”, and “planned approach” sub-dimensions. As the education level decreased, it was understood that their solving skills increased. A negative meaningful difference was determined between organizational commitment levels and problem-solving skills. Conclusion, Discussion and Recommendations It was observed that the administrators’ organizational commitment levels and problem-solving levels differed in such variables as age, position, educational background, administrative experience, and participation in in-service training. Moreover, a negative meaningful difference was detected between the organizational commitment and problem-solving skills. Reviewing the administrators’ organizational commitment levels regarding the age variable revealed their organizational commitment increased in “continuance commitment” sub-dimension as they got older. This finding complies with the related literature (Mathieu & Zajac, 1990; Allen & Meyer, 1993, 26; Kamer, 2001, 28; Güven, 2006). While the administrators’ opinions on their organizational commitment according to position areas differed meaningfully in the “emotional commitment” dimension, they did not differ meaningfully in the others. This finding complies with the other findings in the literature (Akınaltuğ, 2003; Kaya, 2005). It was observed that, as the administrators’ education levels increased, their organizational commitment levels decreased. This may result from the increase in expectations from the organization for the administrators with increasing education levels. Likewise, in parallel with the increase in education level, job opportunities also increased. This finding complies with other studies in the literature (Tuncer, 1995; Akınaltuğ, 2003; İrban, 2004; Güçlü 2006; Gözen, 2007; Mahmutoğlu, 2007). The findings indicate a meaningful relationship between the administrators’ seniority levels and organizational commitment levels. In examining the studies revealing the relationship between the seniority variable and the commitment level, it was noted that the findings comply with others (Cohen, 1992; Tuncer, 1995; Tok, 2004; Erdoğan, 2004; İnce & Gül, 2005; Kaya, 2005; Güçlü, 2006; Mahmutoğlu, 2007). The administrators’ problem-solving skills differ meaningfully only in the “thinking approach” sub-dimension. This finding complies with the literature (Esen, 2012; Ulupınar, 1997; Kösterelioğlu, 2007). Furthermore, this complies with the findings of Güçlü (2003), Yerli (2009), Arın (2006), Albayrak (2002), Çinko (2004), Altuntaş, (2008), and Eves (2008). This differentiation observed only in the “hasty approach” dimension in view of the administrators’ positions might be explained as head principal assistants’ being hastier in solving problems than principals and principal assistants. This finding complies with those found by Esen (2012). According to these findings, as the education level decreased, the administrators’ problem-solving skills increased. This finding obtained in the research complies with the findings obtained by Esen (2012), but they do not comply with those found by Albayrak (2002), Güçlü (2003), Bozkurt (2003), Sevgi (2004), Arın (2006), Kösterelioğlu (2007) and Eves (2008). The administrators’ problem-solving skills differed meaningfully only in the “hasty approach”, “thinking approach”, “evaluating approach”, “self-confident approach”, and “planned approach” dimensions according to their administrative experience. While this finding complies with those found by Albayrak (2002), Erdoğmuş (2004) and Altuntaş (2008), it does not comply with those found by Üstün & Bozkurt (2003), Güçlü (2003), Arın (2006), Kösterelioğlu (2007) and Eves (2008).The research suggests that the administrators’ organizational commitment levels and their problem-solving skills change in an inverse proportion. Thus, it may be said that as the school administrators’ organizational commitment levels increased, problem-solving skills decreased, or as the organizational commitment decreased, problem-solving skills increased. The following may be recommended based upon the findings and conclusions: 1) The organizational commitment and problem-solving perceptions of public and private school administrators may be specified and compared. 2) How school administrators affect organizational commitment should be investigated.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
İlişkisel tarama modelinin kullanıldığı çalışmanın amacı, okul yöneticilerinin örgütsel adanmışlık düzeyleri ile problem çözme becerileri arasında anlamlı bir ilişkinin olup olmadığını ortaya koymaktır. Araştırmanın çalışma evrenini Kastamonu ili şehir merkezi ve ilçelerinde bulunan Milli Eğitim Müdürlüğü’ne bağlı ilköğretim kurumlarında görev yapan 203 okul yöneticisi oluşturmaktadır. Veriler araştırmacılar tarafından geliştirilen “Örgütsel Adanmışlık Ölçeği” ve Heppner ve Peterson (1982) tarafından geliştirilen “Problem Çözme Envanteri” ile toplanmıştır. Verilerin analizinde t-testi, ANOVA, Kruskal Wallis H Testi ve Pearson Korelasyon Analizi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, okul yöneticilerinin adanmışlık düzeyleri ve problem çözme becerileri yaş, görev alanı, eğitim düzeyi ve meslekteki kıdemine göre farklılaşmaktadır. Araştrımada örgütsel adanmışlık düzeyleri ile problem çözme becerileri arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki olduğu gözlenmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-okul-yoneticilerinin-orgutsel-adanmislik-duzeyleri-ile-problem-cozme-becerileri-arasindaki-iliski.pdf
  • 2
288
311
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akınaltuğ, E. (2003). Yöneticilerde iş stresi, iş doyumu ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişkinin incelenmesi (TEDAŞ örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
Albayrak, G. (2002). İlköğretim okulu yöneticilerinin bireysel problem çözme becerileri (Sakarya ili örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Allen, N. J. & Meyer, J. P. (1990). Organizational socialization tactics: A longitudin analysis of links to newcomers commitment and role orientation. Academy of Management Journal, 33 (4), 847-858.
Altuntaş, A. E. (2008). Okul yöneticilerinin düşünme stilleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Osmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tokat.
Arın, A. (2006). Lise yöneticilerinin öğretim liderliği davranışları ile kullandıkları karar verme stratejileri ve problem çözme becerileri arasındaki ilişki düzeyi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Balay, R. (2000). Yönetici ve öğretmenlerde örgütsel bağlılık. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım,
Başaran, İ. E. (1989). Yönetime giriş. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Bursalıoğlu, Z. (1987). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: PEGEM Yayıncılık.
Bülbül, T. (2001). Öğretmenlerin okul dışı (örgütsel) adanma odakları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Celep, C. (1998). Eğitim Örgütlerinde öğretmenlerin örgütsel adanmışlığı. Eğitim ve Bilim Dergisi, 22 (108), 56-62..
Celep, C., Doyuran, Ş., Sarıdede, U. & Değirmenci, T. (2004). Eğitim örgütlerinde çok boyutlu iş etiği ve örgütsel adanmışlık. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. İnönü Üniversitesi, Malatya. 6-9 Temmuz 2004.
Celep, C. (2000). Eğitimde örgütsel adanma ve öğretmenler. Ankara: Anı Yayıncılık.
Cohen, A. (1992). Antecedents of organizational commitment across occupational groups: A meta analysis. Journal of Organizational Behavior, 13, 539-554.
Çelikten, M. (2001). Okul yöneticilerinin problem çözme becerileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 7 (27), 297-309.
Çinko, N. (2004). İlköğretim kurumlarında görev yapmakta olan yöneticilerin kaynaştırma eğitimine ilişkin tutumları ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Çokluk, Ö. & Yılmaz, K. (2010). The relationship between leadership behavior and organizational commitment in Turkish primary schools. Bilig - Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 14 (54), 75–92.
Dilek, U. (2004). Örgütsel adalet algılamaları ve örgütsel bağlılık ile ilişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kara Harp Okulu Komutanlığı Savunma Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Dunham, R. B., Grube, J. A. & Castenada, M. B. (1994). Organizational commitment: The utility of an integrative definition. Journal of Applied Psychology. 79(3), 370 -380.
Erdoğan, T. (2004). İlköğretim okullarında görevli yönetici ve öğretmenlerin örgütsel bağlılık düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
BOZDEMİR & YOLCU
Okul Yöneticilerinin Örgütsel Adanmışlık Düzeyleri İle Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki
304
Erdoğmuş, N. (2004). İlköğretim yöneticilerinin problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Ergun, T. (1975). Uluslararası örgütlerde bağlılık kavramı. Türkiye Ortadoğu Amme İdaresi Dergisi, 8 (4), 97-106.
Esen, U. (2012). Okul yöneticilerinin yönetici kaygı düzeyleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırşehir.
Eves, S. (2008). Okul yöneticilerinin iş doyumları ile problem çözme becerileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tokat.
Firestone, W. & Pennell, J. (1993). Teacher commitment, working conditions and differential incentive policies. Review of Educational Research, 63, 489-525.
Gelbal, S. (1991). Problem çözme. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6, 167-173.
Gökmen, S. (1996). İşletmeye bağlılık anketinin Türkçeye uyarlama ve geçerlik ve güvenirlik katsayılarını belirleme çalışması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Gözen, D. E. (2007). İş tatmini ve örgütsel bağlılık: sigorta şirketleri üzerinde bir uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Güçlü, H. (2006), Turizm sektöründe durumsal faktörlerin örgütsel bağlılık üzerindeki. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi yayınları No. 1681.
Güçlü, N. (2003). Lise müdürlerinin problem çözme becerileri. Milli Eğitim Dergisi. 160, 272-300.
Gül, H. (2002). Örgütsel bağlılık yaklaşımlarının mukayesesi ve değerlendirmesi. Ege Akademik Bakış, 2 (1), 38-56.
Güler, A. (2006). İlköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin duygusal zekâ düzeyleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Güven, M. (2006). Örgütsel bağlılık ve örgütsel vatandaşlık davranışları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Heppner, P. P. & Peterson, C. H. (1982). The development and implications of a personel problem solving inventory. Journal of Counseling Psychology, 29, 66-75.
İlgar, L. (1996). Eğitim yönetimi, okul yönetimi, sınıf yönetimi. İstanbul: MEB Yayınları.
İnce, M. & Gül, H. (2005). Yönetimde yeni bir paradigma: Örgütsel bağlılık. Ankara: İleri Giden Ofset.
İrban, H. (2004). Jandarma okullar komutanlığı öğretim başkanlığı personelinin iş doyumuve örgütsel bağlılıkları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kamer, M. (2001). Örgüte güven, örgüte bağlılık ve örgütsel vatandaşlık davranışlarına etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Karakuş, M. (2005). Ortaöğretim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin örgütsel adanmışlık düzeyleri, Elazığ ili örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi – Journal of Educational Sciences Research
305
Kastamonu İl Milli Eğitim Müdürlüğü (2011). Örgün Eğitim İstatistikleri. Kastamonu: İl Milli Eğitim Müdürlüğü.
Kaya, F. T. (2005). İş doyumu ve örgütsel bağlılık: Polis Akademisi Başkanlığı’ndan bir uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Keleş, O. B. (2000). Okul yöneticilerinde sorun çözme ve denetim odağı ilişkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Keskin, H. & Erdil, O. (2003). Güçlendirmeyle iş tatmini, iş stresi ve örgütsel bağlılık asındaki ilişkiler: Bir alan çalışması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi. 32(1), 7-24.
Kösterelioğlu, M. (2007). Okul yöneticilerinin problem çözme becerileri ve tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Mahmutoğlu, A. (2007). Milli Eğitim Bakanlığı Merkez örgütünde iş doyumu ve örgütsel bağlılık. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Mathieu, I. & Zajac, D. (1990). A review and meta- analysis of the antecedents, correlates and consequences of organizational commitment. Psychological Bulletin, 108, 171-194.
Meyer, J. P. & Allen, N. J. (1997). Commitment ın the workplace, theory, research and application. California: Sage Publications
Mowday, R., Porter, L. & Steers, R. (1979). The measurament of organizational comminment. Journal of Vocational Behavior, 14 (2), 224-247.
O'Reilly, C. & Chatman, J. (1986). Organizational commitment and psychological attachment: the effects of compliance, identification, and internalization on prosocial behavior. Journal of Applied Psychology, 71 (3), 492-499.
Özdemir, A. (2010). Yönetim biliminde ileri araştırma yöntemleri ve uygulamalar. 2. Basım, Beta Yayınları, İstanbul.
Özgen, E. (2003). İletişim ve liderlik. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 18, 99-118.
Özkaya Onay, M., Deveci Kocakoç, İ. & Kara, E. (2006). Yöneticilerin örgütsel bağlılıkları ve demografik özellikleri arasındaki ilişkileri incelemeye yönelik bir alan çalışması. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 13 (2), 77-96.
Penley, L. E. & Gould, S. (1988). Etzioni’s model of organizational involvement: A perspective for understanding commitment to organizations. Journal of Organizational Behavior, 9, 43-59.
Reichers, A. E. (1985). A review and reconceptualization of organizational commitment. Academy of Management Review, 10 (3), 465-476.
Rowden, R. W. (2000). The relationship between charismatic leadership behaviors andorganizational commitment. The Leadership and Organization DevelopmentJournal, 21 (1), 30-35.
Sarıdede, U. ve Doyuran Ş. (2004). Eğitim örgütlerinde örgütsel bağlılığın, işten ayrılma niyetine etkisi. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Malatya.
Savaşır, I. & Şahin, N. H. (1997). Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme: Sık kullanılan ölçekler. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Semerci, N. & Çelik, V. (2002). İlköğretimde problemler ve çözüm yolları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 8 (30), 205- 218.
BOZDEMİR & YOLCU
Okul Yöneticilerinin Örgütsel Adanmışlık Düzeyleri İle Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki
306
Sevgi, M. (2004). İlköğretim ve lise yöneticilerinin sorun çözmeye ilişkin tutumları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Sığrı, Ü. (2007). İşgörenlerin örgütsel bağlılıklarının Meyer ve Allen tipolojisiyle analizi: kamu ve özel sektörde karşılaştırmalı bir araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (2), 261-278.
Swailes, S. (2002). Organizational commitment: A critique of the construct and measures. International Journal of Management Reviews, 4 (2), 155-178.
Taylan, S. (1990). Heppner’in problem çözme envanterinin uyarlama, güvenilirlik ve geçerlik çalışmaları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Tok, N. T. (2007). İlköğretim müfettişlerinin iş doyumu ve örgütsel bağlılıkları. Ankara: Cem Ofset Matbaacılık.
Tokyay N. (2001). Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı ilköğretim okullarındaki idarecilerin problem çözme becerileri (Kayseri örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
Tuncer, A. (1995). MEB bilgisayar eğitimi ve hizmetleri genel müdürlüğü personelinin iş doyumu ve örgüte bağlılık durumları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Türkiye Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü, Ankara.
Ulupınar, S. (1997). Hemşirelik eğitiminin öğrencilerin sorun çözme becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Ülger, Ö. E. (2003). Okul yöneticilerinin problem çözme becerilerinin liderlik davranışı ile ilişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Üstün, A. & Bozkurt, E. (2003). İlköğretim okulu müdürlerinin kendilerini algılayışlarına göre problem çözme becerilerini etkileyen bazı mesleki faktörler. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, 11 (1), 13-20.
Varoğlu, D. (1993). Kamu sektörü çalışanlarının işlerine ve kuruluşlarına karşı tutumları, bağlılıkları ve değerleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Ward, E. A. & Davis, E. (1995). The effect of benefit satisfaction on organizational commitment. Compensation and Benefits Management, 11, 35-40.
Wiener, Y. (1982). Commitment in organizations: A normative view. Academy of Management Review, 7 (3), 418–428.
Yerli, S. (2009). İlk ve ortaöğretim okullarındaki yöneticilerin duygusal zekâ ve problem çözme becerileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Yıldırım, F. Ç. (2002). Çalışma yaşamında örgüte bağlılık ve örgütsel adalet ilişkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Yılmaz, K. & Çokluk-Bökeoğlu, Ö. (2008). Organizational citizenship behaviors and organizational commitment in Turkish primary schools. World Applied Sciences Journal, 3 (5), 775–780.
Yılmaz, K. (2008). The relationship between organizational trust and organizational commitment in Turkish primary schools. Journal of Applied Sciences, 8 (12), 2293-2299.
Yılmaz, K. & Altınkurt, Y. (2011). Öğretmen adaylarının Türk eğitim sisteminin sorunlarına ilişkin görüşleri. Uluslar Arası İnsan Bilimleri Dergisi, 8 (1), 942-973.
Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi – Journal of Educational Sciences Research
307
Zeyrek, A. O. (2005). Milli Eğitim Bakanlığı 2005 öğretmenlik kariyer basamakları yükselme sınavında öğretmenlerin başarı durumları ile örgütsel bağlılıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi (İstanbul ili örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com