Buradasınız

Anasayfa » Content

KUR’AN’DA ELEŞTİRİ KÜLTÜRÜ: PEYGAMBER ÖRNEĞİ

Culture of Criticism in the Quran Example of the Prophet

Journal Name:

  • EKEV Akademi Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The reason that the Prophet was warned is not the reason of being opposite to an holy order or not acting contrary to the basic principles of İslam. But the Prophet behaved by his own choice when there was no decision in the absence of clear provision. This state both does not prejudice the safety of the position of Prophethood ,and not detract from the reliability of the Holy Quran in the shadow. Before giving judgment, the Prophet advises with his companion in detail and this shows how much importance he gives to the freedom of thought and expression. The Prophet serves the criticizing verses which were because of the choices made by the Prophet himself without worrying, hesitating, condemning, taking into account that the notifi cation to the divine shows that the Holy Quran has universal and holy qualities. But these examples are not the material of criticizing the Prophet, but they’re important to understand the direction of the humanities and his prophecy.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Hz. Peygamber’in uyarılmasına sebep olan hususlar, ilahî bir emre muhalefet etmek veya insanlardan sadır olan İslam’ın temel umdelerine aykırı fi iller türünden değildir. Ancak O, hakkında açık bir hükmün bulunmadığı durumlarda kendi tercihine göre hareket etmiştir. Bu durum nübüvvet makamına halel getirmediği gibi Kur’ân-ı Kerim’in güvenilirliğine de gölge düşürmez. O’nun, karar vermeden önce ayrıntılı bir şekilde ashâbıyla istişarede bulunması, düşünce ve ifade hürriyetine ne kadar önem verdiğini ortaya koymaktadır. Hz. Peygamber’in yaptığı tercihlerden dolayı kendisini eleştiren ayetleri hiç endişeye kapılmadan, çekinmeden, kınayanın kınamasını dikkate almadan bildirmesi, Kur’ân’ın beşer kaynaklı bir kitap olmadığını, evrensel niteliklere sahip olduğunu gözler önüne sermektedir. Ancak bu uyarıların, Hz. Peygamber’e eleştiri malzemesi yapılmasından sarfı nazar edilmesi gerektiği, O’nu nasıl eleştiririmden ziyade, nasıl anlamalıyım, mantığının geliştirilmesi hususunun dikkate alınması daha faydalı olacaktır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_182912_15_pp_91-106.pdf
  • 48
91-106
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akgül, Muhittin (2000). Diyanet İlmi Dergi, Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)-Özel
Sayı- Hz. Peygamberin İsmetiyle ilgili Bazı Ayetlerin Yorumu, Ankara: Başak
Matbaası.
Aksu, Ali (2004). Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, İfk Olayı Üzerine Değerlendirme,
Sivas.
Alûsî, Ebû’l-Fadl Şehâbüddin es-Seyyîd Mahmûd (1301). Rûhu’l-Meânî fî Tefsîri’l-
Kur’âni’l-Azîm ve’s-Sebı’l-Mesânî, Mısır: Dâru’l-Hadîs.
Ateş, Süleyman (1991). Yüce Kur’ân’ın Çağdaş Tefsiri, İstanbul: Yeni Ufuklar Neşriyat.
Aynî, Bedrüddin Ebû Muhammed Mahmûd b. Ahmed (t.y.). Umdetü’l-Kârî Şerhu
Sahîhi’l-Buhârî, Beyrut: Dâru’l-Fikr.
Bekkâî, Burhanüddin Ebî’l-Hasen İbrahim b. Ömer (t.y). Nuzumü’d-Dürer fî Tenâîbi’lÂyâti
ve’s-Süver, Beyrut: Dâru’l-Fikr.
Beydâvî, Abdullah b. Ömer, Envâru’t-Tenzîl ve Esrâru’t-Te’vîl (1968). Mısır: Şeriketü ve
Matbaatü Mustafa el-Bâbî el-Halebî.
Beyhakî, Ebû Bekir Ahmed b. Hüseyin (1988). Delâilü’n-Nübüvve, Beyrut: Dâru’l-
Kütübi’Ilmiyye.
Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmail, Sahîhu’l-Buhârî (1992). İstanbul: Çağrı Yayınları.
Bursevî, İsmail Hakkı (1985). Rûhu’l-Beyân, Beyrut: Dâru’l-Fikir.
Cessâs, Ebû Bekir Ahmed b. Ali (1996). Ahkâmu’l-Kur’ân, Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî.
Diyârbekrî, Hüseyin b. Muhammed b. el-Hasan (1971). Târîhu’l-Hamîs fî Ahvâli Enfesi
Nefîs, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye.
Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş’as (1992). Sünenü Ebî Dâvûd, İstanbul: Çağrı Yayınları.
KUR’AN’DA ELEŞTİRİ KÜLTÜRÜ: PEYGAMBER ÖRNEĞİ 105
Gazâlî, Muhammed (1994). Fıkhu’s-Sîre, Beyrut: Dâru’l-Kalem.
Hadîdî, Muhammed Ebû’n-Nûrî (1979). İsmetü’l-Enbiya, Mısır: Dâru’l-Hadîs.
Hicâzî, Muhammed Mahmud (t.y.). Tefsîru’l-Vâdıh, Mısır: Dâru’t-Tefsîr.
Hudarî Bey, Muhammed (1992). Nûru’l-Yakîn fî Sîrati Seyyidi’l-Murselîn, Mısır: Dâru’l-
Hadîs.
İbn Âşûr, Muhammed (t.y.). Tefsîru’t-Tahrîr ve’t-Tenvîr, Tunus: ed-Dâru’t-Tunusiyye.
İbn Arabî, Ebû Bekir Muhammed b. Abdullah (t.y.). Ahkâmu’l-Kur’ân, Beyrut: Dâru’l-
Fikr.
İbnü’l-Esîr, Abdülkerim b. Abdülvâhid (t.y.). el-Kâmîl fî’t-Târîh, Beyrut: Dâru’l-Fikr.
İbn Hacer, Ahmed b. Ali (1986). Fethu’l-Bârî bi Şerhi Sahîhi’l-Buhârî, Kahire: Dâru’l-
Hadîs.
İbn Hayyân, Muhammed b. Yusuf b. Ali b. Yusuf (1990). el-Bahru’l-Muhît, Beyrut:
Dâru’l-Fikr.
İbn Hişâm, Ebû Muhammed Abdülmelik (t.y.). es-Sîratü’n-Nebeviyye, Mısır: Dâru İbn
Kesîr.
İbn Kesîr, Ebû’l-Fidâ İsmail (1994). el-Bidâye ve’n-Nihâye, Kahire: Dâru’l-Hadîs.
İbn Kesîr, Ebû’l-Fidâ İsmail (1979). Tefsîru’l-Kur’âni’l-Azîm, Beyrut: Dâru’l-Fikr.
İbn Sa’d, Muhammed (1990). et-Tabakâtü’l-Kübrâ, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye.
Kara, Seyfullah (2001). İfk Olayının Etkileri ve Olayla İlgili Ortaya Konan Tavırlar, Atatürk
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Erzurum.
Kâsımî, Muhammed Cemalüddin (1960). Mehâsînu’t-Te’vîl, Mısır: Dâru’l-Hadîs.
Kastallânî, Ebû’l-Abbâs Şihâbüddin Ahmed (1990). İrşâdü’s-Sârî li Şerhi Sahîhi’l-Buhârî,
Beyrut: Dâru’l-Fikr.
Kirmânî, Ebû Abdullah Şemsüddin Muhammed b. Yusuf b. Ali (1985). el-Buhârî bi
Şerhi’l-Buhârî, Beyrut: Dâru’l-Fikr.
Kurtubî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ahmed (1949). el-Câmî li Ahkâmi’l-Kur’ân, Mısır:
Dâru’l-Hadîs.
Mevdûdî, Ebû’l-Alâ (1991). Tefhîmü’l-Kur’ân, trc. Komisyon, İstanbul: İnsan Yayınları.
Müslim, Ebû’l-Hüseyin Müslim b. Haccâc (1992). Sahîhu Müslim, İstanbul: Çağrı Yayınları.
Öztürk, Yener (2006). Abese ve Tevellâ İfadelerinin Muhatabı Kimdir?,İstanbul, Yeni
Ümit Dini İlimler ve Kültür Dergisi
Râzî, Fahreddin (t.y.). et-Tefsîru’l-Kebîr, Mısır: Dâru’l-Hadis.
Rızâ, Muhammed (t.y.). Muhammed, Beyrut: Dâru’l-Kalem.
Süheylî, Abdurrahmân (t.y.). er-Ravdu’l-Ünuf, Beyrut: Dâru’l-Fikr.
106 / Yrd. Doç. Dr. İhsan ARSLAN EKEV AKADEMİ DERGİSİ
Taberî, Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr (1988). Câmiu’l-Beyân an Te’vîli’l-Kur’ân, Beyrut:
Dâru’l-Fikr.
Taberî, Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr (1997). Târîhu’l-Ümem ve’l-Mülûk, Beyrut:
Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye.
Vâhidî, Ebû’l-Hasan Ali b. Ahmed (1995). el-Vecîz fî Tefsîri’l-Kitâbi’l-Azîz, Beyrut:
Dâru’l-Fikr.
Vâkıdî, Muhammed b. Ömer (1984). Kitâbü’l-Meğâzi, Beyrut: Dâru’l-Fikr.
Zemahşerî, Mahmûd b. Ömer (t.y.). el-Keşşâf an Hakâiki’t-Tenzîl ve Uyûni’l-Ekâvîl fî
Vucûhi’t-Te’vîl, Beyrut: Dâru’l-Marife.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com