Buradasınız

Anasayfa » Content

1,4-DİOKSAN VERİLEN SWISS ALBİNO FARELERDE(Ş) YEŞİL ÇAYIN BAZI FİZYOLOJİK VE GENOTOKSİK PARAMETRELER ÜZERİNE KORUYUCU ETKİSİ

INVESTIGATION OF PHYSIOLOGICAL AND GENOTOXIC EFFECTS OF 1,4 DIOXANE ON SWISS ALBINO MICE

Journal Name:

  • Erzincan Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this study is to investigate the possible physiological and genotoxic effects of 1,4 Dioxane and the protective role of green tea extract to this effects in Swiss albino mice. Albino mice divided into one control group and five practice groups randomly. The body weights before and after practice period, erythrocyte and bone marrow quantity and frequency of chromosomal abnormalities of Albino mice are determined through a sensitive balance, using micronucleus test and by using erythrocyte micronucleus test (EMT) and chromosomal abnormalities test (CAT), respectively. It is determined that 1,4 Dioxane practice causes a statistically important reduction of body weight and increase in MN and frequency of
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada 1,4 Dioksanın Swiss albino farelerde muhtemel fizyolojik ve genotoksik etkileri ile yeşil çay özütünün bu etkilere karşı koruyucu rolü araştırılmıştır. Albino fareler rastgele bir kontrol, beş uygulama olmak üzere toplam altı gruba ayrılmışlardır. Fizyolojik parametrelerin indikatörü olarak vücut ağırlığı, genotoksik parametrelerin indikatörleri olarak ise mikronükleus (MN) ve kromozomal anormallik sıklıkları kullanılmıştır. 1,4 Dioksan uygulamasının kontrol grubuna göre vücut ağırlığında istatistiksel açıdan önemli bir azalmaya, MN ve kromozomal anormallik sıklığında ise bir artışa neden olduğu belirlenmiştir. Yeşil çay uygulaması ise 1,4 Dioksanın söz konusu olumsuz etkilerini iyileştirerek, kontrol grubu kadar olmasada vücut ağırlığında tekrar bir artışa, MN ve kromozomal anormallik sıklıklarında ise bir azalmaya neden olmuştur. Sonuç olarak yeşil çay uygulaması yakın gelecekte kimyasallar tarafından sebep olunan toksisitenin azaltılmasında "toksisite sınırlayıcı" bir antioksidan olarak kullanılabilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-14-dioksan-verilen-swiss-albino-farelerdes-yesil-cayin-bazi-fizyolojik-genotoksik-parametreler-uzerine-koruyucu-etkisi.pdf
  • 2
145
155
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Abe, S. and Sasaki, M. (1977). Chromosome Aberrations and Sister Chromatid Exchanges in Chinese Hamster Cells Exposed to Various Chemicals, Journal National Cancer Institute, 58, 6, 1635-1641.
ATSDR. (2006). Toxicological profile for 1,4-dioxane (update). U.S. Department of Health and Human Services. Agency for Toxic Substances and Disease Registry.
Benzio, I. F. F. and Szeto, Y. T. (1999). Total Antioxidant Capacity of Teas By The Ferric Reducing/Antioksidant Power Assay, Journal Agricultural and Food Chemical, 64, 633-636.
EÜFBED - Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi Cilt-Sayı: 6-2 Yıl: 2013 145-155
154
Çavuşoğlu ve Diğerleri
Beyersmann, D. and Hechtenberg, S. (1997). Cadmium, Gene Regulation and Cellular Signaling in Mammalian Cells, Toxicology and Applied Pharmacology, 144, 247-261.
Brusick, D. (1987). Principles of Genetic Toxicology, Plenum Pres, NY, London.
Drew, R.T. , Patel, J. M. and Lin, F. N. (1978). Changes in Serum Enzymes in Rats After Inhalation of Organic Solvents Singly and in Combination, Toxicology and Applied Pharmacology, 45, 809-819.
Eman, A. M., Ola Hassan, E. H. (2005). Genotoxicity of 1,4 Dioxane in Mouse Bone Marrow: I. Effect on the Micronucleus Assay, Scientific Journal of King Faisal University, 6, 1426.
EPA. (2006). Treatment Technologies for 1,4- Dioxane. Fundamentals and
Field Applications. EPA 542-R-06-009.
Fenench, M., Chang, W. P. , Kirsch-Volders, M. , Holland, N. , Bonassi, S. and Zeiger, E. (2003). Human Micronucleus Project. HUMN Project: Detailed Description of the Scoring Criteria for the Cytokinesis-Block Micronucleus Assay Using Isolated Human Lymphocyte Cultures, Mutation Research, 534, 65-75.
Kociba, R. J. (1974). Chronic toxicity study of dioxane in the drinking water of Sherman rats. Midland, MI: Dow Chemical Company.
Mateuca, R. , Lombaert N. , Aka PV. , Decordier I. and Kirsch-Volders M. (2006). Chromosomal Changes: Induction, Detection Methods and Applicability in Human Biomonitoring, Biochemistry, 88, 11, 1515¬31.
Moeller, D.W. (1997). Environmental Health, Harvard University Press, Cambridge.
Mohr, T.K.G. (2001). Solvent Stabilizers, White Paper. Prepublication Copy.
Santa Clara Valley Water District of California. San Jose, California. Morley, A. A. (1986). Cytokinesis-Blocked Micronucleus Method in Human
Lymphocytes: Effect of In-Vivo Aging and Low Dose X-Irradiation,
Mutation Research, 161, 193-198.
Murray, R. K. , Granner, D. K. , Mayes, P.A. & Rodwell, V.W. (1996).
Harper'ın Biyokimyası. Barış Kitabevi. İstanbul. Oguni, I. , Nasu, K. , Kanaya, S. , Ota, Y. , Yamamoto, S. and Nomura, T. (1989). Epidemiological and Experimental Studies on the Antitumor
Activity by Green Tea Extract, Jpn J Nutr, 47, 93-102.
Okuda, T. , Mori, K. and Hayatsu, H. (1984). Inhibitory Effect of Tannins on
Direct-Acting Mutation, Chem Pharm Bull, 32, 3755-3758.
EÜFBED - Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi Cilt-Sayı: 6-2Yıl: 201 3 145-155
155
Swiss Albino Farelerde(^)
Yeşil Çayın Bazı Fizyolojik ve Genotoksik
Özkul, Y. , Dönmez, H. , Erenmemişoğlu, A. , Demirtaş, H. and İmamoğlu, N. (1997). Induction of Micronuclei by Smokeless Tobacco on Buccal Mucosa Cells of Habitual Users, Mutagenesis, 12, 285 -287.
Pala, S. F. , Akkaya, F. , Tabakçıoğlu, K. , Tokatlı, F. , Uzal, C. , Parlar, Ş. ve Algüneş, Ç. (2008). Tüm Kromozom Taşıyan Mikronukleusların Biyolojik Doz Değerlendirmelerindeki Etkisi, Turkish Journal of
Biology, 32, 283-290.
Rencüzoğulları, E. , İla, H. B. , Kayraldız, A. and Topaktaş, M. (2001)b. Chromosome Aberrations and Sister Chromatid Exchange in Cultured Human Lymphocytes Treated with Sodium Metabisulfite, a Food Preservative, Mutation Research, 490, 107-112.
Savage, J. R. (1976). Classification and Relationships of Induced Chromosomal Structural Changes, Journal of Medical Genetics, 13,
103-122.
Stefan, M. I. and Bolton, J. R. (1998). Mechanism of the Degradation of 1,4-
Dioxane in Dilute Aqueous Solution Using the UV/Hydrogen Peroxide Process, Environ Sci Technol, 32,1588-1595.
Stensvold, I., Tverdal, A. , Solvoll, K. and Foss, O.P. (1992). Tea
Consumption. Relationship to Cholesterol, Blood Pressure and Coronary and Total Mortality, Preventive Medicine, 21, 546-53.
Sharma, A. K. (1972). Chromosome Techniques Theory and Practice,
University Park Press, 575, Baltimore. Te-Hsiu, M. A. , Zhou, X. , Loarco, G. F. , Arreola, G.G. and Lecona, S. (1995).
Mouse-erythrocyte Micronucleus (MUS-EMN) Assay on the
Clastogenicity of Industrial Wastewater, Revista Internacional de
Contaminacion Ambiental, 11, 95-98. Thiess, A. M, Tress, E. and Fleig I. (1976). Industrial-Medical Investigation
Results in the Case of Workers Exposed to Dioxane(Ger.),
Arbeitsmed Sozialmed Praventivmed, 11, 35-46.
Yang, Y. C. , Lu, F. H. , Wu, J. S. , Wu, C.H. and Chang, C.J. (2003). The
Protective Effect of Habitual Tea Consumption on Hypertension, Archives of International Medicine, 164, 1534-40.
Yıldırım, A. ve Yıldırım, M. S. (2011). Matbaa Sanayinde Çalışan İşçilerin Bukkal Mukoza Hücrelerinde Mikronükleus ve Binükleotid Sıklığının Belirlenmesi, Tıp Araştırma Dergisi, 9, 1, 25 -28.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com