Buradasınız

BEDEN EĞİTİMİ VE SPORDA ÖĞRETME - ÖĞRENME ETKİNLİKLERİ VE FELSEFE

TEACHING-LEARNING IN PHYSICAL EDUCATION - SPORT AND PHILOSOPHY

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
One of the means of socialising an individual is education. Education, however, is a process of cultivation. In other words, education is a process of changing and acquiring a behaviour. When behaviour is planned at changing process and accomplished through one's life, efficacy and efficiency levels of education enhance, The planned process is directly related to education program. An education program consists of aims, learning experiences and elements of assessment. In this aspect, answers to why, what and how much are sought. Educators are influenced from various philosophical approaches and educational movements while seeking answers to these questions The main aim of physical education clases at schools should be to earn individuals physical education and sport culture, and enable them to do sports for lifetime and to be o good sports audience. This can bi achieved only by getting close enough to the aims. Method to be followed plays an important role in teaching-learning activities when heading for the aims. Means used to reach the aims can be divided into to; teacher-centred, student-centred. When planing the teacher-centred physical education and sports activities prennialist and essen-tialist approaches are more paid attention to, while in student-centred activities progressive, reconstructuonist and existentialist approaches are seen more often. Besides, if learning makes up a whole at cognitive, affective and psychomotor domain, psychomotor development at physical education and sports is not enough. Cognitive and affective developments also play an important role. Of the aim is to facilitate man's existence, the need to emphasise the needs and interests of students becomes evident. In line with this, we can say that it is important impossible to limit educational concepts and teaching-learning approaches with one point of view.
Abstract (Original Language): 
Bireyi toplumsallaştırma yollarından birisi de eğitimdir. Eğitim ise bir kültürleme olayıdır. Eğitimi gelişi güzel kültürlemeden ayıran planlamadır Diğer bir bakış açısıyla eğitim davranış değiştirme veya davranış kazanma sürecidir. Davranışın değişme sürecindeki etkinliklerinin bireyin kendi yaşantısı yoluyla ve planlı olması, eğitimin etkililik ve verimlilik düzeyini yükseltir. Planlanan süreç eğitim programıyla doğrudan ilişkilidir. Eğitim programı ise hedefler, öğrenme yaşantıları ve değerlendirme öğelerinden oluşur. Bu kapsamda niçin, ne, nasıl ve ne kadar sorularına yanıt aranmaya çalışılır. Eğitimciler bu soruların yanıtlarını ararlarken değişik felsefi yaklaşımlar ve eğitim akımlarından etkilenirler. Okul programlarında yer alan beden eğitimi derslerinin temel hedefi bireylere beden eğitim ve spor kültürü kazandırarak yaşam boyu spor yapmaları ve iyi bir spor izleyicisi olmalarını sağlamak olmalıdır. Bu ise hedeflere yeterince ulaşmakla mümkün kılınabilir. Hedeflere ulaşmada ise öğretme-öğrenme etkinliklerinde izlenen yol önem taşır. Bu yollar başlangıçta iki temel gruba ayrılabilir; öğretmen merkezli, öğrenci merkezli. Öğretmeni merkeze alan beden eğitim ve spor etkinlikleri planlanırken genel olarak daimici ve esasici ve benzeri yaklaşımların ilkeleri daha fazla dikkate alınırken, öğrencinin öğrenme-öğretme etkinliklerine etkin katılımını sağlayan etkinlikler planlanırken ilerlemeci, yeniden yapı-lanmacı, varoluşçu ve benzeri yaklaşımların ilkelerinin daha fazla dikkate alındığı söylenebilir. Ayrıca, öğrenme bilişsel, duyuşsal ve devinişsel (psikomotor) alanlarda bütünlük oluşturduğuna göre beden eğitimi ve sporda sadece devinişsel gelişim yeterli değildir. Bilişsel ve duyuşsal gelişim de ayrıca önem taşımaktadır. Hedef insan ve insanın yaşamdaki varlığını kolaylaştırmak olduğuna göre günümüzde öğrencinin ilgi ve gereksinimlerinin de dikkate alınması gereği ön plana çıkmaktadır. Buradan hareketle, eğitim tanımlarını ve öğretme-öğrenme yaklaşımlarını tek bir bakış açısı ile sınırlamak mümkün olmadığı söylenebilir.
4-16