AHMETOĞLU, E. ve ARAL, N.( 2004). Zihinsel engelli çocukların kardeş ilişkilerinin kardeş algılarına göre değerlendirilmesi Ankara Üniversitesi Ev Ekonomisi Okulu Yayın No: 6. Bilimsel Araştırmalar ve İncelemeler: 6, Ankara, Ankara Üniversitesi Basımevi.
ALBÜKREK, İ.( 2002). Anne, baba ve çocuk tarafından algılanan babanın çocuğuna karsı tutumu ile çocuğun benlik kavramı arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
ALPÖGE, G.(2004).Televizyon çocuğun dostu mu, düşmanı mı? Cumhuriyetin 80. Yılında Disiplinlerarası Bakış Açısıyla Türkiye’de Çocuk. IV. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri, 15- 17 Ekim 2003. Ankara Üniversitesi, Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları:11(Yayına Hazırlayan: Bekir Onur), s, 26- 37, Ankara.
ANDERSON, D.R., HUSTON, A.C, SCHMITH, K.L, LINEBARGER, D.L., and WRIGHT, J.C.(2001). Selfimage: Role model preference and body image. Monographs of the Society Research in Child Development, 66(1), 108-118. Doi:10.1111/1540-5.834.00129
ARAL, N., CEYLAN, R. ve BIÇAKCI- YILDIZ, M. (2011). Çocukların televizyon seyretme alışkanlıklarının yaş ve cinsiyete göre incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19 (2), 489-498.
ARAL, N.(2009). Çocuk ve Televizyon. IV Ulusal Okul Öncesi Eğitimi Öğrenci Kongresi. Gazi Üniversitesi, Ankara, 25-32.
ARAL, N., ve AKTAŞ, Y.(2009). Çocukların televizyon ve diğer etkinliklere harcadıkları sürenin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13,99-105
ARAL, N., AYHAN, B. A. ve TÜRKMENLER, B.(2004). İlköğretim okullarının sekizinci sınıflarına devam eden çocukların saldırganlık eğilimlerinin incelenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi. Ankara. 29 (315),17- 75.
ARSLAN, F., ÜNAL, A.S., GÜLER, H. ve KARDAŞ, K.(2006). Okul çağı çocuklarının televizyon izleme alışkanlıklarının incelenmesi. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 5 (6), 391- 401.
ASLAN, N., ve CANSEVER, A.B.(2007). Okuldaki sosyal etkinliklere katılımda ebeveyn-çocuk etkileşimi(Kültürlerarası Bir Karşılaştırma).Ege Eğitim Dergisi, 8(1), 113-130.
AYRANCI, Ü., KÖŞGEROĞLU, N. ve GÜNAY, Y.(2004).Televizyonda çocukların en çok seyrettikleri saatlerde gösterilen filmlerdeki şiddet düzeyi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 5,133-140
BAŞAL, H. A. (1999). 3-6 yaş çocukların günlük yaşamlarında “televizyon” ve “televizyon” ile ilgili ana-baba görüşleri. İletişim Ortamlarında Çocuk Birey Sempozyumu Bildiriler Kitabı. Anadolu Üniversitesi Yayınları, 1172, 215-241, Eskişehir.
BATMAZ, V. ve AKSOY, A. (1995). Türkiye’de Televizyon ve Aile: Elektronik Hane. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.
Televizyonun Okul Öncesi Dönem Çocuklarının İşbirliği Davranışlarına Etkisi 351
BELVİRANLI, S., CERİTOĞLU, K., BİLGİN, Ç., BAYRAKTAR, F., BULUT, H., VAİZOĞLU, S. ve GÜLER, Ç. (2008). Annelerin televizyon izleme konusundaki davranışları ve akıllı işaretler. TAF Preventive Medicine Bulletin, 7(3), 191-198.
BENBENISHTY, R., AVI ASTOR, R. and ESTRADA, J.N(2008). School violence assessment: A conceptual framework, instruments and methods. Children and School. 30 (2), 71- 81. Doi:10.1093/cs30.2.71
BIANCHI, S. and ROBINSON, J. (1997) What did you do today? Children’s use of time, family composition and the acquisition of social capital. Jaurnal of Marriage and the Family, 59(2), 332-344.Doi:10,2307/353.474
BRODY, G.H. and SHAFFER, D.R. (1982). Contributions of parents and peers to children’s moral socilization. Developmental Review, 2 (1), 31- 75. http:dx.doi.org/10.1016/0273-2297(82)90003-x.
CALVERT, S.L., STRONG, B.L., JACOBS, E.L. and CAGER, E.E.(2009). Interaction and participation for young hispanic and causasion girls’ and boys’ learning of media content. Media Psychology, 9, 431- 445.
CESUR, S. and PAKER, O. (2007). Televizyon ve Çocuk: TV programlarına ilişkin tercihleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, www.e-sosder. com ISSN: 1304-0278 Kış, 6 (19), 106- 125.
CHERRY, F.F. and EATON, E.L. (1977). Physical and cognitive development in children at low-income mothers working on the children's early years. Child Development, 48(1),158-164. Doi: 10.2307/1128895
CHEN, JL. and KENNEDY, C.(2005).Cultural variations in children’s coping behaviour, television viewing time and family functioning. International Nursing Review. 52(3), 186- 195. Doi: 10.1111/ J.1466-7657.2005.00419.x
CHRISTAKIS, DA., ZIMMERMAN, FJ., DI GIUSEPPE, DL. and MCCARTY, CA.(2004). Early television exposure and subsequent attentional problems in children. Pediatrics, 113, 708- 713.
COLLWELL, M.J. and HARTS, S.(2005). Emotion forming: Does is related to children’s emotion knowledge and social behavior? Early Child Development and Care. 176 (6), 591- 603.Doi: 10.1080/03004430500147367
ÇAĞDAŞ, A.(1997). İletişim dilinin 4- 5 yaş çocuklarının sosyal gelişimlerine etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi, Konya.
DEKOVIC, M. and GERRIS, J.R. (1992). Parental reasoning coplexity, social class and child rearing behaviors. Journal of Marriage and Family, 54 (4), 675-685.
DENNISON, B., RUSSO, T., BURDICK, P. and JENKINS, P. ( 2004). An intervantion to reduce television viewing by preschool children. Archives of Pediatrics and Adolescent Medicine, 158, (2),170–176. Doi:10.1001/archpedi.158.2.170.
DOĞAN, A. ve GÖKER, G. (2012). Tematik televizyon ve çocuk: İlköğretim öğrencilerinin televizyon izleme alışkanlıkları. Milli Eğitim Dergisi, 194, 5-29.
DOREY, E., ROBERTS, V., MADDİXSON, R., MEAGHER-LUNDBERG, P., DIXON, R. and NI MHURCHU, C.(2010). Children and television watching: A qualitative study of New Zealand parents’ perceptions and views. Child: Care, Health and Development.36 (3), 414- 420.
EBENEGGER, V., MARQUES-VIDAL, P.M., MUNSCH, S., QARTIER, V., NYDEGGER, A., BARRAL, J., HARTMANN, T., DUBNOVROZ, G., KRIEMLER, S. and PUDGER, J.J.(2011). Relationship of hyperactivity in attention with adiposity and lifestyle characteristics in preschool children. Journal of Child Neurology, 00 (0), 1- 7.
352
Ayhan BABAROĞLU
ERDOĞAN, A.(2004).Çocuğun psikososyal gelişimde babanın rolü. Yeni Symposium, 42(4), 147-153
FELDMAN, R.(2000). Parents’ convergence on sharing and marital satisfaction, father involment and parent- child relationship at the transition to parenthood. Infant Mental Health Journal, 21(3), 176-191. Doi: 10.1002 / 1097-0355
FINKENAUR, C., ENGELS, C.M.E. and BAUMEISTER, R.F.(2005). Parenting behaviour and adolescent behavioral and emotional problems. The role of self-control. Journal of Behavioral Development, 29(1), 58- 69. Doi:10.1080/01650250444000333
FLOURI, E., and BUCHANAN,A.(2003). The role of father involvement in children’s later mental health. Journal of Adolescence. 26, 63-78
FOSTER, M.E. and WATKINS, S.(2010). The value of reanalysis: tv viewing and attention problems. Child Development. 81 (1), 368- 375. Doi: 10.1111/J.1467-8624.2009.01400.x
GALICIAN, M.L.(2004). Introduction: high time for “dis-illusioning”ourselves and media: media literacy in the 21st century, part II: strategies for general public. American Behavioral Scientist. 48,7.
GIDDENS, A.(2006). Sociology.Cambridge, Polity Press.
GIDDENS, A.(2005).Sosyoloji(Haz: C. Güzel), Ayraç Yayınevi, Ankara, s, 25- 28.
GOLD, D. and ANDRES, D. (l 978 ). Developmental comparision between ten-year old children with employed and non-employed mothers. Child Development, 49(1), 75-84.Doi:10.2307/1128595.
GRIGORENKO, E.L. and STERNBERG, R.J. (2000). Elucidating the etiology and nature of beliefs about parenting styles. Developmental Science, 3 (1), 93- 112. Doi: 10.1111/1467-7687.00103.
GUNTER, B., CHARLTON, T., COLES, D. and CHELTENHAM, C.P. (2000) The impact of television on children’s antisocial behavior in a novise television community. Child Study Journal, 30 (2), 65-90.
GÜLTEKİN AKDUMAN, G. ve BARAN, G.(2011). Suça karışan ve karışmayan 12- 15 yaş grubundaki çocuklarda akran istismarının çeşitli ailesel özelliklerle ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 12, 76- 83.
GÜNGÖR, A. ve ERSOY, Ö. (1994). Televizyon programlarının okulöncesi dönem çocuklarına etkisine ilişkin anne-baba görüşleri. 10.YA-PA Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırması Semineri, Ankara.
GÜNGÖR, A. (1989). Lise öğrencilerinin özsaygı düzeylerini etkileyen etmenler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
GUERRERO, L.K. and JONES, S.M.(2003). Differences in one’s own and one’s partner’s perceptions of social skills as a function of attachment style. Communication Quarterly. 51 (3),277- 295. Doi:10.1080/01463370309370157
HANCOX, RJ., MILNE, BJ. and POULTON, R. (2004).Association between child and adolescent television viewing and adult health: A longitudinal birth cohort study. Lancet, 364(9430), 257- 262. Doi:10.1016/S0140-6736(04)16675-0
HEALY, J.M.(2004). Early television exposure and subsequent attention problems in children. Journal of Pediatrics,145(5),679-680
HOFF-GINSBERG, E. and TARDIF, T.(1995). Socioeconomic status and parenting. In M. H. Bornstein(Ed.). Handbook of parenting, Vol.2; Biology and ecology of parenting, p; 161- 188. Mahwah, NJ:Erlbaum.
HORTAÇSU, N.(2003). Çocukta İlişkiler. Ana- Baba, Kardeş ve Akranlar. İmge Kitapevi, Ankara.
Televizyonun Okul Öncesi Dönem Çocuklarının İşbirliği Davranışlarına Etkisi 353
İNANLI, M.S. (2009). Televizyondaki çocuk programlarının beş-altı yaş çocukları için sözel şiddet ve antisosyal sözcükler içerme durumunun incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
JOHNSON, J.G., COHEN, P., KASEN, S. and BROOK, J.S. (2007). Extensive televisison viewing and develoment of attention and learning difficulties during adolescence. Archives of Pediatrics and Adolescent Medicine. 161, 480-486.
KARAYAĞIZ, G. ve ÖZTÜRK, C. (2007). Çocuk ve Televizyon. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi,10, 2, 81-85.
KASKUN, A. ve ÖZTUNÇ, S.(1999). Çocuk, tetevizyon ve şiddet. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi(http://ilef. Ankara.edu.tr/id/yazi.php- Erişim tarihi:2012).
KAUR, H. and KALARAMNA, A.(2004). Study of interrelationship between home enviroment, social intelligence and socio-economic status among males and females. Department of Human Development College of Home Science, Punjap Agricultural University, Ludhiana 141 004, Punjap, India. 16 (2), 137- 140.
KAYA, K. ve TUNA, M.(2008). İlköğretim çağındaki çocukların sosyalleşmesinde televizyonun etkisi. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi. 17, 159- 182.
KENNEDY, C.M., STRZEMPKO, F., DANFORD, C. and KOOLS, S.(2002). Children’s perceptions of TV and health behavior effects. Journal of Nursing Scholarship, Third Quarter. 34(3), 289- 294.Doi: 10.1111/J.1547-5069.2002.00289.x
KORKMAZ, N.H. (2007). The relationship between self-esteem of children with summer sports schools. Journal of Education Faculty, XX (1), 49-65.
KOTAMAN, H.(2008). Türk anne babaların çocuklarının eğitim öğretimlerine katılım düzeyleri. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, XXI(1), 135-149.
KÜÇÜKŞENGÜL-ÖZKAN, Ş.(1994). Kitle iletişim araçları, yazın ve sanatın çocuğun toplumsal kimliğinin oluşumuna etkisi. Dünya’da ve Türkiye’de Sosyolojik Gelişmeler, Cilt 2, I. Ulusal Sosyoloji Kongresi, Sosyoloji Derneği Yayınları 3, Ankara, s, 884.
LANDHUIS, C.E., PERRY, D.K. and HANCOX, R.J.(2012). Association between childhood and adolescent television viewing and unemployment in adulthood. Preventative Medicine. 54 (2), 168- 173. Doi: 10.1016/j.ypmed.2011.11.007
LARSON, R. W. (2004). How U.S children and adolescents spend time= What it does (and doesn’t) tell us about their development. Child Growth and Development. Annual Editions, USA:The McGraw-Hill Companies.
LOPEZ TURLEY, N.R.(2003). Are children of young mothers disadvantaged because of their mother’s age or family background? Child Development.74 (2) ,465-474.
LOWRY, R., WECHSLER, H., GALUSKA, D.A., FULTON, J.E. and KANN, L.(2002). Television viewing and its associations with overweight, sedentary lifestyle, and insufficient consumption of fruits and vegetables among us high school students: differences by race, ethnicity, and gender. Journal of School Health, 72(10), 413-421. Doi:10.1111/j.1746-1561.2002.tb03551.x
MCCLELLAND, M.M. and MORRISON, F.J. (2003). The emergence of learning-related social skills in preschool children. Early Childhood Research Quarterly, 18 (2), 206-224. Doi:10.1016/S0885-2006(03)00026-7
MENENDEZ-ALARKON, A.V.(1993). Power and televisionin Latin America: The Dominican Case. Praeger Publishers, Kindle Edition, Westport. p, 1- 22.
MIZRAKCI, S. (1994). Annelerin çocuk yetiştirme tutumlarına etki eden faktörler: demografik özellikleri, kendi yetiştiriliş tarzları, çocuk gelişimine ilişkin bilgi düzeyleri ve çocuğun
354
Ayhan BABAROĞLU
mizacına ilişkin algıları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
MISTRY, K.B., MINKOVITZ, C.S., STROBINO, D.M. and BORZEKOWSKI, D.L.G. (2007). Children’s television exposure and behavioral and social outcomes at 5.5 years: Does timing of exposure matter? Pediatrics, 120 (4), 762-769. Doi: 10.1542/peds.2006-3573.
MURRAY, J.P. and MURRAY, A.D.(2008). Television in infancy and early childhood- uses and effects (Ed: Hait, M; Benson, J). Encyclopedia of Infant and Early Childhood Development,(p.471-479). Oxford: Elsevier Publishers.
NEAL, D.A. and JOHNSON, W.R.(1996). The role of premarket factors in black- white wage differences. Journal of Political Economy. 104, 869.
OGBU, J.U.(1988). Class stratification. Racial stratification and schooling. Class, race and gender in American education(Edit: Luis Weis),( p, 163-182). Albany: SUNY.
ÖZEN, Y.(2010). Televizyonun ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin meslek seçimiyle ilgili algılarına etkisi. Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi. 1 (2), 61-80.
ÖZTORA, S. (2005). İlköğretim çağındaki çocuklarda obezite prevalansının belirlenmesi ve risk faktörlerinin araştırılması. Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi. T.C Sağlık Bakanlığı Bakırköy Dr. Sadık Konuk Eğitim Araştırma Hastanesi, İstanbul.
PALEY, B., CONGER, R.D. and HAROLD, G.T. (2000). Parent’s affect adolescent cognitive representations and adolescent social development. Journal of Marriage and Family, 62 (3), 761- 776. Doi: 10.1111/j.1741-3737.2000.00761.x
PEMPEK, T.A., KIRKORIAN, H.L. and ANDERSON, D.R.(2014). The effects of background television on the quantity and quality of child-directed speech by parents. Journal of Children and Media, 8(3), 211-222. Doi: org/10.1080/17482798.2014.920715
PRUETT, K.D.(1997). How men and children affect each other’s development. Zero to Three Journal, 18(1), 1-3.
RICHERT, R.A.,ROBB, MB. and SMITH, EI.(2011). Media as social partners: The social nature of young children’s learning from screen media. Child Development. 82(1),82- 95. Doi:10.1111/j.1467-8624.2010.01542.x
SAITO, S.(2007). Television and the cultivation of gender-role attitudes in Japan: Does television contribute to the maintenance of the status quo? Journal of Communication. 57(3), 511- 531. Doi: 10.1111/j.1460-2466.2007.00355.x
SARI, E. (2007). Anasınıfına devam eden 5-6 yaş grubu çocukların annelerinin çocuk yetiştirme tutumlarının çocuğun sosyal uyum ve becerilerine etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
STRASBURGER, VC, and DONNERSTEIN, E.(1999). Children, adolescent and the media: ıssues and solutions. Pediatrics. 103 (1), 129- 138.
ŞİRİN, M.R. (2011). Şiddet, Televizyon ve Çocuk Dostu Medya, I. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi, Çocuk Hakları ve Medya El Kitabı, İstanbul.
ŞİRİN, M.R. (1998). Televizyon Çocuk ve Aile. İstanbul, İz Yayınları.
TEZCAN, M.(1994). Eğitim sosyolojisi. Zirve Yayınevi, Ankara,183-184.
TOPALAK, E. ( 1985). Annesi Çalışan 8 Yaşındaki ilkokul 3 Sınıfta Okuyan Çocukların Psiko-Sosyal Gelişimlerinin Karsılaştırılarak incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, A.Ü Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara.
TOKGÖZ, O.(2004). Üç Kuşak Çocuk ve Medya. Cumhuriyetin 80. Yılında Disiplinlerarası Bakış Açısıyla Türkiye’de Çocuk. IV. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri, 15- 17
Televizyonun Okul Öncesi Dönem Çocuklarının İşbirliği Davranışlarına Etkisi 355
Ekim 2003. Ankara Üniversitesi, Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları:11(Yayına Hazırlayan: Bekir Onur), s: 36- 42, Ankara.
ULUÇ, G.(2002). Toplumsal bir gruba yönelik şiddet türü: Medya, şiddet ve çocuklar. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 2(2), 4-8.
ÜLKEN, F.(2011). Televizyon izlemede anne-baba aracılığı ile çocukların saldırgan davranışları arasındaki ilişki. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 195-216.
VAİZOĞLU, F. (2008). Anaokuluna devam eden çocukların sosyal davranışları ile ebeveynlerinin evlilik uyumlarının incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü (Çocuk Gelişimi Eğitimi ABD), Ankara.
VAN EVRA, J.P.(2004). Television and child development. Mahwah, NJ: Lawrence Eribaum Associates.
VEREECKEN, C.A.; J. TODD; ROBERTS, C.,C. MULVIHILL and. MEAS. L. (2006). Television viewing behaviour and associations with food habits in different countries. Public Health Nutrition. 9(2), 244- 250. Doi: 10.1079/PHN2005847
VESSEY, J, YIM-CHIPLIS, P. and MACKENZIE, N.(1998). Effects of television viewing on children’s development. Pediatric Nursing. 24 (5), 483- 486.
WAKE, M., HESKETH, K. and WATERS, E. (2003) Television, computer use and body mass index in Australian primary school children. Journal of Paediatrics and Child Health, 39(2), 130-134. Doi:10,1046/j.1440-1754.2003.00104.x
WARREN, R.(2005). Parental mediation of children’s television viewing in low income families. Journal of Communication. 55(4), 847- 863. Doi:10.1111/j.1460-2466.2005tb03026.x
WOODWARD, D.R., CUMMING, F.J., BALL, P.J., WILLIAMS, H.M., HORNSBY, H., and BOON, A. (1997). Does television affect teenagers’ food choices. Journal of Human Nutrition and Dietetics, 10(4), 229-235. Doi: 10,1046 / j.1365-277X.1997.00057.x
YALÇIN, S.S.; TUĞRUL, B.; NAÇAR, N.;TUNCER, M. and YURDAKÖK, K.(2002). Factors that television viewing time in preschool and primary school children. Pediatrics International.44(6), 622- 627. Doi:10.1046/j.1442-200X.2002.01648
YAVUZER, H.(2003). Çocuk ve suç. Remzi Kitapevi, İstanbul, 242-247.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
