Buradasınız

UZUN SÜREN YAS DÖNEMİNDE BÜTÜNLEYİCİ PSİKOLOJİK DANIŞMA UYGULAMASI: BİR OLGU SUNUMU

INTEGRATIVE COUNSELING PRACTICE IN A LONG-TERM GRIEF: A CASE REPORT

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2795
Abstract (2. Language): 
In this study, we present the counseling sessions administered to a client who has been in a long-term mourning period. Although it has been a long time after the multiple losses experienced by the client, there has been no decrease in client’s response to the losses. In the sessions, integrative counseling with client-centered approaches, cognitive approaches Malkinson model (2009) and Worden model (2001) were administered. In the first sessions, basic counseling techniques such as confrontation and interpretation were avoided. The client was supported in order to establish trust and realistic language was used.Cognitive forms were utilized to follow the thoughts of the client. Techniques such as exploration of automatic thoughts, exposure, letter writing, mini-survey and socratic metod were also used. In addition, psycho-educational information which explains the situation was also provided in the sessions. The client lost his/her mother nearly two months after losing his wife/husband. Although it has been eighteen months over the deaths, there has been no decrease in client’s response to the losses and the client was not able to adapt to a life without her/her husband/wife. A total of twenty-two sessions, including monitoring studies, were held. The primary aim of the sessions was to help to the client in re-interpreting, configuring and adapting to his/her life after the losses and to develop adaptive strategies towards to changing life conditions. At the end of the sessions, although all the predetermined goals are not achieved, the favorable outcomes are noteworthy.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada uzun süredir yas döneminde olan bir danışana uygulanan psikolojik danışma oturumlarına yer verilmiştir. Çalışmada ele alınan olgunun yaşadığı çoğul kayıpların ardından oldukça uzun bir zaman geçmesine rağmen kayba yönelik tepkilerinde herhangi bir azalma olmamıştır. Oturumlarda birey merkezli yaklaşım ve bilişsel yaklaşımın yanı sıra Malkinson (2009) ve Worden (2001) tarafından önerilerin modellerin entegrasyonundan oluşan bütünsel bir yaklaşım uygulanmıştır. İlk oturumlarda, yüzleştirme ve yorumlama gibi temel psikolojik danışma tekniklerinden kaçınılmıştır. Danışanla güven ilişkisinin geliştirilmesi adına danışana destek sağlanmakla birlikte gerçekçi bir dil kullanılmaya çalışılmıştır. Danışanın düşüncelerinin takip edilmesi adına bilişsel formlardan yararlanılmıştır. Otomatik düşüncelerin keşfi, maruz bırakma, mektup yazma, mini araştırma ve sokratik sorgulama kullanılan teknikler arasındadır. Ayrıca oturumlar içerisinde danışana içinde bulunduğu durumu açıklayan psiko-eğitimsel bilgiler de verilmiştir. Olgu eşini kaybetmesinden yaklaşık iki ay sonra annesini de kaybetmiştir. Kayıpların üzerinden on sekiz ay geçmesine rağmen danışanın yasa yönelik tepkileri azalmamış ve eşinin olmadığı bir hayata uyum sağlayamamıştır. Danışanla, izleme çalışmaları dahil olmak üzere, toplamda yirmi iki oturum gerçekleştirilmiştir. Oturumlarda kayıp yaşantısı sonrası danışanın yaşamını yeniden anlamlandırma ve yapılandırmasına, değişen yaşam koşullarına yönelik uyum sağlayıcı stratejiler geliştirilmesine ve ölen kişiyle olan ilişkisini düzenlemesine yardımcı olunmaya çalışılmıştır. Oturumlar sonlandırıldığında belirlenen amaçların tamamına ulaşılamasa da elde edilen olumlu sonuçlar kayda değer niteliktedir.
491
501

REFERENCES

References: 

AMERİKAN PSİKİYATRİ BİRLİĞİ: Psikiyatride hastalıkların tanımlanması ve sınıflandırılması elkitabı, Yeniden Gözden Geçirilmiş Dördüncü Baskı (DSM-IV-TR), Amerikan Psikiyatri Birliği, Washington DC, 2000’den çeviren Köroğlu E, Hekimler Yayın Birliği, Ankara, 2001.
COREY, G. (2008). Psikolojik Danışma, Psikoterapi Kuram ve Uygulamaları. (Çev. T. Ergene). Ankara: Mentis.
EGAN, G. (1975). Psikolojik Danışmaya Giriş. (Çev. F. Akkoyun). Ankara: Nobel.
GİZİR, C.A. (2006). “Bir kayıp sonrasında zorluklar yaşayan üniversite öğrencilerine yönelik bir yas danışmanlığı modeli”. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 2, Sayı 2, s. 195-213.
HACKNEY, H., CORMİER, S. (2008). Psikolojik Danışma İlke ve Teknikleri: Psikolojik Yardım Süreci El Kitabı. (Çev. T. Ergene, S.A. Sevim) Ankara: Mentis.
JORDAN, J.R., NEİMEYER, R.A. (2003). “Does grief counseling work?”. Death Studies, 27: 765-786.
LARSON, D.G., HOTY, W.T. (2007). “What Has Become of Grief Counseling? An Evaluation of the Empirical Foundations of the New Pessimism.”. Professional Psychology: Research and Practice, Vol:8, No:4, 347-355.
LEAHY, L.H. (2003). Bilişsel Terapi Yöntemleri. (Çev. Ed. H. Türkçapar, E. Köroğlu). Ankara: HYB.
MALKINSON, R. (2009). Bilişsel Yas Terapisi. (Çev. S. K. Akbaş). Ankara: Hedef.
Uzun Süren Yas Döneminde Bütünleyici Psikolojik Danışma Uygulaması: Bir Olgu Sunumu 501
MCMİLLAN, D., FİSHER, P. (2004). “Cognitive Therapy for Depressive Thinking”. (Ed. Papageorgiou, C., Wells, A.) Depressive Rumination: Nature, Theory and Treatment. s. 241-258. England: Wiley.
OTT, C.H. (2003). “The impact of complicated gried on mental and physical health at various points in the bereavement process. Death Studies, 27:249-72..
SEZGİN, U., YÜKSEL, Ş., TOPÇU, Z., DİŞCİGİL, A.G. (2004). “Ne zaman travmatif yas tanısı konur? Ne zaman tedavi başlar?”. Klinik Psikiyatri, 7:167-175.
TÜRKÇAPAR, H. (2012). Bilişsel Terapi. Ankara: HYB.
WINOKUER, H.R., HARRIS, D. (2012). Principles and Practice of Grief Counseling. New York: Springer Publishing Company.
WORDEN, W. (2001). Grief Counseling and Grief Therapy: A Handbook for the Mental Health Practitioner. New York: Brunner-Routledge.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com