Buradasınız

DUYGUSAL FARKINDALIK EĞİTİM PROGRAMININ DUYGU KONTROL DÜZEYİNE ETKİSİ

THE EFFECTS OF EMOTIONAL AWARENESS TRAINING PROGRAM ON THE LEVEL OF EMOTIONAL CONTROL

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1552
Abstract (2. Language): 
Emotions present a structure which arise with cognitive, physical and behavioral elements in human life. As the emotions are mentioned as a factor that enriches and colors human life and a factor that provides compelling with the life, the inadequacies in controlling the emotions are seen as the reason for the inadequacies in the ability to compell with the life (Izard, 1990). The facts that the individuals are aware of their emotions and that they pay attention to the importance of each emotion experienced in life without describing them as positive or negative while evaluating them are thought to strengthen their life abilities.The aim of his study is to investigate the level of effects of Emotional Awareness Training on the level of emotional control. The research was conducted with 24 subjects (14 female, 10 male) (12 subjects in experiment group and 12 subjects in control group). A series of activities which were prepared in accordance with principles and techniques of Emotion-Focused Therapy (Greenberg and Johnson, 1988) were implemented on experiment group for 10 weeks, while control group had no implementation. Pretest – posttest experimental design was used in research. In order to evaluate the emotional control levels of participants, Courtauld Emotion Control Scale, which was developed by Watson and Greer (1983) and adopted into Turkish by Okyayüz (1993), was used in research. Mann-Whitney U-test and Wilcoxon Signed Rank Test were used in analysis of data. According to obtained findings; it was revealed that Emotional Awareness Training improves Anxiety Control, Unhappiness Control, and Total Emotional Control, while it has no effect on anger control. In the light of those results, it is recommended to extend Emotional Awareness Training, and to implement it to different populations requiring emotional control.
Abstract (Original Language): 
Duygular, insan yaşamında zihinsel, bedensel ve davranışsal öğelerle birlikte kendini gösteren bir yapı ortaya koymaktadır. Duygular, insan yaşamını zenginleştiren, renklendiren, yaşamla başetmeyi sağlayan bir unsur olarak anıldıkları gibi duyguların kontrolü konusundaki yetersizlikler bu başetme becerisinde yetersizliklerin nedeni olarak da görülmektedir (Izard 1991). Bireylerin duygularına yönelik farkındalık sahibi olması, duyguları değerlendirirken yaşanılan bütün duyguların olumlu ya da olumsuz olarak tanımlamak yerine her birinin yaşantısal önemine dikkat etmesi, onların yaşam becerilerini güçlü hale getireceği düşünülmektedir. Bu araştırmanın amacı, Duygusal Farkındalık Eğitiminin, duygu kontrol düzeyine etkisinin incelenmesidir. Araştırma; 12 si deney, 12’si kontrol grubu olmak üzere toplam 24 (14 Kadın, 10 Erkek) kişi ile yürütülmüştür. Deney grubu ile 10 hafta boyunca Duygu Odaklı Terapi (Greenberg ve Johnson, 1988) ilke ve teknikleri doğrultusunda oluşturulmuş bir dizi etkinlik uygulanmış, kontrol grubu ile herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Araştırmada ön-test son-test kontrol gruplu deneysel desen kullanılmıştır. Araştırmada katılımcıların duygu kontrol düzeyini değerlendirmek amacıyla Watson ve Greer (1983) tarafından geliştirilmiş, Okyayüz (1993) tarafından Türkçeye uyarlanan Courtauld Duygu Kontrol Ölçeği kullanılmıştır. Verilerinin analizinde Mann Whitney U-Testi ve Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır. Elde edilen Bulgulara göre; Duygusal Farkındalık Eğitiminin, kaygı kontrolü, mutsuzluk kontrolü ve toplam duygu kontrolünü arttırdığı, öfke kontrolünde ise bir etkisinin olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuçlar ışığında, Duygusal Farkındalık Eğitiminin duygu kontrolü gerektiren durumlara yönelik farklı popülasyonlarda uygulanması ve yaygınlaştırılması önerilmektedir.
961-980

REFERENCES

References: 

ABACI, R. (2010). Akıl Karı Olmayan İşler. İstanbul: Bakanlar Medya Ltd. Şti.
ALTINAY, D. (1999). Psikodrama Grup Psikoterapisi 300 Isınma Oyunu. 2. Baskı, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
BERKOWITZ, L. (1999). Anger. İçinde T. Dalgeish & M. j. Power. (Ed) Handbook of Emotion, (ss. 411-428). New York: John Milley & Sons.
CARTON, S., Bayard, S., Jouanne, C., & Lagrue, G. (2008). Emotional awareness and alexithymia in smokers seeking help for cessation: A clinicalanalysis. Journal of Smoking Cessation, 3(2), 81–91.
CARTON, S., Bayard, S., Paget V., Jouanne, C., Varescon, I., Edel, Y. & Detilleux, M.
(2010). Emotional awareness in substance-dependent patients. Journal of Clınıcal Psychology, 66(6), 599-610.
CHEN, F., Ku, E. C., Shyr, Y., Chen, F., & Chou, S. (2009) Job Demand, Emotional Awareness, And Job Satisfaction İn İnternships: The Moderating Effect Of Social Support Social Behavıor And Personality, 37(10), 1429-1440.
CÜCELOĞLU, D. (2005). Başarıya Götüren Aile. İstanbul: Remzi Yayınevi.
CROYLE, K. L. & Waltz, J. (2002). Emotional awareness and couples relationship satisfaction. Journal of Marital and Family Therapy, 28, 435-444.
DÖKMEN, Ü. (1995). Sosyometri ve Psikodrama. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
DİZEN, M., Berenbaum, H. & Kerns J. (2005). Emotional awareness and psychological needs. Cognition & Emotion, 19(8), 1140-1157.
976
Cem GENÇOĞLU – Müge YILMAZ
DURMUŞOĞLU SALTALI, N. & Deniz, M. E. (2010). The Effects of an Emotional Education Program on the Emotional Skills of Six-year-old Children Attending Preschool. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri / Educational Sciences: Theory & Practice, 10(4), 2123-2140.
ERKAN, S. (2006). Örnek Grup Rehberliği Etkinlikleri. (8. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
FISCHER, A. H., & Manstead, A. S.R. (2008). Michael, L., Haviland-Jones J. & Barrett. M. (Ed.) Social Functions of Emotions. Handbook of Emotion (ss. 320-329). ( 3. Ed.) London: Guilford Press.
GOLEMAN, D. (2009). Duygusal Zeka. B. S. Yüksel, (Çev.) (32. Baskı)., İstanbul: Varlık Yayınları.
GOLEMAN, D. (2005). Yıkıcı Duygular ile Nasıl Başa Çıkabiliriz. S. Hauser, (Çev.) İstanbul: İnkılap Yayınları.
GROSS, James J., & Barrett, L. F. (2011). Emotion Generation and Emotion Regulation: One or Two Depends on Your Point of View. Emotion Review, 3(1), 8-16.
GREENBERG, L. S. (2004). Emotion-Focused Therapy. (4. Printing), Washington: A.P.A.
GREENBERG, L., & Johnson, S. M. (1988). Emotionally-Focused Couples Therapy. New York: Guilford Press
GREENBERG L. S., & Goldman Rhonda N. (2008). Emotion-Focused Couples Therapy : the Dynamics of Emotion, Love, and Power. Washington: American Psychological Association.
GREENBERG L. S., & Paivio. S., C. (2003). Working with Emotions in Psychotheraphy. London: The Guilford Press.
GREENBERG, L. S. & Safran, J., D. (1987). Emotion in Psychotheraphy. USA: The Guilford Press.
HARBER, K. D. ve. Wenberg, K. E. (2005). Emotional disclosure and closeness toward offenders. Personality and Social Psychology Bulletin, 31:734.
HARRİS, P. L. (2008). Children’s Understanding of Others Emotions. L. Michael, J., Haviland-Jones, M. Barrett. (Ed.) Handbook of Emotion (ss. 320-329). 3. Edition. London. Guilford Pres. ss.
HO, B. P. V., Carter, Mark., & Stephenson, J. (2010). Anger Management Using a Cognitive-behavioural Approach for Children with Special Education Needs: A literature review and meta-analysis. International Journal of Disability, Development and Education, 57( 3), 245–265.
IVANOVA, I. V., & Watson, J., C., (2010). The Role of Emotional Expression and Ambivalence Over Expression In Romantic Relationships. Baltic Journal of Psychology, 11, 62-72.
Duygusal Farkındalık Eğitim Programının Duygu Kontrol Düzeyine Etkisi 977
IZARD, C. (1991). The Psychology of Emotions. New York: Plenium Press.
JOHNSON, S. M. (2004). The Prectice of Emotionally Focused Couple Theraphy Creating Connection. New York: Brunner-Routledge.
KASATURA, İ. (1998). Kişilik ve Özgüven. İstanbul: Evrim yayınları.
KENNEDY-MOORE, E. & Watson, J. C. (2001). How and when does emotional expression help? Review of General Psychology, 5(3), 187-212.
KOÇAK, R. (2002). Aleksitimi: Kuramsal Çerçeve Tedavi Yaklaşımları ve İlgili Araştırmalar, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35, 185-197.
KOÇAK, R. (2003). Duygusal İfade Eğitimi Programının Üniversite Öğrencilerinin Aleksitimi ve Yalnızlık Düzeylerine Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
KONRAD, S., & Hendl, C. (2005). Duygularla Güçlenme. (Çev.) Taştan, M. İstanbul: Hayat Yayınları.
KÖKNEL, Ö. (1982). Kaygıdan Mutluluğa Kişilik. 3. Basım, İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
KULAKSIZOĞLU, A. (1998). Ergenlik Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
KUZUCU, Y. (2007). Duyguları Fark Etme ve İfade Etme Psiko-Eğitim Programı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
LANE, R. D. & Schwartz, G. E. (1987). Levels of emotional awareness: A cognitive-developmental theory and its application to psychopathology. American Journal of Psychiatry, 144, 133–143.
LEAHY R., L. (2010). Bilişsel Terapi Yöntemleri. H. Türkçapar, & E. Köroğlu, (Çev.), (2. Baskı), Ankara: HYB yayıncılık.
LEPORE, S. J., Fernandez-Berrocal, P., Ragan, J., & Ramos, N. (2004). It's not that bad: Social challneges to emotional disclosure enhance adjustment to stress. Anxiety, Stress, and Coping, 17(4), 341-361.
MAYER, J. D. & Hanson, E. (1995). Mood-Congruent Judgment Over Time. Society Personality and Social Psychologh, 21(3), 237-244.
MAYER, J. D. & Salovey, P. (1995). Emotional intelligence and the construction and regulation of feelings, Applied and Preventive Psychology, 4(3), 197-208.
MAYER, J D., Caruso, D. R., & Salovey, P. (2000) Emotional Intelligence Meets Traditional Standards for an Intelligence, Intelligence, 27(4), 267-298.
978
Cem GENÇOĞLU – Müge YILMAZ
MCKEEN, N. A., Chipperfield, J. G., & Campbell, D. W. (2004). A longitudinal analysis of discrete negative emotions and health-services use in elderly individuals. Journal of Aging and Health. 16, 204–227.
MESQUITA, B. & Leu, J. (2007). The Cultural Psychologhy of Emotion. İçinde S, Kitayama ve D. Cohen (Ed.), Handbook of Cultural Psychologhy. New York: The Guilford Press.
MILL, A., Allik, J., Realo A., & Valk R. (2009). Age-Related Differences in Emotion Recognition Ability: a Cross-Sectional Study. Emotion, 9, 619-630.
NESSE, R. M., & Ellsworth, P. C. (2009). Evolution, Emotions, and Emotional Disorders. American Psychologist, 64(2), 129–139.
ORTONY, A., Clore G. L., & Collins, A.. (1988). The Cognitive Structure of Emotions. Canada: Cambridge University Pres.
OKYAYUZ, Ü. H. (1993). Toronto Aleksitimi Ölçeği ile Courtauld Duygu Kontrol Ölçeğinin Türk Örnekleminde Kullanabilirlik Koşullarının Araştırılması. Türk Psikiyatri Dergisi, 4, 18-24.
ÖKSÜZ, Y. (2012). Duyguların açılması eğitiminin üniversite öğrencilerinin duygularını ifade edebilmeleri üzerindeki etkisi. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(2), 421-438.
ÖZEN, Ş., Bez ,Y., Arı, M., & Özkan, M. (2010). Öfke Kontrolünde Zorluk Yaşayan Bir Grup Üniversite Öğrencisinde Öfke Tepkileri ve Psikiyatrik Tanıların Cinsiyet Açısından İncelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi, 21(4), 319-30.
PAIVIO, S. C., & Pascual-Leone, A. (2010). Emotion Focused Theraphy for Complex Trauma. Washington: American Psychological Association Press
PENNEBAKER, J.W. & Graybeal, A. (2001). Patterns of natural language use: disclosure, personality and social integration. Current Directions in Psychological Science, 10(3), 90-93.
RUIZ-ARANDA, D.,Salguero, J. M., Cabello, R., Palomera R. & P. Fern{ndez-Berrocal (2012). Can an emotional intelligence program improve adolescents’ psychosocıal adjustment? Results from the intemo project. Social Behavior And Personality, 40(8), 1373-1380.
SCHILING, D. (2009). Duygusal Zeka Beceri Eğitimi Uygulamaya Yönelik Pratik Model Ve 50 Aktivite. T. F. Karahan, B. M. Yalçın, M. Yılmaz & M. E. Sardoğan. (Çev.) Ankara: Maya Akademi.
SALOVEY, P., Mayer, J. D., Goldman, S. L., Turvey, C. & Palfai, T. P. (1995). Emotional attention, clarity, and repair: Exploring emotional intelligence using the Trait Meta-Mood Scale. İçinde J. W. Pennebaker (Ed.), Emotion, disclosure, and health. (ss. 125-154). Washington: American Psychological Association.
Duygusal Farkındalık Eğitim Programının Duygu Kontrol Düzeyine Etkisi 979
SERİN BULUT, N., & Genç, H. (2011). Öfke Yönetimi Eğitimi Programının Ergenlerin Öfke Denetimi Becerilerine Etkisi. Eğitim ve Bilim, 36(159), 236-254.
STETS, J. E. & Turner, J. H. (2008). The Sociologhy of Emotions. L. Michael, J., Haviland-Jones, M. Barrett. (Ed.) Handbook of Emotion (ss. 32-46). London: Third Edition. Guilford Press.
SUBIC-WRANA, C., Beutel, M. E., Garfield, D. A.S. & Lane,R. D. (2011). Levels of emotional awareness: A model for conceptualizing and measuring emotion-centered structural change. Journal of Psychoanalysis, 92, 289–310.
SWINKELS, A. T. & Gulliano, A. (1995). The measurement and conceptualization of mood awareness: Monitoring and labeling one's states. Personality and Social Psychology Bulletin, 21(9), 934- 950.
TACON, A. M., Caldera, Y. M., & Bell, N. j. (2001). Attachment Style, Emotional Control, and Breast Cancer. Families, Systems & Health, 19(3), 310-326.
ULUTAŞ, İ. & Ömeroğlu, E. (2007).The effects of an emotıonal ıntellıgence educatıon program on the emotıonal ıntellıgence of chıldren. Social Behavior And Personality, 35(10), 1365-1372.
VEIRMAN, E., Brouwers, S. A., & Fontaine, J. R. J. (2011). The Assessment of Emotional Awareness in Children. European Journal of Psychological Assessment, 27(4), 265–273.
VOLTAN-ACAR, N. (2002). Grupla Psikolojik Danışmada Alıştırmalar Deneyler. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
VOLTAN-ACAR, N. (2010). İnsan İlişkileri İletişim. (2. baskı), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
YAZICIOĞLU, Y. & Erdoğan, S. (2007). SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
YILMAZ, M. (2009). The effects of an emotional intelligence skills training program on the consistent anger levels of turkish university students. Social Behavior And Personality, 37(4), 565-576.
WATSON, M., & Greer, S. (1983). A Preliminary Manual For the Courtauld Emotional Control Scale. First edition.
WATSON, J. J., Goldman, R N., & Greenberg, L. S. (2007). Emotion Focused Treatment of Depression, A Comparison of Good and Poor Outcome. Washington: American Psychological Association Press.
WINSTON, R. (2012). İnsan Beyni. G. Tonak (Çev.), İstanbul: Say Yayınları.
980
Cem GENÇOĞLU – Müge YILMAZ
ZAUTRA, A. (2003). Emotions, Stress, and Health. New York: Oxford University Press.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com