Buradasınız

Anasayfa » Content

TAŞ ATAN ÇOCUKLARIN SOSYO-KÜLTÜREL VE EKONOMİK ALTYAPISI

THE SOCIO-ECONOMIC BACKGROUND OF THE CHILDREN THROWING STONES

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1574

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Nowadays, not only are adults, but also children in the center of the political and social issues in Eastern and SouthEastern Regions of Turkey. The expression of ''children throwing stones'' is a sign of this situation that debated publicly recently. This study has been made on 26 children who are taken custody especially in Şırnak on account to the fact that in conjunction with not being an insider of the terrorist organization but a dissent of the Law Nr: 2911, because of throwing stones and their court process hasn't been concluded yet. In this article, while we are defining the socio-cultural and economic background of the children who are prone to terror and set forth the correlation between participating these activities and the related backgrounds, we used one of the objective research types ‘semi-structured interview’. The protection of these children and the prevention of terror in the region, determining the causes of these issues, mentioning some precautions about these problems were alsoaimed in this research. This article also contains the surveys and observations of the researchers who worked in Şırnak for years, working on social services, making researches about terror, education and religion oriented issues.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Ülkemizde özellikle Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesinde yaşanan sosyal-siyasal sorunların merkezinde sadece yetişkinler veya gençler değil artık çocuklar da bulunmaktadır. Son yıllarda kamuoyunda sıkça duyulan ‚taş atan çocuklar‛ tabiri bu durumun bir göstergesidir. Bu çalışma Şırnak ili özelinde gösterilerde taş atma sonucunda, ‘örgüte üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme’ ve ‘2911 sayılı kanuna muhalefet’ gerekçeleriyle gözaltına alınan ve mahkemesi henüz neticelenmemiş, 26 katılımcı çocuk üzerinde yapılmıştır. Çalışma için bizzat taş atma eylemlerinde fotoğraf, kamera veya benzeri yollarla tespit edilen ve gözaltına alınan, ancak mahkeme kararı olmadığı için ‚suçludur‛ deme imkanımızın olmadığı çocukların bizzat kendileri ile görüşme yoluyla veri toplanmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden ‚yarı yapılandırılmış görüşme‛ metodunun uygulandığı bu araştırmada özellikle teröre meyilli çocukların sosyo-kültürel ve ekonomik alt yapılarını tespit etmek, bu eylemlere katılma ile belirtilen unsurlar arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amaçlanmaktadır. Ayrıca terörü ortaya çıkaran nedenlerin tespitinin yanında bir takım çözüm önerileri dile getirmek bu araştırmanın amaçları arasındadır. Çalışmada çok küçük yaşlardan itibaren taş atma eylemlerinin gerçekleştiği, çocuğu birinci derece korumak ve muhafaza etmek ile yükümlü aile müessesi, çevre, okul vb. unsurların görevini icra edemediği, zafiyet sergiledikleri tespit edilmiştir. Bu tür olayların önüne geçmek için önleyici tedbirler çerçevesinde ailenin, okulun ve çevre unsurlarının sahip oldukları misyonu gerçekleştirecek değerlerle yeniden donatılması gerekmektedir. Bu çalışmada yıllarca Şırnak’ta görev yapan, sosyal hizmetlerde bulunan, terör, eğitim ve din merkezli çalışmalar yapan araştırmacıların gözlemleri de yer almaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon 845060436_67karacelilsuleyman-vd-1371-1398.pdf
  • 6
1371-1398
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AKERS, R. ve SELLERS, C. (2009). Criminological Theories. Newyork: Oxford University Press.
ATALAY, Y. (2002). Değişen Toplumda Aile ve Çocuk, İstanbul: Özgür Yayınları.
AVCI, M. (2009). Çocuk Suçluluğunun Toplumsal Nedenleri, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Erzurum, Atatürk Üniv. Sos. Bil. Ens.
BAHARÇİÇEK A. ve TUNCEL, G. (2011). ‚Terörle Mücadelenin Zorlukları ve Bu Zorlukları Aşmada Farklı Bir Yaklaşım: Demokratik Mücadele Yöntemi‛, UGT Dergisi, c. 2 sayı 2.
EKİCİ, N. vd. (2010). ‚İdeoloji ve Örgütsel Yapının Örgüte Eleman Kazanma Üzerindeki Etkisi: Türkiye’de DHKP/C ve Hizbullah Örneği‛, UGT Dergisi, c.1, sayı 1.
ERGİL, D. (1980). Türkiye’de Terör ve Şiddet, Ankara: Turhan Kitabevi.
---------, D. (2009). Kürt Raporu-Güvenlik Politikalarından Kimlik Siyasetine, İstanbul: Timaş Yayınları.
FATOŞ, Ö. (1998). Emniyet Genel Müdürlüğü Küçükleri Koruma Hizmetleri Yönetici Semineri, Ankara: Asayiş Şube Müdürlüğü Yayını.
GOVE, W. R. ve CRUTCHFİELD, R. D. (1982). ‚The Family and Juvenile Delinquency‛, The Sociological Quarterly, vol. 23 ıssue 3.
GÖLCÜKLÜ, F. (1962). Türkiye’de Çocuk Suçluluğu Hakkında Bir Araştırma, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
GÜÇER, M.S. ve AYDEMİR, D. (2011). ‚Terörün Çocuk Mağdurları‛, Suça Sürüklenen ve Mağdur Çocukları, ed. Süleyman Hançerli vd. Ankara: Sabev Yayınları.
Taş Atan Çocukların Sosyo-Kültürel ve Ekonomik Altyapısı 1397
HABLEMİTOĞLU, Ş. (2011). ‚Aile İçi Şiddeti Önlemek Çocuk Suçluluğunu ve Mağduriyetini Azaltır mı‛, Suça Sürüklenen ve Mağdur Çocukları, ed. Süleyman hançerli vd. Ankara: Sabev Yayınları.
HAY, C. (2003). ‚Family Strain, Gender and Delinquency‛, Sociological Perspectives, Vol. 46, No 1.
İÇLİ, T. ( 2009). Çocuk Suç ve Sokak, Ankara: Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
KIZMAZ, Z. (2004). ‚Öğrenim Düzeyi ve Suç: Suç-Okul İlişkisi Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma‛, Fırat Üniv. Sos. Bil. Dergisi, c. 14 sayı 2, Elazığ.
KOCADAŞ, B. ‚Düşük Sosyo-Ekonomik Yapı Suç İlişkisi: Malatya’da Çocuk Suçluluğu‛, Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 2007/1.
KOLK, A. ve TULDER, R.V. (2002). ‚Child Laborand Multinational Conduct: A Comparison of Interrnational Business and Stakeholder Codes‛, Journal of Business Ethics, Vol. 361, I.3, Mar. Dordrecht.
KÖKNEL, Ö. (1982). Gençlik Çağının Psiko-Sosyal Nitelikleri, Ankara: Gençlik Spor Bakanlığı Yayınları.
KUŞ, E. (2003). Nitel-Nicel Araştırma Teknikleri, Ankara: Anı Yayıncılık.
NGALE, I. F. Family Structure and Juvenile Delinquency, http://www.internetjournalofcriminology.com/Ngale_Family_Structure_and_J... 20.12.2012.
ÖZDEMİR, H. (2011). ‚PKK Terör Örgütünün İstismar Ettiği Çocuklar: Hakkâri Örneği‛, Terörle Mücadelede Makro ve Mikro Perspektifler, Ankara: Polis Akademisi Yayınları.
POLAT, O. (1997) Çocuk ve Hakları, İstanbul: Analiz Yayınları.
Paris Principles (2007) http://www.diplomatie.gouv.fr/en/IMG/pdf/Paris_Conference_Principles_Eng... (27.11.2012)
POLAT O. ve GÜLDOĞAN, E. (2010). ‚Çocuk Askerler: Psikolojik, Sosyal ve Fiziksel Sorunlar‛, UGT Dergisi c.1 sayı 1.
SARAN M. ve BİTİRİM, S. (2010). ‚Terörle Mücadelede Sosyal Pazarlama ve İletişim Stratejileri‛, UGT Dergisi, c. 1, s. 2, Ankara.
SARPDAĞ, M. (2005). Çocuk Suçluluğu ve Polis, Ankara: Ahsen Matbaacılık.
1398
Süleyman KARACELİL – Mehmet ÇAY
SEMERCİ, B. (2011). ‚Suça Sürüklenen Çocuk ve Gençlere Psikiyatrik Yaklaşım‛, Suça Sürüklenen ve Mağdur Çocukları, (ed. Süleyman hançerli vd.) Ankara: Sabev Yayınları.
SEVİM, Y. (2010). ‚Terör Mağdurları: Geriye Göç Çözüm mü?‛, UGT Dergisi, c.1, sayı 1.
SEVÜK, H. Y. (1998). Uluslararası Sözleşmelerdeki İlkeler Açısından Çocuk Suçluluğu ile Mücadelede Kurumsal Yaklaşım, İstanbul: Beta Basım.
SMİTH, M. (2003). Research Methods in Accounting, SAGE Publications, London -Thousand Oaks, New Delhi.
SPENCER, N. ve HAWAMDEH, H. (2001). ‚Work, Family Socioeconomics Status and Growth Among Working Boy Jordan‛, Archives of Disease in Chilhood, Vol.84, I.4, Apr. London.
ŞEKER, D. vd. (2011). ‚Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da Terör Suçuna Karışan Bireyler ve Arka Planlarının Değerlendirilmesi‛, Terörle Mücadelede Makro ve Mikro Perspektifler, Ankara: Polis Akademisi Yayınları.
TOMANBAY, İ. (2011). ‚Avrupa Birliği Ülkelerinde Çocuk Koruma Anlayışı ve Türkiye’de Çocuk Koruma Kanunu‛, Suça sürüklenen ve Mağdur Çocukları, (ed. Süleyman hançerli vd.) Ankara: Sabev yayınları.
TOSUN, M. (2011). ‚Madde Bağımlılığı ve Aile‛, Suça Sürüklenen ve Mağdur Çocukları, (ed. Süleyman Hançerli vd.) Ankara: Sabev Yayınları.
Utsam 2010 Raporu, Güneydoğu Anadolu’da Terörü Besleyen Sorunlar: Hakkâri-Van -Yüksekova Örneği, Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı.
WİDOM, C. S. (2011). ‚Lessons from Research On the Relationship Between -Childhod Abuse and Neglect and Delinguency- to Understanding Pathways from Childhood to Terrorism‛, Suça Sürüklenen ve Mağdur Çocukları, ed. Süleyman Hançerli vd. Ankara: Sabev Yayınları.
YAVUZER, H. (2001). Çocuk ve Şuç, İstanbul: Remzi Kitabevi.
YILDIRIM A. ve ŞİMŞEK, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=482 02.12.2012.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com