"THE FIVE DAILY PRAYERS'' IN THE QUR'AN
Journal Name:
- The Journal of Academic Social Science Studies
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Which is the basis of religion prayer five times a day was prescribed to Muslims. It symbolizes all the creatures worship prayer. Prayer was prescribed at the 23-year period of Mecca and Medina from general to specific. The times are referred to in general terms in this aayah and are explained elsewhere in the Book, without defining precisely when those times start and end – that was explained in detail by the Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him). The Qur’aan does not contain details of all the rules. The Qur’aan mentions many rules, but it also tells us that the Sunnah is a source of evidence in which many rules are mentioned in detail that are not mentioned in the Qur’aan. What Allaah mentioned about the times of the prayers in His Book is (interpretation of the meaning): “Perform al-Salaah from mid-day till the darkness of the night and recite the Qur’aan in the early dawn…” [al-Isra’ 17:78]. Mujaahid reported from Ibn ‘Abbaas: “’Mid-day’ means when the sun has passed its zenith for salaat al-zuhr, and ‘the darkness of the night’ means the beginning of the night, for salaat al-maghrib.” It was also reported from Ibn ‘Umar that mid-day meant the zenith… Allah says (inter pretation of the meaning): “And perform al-salaah at the two ends of the day and in some parts of the night” [Hood 11:114]. ‘Amr reported from al-Hasan that ‘the two ends of the day’ means fajr at the first end and zuhr and ‘asr at the other; ‘some parts of the night’ means maghrib and ‘isha’. So according to this opinion the aayah refers to all five prayers….
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Namaz dinin direği mesabesinde olup varlık aleminin bütün ibadetlerini prototip olarak sembolize eder. Günde beş vakit olarak müslümanlara farz kılınmıştır. Bazıları Kur'ân'da namazın 'beş vakit' olarak farz kılındığına dair açık bir ibarenin bulunmamasından yola çıkarak bu uygulamanın Kur'ânî olmadığını iddia eder. Aslında bu varsayım Kur'ân'ın dil üslûb ve karakterini bilmemekten kaynaklanmaktadır. Zira Kur’ân-ı Kerim ahkâmını bir takım genel metot ve küllî kaideler içinde takdim etmektedir. Bu üslubun hikmet boyutları içinde muhatabın durumu önemli bir yer tutar. Namaz emri de bu tür örneklerden biri olarak 23 yıllık Mekke ve Medine nüzul süreci içerisinde genelden özele doğru periyodik şekilde farz kılınmıştır.
Beş vakit namaz da bu zaviyeden Kur’ân-ı Kerîmin metninin kendine has doğası ile beş vakit namaza mücmel olarak ancak sarahate yakın bir şekilde işaret ederek farz kılınırken ehemmiyetine binaen ayrıca ameli Kur'an olan sahih sünnetle de vurgulanarak tescillenmiştir. Zira Hz. Peygamber (s.a.s)'in sünneti Kur'ân-ı Kerim'in açıklayıcı tefsiri konumundadır.
'Gündüzün güneş dönüp gecenin karanlığı bastırıncaya kadar belli vakitlerde namaz kıl ve özellikle sabah namazını kıl…"(İsrâ, 78), ayeti sabah, öğle ve ikindi namazına işaret etmektedir. İbn Abbas (r.a) da bu ayet hakkında şöyle der: ''Ayet beş vakit namaza delalet eder, fazlasına ve noksanına değil. Gündüzün güneşin dönmesi, onun zeval vaktinden batıya doğru meyletmesi demektir ve bu vakit, öğle namazının vaktidir. Gündüz, öğle namazından sonra ikindi namazı gelir. Güneşin batışından hemen sonra ve ondan da bir müddet sonra ise akşam ve yatsı namazları kılınır.
FULL TEXT (PDF):
- 8