Quality of Care: Central Subject in All Medical and Surgical Disciplines

Hırvat Tıp Dergisi'nin (Croatian Medical Journal) "Kalite Köşesi"ni hazırlayan Reuben Eldar'ın Ekim 2001-Şubat 2005 dönemi makalelerini derleyen kitap şu bölümleri içeriyor: Önsöz, giriş, tıbbi profesyonellik bildirgesi, yan etkilerin anlaşılması ve önlenmesi, antikoagülan tedavi dolayısıyla kalite, otopsi ve kalite, bi¬rinci basamakta kalite, yaşam kalitesi: hizmet çıktısının ölçüsü, klinik girişimlerde kalite; (multipl skleroz, miyokard revaskülarizasyonu, selim prostat hipertrofisi, bası yaraları, lenfomalar, çocuk kalp cerrahisi, göz hekimliği, kemik iliği nakli), halk sağlığında kalite, Orta ve Doğu Avru¬pa'da kalite etkin¬likleri, sağlık tek¬nolojisi ve kalite, yetersiz teknoloji¬nin trajik sonuçla¬rı, ekip çalışması ve kalite, akade¬mik tıp ve kalite, tıp öğrencilerine hizmet kalitesinin tanıtılması. Hırvatistan, Osijek doğumlu, nörolog Eldar, 1948'den beri İsrail'deki Raanana, Lowenstein Rehabilitasyon Merkezi'nde görevli. 2002'den beri Osijek ve Split Üniversiteleri'nde konuk öğretim üyesi. 1997'den bu yana Euro-Rehabilitation ve 1999'dan bu yana da Croation Me¬dical Journal yayın kurulunda görev yapıyor. Önsöz'ü Harvard'dan Sağlık Politikaları ve Yönetim profesörü R. Heather Palmer yazmış: "Kaliteli hizmet; hastanıza en iyi hizmeti güvenilir şekilde ve saygı duyarak yapmaktır. Tıbbi bilgilerin gelişmesiyle kalite kavramı da değişmektedir. 1995'te doğru olan, 2005'te tamamen fark¬lı olabilmektedir. Mesleğimiz bilimsel kanıtlara değer ver¬meli, uygulama rehberleri kullanılmalıdır. Yeni ve pahalı yöntemler uygun biçimde kullanılmalıdır. Hizmeti, hasta¬nın kültür ve tercihlerine uygun olması da gerekir. Kalite¬nin geliştirilmesi, ölçülmesi ile mümkün olabilir. Kalitenin ölçümü ve iyileştirilmesi, tıp eğitimi sırasında öğretilme¬yen yeni bilgi ve becerileri gerektirir". Tanıtımımızı "Otopsi ve Kalite" bölümünden kısa bir bölüm ile bitirelim: "Otopsi, yeni hastalık ve sendromların (AIDS, lejyonelloz, SARS) tanısına yardımcı olduğu gibi kalite geliştirme etkinliklerinde, bireysel ve kolektif düzeyde kullanılabilir. Bireysel düzeyde, post-mortem inceleme¬ler, klinisyenin belirti ve bulguları anlamasına ve pratiğine katkıda bulunur. Kolektif düzeyde, seri otopsilerin analizi, tanı hatalarını ortaya çıkarabilir. 1974'de Mona Britton, ta¬nıların %7.3 hatalı olduğunu, hastaların %13'ünün ise tanı konmadan öldüklerini ortaya koymuştu. Klinik tanı ve post-mortem tanı uyumsuzlukları %12-34 arasında değiş¬mektedir. Hill ve Anderson, tanı hatalarını 4 kategoride topladılar: 1) Yetersiz tıbbi bilgiye bağlı hatalar, 2)Hasta-ya, hekime ve çevreye bağlı önlenemeyen yanılma payına bağlı hatalar, 3) Hekim hatası, 4) İhmal. Hizmet kalitesinin denetimi için %35'lik otopsi oranının yeterli olacağı ileri sürülmüştür."