Buradasınız

Anasayfa » Content

Endüstriyel mutfak ekipmanları üreticilerinin sorumluluk bilinci: Türkiye üreticileri örneği

Industrial kitchen equipment manufacturer’s responsibility consciousness: Turkey sample

Journal Name:

  • Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2014

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Responsibility consciousness is a characteristic property for business enterprises. It is relatively more difficult to determine responsibility consciousness in service businesses. Monitoring responsibility can be limited in tourism enterprises. In this study, industrial kitchen equipment which are used in food and beverage operations and are accepted as one of the tangible indicators are examined. First, qualitative research was conducted and content analysis was applied to 97 manufacturer's product catalogs. Subsequently, correspondence analysis was performed to determine the difference between the characteristics according to cities. Results showed that Ankara, İstanbul and İzmir differed from other cities. It is also interesting that manufacturers in Ankara were conscious about the environment. In conclusion, it was understood that three major cities manufacturers have responsibility. Besides, it was revealed that other cities should also pay attention to this issue.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Sorumluluk bilinci işletmelerde aranan özelliklerdendir. Hizmet işletmelerinde ise bunun tespiti nispeten daha zordur. Özellikle turizm işletmelerinde sorumluluğun gözlenmesi sınırlı bir alanda gerçekleştirilebilir. Bu araştırmada yiyecek-içecek işletmelerinde kullanılan ve somut göstergelerden biri olan endüstriyel mutfak ekipmanları üzerinden üreticilerin sorumluluk bilinci incelenmiştir. İncelenmede öncelikle nitel yöntem kullanılmış ve Türkiye’de faaliyet gösteren 97 üretici firmanın ürün kataloglarına içerik analizi uygulanmıştır. Daha sonra bu özelliklerin, üretici firmaların merkezlerinin bulunduğu 16 ile göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemek için uyum analizi gerçekleştirilmiştir. Sonuçlar Ankara, İzmir ve İstanbul’un diğer illerden farklılaştığına işaret etmiştir. Ankara’daki üreticilerin özellikle çevre bilinci konusunda bilgilendirme yapmaları dikkat çekmiştir. Kısaca, üç büyük ildeki üreticilerin sorumluluk sahibi olduğu sonucuna varılmıştır. Bununla birlikte, diğer illerde konuya daha fazla önem vermesi gerektiği söylenebilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-endustriyel-mutfak-ekipmanlari-ureticilerinin-sorumluluk-bilinci-turkiye-ureticileri-ornegi.pdf
  • 1
193
203
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Berry, B., & Litchford, M. (1999). A guide for purchasing foodservice equipment. Mississippi: National
Food Service Management Institute.
Bilen, H. (2011). Otellerde teknoloji. Turizm Dünyası, Kasım, 44.
Bilgin, N. (2006). Sosyal bilimlerde içerik analizi. Ankara: Seçkin.
Birchfield, J. (2008). Design and layouts of foodservice facilities. New Jersey: John Wiley and Sons.
Çiçek, D. (2009). Catering hizmetleri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Dedeoğlu, A. (2013). Çok değişkenli analiz yöntemleri. 02 Şubat 2013 tarihinde
http://web.deu.edu.tr/upk15/docs/seminerSunumlari/COK%20
DEGISKENLI%20ANALIZ%20YONTEMLERI-DOC.%20DR.%20
AYLA%20OZHAN%20 DEDEOGLU.pdf adresinden alınmıştır.
EFCEM (European Federation of Catering Equipment Manufacturers). (2009). Profesyonel mutfak
ve ekipmanları için avrupa direktifleri ve standartlarının uygulanma rehberi. İstanbul: İstanbul
Ticaret Odası.
Ghiselli, R. (2001). Foodservice equipment trends. Journal of Nutrition and Menu Development, 67-74.
Gökçe, O. (2006). İçerik analizi: Kuramsal ve pratik bilgiler. Ankara: Siyasal.
Grove, S., Fisk, R.P., Pickett, G. M. & Kangun, N. (1996). Going green in the service sector.
European Journal of Marketing, 30(5), 56-66.
Zencir, E. (2014). Endüstriyel mutfak ekipmanları üreticilerinin sorumluluk bilinci: Türkiye üreticileri örneği. International
Journal of Human Sciences, 11(1), 192-203. doi: 10.14687/ijhs.v11i1.2719
202
Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J. & Anderson, R.E., (2010). Multivariate data analysis. New Jersey:
Pearson.
Henderson, J. (2007). Corporate social responsibility and tourism: Hotel companies in Phuket,
Thailand, after the Indian ocean tsunami. International Journal of Hospitality Management,
26(1), 228-239.
İGDAŞ (İstanbul Gaz Dağıtım Anonim Şirketi). (2013, 08 15). Endüstriyel mutfak ekipmanları.
http://www.igdas.com.tr/Docs/Pdf/EndustriyelSanayiTipiMutfakEkipmanlari.pdf
Jones, T.F., B.I. Pavlin, LaFleur, B.J., Ingram L.A., & Schaffner W. (2004). Restaurant
inspection scores and foodborne disease. Emerging Infectious Diseases, 10 (4), 688-691.
Kahraman, N., & Türkay, O. (2011). Turizm ve çevre. Ankara: Detay.
Karalar, R. (2009). İşletmelerin kuruluşu. G. Zeytinoğlu (Ed.), Genel işletme içinde (s. 37-52).
Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Kotler, P., & Lee, N. (2008). Kurumsal sosyal sorumluluk. İstanbul: Mediacat.
Özdamar, K. (2004). Paket Programlar ile istatistiksel veri analizi. Eskişehir: Kaan.
Özdemir, Ş. (2012). İşletme fonksiyonlarına yönelik iş ahlakı konuları. Ö. Torlak, & F. Dalyan
(Ed.), İşletmelerde sosyal sorumluluk ve etik içinde (s. 142-178). Eskişehir: Anadolu
Üniversitesi.
Schwartz, M., & A.B. Carrol. (2003). Corporate social responsibility: A three-domain approach.
Business Ethics Quarterly, 13(4), s. 503-530.
TDK (Türk Dil Kurumu). (2013). 05 Ağustos 2013 tarihinde http://www.tdk.gov.tr/ adresinden
alınmıştır.
The Culinary Institute of America. (2000). The professional chef's: Knife kit. New York: John Wiley
and Sons.
TMMOB (Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği). (2003). Endüstriyel mutfak ve çamaşırhane
tesisatı el kitabı. Ankara: TMMOB Makina Mühendisleri Odası.
Torlak, Ö. (2011). Pazarlama Ahlakı: Sosyal Sorumluluklar Ekseninde Pazarlama Kavramı ve Tüketici
Davranışlarının Analizi. Ankara: Beta.
Turizm Dünyası Dergisi (2013). Yeni ürün ve teknolojiler. Turizm Dünyası Dergisi Ocak, 122.
Türk, M. (2011). Çevre bilinci: Yasal zorunluluktan sosyal sorumluluğa. Ankara: Nobel.
Uzgören, N. (2007). Uyum analizinin teorik esasları ve regresyon analizi ile benzerliğinin grafiksel
boyutta karşılaştırılması. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi (18).
Ziraat Mühendisleri Odası. (2005). Gıda sektöründe sorumlu yöneticinin el kitabı. Ankara: Kozan.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com