Buradasınız

Anasayfa » Content

Yükseköğretim coğrafya eğitiminde kullanılan öğretim yöntemleri ve materyallerinin bazı değiskenlere göre incelenmesi

An evaluation of teaching methods and materials used in geography teaching in Turkish Higher Education regarding a number of variables

Journal Name:

  • Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study has focused on the status of geography teaching in Turkish Higher Education. In this manner, the aim of the study is to stipulate teaching methods and materials being used by academics and to evaluate the factors effecting the choice of these methods and materials. The scope of study included 23 departments, 16 of which were geography and 7 of which were geography teaching departments from 21 universities in Turkey. Surveys have been applied both for students and the academic staff based on surveying model in the study. Sampling had consisted of 957 students and 120 academic staff. Data and various variables (university, faculty, title, expertise area, occupational teaching experience, and class) have been analyzed by different statistical methods. Findings showed that academic staff used lecturing methods with high frequency, which was followed by the methods of field work applications. Moreover, it was also seen that visual and technology aided material use had high frequencies in terms of material usage. Significant differences were also seen in the comparison of views of students and academic staff. In addition, factors that influenced the academic staff’s selection of methods and materials were the course objectives and subject characteristics.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu makale, Türkiye’de yükseköğretimde coğrafya öğretimine odaklanmıstır. Bu anlamda arastırmanın amacı, öğretim yöntemleri ve materyallerinin kullanımını ortaya koymak ve bazı faktörlerin bunların seçimi ve kullanımı üzerindeki etkisini değerlendirmektir. Arastırma kapsamında Türkiye’de 21 üniversiteden toplam 16 coğrafya ve 7 coğrafya öğretmenliği olmak üzere 23 bölüm arastırma kapsamına alınmıstır. Arastırmada tarama modeline dayalı olarak hem öğretim elemanları hem de öğrenciler için anketler uygulanmıstır. Arastırma örneklemini, toplam 957 öğrenci ve 120 öğretim elemanı olusturmaktadır. Toplanan veriler ile çesitli değiskenler (üniversite, fakülte, unvan, uzmanlık alanı, öğretmenlik meslek deneyimi, sınıf) arasındaki iliski farklı istatistik yöntemlerle çözümlenmistir. Ortaya çıkan bulgulara göre, öğretim elemanlarının yüksek sıklıkta anlatıma dayalı öğretim yöntemleri kullandığı, bunu arazi uygulamaları yönteminin takip ettiği sonucuna ulasılmıstır. Ayrıca materyal kullanımında ise, görsel ve teknoloji destekli materyal kullanımının yüksek sıklıkta olduğu ortaya çıkmaktadır. Öğrenci görüsleri ile öğretim elemanları görüslerinin karsılastırılmasında ise anlamlı derecede farklılıklar ortaya çıkmaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_161047_7_pp_985-1000.pdf
  • 1
985-1000
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Altbach, P. G. & Lewis, L. S. (1995). Professorial Attitudes—an International Survey,
Change, 27(6), s. 50–57.
Alkeaid, A. A. (2004). Choice of practice: Teaching in Saudi Arabian universities,
(Yayımlanmamıs Doktora Tezi). The Pennsylvania State University.
Anonim. Türkiye’de Öğretmen Yetistirme. www.yok.gov.tr (Erisim tarihi:24.11.2006).
Aypay, A. (2003).Üniversite Öğrencilerinin Akademik Entegrasyonunu Etkileyen
Etmenler, Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 2(4), 121-135.
Bednarz S.W., Downs R.M. & Vender J.A.C. (?). Geography Education in America.
http://geog.tamu.edu/sarah/geogedgia.pdf.(accessed 10.03.2007).
Brown, G. & Atkins, M. (1988). Effective Teaching in Higher Education, London.
Büyüköztürk, S., Bökeoğlu, Ö.Ç. ve Köklü, N.(2008). Sosyal Bilimler Đçin Đstatistik,
Ankara: PegemA Akademi Yayınları
Cabrera, A. F., Colbeck, C. L. & Terenzini P. T.(2001). Developing Performance
Indicators for Assessing Classroom Teaching practices And Student Learning: The Case of
Engineering, Research in Higher Education, Vol. 42, No. 3.
Yasar, O. ve Seremet, M. (2010). Yükseköğretim coğrafya eğitiminde kullanılan öğretim yöntemleri ve
materyallerinin bazı değiskenlere göre incelenmesi. Uluslararası Đnsan Bilimleri Dergisi.
[Bağlantıda]. 7:1. Erisim: http://www.insanbilimleri.com
701
Dibiase D. & Rademacher H. J. (2005). Scaling Up: Faculty Workload, Class Size,
and Student Satisfaction in a Distance Learning Course on Geographic Information Science,
Journal of Geography in Higher Education, Vol. 29, No. 1, s.139–158.
Doğanay, H.(2002). Coğrafya Öğretim Yöntemleri, Aktif Yayınevi, Erzurum.
Erinç, S.(1973). Elli Yılda Coğrafya, Basbakanlık Kültür Müstesarlığı, Cumhuriyetin
50. Yıldönümü Yayınları: 11, s. 62, Ankara
Esme, Đ.(2003). Öğretmen Yetistirmede 130 Yıllık Bir Sürecin Öyküsü: Yüksek
Öğretmen Okulları, MEB, Milli Eğitim Dergisi, Sayı: 160, Ankara.
Girgin, K.Z., Stevens, D.D. (2005). Bridging in-Class Participation With Innovative
Instruction:use and Implications in a Turkish University Classroom, Innovations in
Educational and Teaching International, Vol: 42 (1), s.93-106.
Gold, J., Jenkins, A., Lee, R., Monk, J., Riley, J., Shepherd, I. & Unwin, D. (1991).
Teaching Geography in Higher Education: A Manual of Good Practice (Oxford: Blackwell).
Hanson, S. & Moser S. (2003). Reflections on a Discipline-wide Project: Developing
Active Learning Modules on the Human Dimensions of Global Change, Journal of
Geography in Higher Education, 27(1), 17-38.
Horgan, J. (2006). Lecturing for Learning, A Handbook for Teaching&Learning in
Higher Education (2nd Edition), Ed:Fry H., Ketteridge S., Marshall S., RoutledgeFalmer.
London and Newyork.
Hoyt, D.P., Perera, S. (2000). Teaching Approach, Instructional Objectives and
Learning, Idea Research Report. Idea Center, Kansas State University, Manhattan.
Kayan, Đ. (2000). Türkiye Üniversitelerinde Coğrafya Eğitimi, Amaç, Yeni Hedefler,
Sorunlar ve Öneriler, Ege Coğrafya Dergisi. Sayı:11, s.7-22, Đzmir
Kirpotin, S.N. (1999). The Challenge of Developing Innovative Teaching Methods in
a Russian University, Teaching in Higher Education, Vol:4(3), s. 415.
Koçman, A.(1999). Cumhuriyet Döneminde Yüksek Öğretim Kurumlarında Coğrafya
Öğretimi ve Sorunları, Ege Coğrafya Dergisi, Sayı:11, s.1-14, Đzmir
Koçman, A. ve Sütgibi S. (2004). Geographical Education and Training at Turkish
Universities. International Research in Geographical and Environmental Education, Vol. 13
(1).
Köksoy, M. (1998). Yükseköğretimde Kalite ve Türk Yükseköğretimi Đçin Öneriler,
Đstanbul Kültür Üniversitesi Yayını, no. 2, s. 243, Đstanbul.
Yasar, O. ve Seremet, M. (2010). Yükseköğretim coğrafya eğitiminde kullanılan öğretim yöntemleri ve
materyallerinin bazı değiskenlere göre incelenmesi. Uluslararası Đnsan Bilimleri Dergisi.
[Bağlantıda]. 7:1. Erisim: http://www.insanbilimleri.com
702
Ledic, J., Rafajac, B. & Kovac V.(1999). Assessing the Quality of University
Teaching in Crotia, Teaching in Higher Education, Vol:4(2), s.213.
Livingstone, L.,Matthews, H. & Castley, A. (1998). Fieldwork and Dissertations in
Geography. Cheltenham, Geography Discipline Network.
Massy, W. F. & Wilger, A. K. (1995). Improving Productivity: What Faculty Think
About it—and its Effect on Quality, Change, 27(4), s. 10–20.
Newnham, R.M. (1997). Lecture Review by Students in Groups, Journal of
Geography in Higher Education, 21(1), 57-64.
Ölgen K. (2005). Türkiye’de CBS Eğitimi, Ege Coğrafi Bilgi Sistemleri Sempozyumu
ve Sergisi (Ege Üniv. Coğrafya Bölümü Semp. III), Ege Üniversitesi, 2005, s.9-22, Đzmir.
Özey, R. (1998). Türkiye Üniversitelerinde Coğrafya Eğitimi ve Öğretimi, Özeğitim
Yayınları, Đstanbul.
Prosser, M., Trigwell, K. & Taylor, P. A. (1994). Phenomenographic Study of
Academics’ Conceptions of Science Learning and Teaching, Learning and Instruction, 4,
217-231.
Ramsden, P. (1992). Learning to the Teach in Higher Education, London:Routledge.
Simsek, H. ve Aytemiz, D. (1998). Anomaly-Based Change in Higher Education: The
Case of a Large, Turkish Public University, Higher Education, Vol. 36 (2), s.155–179.
Tümertekin, E.(2001). Beseri Coğrafya, Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Bilim:
“Sosyal Bilimler- II”, Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları, s. 187-217, Ankara.
Williams, D. D., Cook, P. F., Quinn, B. & Jensen, R. P. (1985). University Class Size:
Is Smaller Better?, Research in Higher Education, 23(3), s. 307–318.
Zietz, J. & Cochran, H. H. (1997). Containing Cost without Sacrificing Achievement:
Some Evidence from Collegelevel Economics Classes, Journal of Education Finance, 23(2),
Fall, s. 177–192.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com