Buradasınız

EKONOMİK VE SOSYAL KALKINMADA EĞİTİM

EDUCATION IN ECONOMIC AND SOCIAL DEVELOPMENT

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Education which is applied to supply the needs of the individuals in the society and which is an open social system, is a tool for training qualified human resource of country. It has an important role to provide both individual and social prosperity and happiness. During recent years, while indicating the deveopment rates of countries; in addition to national income Per individual, human resource rates have been taken into consideration as well.Since education is seen as one of the most effective tools for development, it is accepted that the most valuable investment is the one that is done to the human resources. New trends in production techniques and increasing importance on education have created so much demand for more investment on information and development. The reality beneath the concept of “human resource”, which is accepted as the base for having superiority in competition and success in development, is using it effectively and productively. Organizations have started to give more importance on education of the individual in order to survive, be successful in an intensive and competitive atmosphere and to keep up with continuous change. In addition to providing individual development, education also provides social and economic development effectively.
Abstract (Original Language): 
Toplum bireylerinin ihtiyaçlarını karşılamak üzere kurulan ve toplumsal açık bir sistem olan eğitim kurumu, ülkenin eğitilmiş nitelikli insangücünü hazırlayan bir araçtır; hem bireyin hem de toplumun refah ve mutluluğunun sağlanmasında önemli bir yere sahiptir. Son yıllarda ülkelerin kalkınmışlık düzeyleri ifade edilirken, kişi başına düşen milli gelir yanında, ülkelerin sahip olduğu insangücü oranları da önemli bir gösterge olarak dikkate alınmaya başlanmıştır. Eğitimin kalkınmanın en etkili araçlarından biri olarak görülmesi nedeniyle, en değerli yatırımın insan kaynaklarına yapılan yatırım olduğu fikri de artık geniş ölçüde kabul görmektedir. Üretim tekniklerinde yaşanan hızlı değişim, eğitime daha fazla önem verme, bilgiye ve gelişmeye daha fazla yatırım yapma ihtiyacını ön plana çıkarmıştır. Rekabette üstünlüğü elde etmenin ve kalkınmada başarının temeli olarak kabul edilen “insan kaynağı” kavramının altındaki gerçek, onun etkili ve verimli kullanılmasında yatmaktadır. Örgütler; varlıklarını sürdürmek, yoğun rekabet ortamında başarılı olabilmek ve sürekli değişime ayak uydurabilmek amacıyla bireyin, eğitimine daha çok önem vermeye başlamışlardır. Eğitimin, bireysel gelişmeyi sağladığı gibi, daha geniş anlamda toplumsal ekonomik ve sosyal kalkınmayı da sağladığı söylenebilir.

REFERENCES

References: 

Adem, Mahmut, (1993).Ulusal Eğitim Politikamız ve Finansmanı. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yay, (s.36.)
Aktan, Can, (2004).Yönetim/İnsan-Yönetim/Üretim Kaynakları. www.canaktan.org.tr (02.11.2004 tarihinde ulaşılmıştır.)
Aydın, Mustafa, (2000). Eğitim Yönetimi. 6. Baskı, Ankara: Hatiboğlu Yayınevi, (s.135.)
Biçerli, Kemal, (2000). Çalışma Ekonomisi. İstanbul: Beta yayınları, (ss.231-232.)
Bozkurt,Rıdvan.(2005). 13. Ulusal Kalite Kongresi. Anahtar Dergisi. Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi yayınları, (s.18.)
Bowen, H. R, (1977). Investment in hearning. The Individual and Scocial Value of American Higher Education. Washington.D.C: Lossey-Bass Publishers.
Bursalıoğlu Ziya, (2003). Eğitimde Teori ve Uygulama. 7. Baskı, Ankara: Pegem Yayıncılık, (s.91.)
Bursalıoğlu, Ziya, (2002). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. 12. Baskı, Ankara: Pegem Yayıncılık, (ss.55.)
Ergen, Hüseyin. (2004). Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Ulusal Ekonomideki Payı. Eğitim Araştırmaları Dergisi. Yıl.4, Sayı.15. Bahar, (ss.143-154.)
Gürak, Hasan. (2003). Verimlilik Dergisi, Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi MPM.
Harbison, F. ve Myers, C. A. (1964). Education, Mangower and Economic Growth: Strategies of Human Resource Deudopment. New York: McGraw-Hill Book Campany.
Hortaçsu, Nuran, (1998). Gurup İçi ve Guruplar Arası Süreçler. 1.Baskı, İmge Kitapevi, Ankara: (s.46.)
Kaptan, Saim, (1998). Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri. 11. Baskı, Ankara: Tekışık Web Ofset Tesisleri, (s.70.)
Kaya, Yahya Kemal, (1984). İnsan Yetiştirme Düzenimiz. Ankara: H.Ü. Sosyal ve İdari Bilimler Döner Sermaye İşletmesi Yayını, (ss.10-12.)
Koşan, Abdulkadir.(2003). Eğitimde Okul-Endüstri İşbirliği. http://sosyalbilimler.atauni.edu.tr/yayinlaregitimdekiokulendustiriisbir.... 01.05.2005 tarihinde ulaşılmıştır.
Savaş, Vural, (1979). Kalkınma Ekonomisi. 2. Baskı. İstanbul: İTİA Nihad Sayer yayın ve Yardım vakfı yayınları, (s.256.)
Serin, Necdet, (1979). Eğitim Ekonomisi. 2. Baskı. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi, s.75)
Türkmen, Fatih, (2002). “Eğitimin Ekonomik ve Sosyal Faydaları ve Türkiye’de Eğitim- Ekonomik Büyüme İlişkisinin Araştırılması”. Ankara: DPT, Uzmanlık Tezi. Yayın no: DPT: 2665. Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü, (ss.4-21.)
UNDP, (1994,1995,2000). Human Development Report, New York: Oxford University, (ss. 129. 11,156.158.)
Ünal, L.Işıl, (1996). Eğitim ve Yetiştirme Ekonomisi, 1.Baskı. Ankara: Torun Matbaası, (s.199).
YÖK. (2001), Türk Yükseköğretim Sistemi. Sorunlar, Hedefler ve Çözüm Önerileri Raporu. Ankara:YÖK. www.metu.edu.tr (17.11.2004 tarihinde ulaşılmıştır.)
Yüksel, Öznur,(2003). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Gazi Kitapevi, (s.16.)
Wykstra, R. A, (1971). Education and the Economics of Human Capital. New York: Free Pres.
http://www.yunus.hacettepe.edu.tr/~kavak/ebb-635/projects/EBB635-insanse... (2004). 15.11.2004 tarihinde ulaşılmıştır.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com