Buradasınız

ULUSLARARASI KREDİ DERECELENDİRME KURULUŞLARI VE TÜRKİYE’NİN KREDİ NOTU ÜZERİNE BİR İNCELEME (1998-2013)

A STUDY ON INTERNATIONAL CREDIT RATING AGENCIES AND TURKEY’S CREDIT RATE (1998-2013)

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2243
Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
This work is about the compatibility of the given credit rates to Turkey by the USA originated credit rating companies and the data of the Turkish economy. When their own resources are not enough to finance economical growth, countries are needed for foreign investments. These foreign investments are wanted by countries as direct foreign investments or financial investments. Both kinds want to have a trust on these types of economies to invest on them. For this reason, it is needed to have a indicator for safety of a country to invest. Most important indicator developed for this purpose is credit rate. First of all, the "Credit Rating" concept is examined and the purpose and quality of these international establishments are examined. Then, the credit rating criteria of the USA originated S&P Fitch and Moody’s establishments are examined. The relation of these criteria and certain basic data (GDP, Current Account Balance, Foreign Borrowing and, Inflation) of Turkish economy is discussed. Depending on these data, it seems that S&P is the agency following Turkey the closest. In the order, the other are Fitch and Moody’s. But while the most optimist ratings are Moody’s, S&P ratings are the most fluctuated ones. In this case, it can be assumed that a possible decrease in rating in 2014 may come from S&P.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışma ABD menşeli ve ülkelere ilişkin kredi derecelendirme notu veren kuruluşların, Türkiye ekonomisi için verdikleri notların, Türkiye ekonomisi verileriyle uyumluluğu hakkındadır. Ekonomiler, büyüme sürecini finanse edebilmek için yurt içi tasarrufların yetersiz kalması durumunda, yabancı yatırımlara duydukları ihtiyacı, doğrudan yabancı sermaye veya finansal sermaye olarak ülkeye getirmeye çalışırlar. Özellikle finansal sermayenin menkul kıymet piyasalarında yatırım yapabilmesi, belli bir güven duygusuna ihtiyaç duyar. Bu nedenle de ülke ekonomilerinin borçlarını geri ödeyebilme kabiliyetlerine ilişkin, yatırımcıların bilgi ve fikir edinebileceği küresel düzeyde göstergelere ihtiyaç duyulmaktadır. Bu nedenle ülke ekonomileri için kredi derecelendirme kavramı git gide önem kazanmaktadır. Bu çalışmada öncelikle, “Kredi Derecelendirme” kavramı ele alınmakla birlikte, bu derecelendirmeyi yapan uluslararası kuruluşların amaç ve nitelikleri ele alınmaktadır. Sonrasında, ABD’deki S&P, Fitch ve Moody’s Kuruluşlarının, ülkelerin kredi derecelendirme kriterleri ele alınmakta ve Türkiye’ye ilişkin kredi notlarının, Türkiye ekonomisindeki seçilmiş temel göstergeler (GSYİH, Cari İşlemler Dengesi, Dış Borç Stoku ve Enflasyon) ile olan bağlantısı tartışılmaktadır. Bu bağlantı ve üzerinden yapılacak değerlendirme, veriler itibariyle Türkiye’yi en yakından S&P’nin izlediğini; ancak en olumsuz notların da yine bu kuruluş tarafından verildiği, Fitch’in daha optimal notlandırma yaptığı; ancak Moody’s’in en iyimser kuruluş olsa da uzun dönemde birçok değişkenin etkilerini barındırmayan notlar açıkladığı gözlemlenmiştir. 2014 yılı için öngörülen bir not düşüşünün de ilk olarak S&P’den gelmesi tahmin edilmektedir.
351
370

JEL Codes:

REFERENCES

References: 

ARAS, G. (2007). “Basel II bankacılık Düzenlemelerinin Ekonomiye ve Reel Sektöre Yansımaları”, Deloitte, CEO/CFO Seri,
BERBER, B. A., (2013). “Derecelendirme Kuruluşları”, www.fitchratings.com.tr/ ftp/derecelendirme /drc_23.pdf (20.12.2013).
BESSIS, J. (2002). Risk Management in Banking, Second Edition, John Wiley&Sons Ltd., West Sussex.
DIMITRIJEVIC, A., (2012). “Ülkelerin Kredi Notunu Nasıl Belirliyoruz?”, Standart&Poor’s Raiting Services, McGraw-Hill.
Tablo 2: Türkiye’nin 2008-2014 Dönemi Not Hareketleri
gsyih
dbs
cih
enf
büyüme
dbs%
cih%
cih/gsyih
Fitch
√ √
√ √
√ √ √
√ √
√ √

√ √ √
√ √ √
S&P
√ √ √
√ √ √
√ √


√ √ √
√ √

Moody’s



√ √ √
√ √ √
√ √

√ √
Uluslararası Kredi Derecelendirme Kuruluşları ve Türkiye’nin Kredi Notu Üzerine Bir İnceleme… 367
EMİR, M. UYSAL, M. ve DOĞRU, B. (2013). “Ülkelerin Risklilik Durumu ile Ülkeye Gelen Doğrudan Yabancı Yatırım Arasındaki İlişki: Türkiye Örneği”, Atatürk Üniversitesi, İİBF Dergisi, 27(2), 79-92.
EREN, E. (2010). “Derecelendirme Kuruluşları Tarafından Verilen Notlar Sebebiyle Üçüncü Kişilerin Uğrayabileceği Zararlardan kaynaklanan Sorumluluğun Hukuki Niteliği”, BDDK, Bankacılık ve Finansal Piyasalar Dergisi, 4(2), 111-144.
ERKAN, M. ve DEMİRCİOĞLU, M. Y., (2010). “Ülke derecelendirmesinin Ekonomik Kamu Düzeni Üzerindeki Etkisi”, İnönü Üniversitesi, Hukuk Fakültesi Dergisi, 1(1), 107-132.
ERKAN, M. ve DEMİRCİOĞLU, M. Y., (2011). “Türkiye’ye Verilen Derecelendirme Notlarının Doğrudan Yabancı Yatırım Girişine Etkisinin Yıllar İtibariyle İncelenmesi”, İnönü Üniversitesi, Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(1), 209-239.
ERTÜRK, H. (2013). “S&P ve Türkiye’nin Kredi Derecelendirmesi”, www.yatirimfinans.net/ resources/kredi_derecelendirme.pdf (21.12.2013).
ÇALIŞKAN, Ö. V. (2002). “Kredi Derecelendirme Kuruluşları ve Risk Değerlendirme Kriterleri”, Gazi Üniversitesi, İİBF Dergisi, 1, 53-66.
GEÇER, T., (2012). “Kredi Sistemi ve Kredi Garanti Programları”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 215-228.
GÜNEŞ, S., (2007). “Uluslararası Sermaye Hareketlerini Etkileyen Faktörler: Türkiye Örneği”, Sosyoekonomi, 2007(1), 11-32.
GÜR, T. H. ve ÖZTÜRK, H. (2011). “Ülke Riski, derecelendirme Kuruluşları, Aksaklıklar ve Yeni Düzenlemeler”, Sosyoekonomi, 2011(2), 69-92.
İNSEL, A. ve SUNGUR, N. (2003). “Sermaye Akımlarının Temel makroekonomik Göstergeler Üzerindeki Etkileri: Türkiye Örneği-1989:III-1999:IV”, Türkiye Ekonomi Kurumu, Tartışma Metni, Nu.8.
KAR, M. ve TATLIÖZ, F. (2008). “Türkiye’de Doğrudan Yabancı Sermaye Hareketlerini Belirleyen Faktörlerin Ekonometrik Analizi”, KMU, İİBF Dergisi, 10(14), 436-458.
KARAGÖL, E. T. ve MIHÇIOKUR, Ü. İ. (2012). “Kredi Derecelendirme Kuruluşları: Alternatif Arayışlar”, SETA Rapor, Ankara.
KARAGÖZ, M. A. (1990). “Kredi Değerlerinin Tespiti”, HDT Müsteşarlığı Dergisi, 90(1).
KARAGÖZ, K. (2007). “Türkiye’de Doğrudan Yabancı Yatırım Girişlerini Belirleyen Faktörler”, Journal of Yaşar University, 2(8), 927-948.
KULA, F., (2003). “Uluslararası Sermaye Hareketlerinin Etkinliği: Türkiye Üzerine Gözlemler”, CÜ., İİBF Dergisi, 4(2), 141-154.
368
Bilal KARGI
LUCE, E., (1999). Financial Times, June 7, Drabek-Payne, p.7.
ÖZCAN, B. ve ARI, A. (2010). “Doğrudan Yabancı Yatırımların Belirleyicileri Üzerine Bir Analiz: OECD Örneği”, İ.Ü., Ekonometri ve İstatistik Dergisi, 12, 65-88.
SACK, J. S. and JURİS S. M. (2007), “Rating Agencies: Civil Liability Past and Future”, New York Law Journal, 238;88.
STIMPSON, D. (1992). “Global Credit Analysis”, Moody’s Investor Service, London.
S&P, (2013). “Yani Yatırımcılar Türkiye’ye Girerken, Şirketler Sınırların Dışına Doğru Genişliyor”, S&P, Ratings Services.
YARDIMCIOĞLU, M. ve BORA, K. (2013). “Uluslararası Kredi Derecelendirme Kuruluşlarının Çalışma Prensipleri, İşleyişleri, Küresel Dünyadaki Rol ve İşlevleri”, KSÜ, İİBF Dergisi, 3(1), 111-118.
YAZICI, M., (2009). “Kredi Derecelendirme Kuruluşlarının Önemi ve Denetimi”, Maliye ve Finans Yazıları Dergisi, 82, sayfasız.
http://www.fitchrating.com
http://www.moodys.com
http://www.standartandpoors.com

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com