You are here

Home » Content

TURİZM SEKTÖRÜNDE ÇALIŞANLARIN HUKUKİ HAKLARINA İLİŞKİN FARKINDALIKLARI: KONAKLAMA VE YİYECEK-İÇECEK İŞLETMELERİ ÇALIŞANLARI ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

TOURISM SECTOR EMPLOYEES’ AWARENESS REGARDING THEIR LEGAL RIGHTS: A RESEARCH ON THE EMPLOYEES OF ACCOMMODATION AND FOOD-BEVERAGE ENTERPRISES

Journal Name:

  • Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2015
DOI: 
http://dx.doi.org/10.16953/deusbed.93158

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Economic, social and political conditions affect the labour life closely. Therefore, the legal regulations play a significant role in the labour life and social life of the individuals. In this regard, it is expected that employees in almost all sectors to have sufficient knowledge of their legal rights. This study is attempting to test the awareness of the tourism sector employees regarding their social rights. The data that is obtained within the field research was subjected to frequency and percentage distributions with the SPSS 20 and the obtained results are evaluated in the article. In addition, through the analysis that is performed for the parametric and non-parametric tests, the differences regarding participants’ gender, marital status, and income and education levels are tried to be determined. Relationship levels were come out to be quite high at the correlation analysis which is conducted to determine the relations between different dimensions. Finally, the rate of the dependent variable’s explanation of the independent variable found as 33% according to the findings at the regression analysis findings. According to the statistical findings, it is understood that the unionized tourism sector employees have a high degree of information on their union rights, but their information on their social insurance rights come out to be low. Specifically, it is being observed that the awareness of tourism sector employees on the retirement processes and their rights regarding retirement are lower. Meaningful difference is being observed regarding the participant’s gender and his/her awareness rate on the labour law applications, in this regard it turned out to be that female employees are giving Labour Law applications more than males. Finally, it is being identified that those tourism sector employees who are working for 1 to 5 years in the sector as unionized are following the Occupational Health and Safety Law applications more closely.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Ekonomik, sosyal ve siyasal koşullar çalışma hayatını yakından etkilemektedir. Bu nedenle hukuki düzenlemeler iş hayatında ve bireylerin sosyal yaşamlarında önemli bir role sahiptir. Bu bağlamda, hemen her sektörde çalışanların özlük haklarına ilişkin yeterli bilgiye sahip olması beklenir. Bu çalışma turizm sektöründe çalışanların sosyal haklarına ilişkin farkındalıklarını test etmeye çalışmaktadır. Araştırmadan elde edilen veriler SPSS 20 ile frekans ve yüzde dağılımlarına tabi tutulmuş ve elde edilen sonuçlara makalede yer verilmiştir. Ayrıca parametrik ve parametrik olmayan testlere yönelik analizler de yapılarak katılımcıların cinsiyet, medeni durum, gelir ve eğitim durumlarıyla uygulamalar arasındaki farklılıklar tespit edilmeye çalışılmıştır. Boyutlar arasındaki ilişkileri tespit etmek amacıyla yapılan korelasyon analizinde ilişki dereceleri oldukça yüksek çıkmıştır. Son olarak yapılan regresyon analizlerine ilişkin bulgularda bağımsız değişkenlerin bağımlı değişkeni açıklama oranı %33 olarak tespit edilmiştir. Elde edilen istatistikî bulgulara göre, turizm sektöründe sendikalı çalışanların sendikal haklarına ilişkin bilgilerinin yüksek olduğu ancak sosyal sigorta haklarına ilişkin bilgilerinin düşük olduğu belirlenmiştir. Özellikle turizm çalışanlarının emeklilik işlemlerine ve haklarına ilişkin farkındalıklarının ise daha düşük olduğu gözlenmiştir. Katılımcıların cinsiyetleri ile İş Kanunu uygulamaları arasında anlamlı farklılıklar görülmüş bu bağlamda kadınların erkeklere oranla İş Kanunu uygulamalarına daha fazla önem verdikleri görülmüştür. Son olarak 1-5 yıl arasında turizm sektöründe sendikalı çalışanların İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu uygulamalarını daha yakından takip ettikleri saptanmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-turizm-sektorunde-calisanlarin-hukuki-haklarina-iliskin-farkindaliklari-konaklama-yiyecek-icecek-isletmeleri-calisanlari-uzerine-bir-arastirma.pdf
  • 2
147
174
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akı, E. (2013). 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu ve çalışma
yaşamına etkileri. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15 (Özel
Sayı): 3-24.
Akın, L. (2006). Sosyal sigortalar ve genel sağlık sigortası kanun
tasarısının kişiler açısından değerlendirilmesi. Çalışma ve Toplum, 2006/1 (8): 26-
49.
Akın, L. (2012). Sendikaların iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanmasına
katkısı. Çalışma ve Toplum, 2012/3 (34): 101-123.
Akyiğit, E. (2010). Kıdem tazminatı. Ankara: Seçkin Kitabevi.
Astarlı, M. (2013). 6356 sayılı yeni Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi
Kanunu’nun sendikal güvenceler konusunda getirdiği değişiklikler ve hukuki
sonuçları. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 17 (1-2): 141-183.
Baloğlu, C. (2013). İşverenlerin iş sağlığı ve güvenliği yükümlülükleri ve
aykırılık hallerinde uygulanacak yaptırımlar. Kamu İş, 13 (2): 99-125.
Baş, T. (2006). Anket. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Başterzi, S. (2013). Belirli süreli iş sözleşmesi yapılmasına ilişkin objektif
nedenlerin tespitinde menfaatler dengesi -işçinin haklı menfaati-. Dokuz Eylül
Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15 (Özel Sayı): 423-449.Caniklioğlu, N. (2008). 5510 sayılı kanun ve iş sözleşmesine göre
çalışanların sosyal güvenlik destek primi ödeyerek çalışmaları. Sicil İş Hukuku
Dergisi, (10): 164-177.
Çilkaya, B. (2014). Turizm sektöründe iş sağlığı ve güvenliği konusunda
güncel sorunlar ve çözüm yolları. http://app.csgb.gov.tr/isggm/oshaturkey
/sunumlar/9.pdf, (15.11.2014).
Çolak, M. ve Baydemir, M. (2007). Tüm yönleriyle İş Kanunu’nda kıdem
tazminatı. Ankara: Yaklaşım Yayıncılık.
Demir, F. (2009). İş hukuku ve uygulaması. İzmir: Birleşik Matbaacılık.
Dereli, T. (2013). 6356 sayılı yeni Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi
Kanunu: Genel bir değerlendirme. Çalışma ve Toplum, 2013/1 (36): 41-64.
(düzeltildi)
Durusoy Öztepe, N. (2013). Atölyeye dönüşen evler: Denizli tekstil
sektöründe ev eksenli çalışma. Ankara: Gazi Kitabevi.
Ekin, A (2012). Genel sağlık sigortasından yararlanma şartları ve esasları.
TBB Dergisi, (100): 151-166.
Elsler, D. (Ed.) (2008). European Agency for Safety and Health at Work
Protecting workers in hotels, restaurants and catering protecting workers in hotels,
restaurants and catering. http://osha.europa.eu/en/publications/reports/TE7
007132ENC_horeca, (10.10.2014).
European Agency for Safety and Health at Work (EASHW) (2014).
Mainstreaming gender into occupational safety and health practice. https://osha.
europa.eu/en/publications/reports/mainstreaming-gender-into-occupational-safetyand-
health-practice, (20.06.2014)
Eyrenci, Ö., Taşkent, S. ve Devrim, U. (2010). Bireysel iş hukuku. İstanbul:
Legal Yayıncılık.
Getz, D., Carlsen, J. ve Morrison, A. (2004). The family business in
tourism and hospitality. Cambridge: Cabi Publishing.
Güzel, A., Okur, A. R. ve Caniklioğlu, N. (2012). Sosyal güvenlik hukuku.
İstanbul: Beta Yayıncılık.
Kadın Emeği ve İstihdamı Girişimi (KEİG) Platformu (2013). Türkiye’de
kadın emeği ve istihdamına yönelik politikalar: Kadın emeği ve istihdamına dair
politika ve faaliyetlerin 12 ilde değerlendirilmesi. Araştırma Raporu. İstanbul:
KEİG Yayınları Dizisi. http://www.keig.org/content/kitaplar/genelge%20
kitap%202013.pdf, (24.07.2015).
Kadın Emeği ve İstihdamı Girişimi (KEİG) Platformu (2014). Esnekleşme
ve enformelleşme kıskacında Türkiye’de kadın emeği ve istihdamı: Politikametinleri çerçevesinde bir analiz. Rapor. İstanbul: KEİG Yayınları Dizisi.
http://www.keig.org/content/raporlar/KE%C4%B0G%20politika%20raporu%2020
14%20web.pdf (24.07.2015).
Kalaycı, Ş. (2010). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri.
Ankara: Öz Baran Ofset.
Karadeniz, O. (2011). Türkiye’de atipik çalışan kadınlar ve yaygın sosyal
güvencesizlik. Çalışma ve Toplum, 2011/2 (29): 83-127.
Kılkış, İ. (2013). İş sağlığı ve güvenliğinde yeni dönem: 6331 sayılı İş
Sağlığı ve Güvenliği Kanunu (İSGK). İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan
Kaynakları Dergisi, 15 (1): 17-41.
Kılkış, İ., Güler, C. ve Gökulu, O. (2014). 6331 within the framework
employer obligations and an example of risk assessment in shopping malls. İş, Güç
Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 16 (2): 66-95.
Kızılırmak, İ. (2009). Meslek yüksekokulları turizm ve otelcilik
programlarının günümüz turizm sektörünün beklentileri doğrultusunda
değerlendirilmesi. http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/147/kizilirmak.htm,
(11.12.2014).
Mollamahmutoğlu, H. (2008). İş hukuku. Ankara: Turhan Kitabevi.
Narmanlıoğlu, Ü. (2012). Ferdi iş ilişkileri I. İstanbul: Beta Yayıncılık.
Nakip, M. (2006). Pazarlama araştırmaları teknikleri ve SPSS destekli
uygulamaları. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Örücü, E. ve Esenkal, F. (2005). Konaklama işletmelerinde işgören
tatminini etkileyen faktörler (Bandırma ve Erdek örneği). Balıkesir Üniversitesi
Sosyal Bilimler Dergisi, 8 (14): 141-166.
Öztürk, G. S. (2015). İş sağlığı ve güvenliği yükümlülüklerinin yerine
getirilmesinin hukuki, idari ve cezai sonuçları. İstanbul: Beta Yayınları.
Pirler, B. (2013). Toplu iş ilişkileri sistemimizde yeni döneme başlarken
geride bıraktıklarımız. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15 (Özel
Sayı): 883-912.
Süzek, S. (2012). İş hukuku. İstanbul: Beta Yayınları.
Şakar, M. (2009). İş Kanunu’nun yorumu. Ankara: Yaklaşım Yayıncılık.
Şahlanan, F. (2013a). Sendikalar hukukunda 6356 sayılı kanunla yapılan
değişiklikler. Kamu İş - İş hukukunda yapılan değişiklikler semineri: İçinde 44-64.
20-21 Şubat 2013, Ankara.
Şahlanan, F. (2013b). 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi
Kanunu’nun sendikalara ilişkin hükümlerinin değerlendirilmesi. Çalışma ve
Toplum, 2013/4 (39): 110-142.Tezel, A. ve Kurt, R. (2009). Sosyal güvenlik reformu yorum ve
açıklaması. Ankara: Yaklaşım Yayıncılık.
Tezgel, O. ve Gökbayrak, Ş. (2013). The effects of gender inequalities in
the labor market and the social security system on the women’s social inclusion in
Turkey. İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 15 (4): 39-59.
Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu (TİSK) (2009). 4857 sayılı İş
Kanunu ve genel gerekçesi. Ankara: TİSK Yayın No: 293.
T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (ÇSGB) (2011). Turizm
sektöründe çalışma sürelerinin iyileştirilmesi programlı teftişi sonuç raporu.
Ankara: İş Teftiş Kurulu Başkanlığı, Yayın No: 48. http://www.csgb.gov.tr/csgb
Portal/ShowProperty/WLP%20Repository/itkb/dosyalar/yayinlar/yayinlar2013/201
1_48, (10.09.2014).
T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (ÇSGB) (2013). Stratejik plan:
2014-2018. Ankara: Strateji Geliştirme Başkanlığı, Yayın No: 4. http://www.csgb.
gov.tr/csgbPortal/ShowProperty/WLP%20Repository/sgb/dosyalar/strplanyeni,
(10.02.2014).
T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (ÇSGB) (2013a). 6356 sayılı
kanun uyarınca işkollarındaki işçi sayıları ve sendikaların üye sayılarına ilişkin
istatistik hakkında 2013 yılına ait tebliğ. http://www.resmigazete.gov.tr/main.aspx?
home=http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/07/20130730.htm&main=http://
www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/07/20130730.htm, (10.02.2015).
T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (ÇSGB) (2014). 6356 sayılı
kanun uyarınca işkollarındaki işçi sayıları ve sendikaların üye sayılarına ilişkin
istatistik hakkında 2014 yılına ait tebliğ. http://www.resmigazete.gov.tr/main.aspx?
home=http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2014/07/20140725.htm&main=http://
www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2014/07/20140725.htm, (10.02.2015).
T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (ÇSGB) (2015). 6356 sayılı
kanun uyarınca işkollarındaki işçi sayıları ve sendikaların üye sayılarına ilişkin
istatistik hakkında 2015 yılına ait tebliğ. http://www.resmigazete.gov.tr/main.aspx
?home=http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2015/07/20150729.htm&main=http:/
/www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2015/07/20150729.htm, (29.07.2015).
Temir, A. (2014). İş sağlığı ve güvenliği. İstanbul: Yaklaşım Yayıncılık.
Tınaz, P. (2005). Çalışma yaşamından örnek olaylar. İstanbul: Beta
Yayıncılık.
Toksöz, G. (2007). Türkiye’de kadın istihdamının durumu. Ankara:
Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) Yayını. http://kasaum.ankara.edu.tr/files/2013/
03/TurkiyedeKadinIstihdaminin-Durumu.pdf, (24.08.2014).Toksöz, G. (1994). Kadın çalışanlar ve sendikal katılım. Ankara
Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 49 (3): 439-454.
Toksöz, G. (2011). Antalya ili işgücü piyasası analizi. Ankara: Uluslararası
Çalışma Örgütü (ILO) Yayını. http://www.ilo.org/public/turkish/region/eurpro
/ankara/info/antalya-isgucu.pdf, (25.05.2014).
Tuncay, A. C. ve Ekmekçi, Ö. (2012a). Yeni mevzuat açısından sosyal
güvenlik hukukunun esasları. İstanbul: Legal Yayıncılık.
Tuncay, A. C. ve Ekmekçi, Ö. (2012b). Sosyal güvenlik hukuku dersleri.
İstanbul: Beta Basım.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) (2012). Hanehalkı işgücü istatistikleri.
http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=13464, (10.10.2013).
Uçum, M. (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu. İstanbul: Legal
Yayıncılık.
Yıldız, G. B. (2010). Mevsimlik iş sözleşmesi. Legal İş Hukuku ve Sosyal
Güvenlik Hukuku Dergisi, (25): 41-58.
Yılmaz, F. (2013). 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nda önleyici
yaklaşım ve işverenlerin yükümlülükler. TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 24
(6)/25 (1-2): 44-69.
Yiğit, Y. (2013). 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu’na
göre işçi sendikası üyeliğinin kazanılması. Yönetim Bilimleri Dergisi, 11 (22): 31-
68.
Yorgun, S. (2013). Türkiye'de turizm sektöründe esnek istihdam
uygulamaları ve toplu iş sözleşmelerine etkisi. Turizm & Araştırma Dergisi, 2 (2):
67-84.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com