You are here

ÖĞRENCİLERİN HİKÂYE EDİCİ METİNLERDEKİ PROBLEMİ BELİRLEME BECERİLERİNİN İNCELENMESİ

AN INVESTIGATION INTO STUDENTS' PROBLEM DETERMINATION SKILLS IN NARRATIVE TEXTS

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of the present study is to analyze students' skills of determining the story's problem in narrative texts. To this end, 662 students attending the primary school 3rd, 4th and 5th grades in Konya city center were selected as the sample of the study. The research was structured as a descriptive study. A narrative text was used for each grade's level. After the students read the narrative text, they were asked "What is the main problem in the story you read?" and a written answer was expected. The collected responses were scored for analysis. The data were analyzed by means of frequency and percentage. At the end of the study, it was found out that the students in the sample had considerably low problem determination skills in stories. On the other hand, it was understood that 5th graders were more successful in terms of determining the story's problem than the 3rd and 4th graders.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmada hikâye edici metinlerde öğrencilerin hikâyenin problemini belirleme becerilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla ilgili olarak Konya il merkezinde bulunan, farklı sosyoekonomik çevrelerden, ilköğretim 3., 4., ve 5. Sınıflara devam eden 662 öğrenci araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. Araştırma betimsel tarama modelinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada her sınıf düzeyi için birer hikâye edici metin kullanılmıştır. Öğrenciler hikâye edici metni okuduktan sonra onlara, “Okuduğunuz hikâyenin temel problemi nedir?” sorusu yöneltilmiş ve onlardan yazılı olarak cevaplamaları istenmiştir. Alınan cevaplar analiz için puanlanmıştır. Bunun sonucunda elde edilen veriler, frekans ve yüzde hesapları kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda örneklemde yer alan öğrencilerin hikâyedeki problemi belirleme becerilerinin oldukça düşük düzeyde olduğu görülmüştür. Diğer taraftan, 5. Sınıf öğrencilerinin hikâye problemini belirlemede, 3. ve 4. Sınıflara göre daha başarılı olduğu görülmüştür.
284-290

REFERENCES

References: 

Akyol, H. (2011). Yeni Programa Uygun Türkçe Öğretim Yöntemleri (4 ed.). Ankara: Pegem.
Akyol, H., ve Temur, T. (2006). İlköğretim üçüncü sınıf öğrencilerinin okuma düzeyleri ve sesli okuma hataları. Ekev Akademi Dergisi, 29, 259-274.
Baştuğ, M. (2012). İlköğretim I. Kademe Öğrencilerinin Akıcı Okuma Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi.
Baumann, J. F., & Bergeron, B. S. (1993). Story-map instruction using children’sliterature: Effects on first graders’ comprehension of central narrative elements. Journal of Reading Behavior, 25, 407-437.
Bozkurt, Ü. (2005). Hikâye Haritası Yönteminin Okuduğunu Anlama Düzeyine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal.
Chang, W.-c., & Huang, S.-h. (2009). A study on the application of story mapping to the innovative product design model, from http://nuweb.northumbria.ac.uk/desform/2009/downloads/_PDFs/18_ChenWei%2... tarihinde erişilmiştir.
Dimino, J., Gersten, R., Carnine, D., & Blake, G. (1990). Story grammar: An approach for promoting at-risk secondary students' comprehension of literature. The Elementary School Journal, 91, 19-32.
Duman, N., ve Tekinarslan, İ. Ç. (2007). Hikâye Haritası Yönteminin Hafif Düzeyde Zihinsel Yetersizliği Olan Öğrencilerin Okuduğunu Anlama Becerileri Üzerindeki Etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 8(1), 33-55.
Fitzgerald, J., & Spiegel, D. L. (1983). Enhancing children's reading Comprehension through instruction In narrative structure. Journal of Reading Behavior, XV(2), 1-18.
Fraenkel, J. R., & Wallen, N. E. (2009). How to design and evaluate research in education (17 ed.). Boston: McGraw Hill Higher Education.
Gökçe, B., & Sis, N. (2011). Gülten Dayıoğlu’nun Çocuk Öykülerinin “Hikâye Haritası” Yöntemine Göre İncelenmesi ve Genel Bir Değerlendirme. Turkish Studies 6(3), 1925-1949.
Graesser, A., Golding, J. M., & Long, D. L. (1991). Narrative representation and
comprehension. In R. Bar, M. L. Kamil, P. Mosenthal & P. D. Pearson (Eds.), Handbook
of reading research (Vol. II, pp. 171-205). White Plains,NY: Longman.
Hiebert, E. H. (2003). The role of text in developing fluency: A comparison of two interventions. Paper presented at the Annual meeting of the AmericanEducational Research Association, Chicago, IL.
Idol-Maestas, L. (1987). Group Story Mappıng:A Comprehension Strategy For Both Skilled And Unskilled Readers. Journal of Learning Disabilities 20(4), 196-205.
Idol-Maestas, L., & Croll, V. J. (1985). The Effecets Of Training İn Story Mapping Procedures On The Reading Comprehension Of Poors Readers.
Işıkdoğan, N. (2009). Hikaye haritası tekniğinin zihin engelli Öğrencilerin okuduğunu anlama becerilerini Kazanmalarındaki etkililiği. Yayımlanmamış Yüksek lisans Tezi, Ankara üniversitesi.
Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi (16 ed.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Lubin, J., & Sewak, M. (2007). Enhancing learning through the use of graphic organizers: A Review of the literature. Lynchburg College Online Journal of special Education 4, 1-37.
Öztoprak, F. B. (2006). Öykü öğretiminde Öykü Haritası Kullanımının Okuduğunu Anlama Üzerine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi.
Taylor, L. K., Alber, S. R., & Walker, D. W. (2002). The Comparative Effects of a Modified Self-Questioning Strategy and Story Mapping on the Reading Comprehension of Elementary Students with Learning Disabilities. Journal of Behavioral Education, 11(2).
Yılmaz, M. (2008). Hikâye Haritası Yönteminin Okuduğunu Anlamaya Etkisi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2).

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com