MESNEVİDEKİ BAZI AHKAM AYETLERİN YORUMU IŞIĞINDA FIKIH VE TASAVVUFUN BİLİM KURAMI'NA AİT GENEL BİR DEĞERLENDİRME

Ben, İslâm Âlemi'nde, bilgi sağlamada "duyu, akıl ve nakil" yolunu benimseyen bir alanda, yani Fıkıh'ta uzmanlaşmayı seçmiş biriyim. Alanım gereği, Biçimsel Mantık ile şekillenmiş olduğumdan dünyaya hep, biçimsel mantık ile bakmakta, düşünmekte, bilgi üretmekte ve değerlendirmekteydim. Biçimsel Mantığın ya yanlış ya doğru, ya var ya yok gibi iki değerli yapısına uymayanları, yani hem yanlış hem doğru, hem var hem yok gibi bir değerlendirmeyi saçma buluyor ve reddediyordum. Bu bakımdan da, çoğu zaman kendimi çözümsüzlükler ve çatışmalar içinde buluyordum. Reddettiğim, çözemediğim ve çatıştığım bir alan da Tasavvuftu. Öyleyse, çözümsüzlüklerimi, çatışmalarımı ve reddetmelerimi gidermemde, Tasavvufu anlamak ve Mantığı'nı belirlemek katkı sağlayacaktı. Bu şekilde, İslâm Âlemi'nde, Fıkıh'ın biçimsel mantığı dışında bakan, düşünen ve değerlendiren bir mantığın var olup olmadığı ve niteliği de ortaya çıkacaktı. Onun için bu konuyu uygun gördüm ve araştırdım. Bu araştırmamı aktarırken, önce, giriş niteliğinde "ahkâm âyetleri" terimini kısaca tanımlayıp, "Bilim Kuramı" hakkında, yine kısa bir açıklamada bulunacağım. Sonra, Mevlâna'nın Mesnevî'de yaptığı birkaç ahkâm âyeti yorumundan, konuma elverişli olan "Hz. Dâvud'un Yargılaması"nı sunacağım. Daha sonra, Fıkıh Bilimi'nin ve Tasavvuf Bilimi'nin metodunu, Mesnevî'deki anlatımlarıyla ortaya koyacağım. En sonunda bu iki Bilimi, Bilim Kuramı'na göre değerlendirip, Sonuç'ta yargı ve önerilerimi sıralayacağım.