SERHU'L-MENÂR HAKKIMDA I

Yazımızın konusunu teşkil eden türkçe Menâr şerhi, Bursa Orhan Kitaplığı-Haraççıoğlu 697 sayıda kayıtlı bir yazmadır. Şer hu11-Menâr li'l- musannifi bi't-Türkî adım taşıyan bu yazmayı ilk olarak Muharrem Ergin tanıtmıştır l. Bu kısa tanıtma yazısında, eserin kaba bir tasvifi verilmekte, sonra dilinin ehemmiyetine işaretle, "Şark Türkçesi 'nin ilk nümûnelerindendir" denilmektedir. Daha sonra yine Muharrem Ergin, Türkoloji Bölümü çalışmalarım tanıttığı bir yazısında 2 esere dolaylı olarak temas etmiş, bu defa onu Behcetü'i-hadâ'ik'in yanında, Batı Türkçesi'nin XIII. asırdan önceki iki asırlık karanlık devresinin ilk metinlerinden saymıştır. Muharrem Ergin'den sonra eser üzerinde geniş bir şekilde duran, Mecdud Mansuroğlu'dun V. Tarih Kongresine sunduğu tebliğinde B yazmayı imlâ, ses ve şekil özellikleri bakımından ele alan Mansuroğlu, eserin yazılış sahası ve devri üzerinde fikir yürütmüş ve şu neticelere varmıştır : 1. Şerhu'l-Menâr'ı n dili mutlak olarak eski Anadolu türkçesi özelliklerini taşımamaktadır. Onda Güney-Batı türkçesi dil ve yazılış özellikleri yanında, eski Türk yazı dilinin devamı sayılabilecek unsurlar ve yazılış özellikleri de vardır. 2. Anadolu'd a böyle karışık bir dille yazılmış epeyi dil yadigârı bulunduğu anlaşılmaktadır. (c Ali'nin Kışşa-i Yüsufu, Behcetü'l-hadâilj, Celâleddîn Rumî'nin bir kısım türkçe manzumeleri ile Şeyyad Hamza'-nın bir manzûmesi).