You are here

Home » Content

PSİKOLOJİK DANIŞMA VE REHBERLİK LİSANS PROGRAMI ÖĞRENCİLERİNİN CİNSİYET VE SINIF DEĞİŞKENİNE GÖRE ÖLÜM KAYGI DÜZEYLERİ

COUNSELING AND GUIDANCE GRADUATE STUDENTS OF GENDER AND CLASS VARIABLES DEATH ANXIETY LEVELS

Journal Name:

  • Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Death is a phenomenon occupying the mind which individuals face throughout their lives. Every individual explains death from their own points of view. This explanation process influence individuals psychologically and socially. Some individuals perceive death as an ultimate end and some see it as liberation while some individuals are terribly afraid of and anxious about death. It is necessary to psychologically support those individuals experiencing death anxiety whose lives, therefore, are adversely affected. Psychological counsellors professionally involved in humanitarian assistance work with clients who experience several problems. Those clients may be individuals whose lives are adversely affected by intense death anxiety, or their relatives. Those individuals need to be psychologically supported to lead a good quality life. To psychologically help those individuals who experience extreme death anxiety, and whose quality of life, as result, is adversely affected is critical to increase the quality of life. Counsellors should provide psychological support for those individuals whose mood is negatively affected to have them improve their psychological state. Counsellors should determine the feelings and opinions related to death so that they will experience an effective counselling process together with their clients and provide effective psychological support, which will also lead counsellor to analyse themselves. This research aims to examine the levels of death anxiety of the undergraduate students of psychological counselling and guidance in terms of the variables gender and grade levels. The sample group of this descriptive research consists of 405 students studying at Ondokuz Mayıs University, Faculty of Education, Department of Psychological Counselling and Guidance in the Spring Term 2010-2011. The data collection tools were “the Personal Information Form” for determining the characteristics of gender and grade levels and “the Death Anxiety Scale” translated into Turkish by Akca and Kose (2008). The scale’s score interval changes from zero to five, which means that as the scores increase, so do the levels of death anxiety. The dependent variable of this research was death anxiety score while gender and grade levels are the independent variables. T- Test was used to determine whether students’ point averages related to their levels of death anxiety differ by the gender variable. “One way variance of analysis” was used to whether students’ point averages related to their levels of death anxiety differ by the grade levels. The analysis results indicate that the death anxiety scores of female and male students significantly differ by gender (p < . 01). In his study, Abdel-Khalek (2003) discovered that men thought about death more often than women, however, women felt more negative emotions about death. Many studies on gender and death accordingly suggested that women experienced greater death anxiety than men (Erdogdu & Ozkan, 2007; Tang, Wu, & Yan, 2002; Ayten, 2009; Tang et al., 2011). Descriptive statistics obtained from the adaptation study of the Death Anxiety Scale showed that women experienced higher levels of death anxiety than men (Akca & Kose, 2008). In his study on adolescents, Cotter (2003) similarly discovered that females experienced greater death anxiety than males. All the studies above mentioned appear to confirm the findings of our research. The fact that females experience greater death anxiety than males during adolescence clearly indicates the relationship of gender to death anxiety. This fact shows parallelism with individuals’ mental development and learning (Sezer & Saya, 2009). Another finding was that death anxiety point averages of the students did not differ significantly among groups in terms of gender (F = 1.890, p > .05). Although the death anxiety point averages of first graders (X = 8.19), of second graders (X = 8.66), of third graders (X = 9.04) and of fourth graders (X = 8.02) were different from each other, this difference was not significant (t = 0.13, p > .05). In his study on university students, Yildiz (2006) accordingly discovered that university education was effective in neither increasing nor decreasing death anxiety, and that although the death anxiety point averages of the first grade students of the Divinity School were higher than those of the fourth graders, the difference was not significant. This research findings show parallelism with ours in that the difference was not significant although the death anxiety levels of first grade students were higher than those of fourth graders. The reason that both researches have same results may be attributed to the effect of the characteristics of adolescence. As is known, adolescence is characterized as a psychologically stormy period during which adolescents continuously struggle with their parents as well as themselves, feel apprehension and intense anxiety, and behave inconsistently (Yorukoglu, 1993). As the research findings suggest, adolescents consider death as termination of existence and think that they will miss out on life’s pleasures, and thus experience fear and anxiety (Yildiz, 2006; Hokelekli, 1991b). In conclusion, death anxiety is a phenomenon which raises difficulties for professionals serving in psychological counselling services. This research discusses death anxiety of counsellor candidates in terms of several variables. Following suggestions can be made in the light of the research findings: Studies should be conducted to raise counsellor candidates’ awareness of death anxiety. Psychological counselling environments where female students experiencing high level of death anxiety can face and express their emotions should be set up so that they will be helped to prepare for their future lives. Finally, further researches should be carried out with different variables in a different sample group.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmada, psikolojik danışmanlık ve rehberlik lisans programı öğrencilerinin ölüme ilişkin kaygı düzeylerinin cinsiyet ve sınıf değişkenine göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma verileri Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik lisans programında öğrenim gören 92’si birinci sınıf, 102’si ikinci sınıf, 71’i üçüncü sınıf, 140’ı dördüncü sınıf toplam 405 öğrenciden 2010-2011 eğitim ve öğretim yılı bahar döneminde toplanmıştır. Veri toplama aracı olarak “Kişisel Bilgi Formu” ve “Ölüm Kaygısı Ölçeği” uygulanmıştır. Verilerin analizinde “t testi” ve “tek yönlü varyans analizi” kullanılmıştır. Çalışmanın sonuçları incelendiğinde, ölüm kaygısı puanlarının cinsiyet değişkenine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklılaştığı görülmüştür.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-psikolojik-danisma-rehberlik-lisans-programi-ogrencilerinin-cinsiyet-sinif-degiskenine-gore-olum-kaygi-duzeyleri.pdf
  • 2
215-231
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ABDEL-KHALEK, A. M. (2003). “Death Anxiety İn Spain And Five Arab Countries”, Psychological Reports, 93, p. 527–528.
ABDEL-KHALEK, A.M. & TOMAS-SABADO, J. (2005). “Anxiety And Death In Egyptian And Spanish Nursing Students”, Death Studies, 29, p. 157–169.
AKÇA, F. ve KÖSE, İ.A. (2008). “Ölüm Kaygısı Ölçeğinin Uyarlanması: Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması”, Klinik Psikiyatri Dergisi, 11, s. 7-16.
AKSU, T. ve OKÇAY, H. (2010). “Yaşam Dönemlerine Göre Ölüm Algısı ve Hemşirelik Yaklaşımı”, Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 5 (14),s. 113-126.
ARNDT, J., ROUTLEDGE, C., & GOLDENBERG, J. L. (2006). “Predicting Proximal Health Responses To Reminders Of Death: The İnfluence Of Coping Style And Health Optimism”, Psychology and Health, 21, p. 593–614.
ASLAN, S. H., ASLAN, O. ve ALPARSLAN, N. (1998). “Annedeki Süregen Depresyonun Çocuktaki Depresyon ve Kaygı Düzeylerine Etkisi”, Türk Psikiyatri Dergisi, 9 (1), s. 32-37.
AYTEN, A.(2009). “Üniversite Öğrencilerinde Ölüm Kaygısı: Türk ve Ürdünlü Öğrenciler Üzerine Karşılaştırmalı Bir Araştırma”, Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 9 (4), s. 85-108.
BENTON, J.P., CHRISTOPHER, A. N. & Walter, M. I. (2007). “Death Anxiety As A Function Of Aging Anxiety”, Death Studies, 31, p. 337-350.
BOZO, Ö., TUNCA, A.ve ŞİMŞEK, Y. (2009). “The Effect Of Death Anxiety And Age On Health-Promoting Behaviors: A Terror-Management Theory Perspective”, The Journal of Psychology, 143 (4), p. 377–389.
CHEN, J., LALOPA, J. & DANG, D., (2008). “Impact Of Patient Empathy Modeling On Pharmacy Students Caring For The Underserved”. American Journal Of Pharmaceutical Education, 72 (2), p.1-11.
CÜCELOĞLU, D. (1991). İnsan ve Davranışı, İstanbul: Remzi Kitabevi.
COTTER, R. P. (2003). “High Risk Behaviors İn Adolescence And Their Relationship To Death Anxiety And Death Personifications”, Omega: Journal of Death & Dying, 47 (2), p. 119-137. ÇEVİK, Ş. (2005). “Ergenlerde Ölüm Düşüncesi, İntihar ve Din”, Değerler Eğitimi Dergisi, 3 (9), s. 89-117.
ÇIKRIKLAR, H. (2010). Ölümün Tesellisi, İstanbul: Beyaz Yayınları.
DİK, A. (2005). “Terminal Dönemde Hastaya Yaklaşım”, Hemşirelik Forumu, Temmuz-Ağustos, s. 59-60.
ERDOĞDU, M. Y., ÖZKAN, M. (2007). “Farklı Dini İnanışlardaki Bireylerin Ölüm Kaygıları İle Ruhsal Belirtiler Ve Sosyo-Demografik Değişkenler Arasındaki İlişkiler”, İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 14 (3), s. 171-179.
ERDOĞDU, M.Y. (2008). “Predicting Death Anxiety by Psychological Dispositions of Individuals from Different Religions”, Erciyes Medical Journa,. 30 (2), s. 84-91.
ERSANLI, K. (2005). Davranışlarımız, Samsun: Eser Ofset Matbaacılık.
ELKINS, G.R. & Fee, A. F. (1980). “Relationship Of Physicial Anxiety To Death Anxiety And Age”, The Journal of Genetic Psychology, 137, p. 147-158.
GEÇTAN, E. (1989). Çağdaş Yaşam ve Normal Dışı Davranışlar, İstanbul: Remzi Kitabevi.
GEÇTAN, E. (1981). Psikoanaliz ve Sonrası, Ankara: Hür Yayın A.Ş.
GEÇTAN, E. (1990). Varoluş ve Psikiyatri, İstanbul: Metis Yayınları.
GÜLSEREN, Ş., KOÇYİĞİT, H., EROL, A., BAY, H., KÜLTÜR, S., MEMİŞ, A.ve VURAL, N. (2000). “Huzurevinde Yaşamakta Olan Bir Grup Yaşlıda Bilişsel İşlevler, Ruhsal Bozukluklar, Depresif Belirti Düzeyi ve Yaşam Kalitesi”, Geriatri, 3, s. 133-140.
HANÇERLİOĞLU, O. (1978). Felsefe Ansiklopedisi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
HÖKELEKLİ, H. (1991a). “Ölümle İlgili Tutumlar ve Dini Davranışlar”, İslami Araştırmalar Dergisi, 5, s. 83-91.
HÖKELEKLİ, H. (1991 b). “Ölüm ve Ölüm Ötesi Psikoloji”, Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 3, s. 151-165.
HÖKELEKLİ, H. (1992). “Ölümle İlgili Tutumların Dini Davranışla İlişkisi Üzerine Bir Araştırma”, Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4, s. 57-85. ÇEVİK, Ş. (2005). “Ergenlerde Ölüm Düşüncesi, İntihar ve Din”, Değerler Eğitimi Dergisi, 3 (9), s. 89-117.
ÇIKRIKLAR, H. (2010). Ölümün Tesellisi, İstanbul: Beyaz Yayınları.
DİK, A. (2005). “Terminal Dönemde Hastaya Yaklaşım”, Hemşirelik Forumu, Temmuz-Ağustos, s. 59-60.
ERDOĞDU, M. Y., ÖZKAN, M. (2007). “Farklı Dini İnanışlardaki Bireylerin Ölüm Kaygıları İle Ruhsal Belirtiler Ve Sosyo-Demografik Değişkenler Arasındaki İlişkiler”, İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 14 (3), s. 171-179.
ERDOĞDU, M.Y. (2008). “Predicting Death Anxiety by Psychological Dispositions of Individuals from Different Religions”, Erciyes Medical Journa,. 30 (2), s. 84-91.
ERSANLI, K. (2005). Davranışlarımız, Samsun: Eser Ofset Matbaacılık.
ELKINS, G.R. & Fee, A. F. (1980). “Relationship Of Physicial Anxiety To Death Anxiety And Age”, The Journal of Genetic Psychology, 137, p. 147-158.
GEÇTAN, E. (1989). Çağdaş Yaşam ve Normal Dışı Davranışlar, İstanbul: Remzi Kitabevi.
GEÇTAN, E. (1981). Psikoanaliz ve Sonrası, Ankara: Hür Yayın A.Ş.
GEÇTAN, E. (1990). Varoluş ve Psikiyatri, İstanbul: Metis Yayınları.
GÜLSEREN, Ş., KOÇYİĞİT, H., EROL, A., BAY, H., KÜLTÜR, S., MEMİŞ, A.ve VURAL, N. (2000). “Huzurevinde Yaşamakta Olan Bir Grup Yaşlıda Bilişsel İşlevler, Ruhsal Bozukluklar, Depresif Belirti Düzeyi ve Yaşam Kalitesi”, Geriatri, 3, s. 133-140.
HANÇERLİOĞLU, O. (1978). Felsefe Ansiklopedisi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
HÖKELEKLİ, H. (1991a). “Ölümle İlgili Tutumlar ve Dini Davranışlar”, İslami Araştırmalar Dergisi, 5, s. 83-91.
HÖKELEKLİ, H. (1991 b). “Ölüm ve Ölüm Ötesi Psikoloji”, Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 3, s. 151-165.
HÖKELEKLİ, H. (1992). “Ölümle İlgili Tutumların Dini Davranışla İlişkisi Üzerine Bir Araştırma”, Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4, s. 57-85. ÖZ, F. (2004). Sağlık Alanında Temel Kavramlar, Ankara: İmaj Yayıncılık.
PEYKERLİ, G. (2003). “Ölümcül Hastalıklara Psikososyal Yaklaşım”, Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 25 (4), s. 62-65.
ÖZKIRİŞ, A., GÜLEÇ, G., YENİLMEZ, Ç., MUSMUL, A. ve YANAŞ, M. (2011). “Hekim Tutumları Üzerine Bir Çalışma: Ölüm ve Ölümcül Hastaya Yaklaşım”, Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 24, s. 89-100.
ROUTLEDGE, C. & JUHL, J. (2010). “When Death Thoughts Lead To Death Fears: Mortality Salience İncreases Death Anxiety For İndividuals Who Lack Meaning In Life, Cognition and Emotion, 24 (5), p. 848-854.
SEZER S.ve SAYA P. (2009). “Gelişimsel Açıdan Ölüm Kavramı”, Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, s. 151-165.
SINCLAIR, S. (2011). “Impact Of Death And Dying On The Personal Lives And Practices Of Palliative And Hospice Care Professionals”, Canadian Medical Association, 183 (2), p. 180-187.
TANG, C. S., WU, A. M. & YAN, E. C. (2002). “Psychosocial Correlates Of Death Anxiety Among Chinese College Students”, Death Stuies, Jul-Aug., 26 (6), p. 491-499.
TANG, P. L., CHIOU, C. P., LIN, H. S., WANG, C. & LIAND, S. L. (2011). “Correlates Of Death Anxiety Among Taiwanese Cancer Patients”, Cancer Nursing,34(4), p. 286-292.
TARHAN, F. ve ARI, F. (2006). “Üniversite Öğrencilerinin Ölüme Verdikleri Anlam ve Öğrenim Gördükleri Program Açısından Ölüm Kaygısı Düzeyleri”, Yüzüncüyıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (3), s. 44-55.
TARHAN, N. (2009). İnanç Psikolojisi Ruh, Beyin ve Akıl Üçgeninde İnsanoğlu, Istanbul: Timaş Yayınları.
TOP, F. Ü., SARAÇ A. ve YAŞAR, G. (2010). “Huzurevinde Yaşayan Bireylerde Depresyon Düzeyi, Ölüm Kaygısı Ve Günlük Yaşam İşlevlerinin Belirlenmesi, Klinik Psikiyatri, 13, s. 14-22.
VAROL, Ş. (1990). Lise Son Sınıfı Öğrencilerinin Kaygı Düzeylerini Etkileyen Bazı Etmenler, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
YALOM, I. (1999). Varoluşçu Psikoterapi (Çev. Ed. İ. Z. Babayiğit), İstanbul: Kabalcı Yayınevi. YILDIZ, A. (2004). “Çocuk, Ölüm ve Kayıp”, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11, s. 125-144.
YILDIZ, M. (2001). “Dindarlık ve Ölüm Kaygısı”, Journal of Religious Culture, 43, s. 1-7.
YILDIZ, M. (2006). Ölüm Kaygısı ve Dindarlık, İzmir: İzmir İlahiyat Vakfı Yayınları, No: 31.
YİĞİT, R. (1998). “Hasta ve Ailesine Ölümle Baş Etmelerinde Yardım Etme”, Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2 (2), s. 9-15.
YÖRÜKOĞLU, A.(1993). Gençlik Çağı, Istanbul: Özgür Yayıncılık
ZEILER, K. (2009). “Deadly Pluralism? Why Death-Concept, Death-Definition, Death-Criterion And Death-Test Pluralism Should Be Allowed, Even Though İt Creates Some Problems”, Journal Compilation, 23 (8), p. 450-459.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com