A LANGUAGE ANALYSIS OF YUNUS EMRE’S “KAYUSU DEĞÜL” RYMED POEM
Journal Name:
- Turkish Studies
Keywords (Original Language):
| Author Name |
|---|
Abstract (2. Language):
Benefiting from the impressive facilities of the language poets and a
common belief that a permanent. Great Turkish poet Yunus Emre’s
poetry its meaning when viewed in terms of sound until the sound is as
important as that of a poet. Lyrics and the harmony of these words, the
efficacy, the power of open, straightforward and sincere manner with no
doubt one of the elements describing the Yunus Emre, who was the
original language and style. This article is a layer of sound, harmony,
rhythm, scale and style points of interest such as the format through the
Yunus Emre “kayusu degül” ryhmed poem tried to be analyzed, especially
the difference between duplicates and false readings understood to be determined by the New Criticism. New Criticism, XX. emerged in England
early in the century and a work of literary works by taking the central
meaning of the “form” when the caller is one of the contemporary
methods of interpretation. According to this method is based on viewing
the poem, work of literature is self-sufficient, all the necessary data
available in the text itself. Today, the classic text for understanding and
interpreting the works of such contemporary theories of interpretation
have emerged due to take advantage of the method in terms of. Bearing
in mind that the original material, the language of the poem in question
will be better understood the importance of the method.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Dilin imkânlarından yeterince yararlanabilmiş şairlerin etkileyici ve
kalıcı olduğu yaygın bir kanıdır. Büyük Türk şairi Yunus Emre’nin şiiri
ses açısından incelenince onun anlam kadar sese de önem veren bir şair
olduğu görülür. Sözü ve bu sözün ahengini, tesirini, gücünü açık, sade ve
samimi bir şekilde anlatan Yunus Emre’yi orijinal yapan unsurlardan biri
hiç şüphesiz sahip olduğu bu dil ve üslûptur. Bu makalede ses tabakası,
ahenk, ritim, ölçü ve üslûp gibi biçimi ilgilendiren hususlar vasıtasıyla
Yunus Emre’nin “kayusu değül” redifli şiiri tahlil edilmeye çalışılmış,
özellikle nüshalar arasındaki farklılık ve yanlış okumaların Yeni Eleştiri
ile tespit edilebileceği anlaşılmıştır. Yeni Eleştiri, XX. yüzyılın başlarında
İngiltere’de ortaya çıkan ve edebî eseri merkez alarak eserin anlamını
“biçim”inde arayan çağdaş yorumlama yöntemlerinden biridir. Esas
olarak şiiri inceleyen bu yönteme göre edebî eser kendi kendine yeterlidir,
gerekli olan bütün veriler metnin kendisinde mevcuttur. Bir edebî eseri
anlamak için “biçim”i merkeze alan Yeni Eleştiri, birtakım haklı eleştiriler
almakla birlikte modern zamanların en objektif tahlil yöntemlerinden biri
olarak görülür. Günümüzde klasik metinleri anlama ve yorumlama
çalışmaları için bu tür metin merkezli çağdaş yorumlama teorilerinden de
yöntem bakımından yararlanmak gereği ortaya çıkmıştır. Şiirin asıl
malzemesinin dil olduğu düşünülürse söz konusu yöntemin önemi daha
iyi anlaşılacaktır.
- 4
183-190